Geen energie meer om een leuke moeder/vrouw te zijn

Ik herken het niet maar dit is wat mij betreft duidelijk iets waarmee jezelf mee aan de slag 'moet'. Je zit nu in een negatieve cirkel waardoor je steeds minder kan hebben en dat moet je zien te doorbreken. Waar heb jij concreet behoefte aan op dit moment? Want een paar avonden vroeg naar bed gaan en 2x kort te sporten ga jij niet meer energie van krijgen. Je neemt namelijk niet eens de tijd voor jezelf om eens lekker kalm aan te gaan sporten want je doet dit waarschijnlijk zo kort en snel mogelijk zodat je niet te lang weg bent. Jij hebt ook recht op tijd voor jezelf en als je wat voor jezelf doet alles moet afraffelen!! Praat eens goed met je vriend erover en vraag om hulp. Soms menen wij maar altijd alles zelf te moeten doen en vinden we hulp vragen lastig, uiteindelijk trek je zelf aan het kortste eind.

Als ik je verhaal zo lees, dan zit je momenteel in een negatieve vicieuze cirkel. Alleen jij kan die doorbreken. Bedenk voor jezelf eens wat je op dit moment echt hard nodig hebt en ga dit in orde maken. Lunchen met vriendinnen? Uitgebreid naar de kapper/schoonheidsspecialist/welness/nagelstudio? Of misschien een nachtje weg? Ik weet niet waar je energie van krijgt, maar van alleen maar twee keer kort sporten en vroeg een boek lezen zou ik ook niet happy worden. Wees niet bang om hiervoor hulp in te schakelen. En vergeet je man niet. Hij kan best thuis zijn met de kinderen als jij een dag aan jezelf denkt.

Oh wat lastig. 😕 Kan het me goed voorstellen, heb nog geen kinderen maar het is wel iets waar ik voor vrees. Ik ben best introvert dus heb echt tijd alleen nodig om bij te komen en als ik steeds maar door ga raak ik snel gestrest. Ik heb de ruimte nodig om de dingen met rust te doen ipv steeds maar snel snel druk druk. En tegen constant geluid kan ik ook niet en kan ik ook echt geïrriteerd van raken. Zou je kunnen afspreken dat je in het weekend een (half) dagdeel voor jezelf hebt? En vroeg naar bed gaan klinkt ook meer als ontsnappen dan echt opladen. Ik heb niet echt tips voor je, maar wil je dus wel een hart onder de riem steken. Het is heel normaal dat je meer behoeftes hebt en dat als die niet vervuld worden, je dat heel lastig vindt en je niet op je best bent.

Vergeet niet dat ondanks dat je een makkelijke baby hebt, alles toch veel van je vraagt. En dat je ook al was het juni dat je bevallen bent, je nog steeds aan het herstellen bent! (lastig accepteren weet ik uit ervaring maar het is wel zo) Ik merk ook dat ik dagen heb dat ik het allemaal wat 'veel' vind. Constant aan staan en weinig tot geen me-time. Alles draait om mijn kind en hond. (heb geen man). Ene dag is dat erger dan andere dag. Wat mij wel opvalt is dat ik meer kan verdragen en ook meteen lekkerder in mijn vel zit als ik goed geslapen heb en me niet zo moe voel. Verder ben ik eerder gefrustreerd als ik dingen plan om te doen (al is het iets huishoudelijk zoals de badkamer poetsen of uitgebreid koken) en ik ze dan niet kan uitvoeren omdat mijn zoontje net die dag besluit om veel te jengelen enz. Ik kan beter een lijstje schrijven aan wat ik kan doen de komende week en als zich dan een moment voordoet, lekker mijn gang gaan. Ook vind ik het heerlijk om lekker te douchen met mijn zoontje. Maar ik doe het ook met regelmaat bewust alleen zodat ik dan even lekker alleen kan ontspannen (dan was ik mijn zoontje). Tijdens het geven van de fles zet ik vaak even mijn favoriete serie op. En vergeet geen frisse neus te halen. Frisse lucht doet wonderen. Echte me-time waarin ik kan gaan zitten om eens lekker te hobbyen ofzo, heb ik ook amper. Tegen mij is gezegd dat dit nog komt dus daar hoop ik dan maar op. Ik probeer te genieten van elk klein momentje met en zonder kind.

Waarom neem je de kinderen mee naar je ouders? Laat ze lekker thuis 😊. Of breng ze naar je ouders en ga zelf lekker shoppen. Waarom sport je kort? En moet de tv altijd aan, nee toch? Ik heb 1 kind en mede hierom blijft het bij 1. Wij slepen hem nu overal mee naartoe omdat ons leven ook deels gewoon doorgaat met hem. Daar krijg ik energie van om ook de dingen te blijven doen die ik voordat ik een kind kreeg ook deed. Kun je vaker oppas regelen?

Het heeft tijd nodig om een nieuwe flow te vinden. Er is ju een nieuw dynamiek met zijn vieren. Toen jullie met zijn drieën waren had je toen wel tijd voor jezelf? Wij liepen hier bij ons eerste kind tegenaan, dus ja ik herken het. Toen zijn wij dagen of dagdelen gaan verdelen. Soms doen we wat met zijn allen. Soms is het alleen papa of mama. De hele tijd 'aanstaan' trek ik ook niet. Dus we vertellen onze driejarige op een weekendag wel eens, in de ochtend heb je papa, in de middag is mama er. En dat gaat prima. Ik geef nog wel borstvoeding aan mijn jongste, dus alleen daarvoor word ik nog wel eens opgetrommeld en dan komt mijn driejarige wel even buurten, maar daarna ga ik zelf even rommelen. Ik knutsel en frutsel graag. Maar als je daar elk half uur voor gestoord word is dat niet leuk. Mijn 3 jarige plakt zich graag aan mij vast, dus hij moest er in het begin wel aan wennen omdat ik soms dus wel in huis ben. Dan gewoon doorzetten en duidelijkheid creëren. Overigens helpt het mijn 3jarige ook als ik gewoon mijn gevoel vertel. Vandaag ben ik erg moe, kan je even stil met de auto's spelen? Ik hoop dat je wat tijd voor jezelf ergens gaat vinden. Want tijd voor onszelf hebben we allemaal af en toe nodig! 😘

Je doet het goed mama ❤️ Ik ben in juni voor het eerst moeder geworden en heb dit weekend een nacht alleen in een hotel geslapen, het was echt fantastisch. Vooraf dacht ik huilend de deur uit te lopen, maar ik had de grootste glimlach ooit. En m’n vriend vond het heel leuk om voor het eerst alleen met onze dochter thuis te zijn, hij is dat namelijk nooit omdat ik tot nu toe altijd ook thuis ben geweest (op een uurtje boodschappen doen na).

Bedankt allemaal voor de reacties! Fijn om te horen dat ik niet de enige ben die hiermee worstelt. Morgen breng ik mijn jongste naar de opvang omdat ik woensdag weer moet beginnen met werken. Deels ook een reden dat ik me momenteel niet zo happy voel. Ik ben heel blij om weer aan het werk te gaan want ik hoop dat dit ook voor meer balans zorgt tussen 'mijn eigen ding doen' en zorgen voor mn gezin. Maar ik zie er enorm tegen op om mijn jongste weg te brengen. Niet zozeer om de opvang (ben een groot voorstander van opvang) maar meer omdat het het einde betekent voor de alleen tijd die ik na de bevalling heb gehad met mijn jongste kindje. Dat valt me ook erg zwaar deze keer. Soort van einde van een fase :-)

Ik heb nog geen kinderen, maar ik kan me je verhaal heel goed voorstellen. Het lijkt erop dat je echt even op moet laden, meer dan 'even sporten' of 'iets eerder naar bed'. Heb je evt in je omgeving iemand die een dagje zou kunnen oppassen zodat je naar de sauna/wellness kunt? (Weet niet of je daarvan houdt, maar voor mij voelt het altijd als vakantie in één dag). Of jezelf een massage van 1,5 cadeau doen. Of met een vriendin op het terras zitten. Succes met alles in ieder geval, en met je eerste werkdag weer!

Ik kan me heel goed vinden in je verhaal!! Zelf ervaar ik soms ook een druk terwijl ik die vaak zelf opleg. Mijn partner werkt tot half 7 waardoor ik ondanks ik zelf 24 uur werk heel de week haar alleen moet doen. Vandaag is mijn vaste vrije dag en ze was niet te genieten, op zo'n moment kan ik dan wel eens denken, nu even niet??? Denk ik soms zelf ah mn vriend werkt nu lekker😅 schaam me kapot voor die gedachte want wil haar ook niet missen! Ik merk wanneer ik ook even iets voor mezelf plan als mn partner thuis is, ik dit meer los kan laten. Vrijdag avond ga ik ook ouderwets drinken met vriendinnen, heerlijk! Ook probeer ik minimaal 1 uur per dag iets te doen wat ik leuk vind! Even geen mama zijn. Nu heb ik op dit moment ook therapie omdat er buiten om nog een hoop dingen zijn om aan te werken maar ook zij gaf aan, verlies je niet in mama/partner zijn en werken, wees ook lief voor jezelf🥰

Terug gaan werken heeft bij mij wel wat geholpen. Al zijn er nog dagen/ weken dat het allemaal wat veel is. En tip die mij ook wel geholpen heeft: neem een halfuurtje voor jezelf na je werk voordat je je kinderen gaat halen bij de opvang.

Ha mama! Begrijp heel goed wat je zegt. Ik denk dat de meesten van ons dit herkennen. Naast de zelf zorg die je doet, zou ik nog één tip willen geven die mij erg heeft geholpen: accepteer dat dit op dit moment je leven is. Ik bedoel: door even niet meer veel anders buitenom je gezin te willen, haal je de lat omlaag. Heb je misschien wat meer ruimte en energie om dingen op te vangen. De tijd dat je kids zo afhankelijk zijn is heel kort. Over 20 jaar wonen ze op zichzelf. Mij frustreerde de kinderen regelmatig toen ik veel wilde blijven doen wat ik ook deed zonder kinderen. Door een aantal activiteiten te schrappen, te accepteren dat dit mijn leven nu is, en ervoor te kiezen om te genieten van de kids, is mijn leven veel meer ontspannen geworden. Hopelijk heb je er wat aan!

Ik ben het hier juist niet mee eens. Ik zou hier dood ongelukkig van worden om te accepteren dat mijn kind het enige is waar ik van kan genieten. Ik ben nog steeds ook gewoon mezelf naast dat ik moeder ben. Ik doe gewoon nog steeds wat ik hiervoor deed en ook met kinderen kan dit prima.

Hier sluit ik mij volledig bij aan! Ik zou ook echt doodongelukkig worden als ik niet meer spontaan de deur uit kan. Naast het zorgen voor mijn kind ben ik ook nog een eigen individu met behoeftes, wensen en activiteiten.

Hey, Hier ook 2 kinderen. Oudste bijna 2,5 jaar en jongste 7 maanden. Ja ik heb ook 'makkelijke' kinderen dus ik 'mag' niet klagen. Ook 'mogen' wij ze niet wegbrengen. Nou ik doe het lekker toch 😉 ik ben naast mama ook nog vrouw, een vriendin, dochter van en vooral mezelf. Hier helpt het om de jongens eens per maand uitlogeren te brengen. Manlief gaat zaterdagochtend vaak even fietsen met de oudste (nog een fietsstoeltje voor de jongste en dan kan hij met beide weg 🙈). Ik merk zelf dat ik ook soort van aan het rouwen ben.. het idee dat ik deze fase waarschijnlijk niet meer mee maak. Ik wil nu alles onder controle houden, tijd gaat veels te snel, het perfecte plaatje laten zien aan de buitenwereld. Dus ik ben ook nog afscheid aan het nemen van alles.

Respect dat je dat kan!! Ik word daar niet gelukkig van 🙈