Eigen man als zaaddonor

Mijn man is ook zaaddonor voor een vriendin van mij die met een vrouw is getrouwd. Onze kinderwens was destijds nog niet compleet. Het heeft ons tot nu toe als gezinnen dichterbij elkaar gebracht en wij ervaren het nog steeds als iets heel moois, hun kindjes voelen voor ons als neefje/nichtje. Onze kinderen zijn nog te jong om op de hoogte te zijn, we zullen er als de tijd komt wel eerlijk over zijn naar allemaal (dus die van ons en die van hen). Wij hebben alles goed laten vastleggen in een contract via een advocaat, mocht het contact verslechteren, dan hebben we iets om op terug te vallen. Voor mij was het wel heel belangrijk om het via een kliniek te laten verlopen, en niet dat m'n man bij hun thuis zou doneren (mede omdat wij ook nog een kinderwens hadden en ik wilde dat niet door elkaar laten lopen). Het voelde voor ons allemaal ook fijn om die afstand/professionaliteit in te bouwen. Tot nu toe heel blij mee dus! Laat maar weten als je nog specifieke vragen hebt 😊

Ik zou het niet doen tbh als het vrienden van je zijn. Hoe betrokken zijn jullie bij deze koppel? Is je man van plan om actief een rol te spelen? Zal de koppel aan het kind vertellen dat je man de bio vader is? Gaan jullie aan de kinderen vertellen dat je man zaad heeft gedoneerd en ze dus bio zus/broertje hebben? Wat als jullie later wrijving krijgen binnen de vriendschap? Hoe zit het juridisch: willen jullie 0% verantwoordelijkheid? Wat als het koppel later wél verwacht dat je man betrokken is? Hoe gaan jullie om met mogelijke emotionele gevolgen voor je man? Willen jullie dat er later contact is tussen jullie kinderen en het donor-kind? Wat als het koppel nog een tweede kind wil en weer bij jullie komt? Hoe stevig voelt jullie eigen relatie hierbij? Willen jullie dat de hele omgeving weet dat hij donor is of juist niet?

Ik drukte te snel op verzenden oeps maar deze vragen kwamen in mij op…

Dit zijn inderdaad belangrijke vragen om met z'n 4en te bespreken en als het zover komt vast te leggen in een contract

Ik ben zwanger geworden via een donor die ik via internet vond. Eerst probeerde ik het via een vriend die ik al heel lang ken, ik ben blij dat het die vriend niet is geworden en zelf met de huidige donor vind ik het soms wel wat moeilijk. Mijn dochter lijkt als 2 druppels water op mij, maar de blik in haar ogen lijkt heel vaak op die van de donor. Als ik vanuit jullie kijk, hoe zal het voelen je man, of een van je kinderen in dat kindje te zien zonder dat jullie liefde kunnen geven of meebeoalen hoe het leven van dat kind zal verlopen? Wat als de vriendschap stuk gaat en je dat kindje nooit meer ziet? Want ik raad wel aan, als jullie hen helpen, om het echt enkel als donatie te zien en verder 0 rechten, plichten en verbintenis met dat kindje te hebben kwa gevoel. Dit zal het minst gedoe geven, maar moet je wel kunnen. En inderdaad nu al vastleggen of er een optie komt voor een 2e donatie of niet zodat dit voor beide duidelijk is.

Wat mooi dat jullie dit overwegen! Je zou ook een podcast kunnen luisteren zoals de kwak kwaakt. Hier zijn ze wel kritisch maar dat is ook goed om te horen denk ik. Zodat je die argumenten ook kan meenemen in een beslissing.

Ik zou dit zelf niet zo fijn vinden maar ik ben ook wel een beetje jaloers. Als ik in de schoenen van je man stond zou ik niet over mijn hart kunnen verkrijgen om mijn eigen dochter bij iemand anders te laten opgroeien, hoe lief die mensen ook zijn. Het is en blijft zijn dochter, ook al heeft ze er een extra moeder bij.

Wat mooi dat jullie dit proces aan het overwegen zijn. Ik ben zelf afkomstig van een zaaddonor met ook een vrouw en kinderen. Hij heeft destijds een contract opgesteld met mijn twee moeders en is tot mijn twaalfde samen met zijn vrouw elke verjaardag van mij en mijn broer langs geweest, zodat ik wist wie hij was en hem een beetje leerde kennen. Voor mij als donorkind was dat echt de perfecte manier om erachter te komen wie mijn donorvader was. Verder zie ik hem ook echt alleen als mijn donor en meer niet. Onze laatste ontmoeting was op mijn achttiende, maar ik ben nog steeds super blij met hem als donorvader en de goed doordachte keuzes die hij en mijn ouders destijds gemaakt hebben bij het donorschap. Uiteraard is de beslissing helemaal aan jou en je man, maar voor mij als donorkind had ik echt geen betere situatie kunnen wensen. Mocht je nog vragen hebben, mag je die altijd stellen!

Ik wilde je nog even attenderen op het programma huisje boompje error. Toevallig zag ik dat laatst; laatste aflevering. Gaat o.a. over gezinnen met meer dan 2 ouders. Je ziet iig hoe mooi en liefdevol het kan zijn. Denk dat het vooral goed is om er goede open gesprekken over te voeren oa over hoe iedereen de rolverdeling voor zich ziet. En alle vragen die jij/jullie belangrijk vinden. Vind het mooi dat jullie het overwegen. Volgens heeft de donor bij “ik vrouw van jou” ook zelf een gezin. Misschien brengt dat jullie ook verder.

Wat gaaf dat jullie er open voor staan om dit te overwegen. Ik ben getrouwd met een vrouw en wij hebben samen een zoontje. Onze donor is een bekende en heeft een vriend. Zij hebben zelf geen kinderen dus onze situatie is net een beetje anders dan die van jullie, maar ik heb wel wat tips: 1. Eerst met zn tweeën goed nadenken over hoe jullie de situatie het liefst zien (willen jullie openheid naar alle kinderen toe? Welke rol gaan jullie spelen? E.d.). 2. Is gesprek gaan met het andere stel en bespreek dan ook heel goed hoe en wat, zodat iedereen weet of het een goede match is en iedereen de neuzen dezelfde kant op hebben staan. 3. Leg de afspraken goed vast in een donorcontract. Advocaat Kim Smienk kan ik aanraden. Zij is gespecialiseerd op dit soort zaken.

Wat goed dat jullie dit overwegen! Ik weet het alleen via een vriend: maak afspraken qua namen, gezag, eventuele omgang. Laat dit vastleggen bij de notaris. Succes!

Laat je man ook nadenken over de situatie dat het kindje zijn/haar biologische vader wil leren kennen.