Geen vriendinnen na moederschap

Hoe komt het dat je geen vriendinnen hebt overgehouden nadat je moeder bent geworden? Zou je die vriendschappen misschien weer kunnen aanhalen of heb je daar geen behoefte aan? Wij wonen in het buitenland en ik heb hier nieuwe vriendschappen moeten sluiten, dus ik snap wel een beetje wat je bedoelt. Het kan soms best eenzaam zijn.. Vriendschappen opbouwen kost tijd. Begin klein: het hoeft niet meteen een “beste vriendin” te zijn. Soms begint het met gewoon een vriendelijk praatje dat uiteindelijk groeit. Zoek bijvoorbeeld contact via je kinderen; peuterspeelzaal, kinderopvang, speeltuin, bibliotheek (voorleesuurtje). Hier kom je moeders tegen in dezelfde levensfase. Begin met een simpele opmerking: "Wat een leuke jas heeft je dochter aan!" of "Mijn zoontje is ook drie, ze zouden zo samen kunnen spelen. Vraag desnoods iets praktisch: "Ben jij hier vaker geweest? Heb je tips voor leuke speeltuinen in de buurt?" Je zou ook online kunnen kijken. Momly, Peanut of Facebookgroepen. Dit zijn plekken waar je specifiek andere moeders kunt vinden die ook contact zoeken. Als je iemand vaker tegenkomt en het klikt: stel eens voor om samen koffie te drinken terwijl de kindjes spelen oid. Je bent zeker niet de enige die hiermee worstelt, en het is helemaal oké om daar nu iets in te willen veranderen.

Ja ik herken dit helaas ook! Ik had sowieso niet veel contact, maar zeker na de geboorte van mijn oudste is alles verwaterd. Mijn vriend gaat nog elke week naar vrienden toe. Ik ben te awkward om alleen iets af te spreken, denk altijd dat mensen daar niet op zitten te wachten. Samen gaat niet want dan moeten we een oppas regelen voor 3 kindjes, dat is zoveel lastiger dan voor 1. Ik spreek alleen mijn zus nog dagelijks, verder niemand echt. Het is best eenzaam, niemand die random even vraagt hoe het gaat of iets. Ik heb nu een groepje waarmee we af en toe afspreken voor lunchen, en zo probeer ik wat contact te houden. Ook voor mezelf zodat ik nief vergeet hoe ik tegen volwassenen moet praten 😂

Ik herken het ook. Het is niet leuk, soms ook echt pijnlijk. Ik weet ook niet zo goed hoe of wat. Nu gaan we verhuizen naar een nieuwe woonplaats en heb ik ergens ‘hoop’ dat ik dan nieuwe mensen leer kennen…

Ik heb je een verzoek gestuurd

Precies dit!

Ja jemig man! Vrouwen zijn ook zulk moeilijk volk. Je moet wel over je kinderen praten, maar niet teveel, je moet blijven sporten maar je bent ook echt moe, je moet werken, maar ook voor gezond eten zorgen, en dan ook intussen nog in je vriendschappen investeren,en soms is er weinig begrip en genade. Ik ben meer naar kennissen toe getrokken die al kinderen hadden, maar we zien elkaar niet veel. Ik ben zeker ook vriendinnen kwijt geraakt, en ik spreek samen met mijn man af wanneer ik vriendinnen opzoek, want anders doe ik dat dus gewoon niet. Daarbij, nieuwe vrienden maken is moeilijk. Bij het peuterzwemmen zijn allemaal kliekjes waar je niet tussenkomt, en de stille moeders, daar duurt het lang mee voor je iets opbouwt. En dan wil je ook nog iets met elkaar gemeen hebben anders dan dat je alleen een kind hebt. Ik heb het liefst iemand met dezelfde humor, die vind ik bijna nooit. Ik weet wel, nieuwe contacten maak je het allermakkelijkst bij het doen van vrijwilligerswerk. Kan heel klein, met een koffieschenk uurtje in de maand, een kledingruil, zoiets.

Ja wel herkenbaar hoor.. Men zegt dat als je kind naar school gaat, ja vaak nieuwe mensen leert kennen. Ook zou je bijv naar yoga kunnen gaan. Er zijn ook van die moeder-app groepen..Heb je vroeger een sport gedaan in team verband waar je weer op zou kunnen gaan? In de meerste grotere steden heb je ook mama-cafe’s, eens per maand ofzo, hier zou je naar kunnen kijken..

Door de komst van mijn kinderen is er ook veel gaan verschuiven in mijn vriendschappen; oude vriendschappen naar de achtergrond en nieuwe vriendschappen naar de voorgrond. Ik heb uit mijn werk hele leuke vriendschappen gekregen, buren, mensen die wij op straat zijn tegengekomen, uit sport/hobby, etc. Iedereen heeft een andere 'functie' in de vriendschap: - oude vriendschappen voor herinneringen ophalen, nostalgie, ontwikkeling en hetzelfde kunnen doen; - werkvrienden om te ventileren, de last te delen en juist weer leuke uitjes daarnaast hebben; - ouder-vrienden voor playdates en samen over de ontwikkeling te kletsen. - buren voor hulp bij klusjes, oppassen op kind/ huisdier, kletsen over het huis, de buurt, etc. - sport/ hobby om elkaar te motiveren, stimuleren, creatief of uitgedaagd te houden in privé. Misschien even een ecogram maken om te kijken hoe jouw vriendschappen zijn en de functies daarbij?

Heel herkenbaar helaas! Ik ben 23 en heb een dochter van 11 maand en mijn enige vriendinnen hebben het te druk met studeren en uitgaan whatever. Onze interesses liggen nu ergens anders en dat botst helaas te veel. Ik spreek ze nog maar zelden

Als je jong moeder wordt kan ik me dat wel voorstellen, dan liggen de prioriteiten en interesses opeens zo ver uit elkaar tussen jou en leeftijdsgenoten. Hopelijk vind je via activiteiten met je kindje snel een paar nieuwe contacten. :)

Dit is een heel goed punt! Mijn beste vriendin heeft geen kinderen en wil ze ook niet, en hoewel ze superlief voor mijn zoontje is en ook geïnteresseerd in mijn huidige zwangerschap, draait onze vriendschap zeker niet om mijn moederschap en kind en deel ik hele andere dingen met haar dan met mijn vriendinnen die wel kinderen hebben. Ook hebben we als gezin een groepje met twee andere gezinnen waarbij we niet één op één dikke vrienden zijn allemaal, maar wel heerlijke middagen samen hebben waarbij het een grote gezellige chaos is en de kinderen samen spelen. Met hen deel ik weer veel meer specifiek moederschapgerelateerds. Dat zijn allemaal andere type vriendschappen maar het helpt wel om niet bij iedereen dezelfde verwachtingen te hebben. Ouder-vrienden hebben we gemaakt via een zwangerschapscursus, babyzwemmen en de opvang. Misschien zou je op die manier eens kunnen kijken naar jullie activiteiten en waar je dit soort contacten zou kunnen leggen. Ook kun je eens bij jezelf nagaan waar je precies behoefte aan hebt. Ik heb bijvoorbeeld ook echt behoefte aan tijd waarin ik gewoon mijn eigen ik zonder kinderen ben en daar horen dus ook andere soorten contacten bij die ik juist niet via mijn kind heb.

Ik herken het helemaal. Tijdens mijn 1e zwangerschap noodgedwongen verhuisd naar mijn moeder in een andere stad. En sinds dien ook geen vrienden/vriendinnen meer, ben nu 9 jaar verder. Heb wel leuke collega’s, maar door ervaring is bij mij werk en privé echt gescheiden. Maar mijn kring is ook heel klein bestaande uit familie en mijn gezin.

Ik herken het ook wel en ben ook te ongemakkelijk om nieuwe vriendschappen te sluiten vaak. Terwijl ik best sociaal ben vind ik het toch moeilijk om dan de stap te zetten als dat logisch klinkt 🤣

Hoi, hier hetzelfde. Ik spreek wel moeders via de kinderopvang, maar je hebt niet altijd een klik. Waar kom je vandaan?