Hart luchten: frustratie partner

Het eerste wat er in mij opkomt is; doet jullie baby moeilijk, of jouw partner? Het klinkt namelijk als heel normaal babygedrag. Tussen 3&8 weken zit je in de piek van krampjes en hebben veel baby’s huiluurtjes in de avond. Heel pittige periode maar ze kan er niets aan doen, en huilt omdat ze pijn heeft of jullie iets duidelijk wil maken dat ze niet anders kan dan door te huilen. Dus een pittig kind vind ik voor een baby van 4 maanden persoonlijk een nogal slechte omschrijving.. Ik krijg ook de kriebels van hoe slecht jouw man zijn eigen emoties kan reguleren en hoe jij hem daarin faciliteert door alles maar op je te nemen om de goede vrede te bewaren. Dat klinkt niet als een houdbare situatie en lijkt me ook zeker geen gezond voorbeeld voor jullie dochter. Je partner is volwassen en heeft duidelijk iets om aan te werken. Leg daar de focus anders eerst wat meer op.. Het is niet aan jou of aan jullie dochter om hem te ontzien.

Hier wil ik nog aan toevoegen; ik weet helaas uit eigen ervaring hoe schadelijk het is als je vader ineens zo uit z’n slof kan schieten. Hij kan er achteraf steeds spijt van hebben, maar het is in het moment angstaanjagend voor kinderen (laat staan baby’s) en zorgt voor onvoorspelbaarheid en een gevoel van onveiligheid daar waar je je het veiligst zou moeten voelen. Dat brengt een onveilige hechting en levenslange schade met zich mee wat doorsijpelt in al je relaties en zelfs het dagelijks leven. Daarnaast zal dit gedrag van hem waarschijnlijk steeds erger worden omdat jullie dochter straks nog wel “lastigere” fases gaat krijgen. Zolang jij meebeweegt met zijn buien door hem te (willen) ontzien zal hij niet voelen dat hij de verantwoordelijkheid moet nemen voor zijn schadelijke gedrag en zal dit ook niet veranderen.

Hebben jullie hier overdag wel eens een goed gesprek over? Heb je enig idee waar dit gedrag vandaan komt? Hij geeft aan wel hulp te willen, maar dat t niet lukt om actie te ondernemen. Hoe kan dit? Kun jij hem daarin ondersteunen om geschikte hulp te zoeken? Is een familie opstelling iets voor jullie? Een boel vragen, maar ik hoop dat jullie er samen uitkomen!

Ik heb alles overgenomen van mijn man omdat hij zijn emoties ook niet goed onder controle heeft. Eindstand kind is nu 14 maanden en ik doe eigenlijk alles alleen. Zou ik het anders willen? Ja. Maar ik kan alleen mezelf veranderen dus de ander moet wel bereid zijn om aan zichzelf te werken. Dus ik heb ervoor gekozen om dan alles zelf te doen voor de veiligheid van mijn kind en mijn eigen gemoedstoestand. Liever fysiek uitgeput door hard werken dan emotioneel uitgeput door het moeten managen van de mensen om me heen.

Denk je niet dat alles alleen doen naast fysieke uitputting, ook iets met de emotionele/mentale toestand doet? Ik snap wel dat je voor deze weg kiest, op korte termijn is alles geregeld. Maar bij mij zou er steeds wat ergernis bij komen als ik alle verantwoordelijkheid zou dragen. Zonder dat je het doorhebt bouwt die teleurstelling wel op. Hoe moet je partner nu verantwoordelijkheid pakken, als je alles fixt. Dat veranderd echt alleen door zijn stukje ook echt zijn stukje te laten.

Ik zou beginnen met die appjes te beantwoorden met 'jij kan dit, ik heb een fijne avond voor mezelf, ik laat dit nu even los, bel maar als het echt niet gaat'. Ook met een moeilijke drinker zou je gemakkelijk 3 uurtjes weg moeten kunnen, meerdere momenten per week. Dat is letterlijk 1 flesje, 1 luier en 1 slaapje per keer. Houd hem maar aan dat praten met iemand, jullie kindje gaat hem nog veel meer testen op emotioneel vlak, als het ouder wordt. En schreeuwen is, sorry, erg schadelijk. Dat mag niet meer gebeuren. Ook niet tegen jou, dat is niet iets om maar te accepteren of begrip voor te hebben.

Bedankt voor jullie reacties! We kunnen er goed over praten en gelukkig wordt het wel echt minder. Hij heeft zelf ook niet het beste voorbeeld gehad met zijn ouders, dus daar komt wel iets vandaan denk ik. Alles overnemen wil ik zeker niet en ik wil heel graag dat hij zijn verantwoordelijkheid neemt. Ik werk tegenwoordig weer elke woensdag voor mezelf dus dan is hij in charge. En hij heeft nu ook wel door dat iets gaan doen veel leuker is dan thuis zitten en dat helpt hem ook wel. Ik ga zeker nog eens het gesprek aan en hopen dat hij hieraan wil gaan werken.

Absoluut maar dat moet dan wel nog verantwoord zijn.