Eigen familie - deel 2

Mijn schoonouders hadden hier voorheen ook een handje van tegen mijn man, hun eigen zoon zelf dus. Op een gegeven moment zeiden we er wat vaker iets van en toen maakten ze ook zo'n soort opmerking over dat ze dan nooit meer grapjes konden maken. Toen zei hij: "Prima. Liever dat je geen grapjes meer maakt dan dat je stomme grappen maakt die toch alleen maar beledigend zijn voor andere mensen." Bij hun kwam de boodschap gelukkig toen wel over, maar het is echt niet leuk als mensen geen zelfreflectie hebben en het dan maar neerleggen bij hoe je het interpreteert. Lekker meelevend voor een ander ook 😑

Ik zou vooral NIET delen dat je ingeleid wordt. Gewoon bellen na de bevalling wanneer jullie zo ver zijn.

Zo ontzettend vervelend dat de gemoederen zo hoog oplopen en van hen uit ook echt emotionele chantage. Wat is dat toch met grootouders als ze opa en oma worden 😅 hier ook dingen meegemaakt met zowel mijn ouders als mijn schoonouders. Voor nu zou ik proberen het zo te laten. Het is je energie niet waard, je bent nog maar 4 dagen zwanger en je kunt beter proberen daar van te genieten en je voor te bereiden op de inleiding! Succes met de bevalling en alvast gefeliciteerd ❤️

Inderdaad. Vandaag al wat zitten snotteren vandaag. Normaal denk ik: "ach joh, schijt omhoog met je nonsens..." 😄 maar ben erg moe van de zwangerschap. En emotioneel. Voel me wat minder flexibel om het "op te vangen". Gelukkig goed gesprek gehad met m'n man, even kunnen luchten samen. Dat deed wel deugd.

Ja, had ie al voordat hij grootouder zou worden. Hij heeft een hele handleiding. Ik denk: als je het dan toch niet kan laten om te mekkeren over ons en onnodige drama te starten, prima. Maar hou dan uit menselijkheid nog een week je kop, in plaats van je klep 4 dagen voor de bevalling open te trekken 😅 je moet een zwangere vrouw gewoon niet zo opjutten vlak voor de bevalling (ze weten namelijk wanneer ik word ingeleid). Mijn man probeert me wel op te vrolijken in de tussentijd, superlief, maar hij snapt ook niet wat die mensen in hun hoofd halen.

Ik wordt zo geïrriteerd van al het oh zo goed bedoelde commentaar van mijn ouders. Ze hebben het beste met mij voor dat weet ik wel maar laat mij gewoon lekker mijn leven invullen zoals ik dat wil en dan zeik ik ook niet over hoe zij hun leven invullen…. Even heel kort en beknopt. Wij hebben een rottweiler, is mijn 2de. Eerst een herplaatser gehad vanaf mijn 18de en nu een pup die inmiddels 1 jaar is. Mijn ouders zijn geen fan van het ras en komen continue met adviezen. Dit varieert van, ik zou een muur/afscheiding bouwen in de woonkamer, kan ze niet in een kennel buiten, heb je al nagedacht over herplaatsen tot je kan haar geen seconde alleen laten met de kleine straks, je beseft niet hoe dat is straks met een kleintje en een hond en hoe moe je bent, had voor een ander ras gekozen Etc. Ik kan echt wel weloverwogen beslissingen maken er zit zo onwijs veel tijd in deze hond qua training etc. En nu na een jaar begint dat zijn vruchten goed af te werpen. Bij visite is ze alleen heel erg enthousiast maar mijn ouders zien de hond 1% van de tijd en baseren daar hun mening op. Namelijk die enkele x dat ze op visite komen. Dat ze voorderest (voor een 1 jarige puber) perfect luistert in het park/bos, in huis en het een onwijze lieve, beschermende knuffelkont is zien ze niet… Mijn ouders zelf hebben een vloerkleed herder waar per dag amper mee gelopen wordt en 0 training mee is gedaan maar wat gewoon een hele makkelijke hond is, totaal niet vergelijkbaar met de onze waar onwijs veel pit in zit en die heel veel beweging en mentale uitdaging nodig heeft maar ook die herder zal ik nooit alleen laten met ons kindje straks want ik ben niet achterlijk…. Daar komt dan nog het constante gezeik van voornamelijk mijn vader over mijn gewicht bij… Ja ik weet dat ik overgewicht heb, maar volgens mij is het mijn lichaam. Ik snap dat hij het beste met mij voor heeft maar ik heb het wel eens een keer gehoord inmiddels.. Daarnaast ben ik een onwijs chaotische rommelkont in een familie met mensen die hun huis zo vlekkeloos mogelijk willen hebben. Ik hecht daar gewoon niet zoveel waarde aan. Het is niet smerig en ik ben ook bezig om de rommelkamer boven gewoon netjes te maken maar wel op mijn eigen tempo. Ook dit moet ik continue aanhoren en hier moeten telkens opmerkingen over gemaakt worden… Je moet dit doen, die kamer boven moet je netjes maken, je moet echt proberen minder chaos te hebben in je huis, hoe kan je zo leven, voor mij zou het veelste druk zijn… Ik snap dat negatieve gewouwel over mijn leven en mijn keuzes gewoon niet… Ik sta ook niet achter elke keuze die mijn ouders maken maar ik zal dat niet continue gaan lopen verkondigen, want dat is hun leven en uiteindelijk moeten ze dat lekker zelf weten allemaal… Gister knapte er gewoon wat en ben ik zo uit mijn plaat gegaan en daarna janken natuurlijk want ik slaap al weken maar 2/3 uur per nacht en zwangerschapshormonen… Wilde even zeiken, hahaha.

Wat vermoeiend! Ouders blijven de behoefte voelen om je te willen blijven 'opvoeden'. Ik heb ook weleens naar m'n moeder geschreeuwd dat ze de tijd van mij opvoeden ondertussen wel gehad heeft en ik het nu zelf kan... Ik hoop dat je ondanks het slechte slapen en je moeiende ouders een fijne zwangerschap hebt😘

Ja dat komt wel goed hoor 🤗 Het zijn ook voorderest schatten van mensen alleen gewoon heel negatief ingesteld. Hebben ook gewoon heel erg veel mee gemaakt afgelopen jaren dus is ook niet gek maar af en toe is het gewoon een beetje klaar.

Ik lig momenteel in het ziekenhuis met onze jongste. Mijn moeder heeft op de dag dat ik bericht deed in het ziekenhuis te zijn met hem één berichtje gestuurd. Met vooral de boodschap haar op de hoogte te brengen. Eergister wou ze even langskomen. Hebben we toegezegd. Ze kwam vooral langs om over zichzelf te praten. En de reden dat ze langskwam? 'Ach ja ik was in de buurt dus dacht kan wel even langskomen.' Ze woont hier nog geen kwartier vandaan... Sinds ze langs geweest is niks meer van haar vernomen. Ik stuur regelmatig updates, gewoon geen reactie. Het stomme is dat het me oprecht weer teleurstelt. Terwijl ik inmiddels goed weet hoe ze is... Ik vraag mezelf echt af waarom ik er wéér ingetrapt ben en haar langs heb laten komen. Voor de buitenwereld zo'n leuke moeder en oma. Voor ons is ze vreselijk.😮‍💨😔

Hier ook veel irritatie, al vanaf moment 1 dat ze wisten dat ik zwanger was. Toen lukte het me aardig om me nog in te houden maar inmiddels heb ik m’n mond open getrokken. Aan de ene kant een nare nasmaak maar aan de andere kant sta ik nogsteeds achter wat ik gezegd heb. Toen mijn moeder wist dat ik zwanger was (van een tweeling) wilde ze gelijk alles aanschaffen (lees; badje,kleertjes,ledikanten - die op haar kamer moesten staan zodat zij ook eens alleen met ze was-, noem het maar op. Ik dacht dat het uit enthousiasme was en liet het op z’n beloop totdat ze echt alles ging aanschaffen. Toen uitgelegd dat dat niet nodig was, want wij gaan niet meer een heel weekend daar blijven ( deden we tot voorheen wel, omdat ze op een uur afstand wonen). Toen was ze boos “dan doe ik alles weer weg want wat heeft het dan voor nut” “ dan word ik zo’n oma die haar kinderen nooit ziet”. Dat soort termen. Gezegd dat ze een eigen auto heeft en prima zelf langs kan komen (ze is sinds juli vorig jaar niet bij ons geweest). Er ging een tijd overheen, veel ingeslikt, tot afgelopen week. Wij moeten in het zh bevallen wegens de tweeling en zij zou onze hond ophalen als we met spoed wegmoeten. Bij de controle vorige week werd ons gezegd dat er na de bevalling max 2 pers op de kamer mogen, dit heb ik haar gezegd. Zij neemt nu al aan dat mijn schoonfamilie eerst mag. Nu wil ze onze hond niet meer ophalen en gaat ze met alles dwars liggen 😂 Gelukkig wil mijn broer met liefde de hond ophalen en weet zij dit nu ook. Heel verhaal via app gekregen dat ze voelt alsof ze niet blij mag zijn enzovoorts. Uitgelegd dat dat natuurlijk wel mag maar dat ze Té is met alles ( ze wil een tattoo met de namen van ónze kinderen, alles moet op FB, ze moeten logeren daar ) ik heb het respectvol gebracht. Ik kreeg me toch een felle reactie terug : “ik laat niks meer tatoeëren” “niemand zal ooit wat van mij horen over de kinderen” “laat je schoonouders maar eerst want dan kan ik niks fout doen” Heel verhaal, maar het lucht wel even op. Sta nogsteeds achter mijn standpunten maar zij laat het voelen alsof ik gek ben.. Bedankt voor het lezen 🤭🙈

Gets, kinderachtige reactie van je moeder zeg. Bij zulke verhalen denk ik wel eens, wie is hier nou de ouder /volwassene in dit verhaal... Niet leuk dit gedoe. Kindje(s) krijgen moet toch een feestje zijn voor de familie. Sterkte ermee!

Beterschap voor jullie! Wat rot ook met zo’n kleintje nog 😔 Zonde dat je moeder het dan nog niet beseft hè?

Ik krijg echt de kriebels van (schoon)moeders die moedertje willen spelen over hun kleinkinderen. Daar moet toch iets achter zitten zou je denken hè? Een onvervulde wens voor meer kinderen, of het verlangen om ouderschapsfouten van eerder goed te maken, of zichzelf niet meer nuttig voelen tegenwoordig. Wat zou het toch zijn? 🤷🏻‍♀️

Oh ik ook hoor en hoe langer ik er over nadenk, hoe bozer ik kan worden 😂 in dit geval denk ik het tweede.. ik heb gescheiden ouders, waarna zij veel verschillende relaties heeft gehad, veel verhuisd. Mijn broer en ik hadden toen veel aan elkaar, maar ik moet zeggen dat ik nooit echt een sterke band met haar heb gehad, wellicht daardoor.

Mijn ouders zijn echt typische boomers en ik kan daar zo slecht tegen 🫣 Ik laat vol trots onze nieuwe (spotgoedkope tweedehandse) kinderwagen zien. Onze dochters schelen straks 19 maanden, en de oudste kan nu nog niet los staan, dus we hebben een duowagen gekocht. Is mijn moeders reactie: “die luxe hadden we vroeger niet hoor, wij waren gewoon blij met wat we hadden”. Nou, ik ben ook blij met wat ik heb. Dat is namelijk deze duowagen 😏 🥳

Zo te zien aan het aantal hartjes is dit heel herkenbaar 😜

Ben gek op mn moeder, laten we dat vooropstellen. Ik word er alleen echt simpel van dat ze mij steeds in twijfel trekt. Ik dacht dat ze het leuk zou vinden om even te videobellen omdat m'n zoontje z'n mond niet open wil doen tijdens het eten, zegt ze "hij heeft geen trek." Hij heeft wel trek maar wil gewoon liever melk.. En ook steeds "waarom drinkt hij nog om de 3.5 uur?" "Het is een grote baby die dat niet meer nodig heeft." En als ik zeg dat hij weigert om bij de gastouder te drinken is het "hij heeft genoeg reserve." "Hij droogt niet zo snel uit." Aaaaaarrgh. Constant zeggen dat ik mijn moederinstinct moet volgen en het goed doe, maar wel de héle tijd dit soort opmerkingen maken. Wordt er echt boos van. Heb het al aangegeven maar blijkbaar moet het nog duidelijker.

*zucht* ons zoontje is eind maart geboren. Mijn vader heeft paar dagen voor de bevalling via whatsapp nog een woordwisseling gehad met mijn man. Mijn man treft hier geen schuld in, ik heb hem verdedigd. Resultaat: vader weigerde tot na de bevalling met mij te spreken, heeft mij wel geraakt... Daarna weer een beetje op 'speaking terms'. Gevraagd wanneer hij zijn kleinzoon voor de eerste keer wil zien. Pas eind april want "druk druk druk!". Van familie moet ik horen dat hij lekker vrij is dus dat ze het ook niet snappen... ik stuur in de tussentijd wel foto's door om hem wat op de hoogte te houden. Ik vraag of hij er een paar uitgeprint wil, dan regel ik dat, moet hij even laten weten. Ik wacht nog steeds op een antwoord na een week, maar het bericht was wel instant gelezen... Vandaag dan maar gevraagd of we een tijdstip kunnen afspreken voor die datum in april. Hij leest de berichten. Wederom geen reactie. Ik bel hem, maar mijn oproep wordt geweigerd. Ondertussen zit hij wel op social media fotos van ons mannetje te posten (had toestemming) en op elke reactie individueel te reageren als een "trotse grootvader". Gast, grootvader zijn betekent niet enkel dat je likes kan scoren op facebook, laat eens iets van je horen... 🤔 Heb zelf geen topjeugd gehad met hem als vader, maar had op z'n minst gehoopt dat ie zich zou herpakken als grootvader... ik snap nog altijd niet hoe ik, met zulke ouders, emotioneel en sociaal capabel ben geworden... m'n zoontje is nu een newborn en snapt dat natuurlijk nog niet, maar ik maak me soms wel zorgen over de toekomst op deze manier...

Oh wat een geduld heb jij! Ik zou hem echt geen foto’s sturen als hij niet de moeite nam om langs te komen.

Haha, onze zoon (bijna 3) is gek van autotjes. Hij wil er altijd 1 mee naar boven als hij naar bed moet, maar die mag hij van mij niet mee in bed, dan ligt ie alleen maar te spelen en gaat ie niet slapen. Dus de afspraak is dat het auto’tje in het mandje op de commode ‘slaapt’. En dat werkt perfect. Hij zoekt elke avond zorgvuldig een auto’tje uit dat mee naar boven gaat, die krijgt vervolgens een kus en een knuffel en gaat dan in het mandje. Na het voorlezen wilt hij zelf nog een boekje lezen en dan moeten wij weg (ja echt) en als ik dan 10min later de babyfoon bekijk, slaapt hij en heeft ie zelfs zn nachtlampje uitgedaan (kan hij zelf bij). Mn schoonmoeder vind mij te streng omdat zn auto’tje niet mee naar bed mag 😂 Mn moeder vind me te soft omdat ik ‘teveel toesta’ als in, dat ie zelf nog een boekje mag lezen. Schiet mij maar lek.