Eigen familie - deel 3

Vraagje aan de mama's hier (of de verdwaalde papa die ook wel eens op dit forum zit🙊). Ik merk dat ik mijn neefjes echt heel leuk vind, maar ook heel vermoeiend... nu vroeg ik me af of ik in het volgende overdrijf (en mijn vriend dus ook) of dat t echt iets 'stoms' is. De kids van mijn zus (dus m'n neefjes) mochten altijd al van alles doen tijdens het eten. Ze spelen dus best wel veel, zitten volledig onderuit gezakt of liggen op de eetbank, hangen op de grond. Het zijn nooit hele goede eters geweest (m'n zus heeft HEEL lang apart voor ze gekookt, ze eten inmiddels wel mee wat de pot schaft) en het is dus nog steeds een strijd om ze aan het eten te krijgen. Mijn vriend en ik worden in november ouders, maar vinden dit al jaren vreemd. We ergeren ons er ook aan tijdens het eten als er gesjord word aan gordijnen of onze benen, of als er een kind tegen je zij aan zit te beuken... Hoe dan ook, wij vinden dat je een kind best kunt leren om gewoon aan tafel te zitten met eten, maar misschien zijn we hier wat te ouderwets of zelfs naïef in... Hoe doen jullie dat met de kinderen tijdens het eten? Ze zijn overigens inmiddels 8 en 6.

Haha ja ik snap de ergernis als ik dit zo lees. Onze kinderen (5 en 3) zitten gewoon aan tafel, eten mee en wachten tot we allemaal klaar zijn met eten. Helemaal niet super ingewikkeld 🤣

Mijn dochter van 8 is ook een slechte eter en wilt het liefst na 3 happen al van tafel, ook al mag het nooit. Die kan dan ook nog zeuren en klieren, ik zeg er wel wat van, wat helaas niet altijd werkt 😅 Gelukkig is dit niet elke avond zo, zelf vind ik het ook irritant. Hopelijk verandert het na consequent te blijven.

Ik snap jouw ergernis zeer goed, ik zou mij ook kapot ergeren. Alleen vind ik het als ‘buitenstaander’ (ik bedoel mensen die hen niet moeten opvoeden of voor hen moeten zorgen en ik veronderstel dat jij niet de zorg van je neefjes op jouw neemt) altijd gemakkelijk praten en gemakkelijk oordelen over anderen. Ik krijg de indruk dat je zus al een hele strijd heeft gestreden om tot dit punt te komen. Je weet niet wat het haar allemaal heeft gekost, hoeveel energie en tijd ze erin heeft gestoken (veronderstel ik). Mogelijks is zij gewoon al blij dat haar kinderen eten en ik zou ook zo zijn, denk ik. Liever een kind dat aan gordijnen trekt en eet, dan een kind dat braaf aan tafel zit en alles weigert te eten. Het liefst heb ik ook dat ze gewoon aan tafel zit, maar dingen draaien nu eenmaal soms anders uit dan je zou willen 😅. Ik kan mij verder ook niet inbeelden dat iemand dit gedrag zou accepteren en ook niet liever zou hebben dat hun kinderen semi deftig aan tafel zitten ipv anderen te beuken of aan gordijnen te trekken. Met andere woorden, als het dan toch zo gemakkelijk is, dan hadden je neefjes toch netjes aan tafel gezeten? Zou je zus dan dat niet geleerd hebben? Maar dat zijn natuurlijk deels veronderstellingen dat ik doe 😅. In het algemeen vind ik zo’n uitspraken als ‘dat is toch gemakkelijk!?’ best wel jammer. Ouderschap is best pittig. Laten we elkaar wat meer steunen in plaats van te zeggen dat iets gemakkelijk is 😅.

Ben het grotendeels met je eens, maar aan de gordijn trekken, benen of weet ik veel wat vind ik wel een grens😅. Dat ze tijdens het spelen af en toe een hapje doen omdat ze anders echt niet eten vind k wel redelijk acceptabel.

Nou, daarom dus ook de vraag. Ik realiseer me echt wel dat het makkelijk praten is vanaf de zijlijn. De ergenis zit er misschien ook wel in dat er helemaal niet wordt ingegrepen door m'n zus of haar man. En t is niet alleen aan tafel tijdens het eten.. ook eromheen op de bank ofzo. Ik ben nu wat meer afstand aan t bewaren omdat ik geen ongelukjes wil met een trap in m'n buik... Mijn zus heeft ook al iets gezegd van dat ze er misschien wel wat aan moet doen, want ze hadden laatst ook al hun andere oma (een meer fragiele oma dan mijn moeder) best wel toegetakeld met hun wilde gespeel. Dat zegt naar mijn idee dat ze dit gedrag in principe wel OK vindt, maar inziet dat het niet altijd ideaal is... Het zijn jongens en lekkere wildebrassen en ik vind het ook leuk om met ze te stoeien (nu even niet... maar voor de zwangerschap wel), maar niet tijdens het eten😅 en het lijkt er oprecht op dat m'n zus het prima vindt.. ze is een micromanager en heel direct, dus als ze iets NIET ok vindt, dan zul je dat echt wel weten van haar🙊

Ik ben echt gek op mn ouders maar soms .... Ik heb fikse borstontsteking, vanavond 40,4 graden koorts en ik kreeg in eerste instantie een lieve bezorgde reactie. Maar waarom moet er achteraan dat nu ik antibiotica heb ik nu zeker wel over ga op lekkere makkelijk flesjes en flesvoeding? Ik ben al zo onzeker over borstvoeding....

Dit herken ik, weliswaar niet van m’n eigen familie, maar van sm. Echt een rotnacht gehad qua borstvoedingsperikelen en dan zeggen; je weet dat er een oplossing voor is hè? Zo uitgaan van haar eigen ervaringen en weinig begrip kunnen opbrengen voor de wens bv te geven.

Wij vinden gordijnen trekken, tegen anderen aanbeuken of benen hangen sowieso nooit oke… dus dat gebeurt gewoon never Maaarrr ik denk inderdaad dat je niet moet oordelen over andermans kinderen en eetgedrag, in ieder geval niet hardop. Ik vind er vaak ook wat van, maar ik heb makkelijk praten met een goede eter. Maar eet ze goed door mazzel of door onze aanpak? Dat is iets wat je je niet weet..

Juist borstvoeding blijven geven!!

Zo, ik heb gisteren een lang gesprek gehad met mijn zusje. Een rustig gesprek, maar wel duidelijk geweest naar haar. Daarna heb ik mijn moeder erbij geroepen & geregeld dat ze vanaf nu alles zelf gaat bekostigen & elke maand haar bijdrage gaat doen. Hopelijk krijgen m'n ouders nu wat meer financiële rust🙈

Mijn broertje kon ook niet normaal doen thuis... behalve bij mij thuis. Ik vind dat als iemand zich misdraagt in jouw huis, je daar wat van mag zeggen. En als de ouders het niet doen, pak ik het zelf op. Mijn moeder is een luie donder en mijn stiefvader een softie, ik en mijn broertje schelen 10 jaar (overigens moest ik op die leeftijd het complete huishouden draaien en perfecte cijfers op school halen, terwijl mijn broertje altijd lang leve de lol heeft gehad). Ik heb hem letterlijk een keer op balkon gezet met deur op slot dat hij daar kon gaan afkoelen (viel tegen mij uit nadat hij een jong kindje had omgeduwd en ik zei dat hij zijn excuses moest aanbieden). Mijn ouders vonden dat wel exteem maar zelf deden ze ook niks. Ja uhh als je het er niet mee eens bent he, ga dan gewoon weg. Ik heb daar zo'n hekel aan 🤣 Maarja het was toen duidelijk. Of je doet normaal of je hoeft niet meer binnen te komen. Sindsdien gedraagt hij zich voorbeeldig bij mij. Eet zelfs ook alles (thuis eet hij alleen maar pannekoeken of macaroni met kaas, geen vlees geen groenten niks). Tja het is maar net hoe je ze opvoed denk ik dan 🤷‍♀️

Ik vind jullie hier inderdaad wel wat naïef in. En dat is geen verwijt want ik was vroeger ook zo. Tot ik te maken kreeg met een moeilijke eter, die van zijn curve afduikelt, waarbij je moet smeken en alle trucjes uit de kast moet halen om hem te doen eten. Vind ik het gedrag dat je omschrijft hier oké? Nee. Doet mijn zoontje dit? Gelukkig niet! Maar misschien is er wel echt een reden waarom je zus deze strijd niet aangaat en moet je dit eens bevragen bij haar. Soms is het gewoon “pick your battles” en is dit even een strijd die ze op dit moment niet kan/wil aangaan om 1 of andere reden

Dat ligt er aan in welk huis dit gebeurd. Als het in huis is van hun, zal het mij een zorg wezen aan welke gordijnen ze trekken😅 Maar no way, dat er in mijn huis door wie dan ook, aan mijn gordijnen wordt getrokken. En dat ze tegen hun eigen ouders aan beuken, moeten ze zelf weten. Maar als ik aan het eten ben, en iemand beukt de hele tijd tegen mij aan, zal ik zeker wat van zeggen & niet over mijn persoonlijke grens laten walsen, omdat papa en mama dit oké vinden😅

Fair enough. De gordijnen was in een vakantiehuis (wintersport) en thuis doen ze dat ook wel, maar de ergenis was op vakantie. Beuken deden ze tegen mij aan (bij mijn ouders thuis) en ik ben ook gewoon een doos in het aangeven van m'n grenzen🙈. Ik zei dat ik het niet zo kon waarderen. Daarop sloegen m'n zus en haar man wel aan en corrigeerde hun zoon (met vragen stellen zodat hij zelf realiseert wat hij doet, niet direct met KAPPEN NOU ofzo). Laat ik dit ook zeggen: ik heb er dus nog nooit wat van gezegd (behalve als t echt aan mijn lijf is). Zelfs niet in m'n eigen huis.. ik ben bang dat het als commentaar op hun opvoeding wordt gezien en ik realiseer me dus wel echt dat ieder kind anders is en opvoeden niet makkelijk is. Wat ik denk ik ook niet duidelijk heb gemaakt is dat ik de vraag stel, om een beetje realistische verwachtingen te hebben van de opvoeding van ons kind/onze kinderen. Niet om te 'zeiken' over mijn zus en haar kids (maar ik snap echt dat het zo lijkt, want het is ook gewoon zeiken van mij😅).

Nou ik vind het absoluut geen zeiken wat je doet hoor. Zeker in jouw huis en over jouw lijf stel je je eigen grenzen. Dat is wat mij betreft dit bemoeien met iemand zijn opvoeding.

Ik vind niet dat je aan het zeiken bent, of dat wilde ik toch niet zeggen met mijn vorige berichten. Het is ook goed om vooraf na te denken over waarden en normen die je zou willen doorgeven aan je kind(eren), maar denk dat ook goed zou zijn als je rekening zou houden met dat dingen mogelijks/soms anders lopen dan dat je zou willen. Dat is mijn indruk toch. Zo hoop ik ook dat mijn dochter keurig aan tafel zit en niet aan gordijnen trekt, maar ik vind belangrijker als ze eet. Als ze plots op twee-driejarige aan gordijnen begint te trekken, maar dat ze dan wel eet in plaats van alles weigeren te eten, dan is dat maar zo. Dat trekken aan gordijnen is dan plots veel minder belangrijk 🥲. Die strijd moet dan maar even wachten.

Mijn moeder zat als kind altijd op mijn lip, sinds ik het huis uit ben is dat 360 graden gedraaid. Langskomen doet ze zelden, sinds vier jaar woont ze ongeveer 1 uurtje van mij vandaan. Raar genoeg heeft ze wel twee jaar lang die afstand gereden twee maal per dag om mijn broertje naar school te brengen en op te halen, die school was 10 minuten van mijn huis vandaan. Ze is amper ooit langs gekomen. Alleen in noodgevallen komt ze, dus dat is in iedergeval iets.😅

Hier een moeder die snotverkouden is en desondanks op bezoek wil komen bij haar kleindochter van vier dagen oud. Haar gezegd dat dat kan als ze afstand houdt, en op aanraden van de kraamhulp een mondkapje op doet. Ze wil echter alleen maar komen als ze de baby mag vasthouden. Het zinnetje 'wij bepalen, niet jij' begrijpt ze niet. Ik moet er maar tegen kunnen en me niet zo aanstellen. Ze komt gewoon en ze zal onze dochter vasthouden. Ik ben zo verdrietig en boos.

Gefeliciteerd met de geboorte van je dochter. Die had ik mooi buiten voor een dichte deur laten staan. Ze respecteert jou/jullie grenzen ook totaal niet. Verkouden mensen wil ik ook niet in de buurt van mijn newborn, dus al helemaal niet dat z'n iemand mijn newborn mag vast houden.