Er zit mij wat dwars

Hormonen😅 Ja het is soms heel zwaar, maar je krijgt er zoveel liefde voor terug. Communicatie is belangrijk. Als jullie van elkaar weten hoe de ander zich voelt zit het goed. Maak alles bespreekbaar.

Hi, ik snap je angst opzich wel. Ik was niet zo zeer bang dat mijn man me niet meer zag staan maar wel dat alles anders zou worden of we toch anders in het leven zouden staan met een kind als in beide een andere visie. Slaapgebrek dus misschien meer ruzie etc of minder tijd voor elkaar. Ik ben nu zwanger van de tweede en de liefde is verandert ja dat klopt maar wel sterker geworden. Zowel mijn man en ik hebben uitgesproken dat je nu niet alleen als partners naar elkaar kijkt maar ook als papa en mama. Super trots op elkaar als we de anders met ons kindje zien. Ik liep echt over als ik hem vooral de eerste weken met onze zoon zag, zo lief en zo zorgzaam etc. Andersom was hij zo trots op mij na de bevalling. We zijn nu anderhalf jaar veder en verhuisd, fikse ruzie tijdens het verhuizen want vergist in hoeveel tijd het kost om te klussen met een baby en dat na toch wel een jaar gebroken nachten. We praten erover, zeggen sorry, soms knalt het een keer een andere keer denk ik Niets zeggen. Het is het niet waard want ik ben moe, of hij is moe laten we even afkoelen. Blijf met elkaar praten, blijf je best doen, geef ook je grenzen aan. Daarop zie ik ook dingen stuk gaan, mama’s die ongelukkig zijn want papa helpt niet in het huishouden en de zorg (ziet hij nou echt niet dat de was opgevouwen moet worden) nee dat zien ze niet als je het ze niet aanleert of niet zegt. Hints werken niet gewoon zeggen waar het op staat wel. Het stukje ziet hij/zij mij nog wel staan. Maak tijd voor elkaar, samen op de bank, samen lunchen terwijl de baby slaapt. Samen onder de douche (ja onpraktisch maar soms zo fijn) hulp vragen, zodat je samen op tijd naar bed kan 😉 bij sommige ouders gaan bepaalde dingen vanzelf en anderen moeten t wat meer uitspreken. Een relatie is gewoon soms even hard werken en als je ouders wordt zeker maar het komt goed als jullie er beide voor gaan. Ik zou je angst zelfs nu al met je partner bespreken dat doe ik ook ☺️ soms verklaar hij me liefdevol voor gek en soms komt hij met een oplossing maar als ik niks zeg weet hij ook niks

Wat een negatieve insteek, je zou je hier echt niet zo'n zorgen om hoeven maken ik neem aan dat je pas met je partner aan kinderen bent begonnen toen je er zeker van was dat het goed zat tussen jullie en je dacht dat hij een goede vader zou worden. Bij ons is het juist hartstikke goed met onze dochter die nu twee is en ik vind dit een heel passend: to see your partner become a parent is het mooiste wat er is! Kan echt ontroerend zijn om mijn man met onze dochter samen te zien ❤️ Heb je die negatieve insteek van iemand specifiek gehoord of heb je er persoonlijk slechte ervaringen mee? Probeer van het positieve uit te gaan!

Ik heb altijd zo iets, niet druk maken over dingen die er nog niet zijn. Als je hier nu al over na gaat denken dan is dat misschien juist een reden dat zoiets zal gebeuren. Hier niks veranderd tussen ons sinds ons kindje dus het hoeft zeker niet zo te zijn! ❤️

Ja je kunt niet in de toekomst kijken, da's 1. Had met me ex ook nooit gedacht uit elkaar te gaan en nu heb ik toch zo'n gruwelijke grafhekel aan hem, dat wil je niet weten 😂😜 Maar 2 is, je bent er beide bij. Investeren in je relatie en elkaar de tijd en ruimte geven te wennen aan ouderschap en het op je eigen manier te doen. En niet alle relaties worden als heer hoor. Me vriend en ik zijn juist veel sterker geworden samen...

Communicatie is het belangrijkste. Op tijd om hulp vragen voor de frustratie te hoog oploopt. Op tijd afstemmen hoe je het gaat aanpakken. Goed overleggen over wie doet wat wanneer. Weten wanneer je ruzie maakt en wanneer niet en ook hoe je effectief ruzie maakt kan daarbij helpen. Ruzie maken als je beide moe bent, levert waarschijnlijk niks op. En effectief ruziemaken is als je samen aan het eind het hoofdprobleem hebt uitgevogeld en hopelijk ook een richting voor een oplossing, en dat zonder dingen gezegd te hebben waar je spijt van hebt. En verder is het de eerste paar weken echt teamwork. Het gaat voor iedereen het beste als je elkaar slaap gunt. Als dat sommige nachten betekent dat je om en om slaapt, dan is dat maar even zo. Als je redelijk in de buurt komt van genoeg slapen, dan kun je veel meer hebben en gaat communicatie zoveel beter en vogel je sneller uit wat welk huiltje betekent. Wat jullie hebben meegemaakt en waar jullie al goed doorheen zijn gekomen, doet mij vermoeden dat jullie communicatie wel goed zit. Dan komt het echt wel goed.

Het heeft ons leven en daarmee relatie veranderd maar anders is niet slechter in ons geval. Ziekenhuis opnames kind, huilbaby, operatie van mij, postnatale depressie, burn out partner. 1e jaar was helaas niet genieten maar we hebben wel oog voor elkaar gehouden. Inmiddels is ze ruim 2, zitten nog in de "tropenjaren". Er is nu minder tijd voor ons tweeën (ze slaapt bijvoorbeeld nog veel tussen ons in, dan slapen we tenminste). Maar band is zeker sterker geworden 😍. Sommige verhalen vind ik ook niet vreemd. Als je partner voor kindje niks in huishouden deed en alleen maar gamed en heel veel uitgaat zal dat na geboorte niet opeens veranderen 🤷🏼‍♀️.

Mijn ervaring is dat als je relatie al breuken vertoond dat een kind het er zeker niet beter op maakt! Ik vind dus dat je een sterke basis (dus relatie) moet hebben voor je kind(eren). Wil niet lullig overkomen maar ik heb een aantal van jouw topics over je relatie voorbij zien komen en heb oprecht zorgen daarover😩

Ooh meid wat hebben jullie al heftige tijden gehad. En zo mooi dat jullie elkaar hebben gevonden en nu weer een kindje verwachten 💐. Ik maakt me ook veel zorgen. Wat mij hielp was praten en verwachtingen van elkaar bespreken. Je hebt hele leuke gesprekskaarten van Huisje Boompje Baby! Die helpen goed 😊. Ook qua bevalling even goed bespreken waar hij bijvoorbeeld wil staan en kijken. Goed om alvast over na te denken. Blijf met elkaar in contact 😊💐❤️

Ooh bij ons is er (vind ik) niet veel veranderd. Tuurlijk kijken we wat anders naar elkaar maar we flirten nog regelmatig de hele dag door. We hebben regelmatig een date night thuis. Lekker douchen, leuke kleren aan, kaarsjes aan, borrelen en lekker kletsen! Zo leuk en zo fijn

Je bent er allebei bij! zeker verandert er van alles.. maar zorgen dat je beide moeite blijft doen voor elkaar en elkaar niet voor lief neemt dan komt het wel goed

Mijn ervaring is niet perse dat het heel anders wordt, maar het wel meer moeite kost om tijd voor elkaar te maken. Zo was ik de eerste weken zo moe dat ik niet veel praatte. Daarnaast is het nu even plannen om tijd samen te hebben. Daar moet gewoon echt tijd voor gemaakt worden, terwijl die tijd er eerst gewoon was. Wat hier ook goed gaat is elkaars zwaktes en sterktes kennen. Ik heb het soms even nodig om zonder man en kind met vrienden het huis uit te gaan. Mijn vriend heeft het soms nodig om zich gedurende de dag op te laden en even tijd alleen te hebben. Dit gunnen we elkaar ook en zo heb en we beiden tijd om even op te laden.

Ik had ook die angst tijdens m'n zwangerschap(maar ik hou sowieso niet zo van verandering dat terzijde😜) Uiteraard veranderd je relatie.. Je bent opeens niet meer met z'n tweetjes. Je moet meer je best doen oog voor elkaar te houden want er is opeens een kleintje bij die de centre of attention wordt. Belangrijk is communicatie, praten over alles. In connectie blijven. Af en toe erop uit met z'n 2en om de spark erin te houden. In mijn geval is ook sex een uitdaging want m'n libido is 0.0 sinds ik mama ben maar dat geldt zeker niet voor iedereen, gelukkig. Angst is een slechte raadgever. We kunnen helaas niet op alles voorbereid zijn in het leven. Probeer te genieten van je zwangerschap en van elkaar en als jullie band echt sterk is kunnen jullie dit samen aan. Ow ja, hou de humor erin dat is goed voor zoveel momenten.

Don’t worry! Ik zeg altijd maar zo: je bent er zelf bij heh. Uit elkaar groeien overkomt je niet. Je groeit uit elkaar als je beide niet meer de ruimte of zin hebt om voor elkaar te werken. Zolang je blijft praten met elkaar, en blijft werken voor elkaar, komt het helemaal goed.

Geen zorgen! Blijf met elkaar communiceren, thats key als je het mij vraagt! Hier een super sterk team geworden en de opvoeding van onze dochter (9mnd) die nog niet doorslaapt die ook slaapgebrek, maar we zijn echt sterker geworden!

Ik merk onwijs dat het veranderd maar ook vooral positief. Het is zo mooi om mijn vriend te zien met de kleine. Echt het meest aantrekkelijke ooit. En als ik door slaapgebrek stom doe komt hij altijd even bij me zitten krijg ik een dikke kus en zegt hik: zullen we straks weer lekker slapen. Dan is alles meteen goed. Dus vooral blijven praten met elkaar over de onzekerheden of over de lastige dingen. En vooral benoemen wat heel goed gaat.

Ja het wordt anders. Maar dat wil niet zeggen dat het per sé slechter wordt allemaal! Die eerste periode met een kind is het heel erg wennen, andere ritmes en dynamiek. Je moet jezelf als liefdespartners ook een beetje opnieuw uitvinden. Maar met goed communiceren moet dat lukken. Het eerste jaar van ons ouderschap verliep best zwaar, slecht slapen doet dat met je. We kwamen erachter dat we allebei dagelijks last hadden van onzekerheid omdat we niet wisten wat we moesten doen (wie pakt baby uit bed, wie wast 'm, doet boodschappen etc). Toen maakten we afspraken daarover en ging het gelijk veel beter!

Het is niet alleen je relatie het is je hele leven.. maar als je al vaker dingen met elkaar hebt overwonnen zou ik me niet te druk hebben en gewoon vertrouwen dat het ánders wordt maar wel te gek! Misschien maar beter om n enigszins romantisch beeld te hebben denk ik. Mijn ervaring is dat het huishouden echt een super aanwezig gebeuren is en dat ik als vrouw steeds in die rol geduwd werd (😭). Ook de baby verzorging was echt mijn taak de eerste periode.. Maar ik woonde niet samen, pas toen de baby geboren werd. Dus dat kwam er ook bij. Plus mn vriend zijn ouders gingen heel slecht. Mijn vriend zat er zelf helemaal doorheen en wilde aanvankelijk eigenlijk geen kinderen dus dit was een beetje een giga verandering en voor de relatie ook wel een snelkookpan.. maar na een half jaar of zo werd alles echt makkelijker en leuker. goede communicarie houden en vooral niet te snel in de negatieve modus, het kán zeker even moeilijk worden maar dat is echt niet gek er is een leuke insta die heet love after baby!

Je hele leven veranderd..mooi en ook anders maar mijn relatie is echt niet leuk op dit moment veel te druk met de Kids snachts slapen ze niet drama allebei uitgeput geen zin in sex etc dus niet zo gezellig in huis geen romantiek zoals voorheen

Onze relatie is nu na een jaar nog steeds niet erg veranderd. Ik denk wel dat we allebei wat extra rekening met elkaar houden bijv. als we moe zijn en dat we extra duidelijk proberen te communiceren over hoe we ons voelen en wat we denken. Maar verder is onze relatie dus nog behoorlijk hetzelfde. We zijn echt een team +1 geworden. Allebei dolverliefd op ons kleintje en we genieten echt met z'n drietjes. Het hoeft dus niet zo extreem te veranderen of op de proef worden gesteld. In ons geval is communicatie echt key denk ik. You can do this! 💪🏼