Extreem vermoeid en burnout

Snap dat je dit misschien niet wilt horen; maar helaas hoort erbij. In 2017 burn out geweest. Je lijf is zo in overdrive geweest en heeft zich zo uitgeput dat het geen reserves meer heeft. Onwijs frustrerend ik weet het... het komt echt weer goed maar het heeft tijd nodig.

Meen je niet? 😔 Had jij ook die uitgeputte vermoeidheid? Wat ik beschrijf? Ben daar zo ongelukkig door

Rust … doe dingen waar je blij van wordt, doe ze omdat je ze fijn vind. Push jezelf niet te hard. Burn-out heeft tijd nodig.

Jaa maar Hoelang 😭ik ben zo op.... Herken jij doe vermoeidheid ook hoe ik het beschrijf

Herkenbaar! Ik heb ook een flinke burn out gehad jaren geleden. Ik was zo moe, kon echt niks. Na een paar maanden kon ik 1x per dag naar de supermarkt, dan was het alweer klaar. Echt waardeloos. Het heeft echt tijd nodig. En ik zou hulp zoeken, want in je eentje kom je er niet uit. Of misschien heb je al hulp?? Heel veel sterkte in elk geval!!

Krijg je al begeleiding hiervoor? Een professional kan je context, uitleg geven en een plan van aanpak met je maken. Keyword is inderdaad rust en tijd naar klinkt eenvoudiger dan het is, zou je niet alleen moeten doen.

Eerst accepteren dat het niet gaat. Pas toen ik kon toegeven aan het gevoel van uitputting kon ik gaan werken aan herstel. Waarom zou je zoveel mogelijk leuke dingen gaan doen als je je daar ellendiger van gaat voelen? Je moet niets en het komt vanzelf wel weer, maar niet als je je lichaam en hoofd geen rust geeft. Sporten had bij mij in eerste instantie echt geen goed effect, maar ik ging wel steeds langere wandelingen maken met mijn zoontje in de kinderwagen. Dat hielp. En soms hielp het gewoon om de hele dag op de bank te zitten. Uiteindelijk deed ik steeds meer dingen die ik wilde doen en niet omdat ze van mij verwacht werden. Je kan dit niet overhaasten, want die emmer zit al vol en die moet eerst leeg.

Ik heb ook een burn out gekregen tijdens mijn zwangerschap. Die vermoeidheid is helaas dat wat de burn out is. Ik ben weer wat gaan opknappen door alleen te doen wat ik aan kon en te proberen niet telkens over mijn grens te gaan. Ik sliep veel en kon soms letterlijk alleen maar een was draaien en ophangen op 1 dag. Maar dat had ik dan maar weer gedaan. Ik heb wel hulp gehad hierbij en nog steeds, ik ben er nog steeds niet uit helaas. Maar rust pakken met een baby in huis is ook een stuk lastiger😅. Mijn tip luister echt naar je lichaam, kom er achter waar je grenzen liggen en probeer je daar aan te houden en zo langzaam aan weer uit te breiden. En zoek hulp, mocht je dit nog niet hebben.

Lieve jij, Je lichaam geeft nu aan dat het allemaal teveel geweest is. Ik snap dat het lastig is maar luister naar je lichaam en ben lief voor jezelf. Zoals hierboven ook aangegeven pak je rust en doe dingen die je leuk vind. Probeer te stoppen met focussen op hoe lang het gaat duren en neem het met de dag. Is onwijs lastig maar dat gaat je wel helpen. Sta stil bij de dingen die goed gaan. Slechte dagen horen er helaas ook bij en dat is ook oke. Uiteindelijk word het echt beter! Jij kan dit! 🥰

Ik herken het, zowel bij mezelf als bij mijn partner. De vermoeidheid is zo slopend, wel dingen willen maar niet kunnen. Bij mij had het een hele specifieke oorzaak (bruiloft en Corona). Heb toen tijdje 50% gewerkt , maar toen de bruiloft voorbij was ging het snel beter omdat die onzekerheid weg was en zat ik na een maand of 2 weer op 100%. Mijn partner zit al sinds oktober gedeeltelijk in de ziektewet vanwege burn out en is pas sinds een maand weer heel langzaam aan het opbouwen. Gemiddelde herstel tijd van een burn out is een jaar. Er is dus geen goude tip die het plots weer beter maakt. Ik sluit me bij de andere dames aan om begeleiding te zoeken. En misschien gewoon een weekje niets (voor zover dat kan natuurlijk), alleen jij.

Ja het is een vermoeidheid die niet echt te beschrijven valt als je het nooit heb meegemaakt. Maar ik snap precies wat je bedoeld. Ik ben 5 maanden thuis geweest maar vanaf mijn 1e symptomen tot echt beter zijn heeft zo'n 2 jr geduurd. Die vermoeidheid gaat echt wel weg maar belangrijk is om naar je lijf te luisteren, te kijken naar activiteiten die je energie geven. Mij hielp wandelen yoga en meditatie goed. Maar dit verschilt heel erg per persoon natuurlijk. Bij mij was het zo erg dat ik niet eens voor mijn kinderen kon zorgen.

Ja ik herken die vermoeidheid zeker. Heb er helaas al vaker mee te maken gehad. Het is zoeken naar de balans tussen inspanning en ontspanning. Want in had nergens puf voor, maar iets leuks doen zorgde wel voor positieve energie. Ook daar werd ik onwijs moe van maar wel vrolijker. Ik heb toen hulp gezocht. Een burn-out ontstaat niet in een dag dus is ook niet in een dag weer weg helaas. Ik heb veel gehad aan gesprekken en ontspanningsoefeningen/ mindfullness. Het komt goed! Maar het duurt altijd langer dan je wilt.

Herstellen begint bij accepteren dat het nu even kut gaat. En toegeven aan de wens van je lichaam: rust rust rust… 🙏🏻

Een gouden tip is er helaas niet. Het enige wat ik kan meegeven: gun jezelf - als het kan - die rust. Ga jezelf niet teveel forceren. Geef dingen uit handen als dat kan. Doe de dingen klein stapje per stapje. Gaat het niet, probeer dat dan aan te geven. En vooral: probeer je niet te schamen omdat je even niet meer kan. Dat is moeilijk, maar als je dat al een beetje kan loslaten (het hoeft niet helemaal weg te zijn), lukt het mogelijks ook wel om de dagen wat beter door te komen. Door mijn autisme heb ik zelf al vaker last gehad van wat men noemt een ‘autistic burnout’. Volledig opgebrand zijn, niks energie, geen fut, en een vermoeidheid die nog tien keer erger is dan anders. En in normale omstandigheden is het al pittig. Accepteren dat het is zoals het op dat moment is en alles dag per dag bekijken is al een eerste stap. Van daaruit kijk je dan weer verder als het lukt.

Ik heb dit ook gehad, enige wat helpt is je er aan “overgeven” en rusten rusten rusten Ik lag in het begin soms wel tot half 3 in bed zo erg was het..

Wooww bizar he... Alleen rust met een baby'tje van 7 maanden is een beetje lastig 😘

Zeker herkenbaar. Ik ben nu een jaar thuis en het gaat langzaam beter zolang er maar niet iets onverwachts gebeurd of ik te veel verplichtingen heb. Ik verbaas me erover dat je nog 2x per week sport met een flinke burn out. Daar heb ik echt de energie niet voor. Mij is aangeraden om te gaan wandelen, al is het een kwartier. Probeer te luisteren naar wat je lichaam nodig heeft, ga niet doorzetten omdat je graag iets wilt. Ik ga nu naar een psychosomatisch fysiotherapeut, zij helpt mij ook te leren ontspannen.

Dankjewel! Wat heftig heb je het meegemaakt met autisme. Vind het heel moeilijk om ermee om te gaam als het dagen goed gaat. Bang om wakker te worden met weer die emoties en extreme vermoeidheid

Dankjewel ❤️ alleen hoe rust ik met een baby'tje en gebroken nachten. Ik hoor echt alles van haar

Mijn eerste tip: niet sporten.. Weet niet wat je doet als sport, maar sporten waarbij je je hartslag veel verhoogd en stresshormonen (adrenaline of cortisol) aanmaakt zijn nu niet goed. Voor een gezond persoon is die "stress" gezond, maar in jou geval kan je lichaam dat nu niet handelen. Ik zou veel wandelen, elke dag minstens een half uur en bv yoga doen. Dat ontspant juist en is ook goed voor je lichaam. Ik zou ook eens kijken bij Charlotte Labee ( https://instagram.com/charlottelabee?igshid=YmMyMTA2M2Y= en https://instagram.com/yourbrainbalance?igshid=YmMyMTA2M2Y=) Deelt veel op insta over gezonde hersenen, balans in je leven etc., heel veel nuttige tips. Ze heeft ook boeken etc. Andere tip is misschien met je hormonen aan de slag te gaan (mag niet als je zwanger bent). Die raken door een burnout ook van slag, zorgt voor extra vermoeidheid, langer herstel etc. Viviane Reijs is hier een goede volgtip voor. (https://instagram.com/vivianreijs_vivonline?igshid=YmMyMTA2M2Y=) En succes en sterkte verder!