Hartoverslagen/hartkloppingen en medicatie

Hoi, Ik gebruik niks maar ik heb wel veel last van overslagen. In iets mindere mate van hartkloppingen. Bij mij zeggen ze dat het aan de zwangerschap ligt en dat als je voor de zwangerschap al last had, het nu alleen maar meer zal zijn. Ik heb een 24 uurs meting gehad en ze hebben meerdere overslagen kunnen zien. Gelukkig zijn ze onschuldig maar wel ontzettend vervelend. Wat is bij jou de reden van de medicatie? Hoeveel overslagen heb je per dag ongeveer? Sterkte ermee, ik weet hoe vervelend het is.

Hier precies hetzelfde verhaal... en hoe verder de zwangerschap vordert hoe erger ik last krijgt.. het is nu al vanaf 9 oktober 24 uur per dag.. dus echt hele dag door overslagen. Ik word er helemaal gek van. Ook allerlei onderzoeken gehad (voor zwangerschap) maar ze zeggen dat het onschuldig is. Toen had ik alleen af en toe klachten... nu constant .. echt om gek van te worden. Ga er mee naar bed en sta er mee op....

Oei, ik hoop niet dat het bij mij ook steeds meer gaat worden...ik word hier al gek van. Bij mij speelt het ook al (veel) langer en ben ook op verschillende momenten onderzocht. Ook helemaal door de mangel gehaald door de cardioloog maar dat was in 2017. Nu in de zwangerschap zo'n 24 uurs meting gehad en heeft mij wel iets gerustgesteld dat ze m'n overslagen hebben gezien en dat dat als onschuldig wordt gezien. Maar het maakt me ontzettend onzeker en soms zelfs bang. Toevallig heb ik een verloskundige die het ook heeft en ook herkende dat het in de zwangerschap toe neemt. Dus zij kon uit eigen ervaring mee praten en geruststellen. Bij mij speelt ook chronische hyperventilatie mee. Constant te veel inademen en te weinig uitademen. Dus niet die echte aanvallen maar de hele dag door in lichte mate. Is dat bij jou misschien ook aan de orde? Dat is iets waar je wel iets aan kunt doen. Maar ik snap je frustratie heel goed! Heb soms het idee dat ter plekke neer zal vallen zo heftig is het soms. Heeft een arts dat idee van de bèta blokkers geopperd?

Oh ja zo herkenbaar wat je zegt... de cardioloog zei ook dat het onschuldig is en alles er goed uit ziet.... maar toch soms word je er zo bang van hè. Heb soms echt het gevoel dat ik meer val... en vooral in rust voel ik het extreem... het is echt zo vervelend. In het verleden wel hyperventilatie gehad maar dat is al jaren terug.. ik denk wel dat dit wellicht nog een rol zou kunnen spelen... wat doe jij hier aan? Ik ben vandaag weer naar de huisarts gegaan en hij hoort de overslagen ook.. en ik zei ik trek dit niet.. dag in, dag uit... 24 u per dag😢 Hij heeft toen de gynaecoloog gebeld en overlegd (ben eigenlijk bij de vk) en ik mocht starten met propranolol. Ik hoop echt dat dit iets gaat helpen... anders word het een lange zwangerschap 😳

Het geeft mij inderdaad ook heel veel stress en angst. Wat natuurlijk ook weer niet goed is qua hyperventilatie. Maar ik heb nog twee kinderen en ben soms gewoon bang dat zij straks geen moeder meer hebben. Merk dat die angsten in de zwangerschap wel wat heftiger zijn; daar helpen die hormonen echt niet bij. Voor de hyperventilatie ben ik bij een Cesar therapeut geweest. Zij heeft me geholpen met rustiger ademen en door hebben wanneer het mis gaat. Zij kon ook aan mijn houding zien dat ik vaak hoog adem en ook dat ik heel vaak mijn adem vast houd als ik bezig ben. Dat werkt de hyperventilatie in de hand en hoe meer zuurstof in je systeem, hoe meer overslagen. En het zorgt bij mij voor een strak gevoel rond m'n borstkas wat natuurlijk weer niet helpt bij de angstgevoelens. Na de therapie had ik beduidend minder overslagen, maar toen werd ik zwanger...En is het driedubbel zo erg terug. Een nadeel bij mij is dat die angst ook zit op medicatie nemen. Ik heb veel medische ellende om me heen gehad en gebruik het liefst zo min mogelijk. Als ik iets zou gaan gebruiken zou ik me daar weer druk om maken. Voor mij is het nu (nog) behapbaar door constant maar te bedenken dat het onschuldig is. Ik merk ook dat als ik te veel doe en te weinig rust neem, ik er meer last van heb. Dus daar probeer ik ook goed op te letten. Maar ik kan me goed voorstellen dat je er iets voor gebruikt! Het is bij jou ook wel wat meer dan bij mij. Misschien kun je ondertussen kijken of een cesar therapeut iets voor je kan betekenen? Of op een andere manier de ontspanning zoeken? Sterkte!

Bijzonder om te lezen hoeveel onze verhalen op elkaar lijken! Niet alleen qua klachten maar ook wat betreft de angsten. Ook ik heb enorme angsten voor medicatie... maar het is nu zo erg dat ik het toch maar moet proberen want ik trek het anders echt niet meer... pff en ben nog maar 14 weken zwanger. Ik ga zeker eens kijken naar zo’n cesar therapeut! Bedankt voor de tip!

Fijn om even mee te lezen. Ik moet morgen naar mijn hart laten luisteren door de huisarts omdat ik er ook last van heb.

Graag gedaan! Hopelijk kan de therapeut helpen. Inderdaad bijzonder om je verhaal te lezen. Ik dacht dat ik zo'n beetje de enige was met deze klachten. Het was voor mij dus ook heel fijn om met m'n verloskundige te kunnen praten over dit probleem. En misschien helpt dit perspectief nog een beetje: Ik vertelde haar dat ik er zo nerveus van werd, ook vanwege het medische verhaal in m'n familie. Mijn opa is jong overleden aan een hartaanval en m'n vader is ook niet oud geworden. Ik kamp met overgewicht en al die overslagen/hartkloppingen. Voor mijn gevoel ligt een hartaanval dus 'zeker' in het verschiet. De verloskundige vertelde juist dat de overslagen bij haar in de familie voorkomen en ze daar allemaal achter in de 90 worden. Voor hen is het dus juist een teken van een sterk hart en zij had dus veel minder last van angst. Maar ik vind het ook nog heel lastig elke keer en hoop dat het minder zal worden. Ik ben ook bijna 14 weken zwanger dus heb nog een flinke tijd voor de boeg. Ik hoop dat de medicatie een beetje gaat helpen!

Sterkte morgen! Hopelijk kan de huisarts helpen.

Dankjewel!

Sterkte morgen! Ik hoop dat je gerust gesteld kan worden door de huisarts en dat je klachten snel zullen afnemen.

Nou dat is wel fijn om te horen! Pfff ja ik ben ook zo bang soms, heb nog drie kinderen thuis.... en ik heb ook echt weinig geduld en ben snel opgefucked door al die overslagen merk ik... juist omdat ik ook zo angstig ben.. als de kids dan ruziën oid kan ik daar erg slecht tegen merk ik.. raak sneller in paniek omdat ik me dan weer moet “stressen” voor mijn gevoel.. stom hè... maar ik ben toch blij om te lezen dat ik niet de enige ben want zo voelt dit soms wel....

Hoi!! Heb zelf een aangeboren hartafwijking die avnrt (afkorting) wordt genoemd. Ben hier vorig jaar achter gekomen en ben nu 33 weken zwanger. Als ik een aanval heb dan gaat mijn hart 240/250, soms vanzelf over, soms alleen via medicatie via het infuus. Snap de angst zo goed, heb regelmatig een paniekaanval als mijn hart ook maar even over slaat. Heb geen aanval gehad tijdens mijn zwangerschap (goddank) loop wel nog onder controle van de cardioloog. Maar ben zo bang nog een aanval te krijgen en dan aan het infuus te moeten met adenosine. Dit was echt een verschrikkelijke ervaring namelijk.

Hè bah wat heftig zeg!!! Ik hoop dat je geen aanval meer krijgt en dus geen infuus nodig zal hebben... lijkt me ook enorm beangstigend!! 😢

Poeh, heftig zeg! Hopelijk geen aanvallen meer! Kan me voorstellen dat je daar heel zenuwachtig van wordt! Sterkte!

Nou de bètablokker helpt voor geen meter.. hartoverslagen blijven en ben er ook nog eens kotsmisselijk en gewoon ellendig bij door die medicatie 😢😢😢😢

Ik ben bekend met overslagen en ritmestoornissen en ik het verleden twee ablaties gehad om deze weg te nemen. Mijn hart sloeg letterlijk op hol. Helaas altijd overslagen blijven houden. Nu 20 weken zwanger en merk dat ik me dagelijks opgejaagd voel door de hartkloppingen maar ik word er ook heel erg moe van. Wel holter gehad maar het was niet zorgwekkend maar wel vervelend natuurlijk.

Ik ben nog bij de huisarts geweest en moet vanmiddag terugkomen voor een 24u meting met zo'n holterkastje. Ben benieuwd.

Balen dat de medicatie niet helpt!! Dan zou ik stoppen zodat je je er in ieder geval niet nog ellendiger van gaat voelen. Misschien toch naar het hyperventilatie stuk kijken. Sterkte!

En hoe gaat de meting? Heb je al een paar oveslagen/hartkloppingen op kunnen schrijven?