Grijze muis gevoel en niet weten wat ik wil

Ik zou eens beginnen met uitzoeken wat financieel echt nodig is, dan weet je wat je minimum moet zijn qua aantal dagen werk. Daarnaast moet je denk ik stoppen met nadenken over wat andere denken. Als jij geen carrière wil maken etc. Is dat prima. Wat andere daar ook van vinden, het is niet relevant. Jij en je gezin moeten er blij en gelukkig mee zijn. Als alles je nu vaak al teveel is, lijkt het me idd goed om eens goed stil te staan hoe je balans kan vinden en wat daarvoor nodig is. Denk vooral aan jezelf en je gezin!

Ik werk zelf sinds ik een kleintje heb 2 dagen per week (16 uur). Vind dit zelf een hele fijne combi. Genoeg dagen thuis maar ook precies dat beetje afleiding en afwisseling door mijn werk. Dus kijk niet naar anderen hoe veel ze werken maar kijk wat het beste bij je past! Ik heb juist twee zussen die nog minder werken en een vriendin die helemaal niet werkt naast haar gezin. Merk daardoor wel dat voor mij de stap ook wel oké voelde. Mijn schoonfamilie is weer een ander verhaal, beide schoonzusjes werken nog 3,5-4 dagen naast een gezin van 2-3 kinderen, dat vind ik dan juist weer veel😉 Het is maar echt net wat je om je heen ziet bij anderen. Laat je daar niet door leiden.

Ik lees wat tegenstrijdigheden in je bericht. Aan de ene kant vind je de 24 uur te veel en zou je graag minder werken. Aan de andere kant vallen de zorgdagen je zwaar, en uit je een bepaalde jaloezie richting je vriend dat hij wel gewoon kan gaan werken en dan minder zorg heeft. Klinkt voor mij alsof je zelf nog niet goed weet wat je echt wil. Wat vind je zelf echt belangrijk en fijn? Ik werk 32 uur en zou niet minder willen. Ik geniet van de 3 dagen die ik heb met mijn dochter, maar herken wat jij zegt heel erg; ik vind het ook heerlijk om even niet te hoeven zorgen. En ik vind zelf mijn carrière erg belangrijk en mijn werk enorm leuk. Dus daarom kies ik voor 32 uur. Wat zegt jouw eigen gevoel, jouw eigen voorkeur, zonder dat je rekening houdt met wat anderen daar van denken?

Ik denk dat je 'm eens moet omdraaien. Wat is voor jou rijkdom, geluk? Als voorbeeld mijzelf; Ik vind rijkdom zelf m'n kinderen kunnen brengen en halen van de opvang/school en ze zelf savonds kunnen toestoppen. Zo veel mogelijk tijd met ze kunnen doorbrengen; alsin, wat onze bankrekening maximaal toelaat. Rijkdom is voor mij een dak boven m'n hoofd, eten op tafel en kleding aan m'n lijf en die van m'n kinderen. Ik voel totaal geen rijkdom in carrière maken. Ik doe nu iets wat mij voldoening geeft en zorgt voor het bovenstaande. Daarnaast doe ik als werk iets wat er niet gigantisch onder lijdt wanneer ik een slechte nacht heb gehad met de kleintjes, dat vermindert aanzienlijk de stress die ik heb over m'n werk en daarmee vergroot het ook mijn geluk dat ik daar niet over hoef in te zitten. Verder vind ik t ook rijkdom als mijn vriend wel regelmatig thuis is en daarom is hij sinds de 2e is geboren ook minder gaan werken (hij heeft een 38 uur contract maar werkte soms 60 uur, nu werkt ie om de week soms in t weekend of pakt een nacht erbij). Ik lees wel een incongruentie in je verhaal. Dat je het ene doet, maar vind dat je het andere zou moeten doen. Waar komt die overtuiging vandaan dat je het op een bepaalde manier zou moeten doen (carrière maken, hogere functie hebben dan nu etc)? Om content en 'gelukkig' te zijn is t belangrijk congruent te zijn, in wat je doet en gelooft. Dus ofwel, carrière gaan maken en alles wat je daarnaast benoemt. Of de overtuiging loslaten dat dat is wat je zou moeten doen.

Je kan ook ervan kiezen om nu, als het financieel haalbaar is, voor je gezin te kiezen (geen werk of parttime bij het zwembad) en als je kind(eren) op school zijn weer werk gaat oppakken wat je wel ambieert met de uitdagingen die je nu mist. Misschien komt door gebrek aan uitdaging dat je zo weinig energie heb. Je past niet aan je partner aan, maar aan jezelf wat jij nodig heb. Zo heeft ze minder slaapjes nodig en jij bent nog zo gebroken als nu. Hoe fijn zou het zijn om meer energie te hebben en hierdoor de weekenden beter gaan. Grijze muizen zijn vaak gelukkiger dan werkbijen die ongelukkig van hun baan worden. Wat andere mensen denken dat is hun probleem.

Bedankt voor jullie berichtjes. Ja, het is inderdaad erg tegenstrijdig, haha. Het ene moment voel ik dat ik minder wil werken en het andere moment juist meer. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik het leukste vind. Misschien als ik een leukere baan zou hebben, ik wel 32 uur zou willen werken omdat ik het dan echt leuk werk vind. ik had met mijn huidige functie afgelopen extra uren gewerkt, vanwege vakantie van een collega, maar merkte dat ik dat echt te veel vond. Maar ligt dat dan aan het soort werk of aan de andere ballen die ik heb hoog te houden ernaast? Die andere ballen zouden niet als sneeuw voor de zon verdwijnen wanneer ik een hele leuke baan zou hebben voor 32 uur.. ik zou dan 1 zorgdag minder hebben, maar wel meer werkdruk vanuit mijn functie dan. Dan denk ik dat iets minder werken misschien toch meer de oplossing is. Of een soort acceptatie vinden binnen mn huidige functie en aantal uur in combi met de ploegendienst van mijn vriend? Maar ik ga er eens goed over nadenken. Het klopt inderdaad dat ik nog te veel naar anderen kijk om me heen en daarmee vergelijk.

Ik werk 20 uur en ben daar hardstikke tevreden over, wat een ander daarvan vind dat boeit me eerlijk gezegd dan ook niks.. dat zou ik als ik jou was ook proberen langs je heen te laten gaan en vooral te kijken naar ; wat wil IK 😊 Ik heb een dochter en ben nu 27 weken zwanger van ons tweede kindje, dus heb de zorg over hen en het huishouden er ook nog bij. Heb het druk zat hoor 😜 Er zijn moeders die 32 uur werken en bijvoorbeeld een poets inhuren.. die poets krijgt er dan voor betaald en dan is het ineens een baan, maar als je het zelf doet niet?? ( Ik vind van wel hoor haha!) En dan ook nog de boodschappen, kleding voor de kids, de was, koken, agenda spelen voor iedereen etc etc. Maar het is maar net waar je zelf gelukkig van wordt.. dat kan niemand voor jou bepalen natuurlijk. De een wil graag carrière en de ander is liever thuis, beide zijn goed zolang het maar een keus is waar je zelf achter staat 😘

Ik herken heel erg wat je zegt. Mijn partner en ik werken allebei onregelmatig. Ik werk 22 uur, mijn partner 36 uur. We werken met een intekenrooster waardoor een van ons altijd thuis is met de kinderen. Ik ben van 40 uur per week werken naar 22 uur gegaan. Soms werkt mijn man 5 dagen achter elkaar waardoor ik 5 volle dagen met de kinderen ben. Dat is erg intensief en soms raak ik dan ook geïrriteerd dat mijn man dan weer ‘lekker’ gaat werken en ik weer thuis zit. Voor het mooie is 22 uur te weinig voor mijn functie. Kan weinig dingen oppakken want soms ben ik er een hele week niet (word veel met uren geschoven) Ik denk ook wel eens; ik ga de kids aanmelden bij KDV en meer werken. Maar op een rustig moment besef ik mij dan weer hoe fijn het is dat de kindjes lekker thuis kunnen zijn met mijn man en mij. Nooit gehaast ‘s ochtends of ‘s middags. Dochter gaat inmiddels wel naar de PSZ. Soms moet ik gewoon even relativeren. Ik heb mijzelf voorgenomen dat ik dalijk weer meer ga werken als de kids naar de basisschool gaan. Dan is er alle tijd voor en misschien dat ze dan ook wel 1 of 2 dagen naar de BSO gaan. Mijn tijd komt wel weer; ze zijn zo kort klein, soms besef ik niet dat we er gewoon onwijs van moeten genieten. Dalijk gaan ze hele dagen naar school. Niet echt tips maar wel heel veel herkenning 😊

Bedankt voor je mooie toelichting. Mooi om te lezen dat je zo bewust leeft. Inspirerend en geeft een andere manier om er tegenaan te kijken. Ja heb best wel last daarvan inderdaad van die overtuiging. Waar het vandaan komt weet ik niet. Heb wel een paar jaar in de ziektewet gezeten met een burnout, omdat ik constant die overtuiging najoeg ten koste van mezelf. Ik kom het nu weer tegen. Heb ook periodes gehad dat ik echt voluit achter mijn keuze voor mijn huidige werk stond, maar nu af en toe weer die twijfels. Misschien omdat ik gewoon merk dat ik veel moe ben. Misschien zit ik weer in mijn oude patroon van veel eisen van mezelf.

Ja je zegt hier wel echt rake dingen. Ik ga eens kijken financieel wat de ruimte is. Dank je wel voor je worden. Doet me wel wat!

Oh wat fijn dat je het herkent! Met name de irritatie als je man veel achter elkaar werkt 🙈en dat je soms ook overweegt je kinderen aan te melden bij KDV. Ik heb soms ook dat ik een soort jaloezie/irritatie kan voelen als mn vriend een dag vrij is als mijn dochtertje naar de opvang is haha. Terwijl hij dan juist wel veel kan doen qua huishouden. Het is wel waar wat je zegt dat er bij ons ook nooit gehaast is met brengen en ophalen van de opvang! Ja, dat is ook zo wat je zegt. Het kan ook later nog wel. Meer carrière maken

Als het financieel haalbaar is zou ik lekker minder gaan werken. Wat kan jou het schelen wat een ander daarvan vindt? Ik ben ook een HBO-er en ben naar een MBO functie gegaan van 16 uur per week. Ik kijk wel weer verder als mijn kids naar school gaan. Misschien kun je het gewoon tijdelijk proberen om minder te werken? Kijken hoe het bevalt? Dan neem je ouderschapsverlof op in plaats van je contract aan laten passen. Dan kun je altijd nog terug.

Lieve mama, Er is geen goed en fout. Ook met je hbo opleiding mag je er voor kiezen om er (al dan niet tijdelijk) voor te kiezen dat carrière maken (nu) niet belangrijk voor je is. Het is helemaal niet gek om nu een stapje terug te doen en meer tijd in je gezin te steken. Ik zou vooral kijken waar je energie van krijgt en hoe je weer in balans komt. Je kan bijvoorbeeld het levenswiel een keer invullen. Wat vind je belangrijk, wat doe je daar aan. En krijg je daar dan energie van of kost het je alleen maar energie. Doordat je dit op meerdere vlakken invult krijg je een beeld van wat je belangrijk vindt en of je daar dan nu ook je energie in steekt. Besef vooral dat je niet alle vlakken een 8 aan belangrijkheid kan geven én ook kan doen. Kies er bijvoorbeeld de komende periode eens 2 waar je de focus op legt. Je kan altijd later weer meer gaan werken en wel carrière maken als je dat wilt. Bovendien.. als 32u werkende mama ben ik blij met mijn leven en de indeling ervan. Ik ben dan ook niet jaloers op moeders die minder werken en vind je niet verwend omdat je minder werkt. Het is gewoon een keuze van jou en je partner voor hoe jullie het leven indelen. Dus doe echt wat goed is voor jou en kijk niet naar een ander.

Heel herkenbaar hoor.. Ik werk 24 uur en heb nu 2 kinderen (jongste 7 maanden). Maar het liefst zou ik even willen stoppen met werken, maar dat gaat helaas niet. Maar mijn man die werkt dus ook onregelmatige diensten en weekenddiensten (12 uurs diensten). Die vind ik ook zo onwijs ruk. Ik vind het best wel heel erg intensief en ben mij zo aan het aanpassen aan hem.. Maargoed.. Hier heb ik verder weinig keus en het vakgebied van mijn man heeft helemaal geen ideale tijden. Dus helaas moet ik het maar accepteren. Maar wel een stukje herkenning dus.😊

Ik vind niet dat jij je in allerlei bochten moet wringen en jouw man vrolijk mag doen wat hij wil. Je cijfert jezelf compleet weg. Hoe zou jij je voelen als het andersom was en jouw man allerlei dingen in zijn leven aanpast en jij niets?

Hier ook een HBO functie en werk 24 uur en mijn man 6 dagen in de week. Totaal geen problemen mee. Omdat je hogere functie hebt, wil toch niet zeggen dat je dan persé meer moet werken? Vind het ook gek van bedrijf dat minimum aantal uur dus eigenlijk 32 uur is? Bij ons oo de afdeling (in zkh) werkt NIEMAND full time! Sommige werken zelfs maar 1 of 2 dagen. Je gezin gaat toch voor? En ik zeg altijd "ik werk om te leven en leef niet om te werken". Zeker niet met kinders!

Ik vond mamma dag op vrijdag en maandag ook altijd heel pittig, vooral die maandag genoot ik echt niet van. Ik weet niet of het een mogelijkheid is maar ik ben juist iets meer gaan werken waardoor ik nu om de week op maandag werk en dus een dag in de 2 weken maandag ‘vrij’ want zoontje wel naar de opvang. Die dag doe ik best veel in huis maar voelt ook echt heerlijk, even tijd voor jezelf!

Tot een half jaar geleden werkte ik, HBO functie zorg. Met 2 kleine kinderen. Ook nog een opleiding erbij want ja, carrière. Gevolg: burn out. Kruip er nu langzaam uit als thuis mama. De waardering en voldoening van het werk wogen niet meer op tegen de energie die het kostte naast een gezin. De maatschappij verwacht maar dat je alles doet. Maar in werkelijkheid kán je niet alles met 100% inzet doen. Op een gegeven moment moet je nadenken over wat je het aller belangrijkst en verstandigst vindt, daarbij de verwachtingen van anderen niet meenemen...

Even advocaat van de duivel: Mij lijkt 24 uur in een saaie baan werken echt VEEL vermoeiender dan 32 uur in een leuke. Eentje waarin je meer uitdaging en verantwoordelijkheid krijgt en de tijd ook vaak sneller voorbij gaat, en waar je positieve energie en zelfvertrouwen van krijgt. Volgens mij komt bv burn-out ook niet per se door hoe veel uur je werkt, maar of je je fijn voelt in de uren dat je werkt. Daarbij lees ik ook dat je drie dagen opvang te veel vindt. Waarom eigenlijk? Bij de crèche van mijn zoontje moest en mensen vroeger minimaal 3 dagen per week afnemen omdat de kinderen pas vanaf 3 dagen echt goed hechten aan de leidsters en hun eigen plek hebben op de crèche. Ik zou daarom liever niet mijn kind voor minder dan drie dagen sturen..

Ik merk dat ik sinds de geboorte van mijn dochter (6 maanden) ook best wel veranderd ben t.a.v. werk en hobbies en interesses. Het interesseert me eigenlijk allemaal wat minder. Ik vind juist die dagen dat ik alleen met haar thuis ben het leukste en werk staat echt op een lager pitje. Mega irritant want we hebben net een nieuwe leidinggevende, waarbij ik soms het idee heb dat ze meer van me verwacht dan ik op dit moment kan waarmaken. Daarom op dit moment ook niet zo happy op werk. Ik weet echter dat het vast wel weer komt. We kunnen nog zo lang werken, maar mijn lieve kleine meid is maar 1 x klein. En het maakt me echt niet uit dat andere moeders wel 40 uur werken, ik vind 24 momenteel echt even genoeg. Als ik voor hetzelfde geld tijdelijk minder kon werken, had ik het zeker gedaan. Maar goed dit is voor iedereen verschillend. Ik ken ook vriendinnen die het juist weer fijn vonden om te werken, omdat hun wereld thuis te klein werd en ze (doordat ze gingen werken) weer een leukere moeder konden zijn. Het verschilt zo per persoon en wat je wil. Het is al gezegd, maar zou voor jezelf en samen met je partner de prioriteiten goed op een rij zetten en goed opkomen voor wat jij wil, want dat is ook belangrijk en doet er zeker toe in de verdeling werk-zorg-huishouden.