Eigen familie - deel 3

En als klap op de vuurpijl gaan mijn verloofde en ik volgend jaar trouwen. En ik ben heel benieuwd of ze normaal gaan doen, zeker als er alcohol in het spel is.. pff kan wel een boek schrijven over de afgelopen 3,5 jaar 🫢🤣

Nee… wat verdrietig. Dat kunnen ze niet maken hoor

Klinkt herkenbaar, alleen is het bij mij m'n vader die zich kinderachtig gedraagt. Vorig jaar zijn wij getrouwd en zowel voor als tijdens de bruiloft zijn er dingen voorgevallen. Gelukkig niet dusdanig dat het onze dag verpest heeft, maar wel erg kinderachtig allemaal. Heel vaak m'n grenzen aangegeven, maar dat hielp allemaal niet. Ben heel benieuwd hoe het zal gaan als ik in februari m'n eerste kindje krijg en mijn moeder bijvoorbeeld eerder langskomt dan mijn vader...

Oja vergat te zeggen dat ze vijf jaar gescheiden zijn. Doen op feestjes vrij normaal tegen elkaar, maar m'n vader voelt zich snel achtergesteld.

Ik heb met mijn ouders tijdens mijn zwangerschap, redelijk op het eind, een heel gedoe gehad. Ik vind dat ze mij met enige regelmaat buitensluiten en volgens hun doe ik dit zelf en toon ik niet genoeg affectie richting hun en ik werd heel subtiel een geldwolf genoemd. Ik heb hierom het contact verbroken een tijdje, tot vlak voor de geboorte van mijn dochter. Ik woon aan de andere kant van het land en mijn moeder is toen naar mij toe gekomen. Ze moest veel huilen, omdat ze haar eigen kleindochter dan niet zou zien en hoe ik haar haar oma kon ontnemen. Aan de andere heeft mijn dochter ook geen oma namelijk. Ik heb genoeg mensen om mij heen, mijn dochter heeft een huiskamer vol mensen die om haar geven en op haar verjaardag zouden komen. Genoeg ‘tantes’ en ‘ooms’. Ik vond het heel manipulatief. Ze zei ook niet: dan zie ik jou niet meer, maar ze had het specifiek over haar aanstaande kleindochter. Ik heb eigenlijk alles laten verwateren en we hebben het er nooit meer over gehad. Inmiddels zien mijn ouders dus hun kleinkind (niet vaak, want dat kan natuurlijk niet). Maar alles wat er is gebeurd en is gezegd raakt mij wel natuurlijk. Nou probeer ik haar al sinds woensdag te videobellen, met baby. Ik doe het eigenlijk niet perse voor mezelf, maar ik probeer ergens herstel in aan te brengen. Er wordt niet opgenomen en krijg dan: ben druk met *blabla*. Prima. Maar ik zeg: dochter gaat zo naar bed, dus als je haar nog even wil zien. Het is nu zaterdag, ik heb elke dag 2x gebeld en ze doet geen enkele moeite om terug te bellen. Ja, nu, nu ik zeg dat ik haar al sinds woensdag probeer te bereiken. Ik had met mijn broer (die natuurlijk geheel team mijn ouders was toentertijd) afgesproken om volgende week wat leuks te gaan doen, ook met zijn kind. Ik moet namelijk bij hun in de buurt zijn volgende week. Ik dacht: ik nodig mijn moeder ook uit, vind ze vast leuk. Ik koop alvast kaartjes, zodat ik dat niet meer hoef te doen als ik er ben. Maar onverwachts gaat het kind van mijn broer uit logeren en stelde hij voor om alsnog iets te gaan doen, maar dan alleen met mijn baby. Nou met een baby een activiteit doen zoals een pretpark is nog niet heel zinvol, dus laten we het dan overslaan. Mijn broer opperde om dan ergens met z’n alle een taartje te eten. Maar nou komt het. Volgens mijn moeder wil ik iets altijd iets doen wat geld kost. En eigenlijk betalen zij ook altijd (dat is ook echt hun keuze!). Ik zie mijn ouders maar 1x per maand/2 maanden. Soms nog minder. Als ik daar een nachtje slaap vind ik het wel leuk om iets te doen (echt niks duurs, maar bijv bowlen oid) ipv de hele dag koffie drinken. Door de opmerking dat ik altijd iets wil doen wat geld kost, ben ik heel terughoudend in even gezellig een taartje eten. Want dan lijkt het weer alsof ik iets wil doen wat geld kost. Ik heb er nu al buikpijn van en mijn hele zin om te gaan is weg. Sorry heel verhaal, maar ik moest zo mijn ei kwijt. Ik stond echt even op mental breakdown.

Ah, naar. Wel fijn dat ze op feestjes enigszins normaal kunnen doen. Mijn ouders kunnen na zo’n 25 jaar nog steeds niet normaal tegen en over elkaar doen. 🙄 En komen dus niet tegelijk op verjaardagen enzo.

Pff dat is helemaal rot zeg...

Blegh, even ventileren over mijn moeder. Ik heb niet veel contact met haar, maar omwille van mijn dochter komt ze zo af en toe eens langs. Ze weet dat ik het nu onwijs zwaar heb met de laatste loodjes van mijn tweede zwangerschap. Ik zorg dat ik de dagen waarop ik alleen ben met peuter, vul met koffie dates o.i.d. met fijne mensen (het liefst bij ons thuis), zodat ik niet alleen ben met peuter en ik ergens energie uit kan halen. Dit plan ik ruim vantevoren in, zodat ik nog kan nadenken over een alternatief mocht iemand niet kunnen o.i.d. (Dagen alleen zijn met dochter zijn nu echt te zwaar.) Nu appt ze me dat ze vakantie heeft en overmorgen langskomt. Per mededeling. Dus ik zeg: oh wat jammer, ik heb woensdag al afspraken staan. Daarna reageert ze met: "dan niet" en vervolgens radiostilte als ik zeg dat ik het heel fijn zou vinden als ze de week erna eens langs zou willen komen. Nu hoor ik van m'n zusje, waar mijn moeder nu is, dat mijn moeder bij haar heeft lopen klagen over dat ik toch zo moe ben en tegelijk wel mijn agenda vol plan. Dat ik me dus aanstel en niet meer hoef te rekenen op haar hulp. Ehm?

Oh vermoeiend zeg! Totaal geen zelfreflectie dat ze zelf tekort komt in haar communicatie. Ik herken dit erg van mijn familie. Die trekken zelf hun conclusies zonder ooit door te vragen hoe het echt zit. Vervolgens zwelgen ze in hun verbolgenheid. Ik probeer dan maar te denken: hier hebben ze zelf de meeste last van. Wat moet het leven dan negatief voelen. Jammer joh 😉 het lijkt me niet zo’n gemis om die negativiteit weinig toe te laten in je leven.

Inderdaad, dat zeg je mooi. Er is een reden waarom mijn contact met haar beperkt is, zeg maar. Maar ik blijf me er toch weer over verbazen en laat me er ook nog door raken ook..

Pfff ik heb er ook weer 1 hoor. Mijn ouders zeggen dat ze hun kleinkinderen zó belangrijk vinden. In de praktijk merk ik daar niet zo heel veel van. Mijn broer heeft nul interesse in zijn nichtjes. Onze jongste wordt volgende maand 1. Ik heb een uitnodiging gemaakt en deze in de familieapps van de schoon- en mijn eigen familie geplaatst. Iedereen van de schoonfamilie reageert enthousiast, met bevestigingen en hartjes. Mijn eigen familie: geen enkele reactie. Geen idee of ze komen. Mijn broer stuurt net een berichtje in diezelfde app over iets totaal anders. Mijn ouders reageren direct 🙄 Mijn vriend ergert zich echt mateloos aan dit gedrag en overweegt uit de app te gaan, maar wil er ook weer geen familiedrama mee creëren. Ik snap hem wel…

Ja klinkt bekend zo gaat dat hier ook... Heb ze vorige week al uitgenodigd mee naar Monkey Town te gaan a.s. zondag. Nog steeds 0 reactie. Maar ze kunnen wel prima op mijn broertje en neefjes reageren hoor 🖕 dan lekker niet. Gaan we wel met zn 3tjes

Oh wat ben ik blij dat ik deze topic (eindelijk) heb gevonden 😍 Want even… Mijn vader is een figuur… Roepen dat hij onze zoon (zijn eerste kleinzoon) vaak wil zien (woont in Antwerpen, wijzelf in Zeeland). Al 9 jaar reis ik die kant op, hijzelf is in totaal 4 keer bij mij/ons thuis geweest. Nu zou dat helemaal anders worden volgens hem, want onze zoon is er en die wil hij graag zien. Niet om ego te gaan, maar was z’n eigen dochter die andere jaren niet een extra bezoekje waard? Nee, meneer kon nooit, wilde nooit en het excuus was altijd “het is te ver weg”. Overigens, wij moesten wel altijd naar hem komen, 60 min rijden, “dat is toch te doen”. Alsof de snelweg richting hem korter en sneller is dan andersom 🥲 Sinds zoon er is, is hij inderdaad vaker bij ons geweest. “Kleine moeite voor deze lieve man he”. Begrijp me niet verkeerd, ik ben dolblij dat hij zo gek is op onze zoon, maar ergens steekt het toch wel…. 😅

Mijn ouders geven het kind van mijn zus zomaar een nieuwe tablet van 250 euro cadeau voor zijn verjaardag. Mijn dochter kreeg een loopauto van 70 euro voor haar verjaardag. En het raar vinden dat ik al jaren roep dat er verschil gemaakt wordt omtrent mijn zus en mij.

10 dagen geleden bevallen en zelfs na de bevalling moest ik van mn moeder horen dat mn buik nog wel groot was. Ik zie haar bijna dagelijks en elke keer zegt ze het weer. Het maakt me zo onzeker en het liefst trek ik echt een dikke wijde trui aan. Als ik buiten loop ben ik alleen maar bezig met hoe groot mn buik is, ipv met onze kinderen. En daar baal ik natuurlijk weer van...

Klinkt alsof er ook leeftijd verschil zit? Misschien was de tablet 2e handschoenen of krijgen jouwbkinderen die als ze wat ouder zijn?

Pfff wat een rot opmerking, zeker van je eigen moeder. Mijn moeder maakte afgelopen weken ook steeds opnieuw een opmerking over iets waar ik onzeker over ben en niks aan kan doen. Vast goed bedoeld (alhoewel ik niet inzie hoe 😂), maar daar heb ik ook van gezegd dat ik er niets aan kan veranderen en het al vervelend genoeg voor me is en dus echt niet op opmerkingen zit te wachten. Het voelde hard om het zo te zeggen maar heeft wel geholpen!

Leuk dat eindelijk ook deze groep bestaat seg.. (Ik erger me nie alleen aan de moeder van men vriend) maar letterlijk en figuurlijk ook aan mijn eigen plusmoeder die denkt dat ze heel veel over onze zoon heeft te zeggen… en zelfs alles in de naam van men vader ligt te zeggen… wat zelfs niet eens hoort. Ik kan hier morgen nog wel eens een berichtje over typen hier…

Nee tablet was nieuw. Vanaf het begin af aan hebben de kinderen van mijn zus meer gekregen dan de mijne. Zo ook mijn zus vroeger t.o.v. mij.

Nou grenzen aangeven kom je verder mee in het leven, dan alleen maar dansen naar de wensen van een ander!