Hoi,
Ik moet even van mij afschrijven want er is een hoop gaande in mijn hoofd.
Om een beeld te schetsen:
Ik heb 3 zussen, 2 daarvan vertonen soms raar gedrag. Denk hierbij aan pesten, boosheid, schelden, noem maar op.
Ze keken al niet op of om naar mijn zoontje van toen nog geen 1 en sinds mijn 2de is geboren heb ik niks meer van ze gehoord.
Ik heb hier vrede mee want het laatste wat ik wil is dat mijn jongens het gevoel hebben of krijgen dat zij minderwaardig zijn omdat ik hun moeder ben.
Ik kan ook een heel moeilijk mens zijn om mee om te gaan af en toe, dit komt door mijn autisme en ik zie dit zelf ook. Jarenlang heb ik aan mezelf gewerkt om mijn zijn een beetje op orde te krijgen zodat het leven met mij iets minder moeilijk wordt voor de mensen om mij heen.
Helaas heeft mij dit wel wat minder mondig en uitgesproken gemaakt en laat ik meer dingen over mij heen komen onder het mom van “zelfbescherming”.
Tijdens mijn tweede zwangerschap is mijn man uitgevallen in mijn familie app en heeft mijn zussen op hun gedrag aangesproken om een misschien iets wat felle maar wel de waarheid manier.
Hij heeft oa gezegd dat hij er klaar mee is dat ze mij steeds moeten hebben en het nodig vinden mij te pesten. En dat hij heel boos was op de mensen die het maar lieten gebeuren en er niks van zeiden tijdens bijv het kerstdiner.
Mijn familie vindt het ook lastig om duidelijk te lezen blijkt maar weer want sommige mensen hebben het opgevat als een persoonlijke aanval (dat mag natuurlijk) terwijl hij meer sprak over mijn familie in zijn geheel.
Iedereen stond vrij om het op te vatten zoals hij/zij het wou en dat snap ik maar waar ik mij ongelofelijk aan stoor is dat niemand dan mijn man benaderd en hem hierop aanspreekt. Wordt boos op hem, doe iets maar wat ze nu doen geeft mij het gevoel dat ze weten dat hij gelijk heeft maar dat ze dat niet onder ogen durven te zien.
Mijn vader (niet echt mijn vader maar heeft mij 20 jaar lang opgevoed) heeft sinds het appje niks meer van zich laten horen en dat steekt. Hij heeft mijn jongens nu al 2 maand niet gezien, misschien wel langer.
Met mijn zussen hoef ik geen contact meer want zij gaan nooit veranderen. Maar dat mijn vader zo doet valt mij tegen van hem.
Ik zat eraan te denken hem een brief te schrijven maar ja dan moet het van mij komen en ik sta achter mijn man.
Sorry voor dit enorme verhaal wat misschien een beetje onsamenhangend klinkt. Ik wil niet te veel details loslaten verder.
Wat zouden jullie in de brief zetten? Misschien kan ik daar iets mee om het uiteindelijk toch te doen.
Xx