Geen contact schoonfamilie: ervaringen?

Wat knap dat je die keuze hebt gemaakt! Ik lees even mee, maar vooral omdat ik die keuze niet durf te maken. Niet schoonfamilie, maar bepaalde familieleden van mij.

Hier geen contact met schoonmoeder. Heerlijk rustig. Wel met de rest van de familie, maar het is niet dat ze iets heeft aan neefjes/nichtjes. Die zijn allemaal een stuk ouder dan zij. Ik heb niet het idee dat hier iets gemist wordt. Ze heeft veel vriendjes in de straat en op school. Met verjaardagen ziet ze d'r tantes en ooms. Het is zoals het is, en dat wordt vrij snel geaccepteerd. Is hier de ervaring. Maar als jouw man nog contact heeft, dan kan hij jullie kind mee nemen naar zijn familie toch?

Fijn dat je niet de indruk hebt dat je dochter iets mist en dat het je rust geeft. Mijn man neigt eigenlijk ook naar contact verbreken, vandaar. En als hij wel contact wil behouden is dat alleen zeer beperkt met zijn moeder.

Ik heb precies het zelfde ook geen contact. Maar bij mij komt het omdat hun mij niet accepteren om hoe ik ben en dat komt vooral door hun geloof. Ik vind het heel erg jammer mijn 2 dochters zijn nog te jong om het te begrijpen. Maar als ze ouder en dan gaan beseffen waarom gaat mama niet mee naar opa en oma ik zal het hun eerlijk zeggen ik ga daar niet om liegen. Want nu neemt mijn vriend hun wel mee maar ik ga niet mee. Het is wel heel moeilijk want hebben ook geen logeerpartijtjes en verjaardagen.

Kinderen zijn daar best flexibel in. Hier is het contact verbroken toen dochter 2,5 was. Ze kent haar oma nu niet meer. Als er weer contact zou komen zou dat heel rustig opgebouwd gaan worden. Het is jammer, maar schoonmoeder heeft het er zelf naar gemaakt. Ze heeft nu welgeteld 1x gevraagd waarom andere kindjes 2 opa's en oma's hebben en zij niet. Omdat papa en mama het niet goed kunnen vinden met die oma. En daarmee was voor haar de kous af.

Hoop dat je weet waar je aan begint. En wat voor verdriet je je schoonouders de opa en oma van jouw kind aan doet als je het kontact verbreekt en je schoonouders geen opa en oma van hun kleinkind kunnen zijn. Je doet je kind ook te kort. Je hoeft geen vriendinnen met je schoonmoeder te zijn. En ook niet elke week bij elkaar op de lip te zitten. Maar geef die ouders van je man de kans om hun kleinkind te leren kennen. Ik ken je niet ,en ook je schoonouders niet. Maar ik spreek zelf uit ervaring als oma van een prachtige kleindochter . Helaas zijn mijn zoon en schoondochter gescheiden . En nu pas kan ik mijn kleindochter leren kennen op de dagen als ze bij haar vader is. Heel triest allemaal voor iedereen. Er zijn geen winnaars in dit verhaal. Hopelijk kan je water bij de wijn doen en hopen dat jouw kindje in een warme familie inclusief twee opa's en oma's mag opgroeien. Het leven is te kort voor ruzies. Groetjes van een oma.

Wat een vervelende reactie. Misschien hebben haar schoonouders haar wel iets vreselijks aangedaan. Opa's en oma's hebben niet altijd maar recht op omgang met kleinkinderen hoor

Als opa en oma zo graag een kind willen zien dan gaan ze maar op de buurt kinderen passen. Het is geen recht om een kleinkind te zien hè. Je hebt geen idee wat er gebeurt is. Een vriendin hier heeft ook het contact met haar ouders verbroken en dat had een hele goede reden. Je weet niet wat voor verdriet er is aangedaan.

Ook al maanden geen contact met schoonheks… heerlijk rustig. Zij heeft ons geblokt op telefoon / app / messenger / insta / facebook,… Helemaal prima maar daarmee heeft ze onze dochter ook geblokt. Nu weer zwanger, zal ze dat vast wel weten maar niet van ons. Van ons zal ze ook niet horen als tweede kind er is, heeft ze helemaal aan zichzelf te danken door haar narcistische gedrag en dan gaat ze ons blokken omdat je een keer (vriendelijk) voor jezelf opkomt na jaren op je lip te bijten. Man mist haar ook niet en dochter mist er ook niet wat aan. Zo’n vergif is niet meer welkom in ons leven…. Met andere mensen in de familie is wel contact, zo speelt ze regelmatig met haar neefje. Zelf heb ik ook nooit echt contact gehad met oma’s en opa’s. Mijn opa aan moeders kant nooit gekend, die was al overleden en mijn oma was 4 toen zij overleed dus niet echt herinneringen aan. Oma en opa aan vaders kant vond ik zelf niks aan, ging alleen maar over geld en spullen, nooit geen liefde of emotionele dingen. Heb er nooit iets aan gemist aan opa’s en oma’s om eerlijk te zijn.

Makkelijk zeggen als oma.. Misschien wordt het kind wel erg veel verdriet aan gedaan? Natuurlijk is het leuk als beide opa's en oma's in het leven van een kind kunnen zijn. maar ook opa's of oma's kunnen zich dusdanig misdragen dat het beter is voor het kind dat opa of oma uit beeld verdwijnt. Daarom kunnen wij niet oordelen wat er gebeurd is en of het kindje daadwerkelijk te kort gedaan wordt. Het leven is inderdaad te kort voor ruzies en dat geldt voor ouders en opa's en oma's!😉

Ik heb zelf al jaren geen contact met de familie van mijn vader en ook niet meer met mijn vader en moet zeggen dat ik het nog steeds heel jammer vindt. Ik ben zelf een heel sociale persoon en familie en vrienden zijn heel belangrijk voor mij. Het gemis is er bij mij vooral gekomen toen ik zag hoe goed mijn vriend zijn familie aan elkaar hangt. Ook nu voor mijn dochter vindt ik het enorm jammer dat ze een deel van haar familie nooit zal leren kennen. Ik ken jullie situatie natuurlijk niet en alles zal ook van jullie kindje afhangen maar als er een mogelijkheid is en de situatie is niet gevaarlijk voor jullie kind zou ik toch proberen een band te behouden

Mijn schoonmoeder heeft er vast verdriet van. Geloof ik gelijk. Maar de bal ligt daar en niet hier. Zij mag zich bewijzen. Zij mag op zichzelf reflecteren. Oprecht heel vervelend dat jij je kleindochter eerder niet mocht/kon zien. Ook hier geldt; ik ken jouw situatie niet, dus geen idee van de reden. Fijn dat je nu je kleindochter weer kan zien. Maar dat is niet voor iedereen altijd het beste.

Hier geen contact met schoonmoeder, zij heeft hier zelf ook een hele goede aanleiding voor gegeven, scheelt ook dat mijn schoonvader hierdoor in scheiding ligt en ze beide kinderen niet meer ziet, ik heb de keus wel aan me man overgelaten wat die ermee wilde, hij wist dat mijn keus eigenlijk al 5 jaar geleden zo goed als gemaakt was. Ik ben zelf heeel erg opgelucht maar ik vind het wel tegenover onze dochter niet leuk, het is toch haar oma. Ze is geestelijk helemaal doorgeslagen waardoor ik ook haar niet toelaat om contact te hebben met onze dochter.

Bedankt voor alle begripvolle reacties. Mijn topic gaat alleen over het omgaan met het gemis als het contact al verbroken is, niet of dat contact verbreken de juiste beslissing was. Geloof me, zoiets besluit ik niet zo maar even. Goed om te lezen dat ik niet de enige ben die in dit schuitje zit en ook goed om te lezen dat het niet per se een grote weerslag hoeft te hebben op het leven voor ons kind. Ik denk dat het verdriet ook een stukje rouwen is omdat ik zo graag had gewild dat we een normale familieband hadden kunnen hebben.

Ik heb overigens ook geen contact gehad met mijn oma toen mijn ouders geen contact met haar hadden. Nooit wat aan gemist!

Wij hebben al ruim 5 jaar geen contact meer met mijn schoonfamilie. Zowel mijn man als ik dus. De partner van m’n schoonbroertje heeft een heel nare rol gespeeld daarin. We hebben echt getracht op alle mogelijke manieren om het netjes te houden maar de eisen aan ons werden steeds hoger en zij deden er eigenlijk niets aan. Toen ik 2 jaar geleden zwanger bleek te zijn hebben we getracht het contact te herstellen. Helaas ging het alleen om ons nieuwe huis in plaats van om de kleine. Er werd nooit naar hem of mij gevraagd (in dat geval had ik gezegd dat ik een borsttumor had). En m’n schoonvader eiste excuses en een gesprek met mij (slim met al die gierende hormonen) om z’n gram te halen. Al met al hebben we met veel pijn de contacten weer verbroken. Onze kleine is bijna 1,5 jaar. Als ze contact zoeken doen ze weer rare dingen. Heel dreigend en lastig vallen. Stampij maken op straat en bij de buren dus mijn man heeft ze de laatste keer gezegd dat we bij een volgend moment dat ze bij ons aan de deur komen de politie gaan bellen. En dat doen we ook zeker. 8 dagen na de bevalling stonden ze met schoonbroer voor de deur onaangekondigd om 8 uur in de avond. We hadden langer in het ziekenhuis gelegen en het ging echt niet goed. Mijn man moest ze nog net niet naar buiten slaan. Vervolgens heb ik allemaal bedreigingen gekregen en ook m’n familie en vrienden van ons.. Het is oprecht echt mega zwaar en ik mis m’n schoonmoeder (we zijn al 22 jaar samen) soms vreselijk maar contact overschrijdt alle grenzen, helaas.. Heel veel sterkte! Zorg dat je vooral met elkaar praat, dat is enorm belangrijk en voor ons was het ook belangrijk om op één lijn te zitten. Hoeveel ik ze soms ook mis, als hij geen contact wil neem ik ook geen contact meer op.

Sorry hele tekst maar kleine aanvulling nog.. soms helpt een volledige ‘break’ om de gemoederen tot bedaren te brengen om vervolgens weer tot elkaar te kunnen komen. Die hoop hebben we heel lang gehad maar helaas is dat bij ons niet het geval. Ik weet dus niet wat er is gebeurd bij jullie.. dus mogelijk is het echt onmogelijk. Ook dat bestaat. Denk aan je veiligheid en die van je kindje en man. Veel liefs voor jullie in deze moeilijke tijd 💕

Wtf niemand vraagt om deze onaardige reactie.

Interessant om te zien dat alle schoonouders het altijd alleen maar kunnen hebben over hun eigen verdriet….. Echt een generatie ding.

Dit is sowieso een troll. Come on, de enige post?