Emotionele verwaarlozing kind - wat doen?

Er zijn in je verhaal veel aannames. Kan je niet een keer het gesprek met haar aangaan? Al eens gevraagd aan haar of je dr kan helpen? Of je wat voor haar kan betekenen?

Volgens mij kun je ook contact opnemen met Veilig thuis om even te sparren. Dus dan hoeft er niks officieels te gebeuren en ben jij hopelijk verder geholpen

Klopt je kan anoniem overleg hebben dan hoef je geen namen te noemen. Als je melding doet bij VT komt er iemand langs om in gesprek te gaan over de melding en wordt er een hulpaanbod gedaan. Ze zullen het risico inschatten en aan de hand daarvan een aanbod doen bij de minder extreme gevallen wordt het vaak doorgezet naar het gebiedsteam waar ze een opvoedcoach krijgt in mee aan de slag te gaan . Een uit huis plaatsing wordt niet zo snel gedaan dan krijgt een ouder altijd de mogelijkheid om hulp aan te gaan om de situatie te verbeteren . Heb je weleens zelf een gesprek gehad met deze moeder om te kijken hoe ze het ouderschap beleeft en om te kijken wat jullie samen kunnen doen om meer rust te creëeren voor de kinderen. Misschien staat ze daar wel voor open?

Het lijken aannames, maar ben nog een beetje voorzichtig in m’n post. Sta er wel dichtbij genoeg om te kunnen zeggen dat het helaas geen aannames zijn. Gesprek aangaan wel eens geprobeerd, maar ze ziet zelf het probleem niet.

Wat een moeilijke situatie Je schrijft dat de kinderen zelf ook dingen aangeven, hoe oud zijn ze? Zitten ze al op school? Misschien eens contact zoeken met de ib-er daar, en overleggen. Zij weten de wegen ook

Ik zou het allereerst met jouw vriendin erover hebben voordat je instanties in gaat schakelen. Soms zijn mensen zich totaal niet bewust van hun eigen gedrag.. en ik vind dat het als vriendin je plicht is om je vriendin af en toe wakker te schudden of met de neus op de feiten te drukken. Soms hebben mensen dat nodig om in te zien wat ze anders moeten/kunnen doen. En als ze het probleem niet ziet en er niets veranderd zou ik in ieder geval wel aan haar vertellen dat je overweegt instanties in te schakelen. Misschien zet dat de knop wel om.. Succes!

Wat zie jij als emotionele verwaarlozing? Ik lees niks wat emotionele verwaarlozing is. Ze gaat vast niet elke dag naar een feestje en is vast niet elke dag brak. En brak in welke zin? Helemaal naar de klote dat ze niet meer aanspreekbaar is? Ik kan begrijpen dat als je zelf een andere manier van opvoeden hebt dat dit wellicht voor jou niet fijn is. Je kan het gesprek aangaan met je vriendin maar het blijven haar kinderen. Anders pas jij toch op haar kinderen als ze weer 's een feestje heeft? Dan kan je haar helpen ipv veilig thuis inschakelen.

Wat een nare situatie. Ik lees hieronder al veel goede tips en adviezen waar ik me ook in kan vinden. Ik vind het in ieder geval heel moedig dat je wil proberen om de situatie te veranderen voor de kinderen.

Eens!

Hoe moeilijk ook, altijd eerst zelf in gesprek gaan voordat je instanties gaat inschakelen/ inlichten. Misschien bereik je daar zelfs veel meer mee. Je zou kunnen bellen met veilig thuis om advies te vragen hoe je het best dit gesprek kan voeren, maar echt een melding maken zou ik nog mee wachten in dit geval..

Ik zou niet perse melding doen maar wel bellen voor advies. Dat kan gewoon. Ik heb dit ook wel eens gedaan en vond het gesprek erg fijn. Het voelde ook alsof ik er iets mee gedaan had zonder hen meteen 'in de problemen te brengen'. Je kunt eventueel in contact blijven zodat zij mee kunnen denken en daarna altijd nog beslissen of je het echt meld of niet

Bedankt voor al jullie reacties! Het is helder. Eerst zelf (nog) een keer het gesprek aangaan en eventueel veilig thuis bellen voor advies. Fijn om te horen dat ze niet gelijk actie ondernemen.

Vindt ik dus ook. Weet je hoeveel je iemand kan kapot maken met een melding bij veilig thuis.

Zoals je aangeeft heeft ze een minimale vangnet. Be the village. Daarmee is ze echt geholpen. Ik ben zelf werkzaam in de jeugdzorg en eerste wat we doen is altijd kijken wie in het netwerk wat kan betekenen. Wanneer dit minimaal is kan je altijd je vriendin inlichten over 'buurtgezinnen' wellicht is deze ook beschikbaar in jullie regio?

Ik zou eens kijken of er bij jullie in de buurt iets is als buurtgezinnen. Dat word hier vanuit de gemeente gedaan om o.a alleenstaande ouders of gezinnen die het moeilijk hebben te ontzien. Je kinderen gaan dan op vaste tijden even ergens anders heen waar ze in het gezin meedraaien zodat je als ouder zijnde kan opladen in die tijd alleen. Het geeft je iets van ondersteuning. Misschien zou dat voor haar de oplossing zijn. Ik zou kijken of dat er is. En dan een gesprek met haar aangaan. Weet niet hoe oud de oudste is. Maar als zij weggaat en deze niet in staat is voor de anderen te zorgen is ze juridisch ook gewoon strafbaar. Zou hier dus ook zeker proberen met haar over te praten. Misschien wil ze wel hulp maar durft ze niets te vragen.

En check Home-Start!