Gevoel alsof ik in een bubbel leef

Ik begrijp precies wat je bedoelt! Mijn zoontje is nu 2 weken en 4 dagen ik geef ook BV dus het lijkt net alsof alles nu stilstaat en om de baby draait. He leeft van voeding tot voeding. Wat ik probeer te doen is positief blijven, als hij slaapt toch even mijn eigen ding doen. Serie opzetten, slapen, of even een kleine boodschap buiten de deur als mijn man toevallig thuis is. Ook krijg ik visite of komt familie op bezoek dan ben je toch even onder de mensen. Ik kolf soms melk af zodat mijn man dat kan geven als ik de deur uit moet of als er visite is en ik niet naar boven wil om te voeden. Die voedingen is nu nog vaak maar ik hoor dat het over een tijd minder wordt tot ongeveer 6 voedingen ipv 10-12

Heel herkenbaar, zelfs nu mijn kindje bijna 8 weken wordt draait alles nog om hem en daar heb ik behoorlijk last van gehad en soms nog, alsof je leven stil staat. Wat mij helpt is ook zelf dingen ondernemen, dat ben ik al heel snel weer gaan doen. Even lekker uit eten, lunchen, even winkelen en baby bij oma. In jouw geval bij je vriend waarschijnlijk. Je hoeft niet persé altijd bij je kindje te willen zijn, niet iedereen kan alleen maar de hele dag zorgen

Het lastige is dat ik ook nog erg moe ben. Ik was van de week even naar de winkel gegaan voordat ik goed en wel binnen was voelde ik me al weer moe en slap. Wellicht was het iets te vroeg. De baby slaapt slecht als hij alleen ligt dus ik zit ook nog vaak met hem op schoot terwijl hij slaapt. Over twee weken heb ik een afspraak bij de kapper, ik van dan met mijn dochter even lekker erop uit. Ik hoop dat me dat goed gaat doen.

Je kleintje is nog maar 2 weken oud, dan is het toch ook niet erg om in je eigen bubbel te leven? En vrienden die nog geen kinderen hebben/er nog niet mee bezig zijn en die ook niet meegroeien in jullie verandering in het leven, vallen vaak toch na een tijd af. Niet lullig bedoeld, maar soms groei je uit elkaar en dan komen er vanzelf weer andere mensen bij 😊. Ik zou zeggen, doe gewoon waar je jezelf goed bij voelt en je komt vanzelf ook weer steeds meer uit die bubbel. Geniet juist van deze tijd met jullie kleintje want voor je het weet is het alweer voorbij! En vaak ben je idd al blij dat je beetje slaap en alles kan pakken, en daar kun je niet altijd mensen bij gebruiken omdat dit vaak ook weer extra energie kost en je misschien wel je eigen rust vergeet. Dus denk nu vooral aan jezelf! En voor je het weet wordt je wereldje weer steeds groter. Je merkt vanzelf wel wanneer je daar steeds meer klaar voor bent 😊

Ga lekker eruit met de kleine. De voeding heb je door de BV altijd bij 😉. Ons mupke is maandag 2 weken. Wij zijn lekker gaan lunchen 2x, de stad in geweest enz. Zo ben je snel uit de bubbel van alleen maar thuis leven. Als je er wat vaker uit gaat is het ook gewoon lekker weer eens een dag thuis te zijn.

Een net bevallen vriendin vertelde me eens dat ze accepteerde dat alles even in het teken van haar baby stond. Hoe ze dat zei vond ik heel mooi en een ontspannen kijk op het verse moederschap, heb het altijd onthouden en ben voornemens er zelf ook zo in te staan. Zal niet altijd makkelijk zijn, zeker met slaaptekort erbij. Je kunt nou eenmaal niet alles tegelijk en overal zijn. Dat komt vanzelf wel weer. En zoals anderen hier ook zeggen, mensen zonder baby kunnen zich eenmaal lastig voorstellen hoe het is en staan misschien in een heel andere fase. Zelf was ik ook nooit heel geïnteresseerd in andermans baby. Bij deze nieuwe ontwikkelingen in je leven horen nieuwe aanpassingen, doe het lekker op je eigen manier en tempo, misschien is de bubbel wel gemaakt om je optimaal op je kleine te concentreren.

Al zo vaak buiten geweest? Erop uit met de kleine zie ik eerlijk gezegd ook tegenop. Kinderwagen en al die spullen wat je lee moet meenemen. Ik heb er de energie ook niet voor helaas. En ook niet echt iemand om dingen mee te doen. Iedereen werkt en als er mensen komen is het in het weekend wanneer het hele gezin ook thuis is. O bah wat voel ik me een zeurkous zeg!

Het rare is zo heb ik er Mijn hele zwangerschap ingestaan! Ik was zo blij de hele zwangerschap, de afgelopen twee weken tot gisteravond toen die vrienden op bezoek waren geweest. Ik snap niet dat het zoveel invloed op mij heeft nu. Ik voel me nu echt down 😔

Dat is inderdaad waar.

Tegenwoordig heeft iedereen een mening/idee over hoe je sociaal leven eruit ziet, zelfs met een baby. Maar uiteindelijk ben jij de enige die hier zelf een invulling aan kan geven. Als je het fijn vindt om dingen te gaan ondernemen (wandelen dat soort dingen enz) dan lekker gaan doen. Als je hier juist totaal geen zin in hebt, dan lekker niet! Ik had de eerste weken na de bevalling ook niet zo’n om uit huis te gaan en dat is ook prima toch? Nu zal ik wel moeten omdat ik er straks 2 op school zal zitten, maar het zal wel passen en meten worden met voeding geven/wegbrengen halen en alle andere dingetjes. Maar ook dat komt wel weer goed. Soms gewoon lekker toegeven aan hoe je je voelt en je rust goed pakken. Voor je het weet krijg en heb je weer meer energie om dingetjes te gaan ondernemen😊 En iedereen is anders en iedereen heeft een eigen idee bij ‘het sociale leven’ en zolang jij je er goed bij voelt is het allerbelangrijkst toch! En wat de rest van denkt of er andere ideeën bij heeft, tja... dat is hun ding! Echt waar het komt goed, ook met je energie, maar gun jezelf ook wat tijd om aan alles te wennen 😊

En gewoon even een rondje door de straat? Je hoeft er geen activiteit aan te plakken zoals naar de winkels ofzo. Gewoon even een klein rondje pal voor de deur, ben je snel weer binnen als het toch niet lekker gaat! Kan je lekker op de wagen leunen en je hoeft niets mee te nemen, al is het maar 5-10 minuutjes? Dit kan je daarna verder gaan uitbouwen natuurlijk. Of lekker iemand thuis uitnodigen voor de lunch als je dat ziet zitten? Hoef je er niet op uit, laat wat boodschapjes bezorgen of laat het je ‘lunchmaatje’ lekker meenemen 🥰

De hoeveelheid die je mee moet nemen valt reuze mee en hoe vaker je het doet, hoe meer handigheid je er in krijgt en hoe sneller alles gaat. Ik heb natuurlijk makkelijk praten, maar dat is omdat ik me al sinds de 2e dag na de bevalling op en top voel. Ik brak uit die eerste week thuis. Daarnaast werk ik in de zorg (vriend als ook) , dus genoeg mensen die wel doordeweeks vrij hebben en kunnen. Maar alleen erop uitgaan is ook lekker, hoeft niet altijd met iemand erbij.. Als je je zinnen maar even kunt verzetten! Doe vooral wat voor jezelf goed voelt en wat jij denkt aan te kunnen. Ik denk echter wel dat je je van alleen maar binnen zitten ook niet beter gaat voelen.

Zou het kunnen dat je teleurgesteld bent in hun reactie en iets anders had verwacht? En misschien jaloers op je vriend om hij iets 'pre-baby' deed terwijl jij je weer met de kleine bezighield? Dat dit voorval in combinatie met hormonen en moeheid je in een dipje geslingerd heeft? Ik moet het allemaal nog meemaken, dus nog geen ervaring maar kan me zo voorstellen dat die eerste weken tops en downs gaan bevatten, misschien was dit een eerste down in twee weken? Hoop dat je je snel weer vrolijker voelt, en andere tot die tijd gewoon eventjes wat minder. Toi toi!

Ja ik denk dat dat inderdaad ook wel mee speelt. Ik verwachtte eigenlijk een leuke avond maar dat pakte anders uit. En dan de moeheid en hormonen ook. Hopelijk was het maar een dipje ja. Dankjewel 😔😊

Ohja heel herkenbaar en elke keer kon die bubbel mij niet lang genoeg duren! Vond de buitenwereld maar teleurstellend haha. Maar op een gegeven moment went het wel weer. En dan blijkt er toch meer te zijn dan alleen de baby. Komt goed, geef het tijd.

Ik vind t herkenbaar. Over het algemeen vind ik die bubbel fijn en heb ik nog helemaal geen behoefte aan kraamvisite en sociale dingen. Alleen vandaag na een slapeloze nacht met ontroostbaar huilend krampjes baby word ik er juist een beetje down en depressief van. Beetje angstig en onbestemd wat de nacht iedere keer gaat brengen (zeker als ze de hele dag slaapt). Als ik gewoon een beetje goede nachtrust gehad heb kan ik alles veel beter relativeren en ben ik ook wat socialer.

Ja dat heb ik ook! Alsnog goed heb geslapen gaat het veel beter.

Het is helemaal logisch, je hele wereld staat ook ineens op z’n kop! En twee weken is nog maar zo piepjong! In het begin draai je vooral op adrenaline maar nu komt ongeveer het omslagpunt. En dan ook nog eens weer een enorme verandering in je hormonen na een bevalling, onderschat dat ook niet. Ik voelde me het ene moment in de zevende hemel en het andere moment helemaal overweldigd of depri of angstig (of allemaal tegelijk) en dacht: is dit nu mijn leven? Ik ben non stop aan het voeden en luiers aan het verschonen en dat is het! Hoe doen andere vrouwen dit? Hoe kan ik ooit weer een normaal leven krijgen? Maarrrrr echt waar: het gaat vanzelf, stapje voor stapje. Vooral lief voor jezelf zijn! Wil je in de bubbel blijven? Lekker doen! Wil je af en toe juist even uit de bubbel? Lekker doen! Kan je met je vriend praten over hoe je je voelt? Als je er mega tegenop ziet om met baby en alles wat erbij komt kijken de deur uit te gaan dan is het misschien gewoon nog te vroeg, is heel normaal!

Dit is precies hoe ik mij ook voel. Normaal gesproken ben ik iemand die alles haarfijn vooruit plant en controle heeft over de situatie. Nu is dat compleet anders.. de baby bepaald het ritme.. dit is frustrerend maar ik kan niet meer doen dan het proberen los te laten.. en te zien wat de dag/nacht mij brengt

Juist ja, ik zie het ook echt als leerpunt bij mezelf. Totale overgave en er niet tegen willen vechten dat ik er geen controle over heb of wat minder slaap, werkt alleen maar tegendraads