Eigen familie - deel 3

Heel terecht, even een verdiend schouderklopje 😇

Ik vind je wel een beetje en asshole idd🫣 voor je ouders heel vervelend dat ze nog een paar uur moeten overbruggen en jij zou evt nog op bed kunnen gaan liggen als zij er al zijn oid. Of je spreekt met iedereen af dat ze eerder vertrekken savonds, dat jij gewoon naar bed gaat wanneer je dat nodig hebt. Etc. Er waren best veel mogelijkheden om hier een weg in te vinden die niet alleen om jou draait.

Nou, het is een BBQ bij haar thuis, dus in mijn ogen draait het om haar en haar gezin 🙊 maar het zal wel aan mij liggen.

Ik ben het hier niet mee eens ClaudiaMC. Ik vind het ook knap dat je je grenzen aan hebt gegeven. Kan me voorstellen dat het ook anders te lang wordt en je ouders kunnen prima eerst nog even ergens gaan wandelen of spelen met de kids. Dan zijn ze mooi meteen wat energie kwijt en heb jij nog even iets langer rust 😊

Ligt erook aan hoe je het hebt aangegeven. Heb je even gebeld of een appje gestuurd?

Ik ben het niet met je eens. Ik denk juist dat de ouders van hun probleem haar probleem maken. En vandaag komt dat niet uit. Niets meer, niets minder.

Nee ben ik het ook niet mee eens. Dus omdat je een evenement bij jou thuis organiseert (vanaf een bepaalde tijd) moet je de rest van de dag ook je huis en gastvrijheid maar open stellen omdat dit de ander beter uit komt? Neehoor, mijn huis, mijn regels dus als je afspraakt vanaf 15.00 uur, dan kom je rond die tijd en als je het vraagt om eerder te komen en dit kan, heel fijn, kan dit niet zal je zelf even een andere optie moeten zoeken. Daarbij je laatste zin "Er waren best veel mogelijkheden om hier een weg in te vinden die niet alleen om jou draait". Is dat erg dan als je iets "om jou" laat draaien? Ik heb de afgelopen periode weer geleerd dat niemand anders voor mij gaat zorgen dan ikzelf, dus ja grenzen stellen en aangeven als je iets niet wil is erg belangrijk ook als dat dus dan alleen voor jezelf is, niemand anders gaat dat voor je doen.

Ik kreeg wel eens te horen ‘als iedereen aan zichzelf denkt, wordt er aan iedereen gedacht’. En dat klopt ook.. niets mis mee om ook aan jezelf te denken.

Wat een goede! Die ga ik onthouden haha. Ja ik heb mezelf lang genoeg voor alles en iedereen op m'n tenen gelopen, daar ben ik klaar mee. Dan maar egoïstisch 🤷🏻‍♀️🤣

Uhg need this, pak koffie word een lang verhaal.. mijn moeder en ik hadden altijd een fantastische band. Ik ben opgegroeid met t idee dat m’n vader een asshole is en mijn moeder altijd t beste met ons voor had. Ik moest vroeg volwassen worden omdat mijn ouders vaak ruzie hadden en het avond eten voor mijn broertje, zusje en mij dan vergeten werd. Ik heb mijn moeder altijd gesteund. In 2011 werd mijn moeder ziek. Hierna heb ik haal volledig moeten ondersteunen in alle daagse dingen. Van haar verzorgen, voor het gezin zorgen en het huishouden tot geld verdienen zodat we brood op de plank hebben. Toen mijn ouders is 2013 scheidde kwam er nog meer op mij af. In 2017 zijn we naar Brabant verhuisd en mijn moeder werd alleen maar zieker. Het huishouden viel volledig op mij en instanties hadden gaven weinig steun. Ik runde dus het volledige huishouden op 18 jarige leeftijd. Als ik een weekend weg was lag de kattenpoep in de hoek van de kamer en werd er gezegd oh niet door gehad. Ik kwam er achter dat mijn moeder geestelijk iets had maar kan dit niet bevestigen omdat mijn moeder veel liegt over haar diagnoses. Mijn moeder krijgt een relatie en kan in eens alles zelf. Haar ziekenhuisbed kan weg, ze kan lopen ipv bewegen met een rolstoel. Sterker nog, ze gaat naar een festival. Mijn moeder en ik hebben wekelijks ruzie omdat ik dit gek vind. In 2022 verhuis ik naar de Randstad. Mijn moeder haar relatie gaat uit en ik krijg van mijn zusje te horen dat ze in haar oude patroon terecht is gekomen. We praten veel en probeer hun op afstand te ondersteunen. Als ik in mijn zwangerschap naar hun toe ga zie ik echt een ravage aan ellende in huis. Het stinkt zo erg dat ik niet kan blijven. Mijn moeder begreep dit absoluut niet waardoor we flink ruzie krijgen, alweer. Ik besluit om het contact te stoppen omdat ik de stress niet aankan. Na 3 maanden overlijd mijn oma. Ik zet mijn gevoel aan de kant en besluit contact te maken, want het is toch haar moeder die komt te overlijden. We bespreken opnieuw wat ik verwacht. Een opgeruimd huis, interesse naar mij en haar kleinkind. Tot op heden hoef ik dit niet te verwachten. Ze is nog steeds de zelfde vrouw. Ik kan haar niet veranderen dit snap ik maar ik heb hier zo ontzettend veel moeite mee. Ze is naast mijn broertje en zusje alle familie die ik over heb. Ik kan hier zo boos om worden en heb het idee dat zelfs mijn dochter niet belangrijk genoeg is voor haar. Dit verhaal is uiteraard heel beknopt gaat alle kanten op en nog ellendig lang maar ik wilde dit echt even van m’n hart afschrijven. Het doet gewoon pijn dat alleen haar leven er toe doet.

Wat ben jij een mooi persoon. Personen kunnen ook als familie voelen terwijl er geen bloedband is, kies jouw familie en kies voor jezelf. Haar leven zou ertoe moeten doen voor haar. Jouw leven zou ertoe moeten doen voor jou.

Dank je wel, had dit nodig 🥹

Ja, helaas is dat een motto dat men tegenwoordig graag ter harte neemt. Naar mijn mening is de wereld daar zeker niet mooier van geworden. Dus nee, die deel ik niet met je. En degene vroeg of het nou zo gek was wat ze deed,dit is wat ik er over dacht. Klein beetje meebewegen met anderen krijg je niks van. Prima als anderen daar anders over denken en ik hoop dat de bbq evengoed heel leuk is geweest 😘

Hey, ik waardeer het wel dat je het zegt hoor! Mijn gevoel kwam dan wel ergens vandaan, ook al zeggen meerdere dames dat ik er goed aan heb gedaan. Wat ik ook waardeer, want ik coelde me er wel schuldig over... Normaal gesproken beweeg ik juist alleen maar mee en ga steeds over mijn grenzen, maar met de zwangerschap gaat t niet meer alleen om mij... dus kan ik ineens wel aangeven dat ik iets niet wil? Barbecue is pas 9 augustus, dus ik hoop op goed weer dan😅 Overigens is mijn ervaring dat heel veel vrouwen erg buigzaam zijn om anderen te accommoderen.. sommige meer dan anderen. Vaak te veel ten koste van zichzelf..

Ik vind zelf dat we de laatste tijd met elkaar de gastvrijheid en “mijn deur staat altijd open” helemaal zijn kwijtgeraakt. Het is zeker goed om je grenzen aan te geven, maar dit kan nog steeds als je voor andere klaar staat toch? Ik ken de relatie tussen jou en je ouders niet, maar als je je altijd “thuis” en op je gemak voelt bij je ouders heb ik het idee dat er prima een middenweg te vinden is. Je kan bijvoorbeeld aangeven dat je een simpele lunch maakt (brood en beleg klaarzetten en zelf smeren), even een dutje doet tussendoor, en het niet te laat maakt? Zo verwelkom je je familie, zonder jezelf te overwerken :)

Wat ben ik een vreselijk mens in jouw ogen dan😅🤣 Bij mij hoeft niemand onaangekondigd langs te komen, en ik ga ook nooit bij iemand langs als ik niet ben uitgenodigd. Moet er echt niet aan denken dat er allemaal mensen te pas en te onpas voor mn deur staan. Dit overigens terwijl ik super gastvrij ben en ik altijd onwijs goed zorg voor mijn gasten! Maar wel als we daartoe hebben afgesproken en zeker niet onverwachts🥲🤣

Haha nee hoor helemaal niet :) Hier is het zeker regel om vooraf te laten weten dat je komt 😂 Ik bedoelde het meer, dat we tegenwoordig meer individualistisch zijn ipv vanuit community. Is zeker niet “slecht”, maar ik mis dat gemeenschapsgevoel soms wel. Dat we elkaar helpen en we de deur voor elkaar openhouden als je elkaar nodig hebt ☺️

Ik moet ook wel zeggen dat t anders was geweest als t ALLEEN m'n ouders waren. Dan had ik dit idd gedaan. Maar ze nemen m'n twee neefjes mee en die zijn best wild, ook super lief hoor, maar ik kan niet slapen als die kids in huis zijn...

Uhg ja dit was mijn idee toen ik samen ging wonen. Allemaal mensen om je heen, lekker een hapje of drankje. Ik kook graag dus regelmatig lekker hier komen eten. Nou mooi niet dus 😂

Wat goed dat je je grenzen aangeeft. Had ik ook wat meer mogen doen in mijn zwangerschap. Misschien even bellen om het uit te leggen? Snap dat t vervelend is dat ze niet reageren maar zo blijf je ook maar met een naar gevoel hangen.