Fobie overgeven

Ja heel herkenbaar. Dochter is inmiddels bijna 3 en is 2x goed ziek geweest. Mijn man moest het doen want ik kreeg beide keren een totale black-out. 😓

Een vriendin van me had ook deze klachten, het heet emetofobie. Wellicht herken je je erin. Misschien kun je dit aankaarten bij de huisarts? :) Btw, je kindje heeft nog niet gespuugd? Wat fijn zeg, ik krijg dagelijks een gratis douche.

Mijn moeder zei altijd ‘van je eigen kind is anders’ maar het maakt het voor mij helaas niks niet anders.

Een psycholoog kan met EMDR je angst hiervoor verminderen, en vervolgens met blootstelling eraan zorgen dat de spanning die je nu voelt opkomen minder wordt of zelfs verdwijnt. Je kan daar best naar vragen en behandeling voor krijgen

Dit is heel herkenbaar, ik ben zwanger en vind het ook erg spannend hoe het gaat zijn. Ik heb hoop dat je er een soort "in groeit" met je baby, dat het van je eigen kind inderdaad anders is 🥲

Oh, ga het even opzoeken. Bedankt! Ze heeft nog niet gespuugd inderdaad, soms wel een mondje terug maar niet hele golven. Wel geluk mee nog 😅 of niet misschien als ze het nu al veel deed vond ik het misschien minder erg

Oh ik ga het met de huisarts bespreken! Wil er namelijk wel graag vanaf.

Ja 🥲 hoop het ook... Lees net ook dat je er behandeling voor kan krijgen. Dus ga het eea even opzoeken

Ik heb het ook. Emetofobie heet dat. Mijn oudste is al een paar keer goed ziek geweest en ik ren dan ook echt weg, raak in paniek en wordt helemaal gek. Gelukkig was haar vader er dan steeds 😅 Als iemand tegen mij zegt: 'ik voel me niet zo lekker' en ik kan het ook aan iemand zien dan ben ik verdwenen... 🏃‍♀️💨

Ik ben helaas niet meer samen met haar vader. Ik moet het wel aangaan 😭😭 maar denk ook dat mn eerste reactie wegrennen is 😭 Zou dit wel sneu vinden voor m’n dochter. Dus wil er graag iets aan doen

Niets om je voor te schamen! Ik heb het ook en ben zelf verpleegkundige, dat is misschien nog erger haha🙈. Ik kan alles doen op werk, maar bij brakers of iets wat er op lijkt kan ik er toch echt niet bij blijven… Ik krijg echt een soort inwendige paniek en een groot vluchtgevoel. Omdat er de afgelopen weken buikgriep heerst op de opvang heb ik ons zoontje zelfs om die reden thuisgehouden… Ik ben momenteel negen weken zwanger van ons tweede kindje en wederom ontzettend misselijk en vaak aan het overgeven, dit vind ik al vreselijk, maar nog erger als het om iemand anders gaat. Volgens mij zijn er inderdaad wel behandelingen voor. In Amsterdam heb je een kliniek die emotofobie behandelt, daar zochten ze zelfs laatst nog personen voor die op commando kunnen braken haha.

Zag ik ook, artikel op RTL nieuws haha.. Ik zou dat nooit aandurven, daar in therapie 🥴

Psycholoog hier ✋ Ik zou idd een verwijzing vragen voor een psycholoog die je kan behandelen hiervoor, is geen lang traject en werkt als een tierelier. Het haalt het ongemak niet allemaal weg (het is ook gewoon ranzig en niet prettig) maar wel de paniek die erbij komt kijken.

Ik heb er helaas ook last van. De angst is nu redelijk onder controle. Heb ook therapie gehad, de ergste randjes zijn eraf. Maar makkelijk vind ik het totaal niet.

Oooh dit heb ik ook zo erg, inderdaad alles er aan doen om het te voorkomen. Helaas gisteren niet gelukt en 3x moeten overgeven 😟 ik vind het zo vreselijk en krijg het dan ook zo benauwd. En toen belde de opvang vanochtend dus ook nog dat mijn dochtertje ziek is geworden en opgehaald moest worden. "Gelukkig" alleen maar koorts en eten en drinken doet ze wel goed. Maar ik raak er ook zo ik paniek van, dus je bent echt niet de enige!

Oo zo te lezen ben ik zeker niet de enige dus.. veel hebben hier last van. Vervelend allemaal pfff

Hoi! Ik heb hier ook last van, en heb toen ik net zwanger was een aantal EMDR sessies gehad. Dit heeft wel geholpen, ik kan de paniek iets meer onder controle houden. Maar het blijft gewoon vies en naar. Ben zelf gelukkig niet zo misselijk geweest tijdens de zwangerschap. Ben nu bijna 30 weken en best zenuwachtig hoe dat gaat zijn als m’n zoontje geboren is. Die baby spuug zal niet zo erg zijn, maar als ze ouder worden en het zelf nog niet onder controle hebben… dat vind ik het engst, dat je 0,0 controle hebt. Ik zou zeker EMDR adviseren!

Ik heb ook emetofobie en heb therapie gehad. Na ongeveer 10-12 sessies echt een wereld van verschil! Cognitieve gedragstherapie gehad en exposure (eerst foto's en filmpjes en later idd iemand die echt ging overgeven). Is wel al weer jaren geleden en ik blijf toch wel schrikken, op mijn hoede en dingen vermijden als het enigszins kan. Hele zwangerschap en bevalling gelukkig niet hoeven overgeven en zoontje van 12 weken spuugt veel en kan ook kokhalzen. In het begin erg vervelend, maar omdat het zo vaak is gaat het eigenlijk steeds beter. Ben wel benieuwd hoe het gaat als het meer vast voedsel wordt straks... Ik sta trouwens voor de klas en heb gemerkt dat ik ook het liefst wegren bij een kind als het gebeurt. Maar toen het een keer gebeurde bij een kleuter, liep ik met het kind aan mijn arm weg uit de situatie om z'n moeder te laten bellen en heb ik hem met een emmer bij de conciërge gezet tot hij werd opgehaald. Daar was ik al best trots op, want ik had ondanks mijn angst wel oog voor het kind toen ik er alleen voor stond. Ik hoop/denk dat dat met mijn eigen kind ook is...?

Herkenbaar, ik heb ook emetofobie. Heb er soms nog mentaal last van dat ik in m'n zwangerschap de misselijkheid zelf heb veroorzaakt. Heel het 1e trimester niks gemerkt, vanaf 14 weken bepaalde supplementen gaan slikken en vanaf toen elke ochtend kotsmisselijk, helaas zelfs 1x echt over gegeven en 3x kokhalzend boven de wc gehangen. De paniek... Vreselijk. Heb dat meeer moeten verwerken dan m'n bevalling. Achteraf bleek dat ik nu misselijk werd van supplementen die veel te geconcentreerd waren voor m'n maag, zodra ik dat 'trealiseerde en stopte was het in één klap over. Baal dus dat ik mezelf dit heb aangedaan haha

Ik voelde me vandaag dapper en heb mijn zoontje voor het eerst in het stoeltje van een winkelwagen gezet. En nu voel ik me vreselijk angstig dat hij daar buikgriep van gaat krijgen 🥲