Eigen familie - deel 3

Hmm ja dat begrijp ik! Dan kan je niet echt tussendoor je rust pakken

Haha jaa wij missen dit ook echt!! 😂

Oh ze hebben al gereageerd hoor, geen zorgen! En volgende week ben ik een weekje met ze in Drenthe dus dan zullen ze zien hoe het gesteld is met mijn energieniveau😂 vermoed dat ze het daarna wel begrijpen en als er iets moet worden uitgepraat hebben we daar ook alle tijd voor!

In het algemeen betekent met anderen meebewegen ook dat het wel eens ten koste van jezelf gaat. In het proces van meebewegen mag je prima aan jezelf en je eigen wensen denken, want zo wordt er in ieder geval aan je gedacht. Immers, meebewegen betekent niet blind doen want de ander wil, het moet toch ook binnen je eigen grenzen passen. Dus niets raar aan dat je je eigen wensen in ogenschouw neemt en soms hebben je eigen wensen en behoeften op het ene moment meer prioriteit dan op een andere. Ik bedoelde met deze motto niet ‘schijt aan iedereen ‘🤣🤣

Mijn moeder is narcistisch. Sinds mijn vader is overleden, kies ik (kiezen wij) voor mezelf, ons eigen gezin. Mijn leven draait niet om haar. Ik heb haar zo vaak proberen uit te leggen dat het niet ok is wat zij doet (te veel om te noemen). Ik krijg zo veel stress van haar. Alles draait om haar, ze weet alles altijd beter. Bij onze zoon deed ze ronduit gevaarlijke dingen die wij niet wilden hebben, maar waarvan zij ook zei dat ze het nooooit zou doen (en 2 min later toch doen, maar vervolgens keihard ontkennen). Ze manipuleert iedereen waar je bij staat, gaslighting etc. Zei tegen zoon (2 mnd oud): "wat lach je leuk, heb je niet van je moeder, die is altijd zo chagrijnig. "Ja, goed plan, m'n kind tegen mij opzetten. Niet dat hij er toen iets van meekreeg, maar gewoon het principe vind ik al niet kunnen. Er is nog veel meer gebeurd wat schadelijk was voor mij, mijn relatie met man of onze zoon. Na jarenlang een fertiliteitstraject en miskramen vond zij het nodig om iedereen te informeren dat ik zwanger was, zij heeft tegen onze nadrukkelijke wens in het hele traject met iedereen besproken ("je bent mijn dochter, dus dit is ook mijn leven"), ze vond me een aansteller omdat ik na een paar weken nog verdrietig was om de miskramen, het moest nu maar eens over zijn en ze wilde me naar de psychiatrische afdeling in het ziekenhuis brengen (alsof dat zomaar kan). Ik stelde me ook aan wat misselijkheid betreft, terwijl ik met heftige HG opgenomen lag in het ziekenhuis, aan het infuus. We hebben nu al een poos geen contact gehad, gevolgd door een paar maanden sporadisch contact. Ze appt elke 2/3 weken dat ze ons wil zien. Nu was schoonvader jarig en appte ze mijn man. "Gefeliciteerd met je vader, fijn dat hij wel opa mag zijn van jouw zoon, hopelijk gunt mijn dochter haar zoon ook een oma" Los van de omslachtige zinsconstructie: hier probeert ze weer te manipuleren en tussen man en mij in te komen. Want zij is zo zielig en ik ben de boeman. Ik heb haar al zo vaak gezegd dat ik mijn gezin bescherm tegen HAAR, dat zij moet kappen met dat manipuleren. Net zoals bij de keizersnede: continu vragen wanneer die gepland stond, terwijl we die datum voor onszelf wilden houden. Ging ze het stiekem aan man vragen toen ik naar de wc was en zette hem daarmee voor het blok, want hij vindt het moeilijk om nee te zeggen tegen haar dominante persoonlijkheid en dat weet ze. Gelukkig hoorde ik het haar vragen toen ik op de wc zat en riep meteen dat ze normaal moest doen. Ik ben zo geneigd om nu, na dat rare appje, het contact helemaal te verbreken. We gaan over een maand mijn vader uitstrooien en daarna hoef ik haar voorlopig echt niet meer te zien. Bah.

Wat heftig .. Gecondoleerd nog met het verlies van je vader. Je hebt het ideale voorbeeld hoe jij het niet wilt hebben voor je zoontje mbt je moeder! Afgaand op je verhaal, alles wat je hebt meegemaakt met je moeder zou ik denk ik persoonlijk het contact inderdaad verbreken. Dit geeft je wellicht zoveel meer rust in je gezin maar ook voor jezelf

Ok moet echt even wat kwijt over m'n broer... We hebben elkaar nooit echt lekker gezeten, maar sinds we volwassen zijn gaat t al wel beter maar nog steeds niet super. Het gaat meestal een stuk beter als ie een vriendin heeft (dan issie socialer en gebruikt ie mij niet om bijvoorbeeld z'n nieuw geleerde judoworpen op te showen). Nu was hij gister bij ons met z'n vriendin om spelletjes te spelen. We zijn beide best fanatiek, maar hij heeft een manier van spelletjes spelen die me echt ergert. Hij speelt niet zomaar om te winnen, hij speelt zodat ie anderen kan dwars zitten terwijl hij wint. Dat mag, vind t een stomme manier van spelen, maar t mag.. hij mag t ook minder opzichtig doen. Ik vertel dit even als achtergrond, want dit geeft al aan dat m'n irritatieniveau weer lekker hoog zit met m. Oh en ik ben zwanger, dat verhoogt nu ook niet m'n tolerantieniveau. Nu heeft ie VOOR DE TWEEDE KEER onze wc volgeschreven en de remsporen lekker op de pot laten zitten. Ik heb m al eens aangesproken hierop en toen zei hij sorry en zou t niet nog eens doen... nu heeft ie t WEER geflikt... Hij komt straks weer eventjes langs want hij heeft per ongeluk de werktelefoon van m'n vriend meegenomen🤦‍♀️ ik ben er 100% van overtuigd dat de enige reden dat hij t langsbrengt ipv dat wij m halen is omdat zn vriendin m heeft verteld dat ie t moet doen (zijn fout... toch?). Ik denk.. laat ik maar even hier stoom afblazen voor hij straks weer hier is.. het blijft uiteindelijk m'n broer...

Oef even iets kwijt over mijn moeder. Ik vraag zelden om hulp maar ben nu hoogzwanger, heb het grootste deel van de tijd nog de zorg voor onze peuter maar kan dat niet meer aan. Ik ben te moe. Ik heb haar om hulp gevraagd, om één dagje (of dagdeel) iets leuks met dochterlief te gaan doen, zodat ik rust kan nemen. Haar reactie: "hoe ga je dat straks met twee kinderen doen? 🤔"

Zoon is heeft gisteren de neus en keel amandelen laten verwijderen. Uitgebreid met mijn moeder (oma dus) overgehad, heb er nog niks van gehoord. Heb haar een appje gestuurd met een andere vraag. Lijkt het totaal te zijn vergeten. Is ook al eens zijn verjaardag vergeten. Vraagt eigenlijk nooit naar hem, ziet hem 1x per maand als ik er heen ga. Word er een beetje moe van. Van plan om haar dalijk te bellen als de kinderen op bed liggen, of zal ik dr videobellen met de geopereerde zoon (of is dit chantage?) geen idee.

Dezelfde moeder: "je hebt dezelfde lelijke benen als je moeder". Eh. Oke. Bedankt.

Kan een heel boek schrijven🫠

Ik krijg het even echt op mijn heupen van mijn mama. We zijn samen op vakantie en andere jaren ging dat elke keer heel goed, maar dat jaar 🙄 - Allereerst hoor ik hier via via dat ze erover denkt om te verhuizen en dat kennelijk iedereen dat al weet (behalve ik dus). Ze moet geen toestemming vragen hoor maar euh eens dat tegen mij persoonlijk zeggen is toch niet teveel gevraagd? - Mijn zoontje is hier zwaar ziek geworden gisteren (41 graden koorts) en ondanks dat ik vloeiend Italiaans spreek, was het voor mij wel geruststellend geweest als ze mee ging naar de dokter (zij is Italiaanse) maar nee dat zag ze niet zitten. Oké, maar op de hond passen zag ze ook niet zitten. Ze ging veel liever op een terrasje gaan zitten. Mij goed hoor, opvang geregeld voor de hond en zo. Maar ga mij dan niet 10 keer bellen en whatsappen met de vraag hoe het met zoontje is. (Achteraf gezien niets erg, gewoon keelontsteking) - Ze zaagt al de hele tijd om op zoontje te mogen letten hier op reis, maar als ik het dan vraag kan het nooit! Want ze ging net zwemmen, naar de winkel, wandelen, fietsen, … Als ik dan zeg dat ze zelf moet aangeven wanneer ze wel kan/wil antwoordt ze dat ik het gewoon moet vragen

Pff ik begrijp gewoon niet waarom een bepaalde, oudere generatie vaak niet begrijpt hoe pijnlijk opmerkingen over kinderen krijgen kunnen zijn. Ik ben de oudste thuis en heb een broer van drie jaar jonger. Hij kondigde in december aan dat hij en zijn vriendin in verwachting waren. Prachtig nieuws! Mijn man ik hadden vlak daarvoor besloten er in 2024 ook voor te gaan, dus dat was extra leuk. Kom ik bij mijn opa en oma, zeggen ze "goh, we hadden jullie wel eerder verwacht!" (Dat is omdat ik ouder ben natuurlijk, maar ook omdat wij vorig jaar getrouwd zijn, dan moeten er ineens ook baby's komen). Ik vond dat al een stomme opmerking, maar dacht: achja, zo zijn ze nou eenmaal. Ik raakte snel zwanger en we zouden eigenlijk in oktober dit jaar een kindje verwachten. Tussendoor heeft mijn oma nog opmerkingen gemaakt als "ja, het kan natuurlijk ook dat het niet lukt, moet maar net op het goede moment gebeuren" 🥴 Maar toen dacht ik natuurlijk: mens, je moest eens weten. Helaas kreeg ik een miskraam, waardoor het hele onderwerp voor ons natuurlijk extra beladen werd. Ik weet niet of mijn opa en oma hiervan weten. Niet van ons, maar misschien van mijn vader. Inmiddels ben ik opnieuw zwanger, maar hebben we het nog niet wereldkundig. Deze week is mijn schoonzus bevallen en treffen we bij de kraamvisite mijn opa en oma. Letterlijk het eerste wat mijn opa zei toen hij binnenkwam was "daar ligt een model voor jullie hè". Met andere woorden: kijk, zo moet het. Het is dat ik de sfeer niet wilde verpesten omdat we op zo'n bijzonder en kwetsbaar moment daar waren, maar ik was meteen zo chagrijnig. Als er nog een keer zo'n domme opmerking komt, ga ik er wat van zeggen.

Bedoelde hij niet een model als in een prachtig kindje/fotomodel?

Nee, dat bedoelde hij zeker niet. Ik ken hem langer dan vandaag en anders zegt hij er niet "voor jullie" achter.

Ik vertelde mijn oudste dochter (2,5) vandaag dat we morgen naar oma gaan (mijn schoonmoeder). Dochter reageert enthousiast. Ze babbelt gezellig over oma knuffelen, en spelen met specifiek speelgoed dat mijn schoonmoeder heeft. Vervolgens vertel dat ik opa en oma (mijn ouders) de volgende dag op bezoek zullen komen. Zegt ze: ik niet fijn, nee niet leuk 😫 ik heb geprobeerd te peilen wat ze precies niet leuk vindt, en wat blijkt: opa is niet leuk… het is een peuter dus ze kraamt wel vaker onzin uit, maar dit was zó consequent. Ze is er zelfs nog een paar keer op teruggekomen. En weet je, ergens snap ik het ook wel. Ze ziet mijn ouders minder vaak dan mijn schoonmoeder. Ter illustratie: hij kwam pas voor het eerst op kraambezoek toen onze jongste al 4 weken oud was. Mijn vader doet wel heel lief naar haar, maar hij is er gewoon onhandig in. Zijn houding (blijft groot/rechtop, of over haar heen gebogen). Ze is heel verlegen, en als hij contact wil maken gaat hij haar dingen herhaaldelijk vragen, of benadrukken dat ze dingen na moet zeggen (zeg maar ópa, ópa!) dat gaat ze echt niet doen 😅 Of hij verwacht dat ze in haar spel precies doet wat hij zegt (wat een mooie knuffel, mag ik hem eens zien? Geef hem maar aan mij. Mag ik hem hebben? Geef maar. Uhhhh natuurlijk gaat ze haar knuffel niet afstaan 🤦🏻‍♀️). Het is allemaal goed bedoeld, maar het werkt voor geen meter. Het breekt mijn hart wel een beetje dat ze inmiddels het dus bij voorbaat al niet leuk vindt dat hij komt. Ik probeer mijn vader al een beetje te coachen in zijn gedrag, en nu ben ik nog meer geneigd dat te doen, maar ik kan moeilijk laten blijken dat zijn kleindochter hem nu zo slecht trekt 😬 dat is wel heel cru. Wat zouden jullie doen?

Ik zou het gewoon duidelijk aangeven. Mijn stiefvader is ook zo "in your face". Ik heb herhaaldelijk gezegd van joh, geef hem ook tijd om te antwoorden of er iets van te vinden. Je geeft hem geen ruimte zo. Ja vond hij kut om te horen, jammer dan. Als hij zo door gaat zal onze zoon hem misschien ook minder graag gaan zien (is nu 9 maanden en ik merk dat hij het al niet leuk vind ala opa hem op pakt). Dit is al sinds dat hij iets van 2 maanden was aan de gang en hij luistert niet. Heb hem laatst nog een filmpje gestuurd waar in uitgelegd wordt hoe je een tantrum vermijd (o.a. kind de tijd geven om te antwoorden/te laten nadenken). Doet hij niks mee. Joh dan niet 🤷‍♀️ hij ondervind zelf wel de gevolgen straks.

Ze kunnen toch bij jou thuis komen en zelf wat klaar maken? Als ik moe ben en moet slapen en mn ouders zijn bij ons; Dan kunnen ze gwn lunchen/koken wat ze willen.

Mijn ouders zijn 3,5 jaar geleden gescheiden. Sindsdien kunnen ze elkaar niet luchten of zien (alleen mijn vader is wel netjes en het zal nooit aan hem liggen.) Nou begin ik mij zorgen te maken over de kraamweek…. Mijn vader komt speciaal terug vanuit Zanzibar en mijn moeder zal ook vaak bij mij willen zijn (wat gewenst is). Het liefste heb ik ze samen bij me…. Maar wil ook geen ongemakkelijke situaties. En iedereen geeft aan van joh, wat zij met elkaar hebben is hun probleem en dat is ook wel zo. Maar het steekt me wel, want de vorige kraamweek was ook al zo beladen (maar toen was het ook nog vers vers).

Kan wel janken. Schoonfamilie is geen contact mee. Kind jarig en m’n eigen ouders keken wel wanneer ze kwamen. Anders een andere keer. De uitnodiging is ruim op tijd verstuurd en daarop bevestiging gehad dat ze er zouden zijn. Puntje bij paaltje is je klein kinds verjaardag toch niet zo belangrijk. Maar wel verwachten dat ze blij in de armen springt zodra ze binnen komen.