Geduld bewaren.

Je bent ook maar een mens he. Soms verlies je je geduld gewoon, zeker als je ook nog eens zo slecht slaapt. Zodra je merkt dat je je geduld begint te verliezen, zou je even uit de situatie kunnen stappen. Ga even naar de wc of een andere plek en haal even diep adem voordat je weer teruggaat naar je dochter. Of vraag om hulp van je partner.

Heel normaal, heeft iedereen. Zeker niet schuldig over voelen, ze houdt er niks aan over. Het is ook gewoon vermoeiend vaak. Je doet het echt goed.

Heb ik ook hoor, heel normaal. Wat bij mij hielp, was berusting vinden in meebewegen met zoonlief. En gehoorbescherming zodat m'n geduld langer bleef. Ik hoor hem wel, alleen gekrijs/gehuil/gejengel komt minder hard binnen.

Het kan goed zijn dat ze in de 12mnd slaapregressie zit dus dan is het slapen (nachten en dutjes) vaak een tijd moeilijker. Je goed inlezen wat dit betekent en wat je er wel/niet aan kunt doen helpt hier. Accepteren dat het even een lastigere fase is en dat het weer goed komt. Ook je realizeren dat het niet alleen voor jou 'lastig' is maar ook voor je kindje want die is dan natuurlijk ook moe en zit niet lekker in haar vel, en ze kan er niks aan doen 🤷‍♀️

Je mag best eens mopperen hoor. Je wilt geen snowflakes opvoeden neem ik aan. Wacht maar tot ze ouder worden, dan komt dat uit je slof schieten er vanzelf bij 😂