Geen zin meer in verzorging

He mama soms is het zwaar he, maar jij Kan dit🖤 nee je bent geen slechte moeder want ik heb geleert is dat ondanks het zwaar is je er zoveel beter mee omgaat je moet wel ! You are strong !! Het word echt beter hou vol en you are a lovley mother💗

Het is ook niet niets allemaal! Heb je ook een beetje steun om je heen? Vriendinnen waarbij je af en toe even je hart kan luchten? Een partner die soms misschien kan bijspringen?

Ooh... 3u slaap klinkt wel erg weinig (hier nog maar net door eerste trimester zs, dus kan zelf nog niet meespreken). Zou het haalbaar zijn om ergens wat extra hulp in te schakelen, bv in het huishouden, zodat je wat rustiger kan doen? Of eens een nachtje iemand anders voor de voedingen laten zorgen? Je hoeft niet alles helemaal zelf te doen... dat maakt je echt geen minder goede mama!

3 uur slaap is erg weinig, daar ga je je beroerd van vielen en dan zijn zulke gedachten en gevoelens heel logisch. Zou wel kijken hoe je meer slaap kunt pakken. Want dit lijkt me heel pittig, ik zou het niet trekken. Bijvoorbeeld je partner de nachtvoeding (afgekolfde melk als je BV geeft) en jij slapen op de logeerkamer, 's ochtends blijven liggen en je partner er met de kleine uit, vroeg naar bed, tussen de middag slapen, opa's/oma's laten oppassen om bij te slapen... Weet niet hoe jullie het verdeeld hebben, maar ik schat zo in dat het nu erg op jouw schouders komt en een heel stuk minder op die van je partner. Zou hem zeker inschakelen!

Volgens mij is dat normaal. En als je er mee zit kan je hierover met huisarts op praktijkondersteuner over praten. Het is bij ons het 1e jaar ook overleven geweest. Tot 8 maanden nog elke 3 á 4 uur voedingen gehad en later ook nog veel gebroken nachten. Wij zijn hierdoorheen gekomen door hulp van ouders (uit logeren zodat wij konden slapen). In mijn geval ook sprake van postnatale depressie waardoor ik deels ziek thuis zat en dus veel kon bijslapen, was ook nodig. Anders kan je er aan onderdoorgang. Sterkte!

Hoe is de balans thuis? Neem je tijd voor jezelf, waarbij je dingen doet zonder kind erbij? Even geen mama zijn.

Heel herkenbaar. Soms na 6e keer naar boven lopen voor een speen terwijl ze t zelf kan denk ik ook pffff. Dan moet ik mezelf echt bij elkaar harken. Maar als ze dan slaapt doe ik even niks. Ik mag van mezelf 1 slaapje dat ze doet, tijd voor mezelf nemen. Tijdens andere slaapje doe ik iets van het huishouden. Om de sleur te doorbreken ga ik vaak samen de deur even uit. Rondje lopen, naar de winkel wandelen. Ik merk dat ik daar ook weer energie van krijg.

3 uur slaap is wel heel erg weinig. Nachtvoedingen zijn wel normaal rond die leeftijd, maar het is ook normaal dat je kindje dan snel weer in slaap valt. Is dat niet het geval dan zou ik zeker hulp zoeken bij een slaapcoach oid. Slaaptipsvoorbaby’s heeft ons echt enorm geholpen. ❤️❤️ Zoek hulp, echt. Ga vroeg naar bed. Zoek manieren hoe je toch aan 7-8 uur slaap per nacht kan komen. Is afwisselen met een partner haalbaar?

Slaaptekort doet hele gekke dingen met je. Ik heb ook zo'n periode gehad dat ik echt niet van m'n kind kon genieten omdat ik óp was. Kreeg er sombere gedachten van, vergat alles, was niet vooruit te branden. Heb je een partner die tijdelijk de nachten kan doen? Een van de oma's waar je kind af en toe een nachtje kan logeren? Gaat je kind af en toe naar de opvang of gastouder zodat je overdag kan opladen? Dit soort dingen zijn geen luxe maar noodzaak. Je bent moeder, maar ook nog steeds een mens met behoeftes. En je wordt een leukere moeder als je af en toe ook uitgerust bent. En echt waar: het wordt beter! Ooit slaapt je kind door en kan jij ook weer normale nachten maken