Genderdisappointment

Of het echt teleurgesteld was weet ik niet, maar ik had al een dochter en wilde heel graag een zoon. Ik was medisch dus kreeg wekelijks (soms meerdere keren per week) echo’s en elke keer keken ze eventjes en zeiden ze je krijgt (weer) een meisje. Dat vond ik jammer. Ik wil niet meer dan 2 kinderen en had een jongen leuk gevonden. Het was weer even wennen, ik had zo gedacht dat het zou gebeuren maar toch niet. Nou dat wennen duurde 2-3 dagen, daarna hadden we al een naam voor een meisje, jurkjes op het oog. Toen kwam de 20 weken echo. Ze vroeg of ik het geslacht al wist, ik geef aan: ja, een meisje. Dus je hoeft niet te kijken hoor. Ze keek me verbaasd aan en zei ik zie een piemel. Je krijgt echt een jongen. Huh?! Ondanks dat dat was wat ik wilde, voelde het raar. Nu moet ik er weer aan wennen dat ik een jongen kreeg. Dat duurde wel ff wat langer om te laten bezinken. 🤣 Hoe ik het had aangepakt was eigenlijk niks bijzonders. Veel erover praten en eerlijk zijn over je gevoelens!

Wij zijn vorig jaar ons dochtertje verloren tijdens de zwangerschap en nu weer opnieuw zwanger. Wat me opvalt is dat mensen heel snel voor je invullen dat je nu geen meisje wil. De reden daarvoor snap ik ook niet helemaal. Ik merk dat ik er geïrriteerd van wordt als de zoveelste dat zegt. Het maakt me precies niks uit wat het wordt, maar ik zie mezelf sinds vorig jaar als "meisjesmoeder", dus een jongetje zal even een een gedachteswitch moeten worden. Blijf het bijzonder vinden dat mensen voor je invullen..

Ik heb mezelf altijd gezien als "meisjes-mama". Ik ben bonusmoeder van een jongen, dus had het erg leuk gevonden als we een meisje zouden krijgen. (We hoeven hierna geen kindjes meer). Het was ook wel even wennen toen het een jongetje bleek te zijn, maar nu is mijn 'teleurstelling' weg en ben ik superblij met mijn zoontje en dat hij gezond is, is hoe cliché ook, het allerbelangrijkste!

Ik heb nog maar 1 kind op het moment (tweede op komst) en dat is een zoontje. Ik had zelf geen voorkeur. Maar ik merkte dat iedereen er vanuit ging dat ik een voorkeur voor een meisje zou hebben. Ik was dus eigenlijk heel opgelucht toen ik oprecht blij was met een jongen. Door al die mensen was ik wel gaan twijfelen of ik niet diep van binnen een voorkeur had en mezelf voor de gek hield. Nu heb ik voor beide een hele sterke voorkeur haha. Ik wil een jongen voor mn zoon, een meisje voor onze ouders. Een jongen want dat is voor ons praktisch, een meisje want dat is voor ons nieuw. Ik ben benieuwd of ik dus sowieso blij, of sowieso teleurgesteld ben. Doordat het waarschijnlijk de laatste is, moet ik dan wel echt afscheid nemen van de optie dat ik ooit nog een meisje/jongen zou krijgen. Maar ik denk dat ik heel erg blij ga zijn. Waarom reageer ik dan hier? Als ik het niet ken? Omdat echt iedereen er altijd maar vanuit gaat dat ik meisjes wil. Maatschappelijk gezien is het zo'n groot ding! Daardoor ben ik er veel meer mee bezig dan ik vanuit mezelf zou doen.

Ik had niet echt een voorkeur maar ik ben zelf opgegroeid met een grote broer dus heb altijd in mijn hoofd gehad dat het me fijn leek om als eerste een jongen te hebben. Eenmaal zwanger had ik heeeeel sterk het gevoel dat het een jongen was en ik heb mezelf de dag voordat we het geslacht te weten kwamen ook echt moeten aanpraten dat het echt ook een meisje kon zijn en dat ook echt heel leuk is 😅 gewoon omdat ik zo intens overtuigd was.. Uiteindelijk bleek mijn gevoel ook gewoon te kloppen en heb ik dus een geweldig zoontje van inmiddels 7 maanden 😁 En nu boeit hetme echt helemaal niks meer wat een 2e zou worden als het ons gegund is ooit 😊 2 broertjes is leuk want die kunnen samen lekker jongens dingen doen.. en een broertje en zusje is ook leuk heb ik zelf ervaren in mijn jeugd.

Inderdaad hoe je dit omschrijft... dat anderen teleurgesteld zijn voor ons... na 2 geweldige zoons werd ik eind vorig jaar weer zwanger en vooral mijn vriend hoopte heel erg op een dochter, voor mij maakte dit niet uit alles was welkom! Bleek zwanger van onze 3e zoon, mijn vriend vond het jammer maar clichés zijn waar... als het maar gezond is. Ik vond de gedachte van 3 zoons magisch! Maar wat iedereen om ons heen vond, vreselijk dat "men" zo voor een ander denkt.. bah wij zijn gelukkig met onze 3e en gezonde zoon en wat een rijkdom♡

Ik snap je! Als onze toekomstige derde ook een zoon zou zijn, zou ik de koning te rijk zijn. Serieus! Niet dat ik een meid niet leuk zou vinden, integendeel. Helemaal wat nieuws, en anders dan wat we al hebben. Maar het feit dat anderen invulling geven aan je wensen en teleurstellingen vind ik vreselijk! Ik ben dolgelukkig met mijn heerlijke ventjes.

Zo heb ik er ook in gestaan bij de tweede. Een meisje wou ik graag omdat ik dat nog niet had. Een jongen wou ik graag omdat ik al wist dat het heerlijk was. Je krijgt maar een geslacht, dus ik heb de conclusie eraan verbonden dat ik dus geen voorkeur had. 😋

Vooral opmerkingen als "een jongen is ook heel leuk hoor!" Nou jouw voorkeur is bij deze duidelijk 😅. Ik vind een jongen gewoon leuk!

Ik had oprecht geen voorkeur. We wilden het geslacht ook niet weten voor de bevalling. Het bleek een jongen! <3 Ik merk wel dat er vanuit de maatschappij heel erg vanuit wordt uitgegaan dat vrouwen altijd een voorkeur hebben voor een meisje. Daardoor wordt er bijna een soort teleurstelling vóór jou gecreëerd. En dat vind ik lastig. Het maakt dat je bijna gaat twijfelen of je wel oprecht blij bent of dat je het jezelf aanpraat. Voor een tweede heb ik weer geen voorkeur. Ik ben uberhaupt blij als een tweede kindje ons gegeven is! Ik heb sowieso moeite met het 'gewicht' dat aan een geslacht wordt gehangen. Tegenwoordig is alles inclusief, gender fluïde, genderneutraal, alles is super 'woke', maar toch blijven we gender reveals doen, baby winkels volhangen met blauw en roze en teleurgesteld zijn over het geslacht en daar gesprekken over voeren. Geslacht definieert niet WIE een persoon is. Ik heb ook moeite met opmerkingen als: - Je bent ook echt een jongensmoeder - Ja je hebt ook vooral mannen vrienden toch? dus logisch dat jij een jongen krijgt.. - Jongens hebben op latere leeftijd echt een minder goede band met hun ouders.. - Jongens zijn zus en meisjes zijn zo. Kortom: ik heb geen voorkeur maar wel teleurstelling over de teleurstelling vanuit anderen. hahaha.

Ik ben opgegroeid in een gezin met allemaal meiden dus toen ik zwanger bleek te zijn wou ik ook echt graag een dochter. Niet omdat ik een jongen niet leuk zou vinden, maar meer omdat ik het niet gewend ben. Tijdens de 20 weken echo werd ik wel echt even op mijn plek gezet. Op dat moment besefte ik het boeit me niet welk geslacht de baby heeft als het maar gezond is. Uiteindelijk een dochter gekregen, maar nu zou ik juist heel graag een zoontje willen!

Ik had aan het begin een lichte voorkeur voor een meisje en zag mijzelf ook meer als meisjes-mama. Toen we bij 16+2 te horen kregen dat we een meisje zouden krijgen was ik blij, maar niet euforisch oid. Eenmaal aan het eind van de 20w echo bleek het toch een jongen. We hebben er samen hard om gelachen en het kostte mij een week of twee om aan het idee van een zoon te wennen. Ik moest wat kleren omruilen en we moesten op zoek naar een nieuwe naan. De naam vond ik op dat moment wel wat moelijker om 'los te laten'. Ik had deze al voor langere tijd in gedachte. Ondertussen ben ik al een jaar een hele trotse mama van de leukste, liefste en grappigste jongen. En ik kan alleen maar zeggen dat het hartstikke leuk is. Hij maakt ons gezin compleet en het leven een stuk gezelliger.

Ik dacht eerst dat we een meisje kregen, ik weet niet waarom maar dat was mijn gevoel. Ondanks het idee van unisekse dingen, moest ik even omschakelen. Puur omdat ik er niet op ingesteld is. Toen ben ik me gaan verheugen op de dingen die ik met hem in de toekomst kan doen. Vorige week is hij geboren en ik ben helemaal niet teleurgesteld en vind hem superlief en schattig. Ik denk dat het te maken heeft met verwachtingen, vast ook van die mensen die teleurgesteld voor je zijn. Alhoewel niemand teleurgesteld hier voor ons was hoor, alleen maar superblij en verliefd!

Ik ben nu in verwachting van de 2e. Heb al een zoon. Krijg regelmatig de opmerking "ik hoop dat je nu een meisje krijgt". Terwijl ik echt geen voorkeur heb. Zou nog een jongen leuk vinden, maar een meisje is ook welkom. Heel vervelend dat vele het voor je proberen in te vullen. Kreeg zelfs de opmerking "Ik hoop dat je nu een meisje krijgt, dan ben je gelijk klaar" alsof de samenstelling van mijn gezin afhangt van het geslacht.

Wij kregen te horen van iemand in de familie toen ik zwanger was dat het eigenlijk een jongetje zou moeten worden. Er waren meer nichtjes dan neefjes. En die kon de familie naam voortzetten. Mn man was er gewoon beetje kwaad om en zei tegen mij aan 1 kant hoop ik nu dat het een meisje word. Waar bemoeid die zich mee. Als het maar gezond is. En we kregen een meisje. Aan 1 kant had het ons niks gescheeld maar die opmerking vonden we gewoon erg vervelend waardoor je dus toch gaat denken aan het tegen overgestelde.

Ik denk dat heel veel vrouwen en misschien wel mannen wel enigszins een beetje een voorkeur hebben. Ik heb al een dochter uit een andere relatie. Met mijn huidige partner hebben we 1 zoon maar hij is helaas afgelopen februari overleden. Ik hoop een klein beetje dat we nu weer een zoon krijgen, voor mijn partner. Hij is een echte mannen man, voetbal racen dat soort dingen. Hij had toen onze zoon werd geboren grootste plannen.Ik gun hem dat heel erg, dat hij dat soort dingen met zijn zoon kan doen. Uiteindelijk is gezondheid natuurlijk het allerbelangrijkste!!

Wij weten de geslachten van onze kinderen niet omdat het ons oprecht niet uitmaakt. Waar ik me vooral aan stoor zijn andere mensen die zeggen : ' ik hoop voor jullie dat het een jongen en een meisje is, dan zijn jullie meteen klaar.' Ook vraagt iedereen of we weten wat het wordt en reageren de meeste bijna geschokt dat we dat dus niet weten. Vind geslacht zo onbelangrijk.

Het maakt mij geen ene snars uit. Wilde het ook niet weten, puur omdat het me geen drol uitmaakt. Heel veel mensen hebben gevraagd 'wat denk je dat het wordt?'. Ja I have no clue and it boeit mie ook not what you think it is 😝. Bij een volgende zwangerschap boeit het me weer niks en hoef ik het weer niet te weten van tevoren. Los van dit topiconderwerp kan ik me ook echt mateloos irriteren aan genderreveals en dan al helemaal die overdreven Amerikaanse waarbij je de teleurstelling van het gezicht kan aflezen. Echt, grow up 🔫

Wij hadden voorkeur voor een jongetje. Mijn vriend omdat hij zelf een jongen is en het daarom veilig aan voelde. Ik vond het allemaal heel spannend en een jongetje leek mij veilig qua karakter (en ik had al een jongensnaam) 😅 moet nu wel zeggen dat een tweede mij echt niks uitmaakt. Ik zou het bij de tweede keer geen eens willen weten wat het wordt. Zelfs mijn vriend is helemaal omgedraaid. Nu hij vertrouwen in zichzelf heeft als vader ziet hij een meisje ook helemaal zitten, maar nog een jongen is ook dikke prima. Oh en de karakter van onze zoon is precies zoals ik gehoopt had 😂 als de eerste een meisje was geweest was dat ook helemaal prima geweest. Het was geen sterke gewenste voorkeur denk ook niet dat ik heel verdrietig zou zijn geweest als het een meisje was geweest. 🤷‍♀️

Ja, ik had een voorkeur voor een meisje. Ik krijg een jongen. Gisteren vroeg een collega me of ik een voorkeur had en ik merkte dat het me zoooo opluchtte dat iemand het gewoon vroeg! In mijn omgeving lijkt het zo taboe. Dus ik zei dat ik een meisje wilde, en mijn vriend graag een jongen. En toen zei mijn collega heel vrij “ja, ik wil ook liever een jongen”. Vond het echt fijn dat hij er zo vrij over praatte. Wat wordt er trouwens bedoeld met “jongensmoeder” en “meisjesmoeder”? Of je zelf meer meisjes achtig of tomboy bent?