Extréém overbezorgde partner

Al sinds het begin van mijn zwangerschap (ben nu 38 weken) is mijn partner extreem overbezorgd. Ik weet dat hij alles doet uit liefde en goede bedoelingen, maar het voelt alsof mijn leven al 9 maanden geleden is gestopt. Nu, in de laatste weken, ben ik uitgeput én bang voor wat er komen gaat, omdat alles straks opnieuw zal veranderen door de komst van onze baby. Om een concreet voorbeeld te geven: vanochtend in bed waren we aan het genieten van de baby die druk aan het bewegen was. We voelden samen haar bewegingen en praatten tegen haar – een bijzonder moment. Maar toen ik me omdraaide, kreeg ik direct de opmerking: “Beweegt de baby nu nog steeds? Je lag wel half op je buik net.” Na 9 maanden lang dit soort opmerkingen oneindig vaak gehoord te hebben, ben ik volledig geflipt. Ik kán niet meer. Mijn zwangerschap bestond uit het constant moeten dealen met zijn angst en controle: • Ik hoor dagelijks honderden keren “pas op” of “doe voorzichtig.” Soms duwt hij letterlijk mensen aan de kant om ruimte voor mij te maken. • Elk stukje eten dat ik neem, wordt gecontroleerd met de vraag of het wel mag – zelfs nu op het einde nog. • Intimiteit is volledig verdwenen, omdat hij bang is de baby pijn te doen. Zelfs knuffelen voelt voor hem “gevaarlijk.” • Hij vraagt eindeloos of de baby beweegt, alsof hij alles continu wil monitoren. Deze constante druk heeft me mentaal uitgeput. Ik voel me al 9 maanden geen eigen persoon meer. En nu ben ik doodsbang voor de bevalling en wat daarna zal komen. Hij heeft al gezegd dat hij mogelijk niet de hele tijd aanwezig wil zijn bij mijn bevalling door zijn zenuwen. Ondanks zijn goede bedoelingen – hij zorgt goed voor mij, kookt, doet boodschappen – voel ik me nu echt onzeker en uitgeput. Vooral nu aan het einde van de zwangerschap besef ik wat dit alles eigenlijk al die tijd met mij heeft gedaan. Ik heb nooit echt kunnen ontspannen of me gesteund gevoeld in deze zwangerschap. Dit maakt me doodsbang dat ik mezelf straks volledig ga verliezen of in een postnatale depressie terechtkom. Na de bevalling maakt het idee van borstvoeding en de dagelijkse zorg voor onze baby me ook angstig. Hij zegt zelf dat alles beter gaat worden zodra de baby er is (omdat hij dan zelf ook controle heeft en met eigen ogen kan zien dat het goed gaat). Maar toch ben ik bang dat zijn overbezorgdheid en controle zullen doorzetten. Ook wil ik heel graag borstvoeding geven, maar ik ben bang dat ik geen stabiele en steunende partner naast me zal hebben staan. Zijn overbezorgdheid en controle maken me nu al onzeker, en ik ben bang dat dit straks de borstvoeding extra moeilijk maakt. Hoe kan ik hiermee omgaan en ervoor zorgen dat ik hierin de rust en steun krijg die ik nodig heb? Hoe kan ik hiermee omgaan in de laatste weken van mijn zwangerschap, zonder emoties hoog te laten komen en compleet te flippen? Hoe kan ik zorgen dat hetzelfde niet weer gebeurt tijdens het geven van borstvoeding, of hoe kan ik zorgen dat het me niet in een diep dal trekt, mocht het weer gebeuren?