Hoi allemaal
Ik wil even iets kwijt,
Misschien dat er meer zijn die hier last van hebben
Ik heb sinds mijn 16e laat van emetofobie
En word panisch als ik misselijk word of het gevoel heb dat ik moet overgeven...
Mijn grootste wens is altijd geweest om moeder te worden, maar wat ben ik bang voor die ene zwangerschapskwaal!
Ik ben sinds afgelopen maandag er achter gekomen dat ik in verwachting ben van mijn eerste kindje, nu vandaag 4 weken zwanger.
Maar wat ben ik bang! Ik word met de dag misselijker en ik ben bang dat ik het niet trek, de angst om geconfronteerd te worden met overgeven word steeds groter.
Ik probeer positief te blijven! En ben ook zeker ziels gelukkig met een klein wondertje opkomst! Maar ben bang wat mij de komende weken te wachten staat.
Zijn er meer die dit herkennen en hoe gaan jullie er mee om ?
Liefs Naomi
Ik wil het bij mij geen angst noemen, maar ik raakte wel altijd in paniek zodra het zo ver was.
Ik ben nu 12 weken zwanger en ik heb behoorlijk gespuugd vanaf week 7. Elke dag weer..
In het begin was het heel erg wennen, maar op een gegeven moment accepteerde ik het ook. Nadat ik had gespuugd voelde ik me altijd stukkkkkken beter namelijk.
Het was voor mij gewoon "even moeten" op een gegeven moment. Ik ben er dus gewent aan geraakt en je doet het voor een goed doel...
Misschien werkt het straks bij jou ook zo. Ik hoop het ❤️
Ik heb het ook. Inmiddels 15 weken zwanger en heel erg misselijk geweest. Als ik moest overgeven grote paniek, en hing ik hyperventilerend boven de wc. Gelukkig heb ik veel steun van mijn man die altijd met me meeging en bij me bleef, en als hij niet thuis was ging ik naar mijn moeder. Drama is het. Probeer zoveel mogelijk iemand bij je te hebben die je kan steunen en gerust kan stellen. En gedurende de dag blijven eten helpt ook een beetje. Sterkte!
Je zou ervoor kunnen kiezen psychologische hulp te zoeken: bijvoorbeeld een praktijkondersteuner (POH) die ook psycholoog is, of een psycholoog binnen de Basis GGZ op verwijzing van je huisarts. Vaak zijn dat korte trajecten waar je snel terecht kan, zeker als je zegt dat je zwanger bent. Het confronteren met je angst is dan het doel, zodat je echt gaat voelen dat als je misselijk bent je niet hoeft over te geven en zelfs als je overgeeft, je dit overleeft. Wel echt pittig, en zeker niet makkelijk, maar heel effectief.
Maar misschien vertel ik je dingen die je al weet of al hebt gedaan. Ik gun je in ieder geval wat meer rust wat dit betreft en zie in de berichten dat je steun krijgt van anderen die dit herkennen. Dat lijkt me fijn. Succes!
