Help! Ik baal van deze eigenschap 😫

Herkenbaar!!! Zo ben ik ook. Tegen vrienden en op mijn werk ook heel erg. En het vreet energie zeg ik je....

Dit heet fawn response, Google het en er gaat een wereld voor je open! Kijk ook eens bij the holistic psychologist die heeft er eea over geschreven Ook waar het vandaan komt en wat je kunt doen Bijvoorbeeld assertiviteitscursus

Herkenning 100% (helaas). Geen tips (ook helaas). 😬

Ik herken het 100000%. Ik heb al heel wat therapieen gehad en niks hielp echt. Totdat ik familie opstellingen ging doen! Sindsdien is het me ineens zoveel makkelijker om grenzen aan te geven vanuit verbinding. ZONDER mij schuldig te voelen. Echt zo bevrijdend! Meeeeega tip.

Herkenbaar hoor. Ik heb het op m'n werk heel erg. Ik werk bij (voornamelijk ouderen) thuis om schoon te maken. Wij mogen buitenshuis niks meer doen. Ik deed de buiten ramen maar uit aardigheid. Als ik een keer nee zei, omdat we dat niet meer mogen, kreeg ik van die bijdehante opmerkingen als "ja maar zoveel hulpen doen het wel" "niemand die het ziet" Ondertussen sta ik wekelijks ook nog hun balkon voor en achterkant schoon te maken. Verklaar mezelf voor gek maar vind het ook lastig om hard en duidelijk te zijn. Ze nemen dan ook echt een loopje met je.

Dit heb ik ook. Begon bij mij tijdens of na de zwangerschap. Kan mij zelfs heel schuldig naar vreemden voelen.

Oh dit is zo herkenbaar! Ik durf bijvoorbeeld ook niet zo goed tikkies te versturen, waardoor ik dus bijna altijd betaal voor een lunch etc. 😌

Ik herken dit heeeel erg. Het enige advies wat ik altijd krijg is dat ik gewoon moet stoppen met zoveel waarde hechten aan wat andere mensen van me vinden. Dat had ik zelf natuurlijk nog niet bedacht en daarmee is het in één keer opgelost (not) 🙃. Vind het ook zo lastig om er vanaf te komen. Ik heb als kind al assertiviteitstraining gehad, omdat de juf op school me te verlegen vond en ik niet voor mezelf op durfde te komen, maar dat heeft duidelijk ook niet geholpen.

Lastig! Ik ben echt het tegenovergestelde. Hoe ik zo geworden ben? Geen idee. Niemand die over mijn grens gaat in ieder geval. Begin met oefenen van kleine dingen en ga steeds groter. Op whatsapp kun je toch goed oefenen? Dan heb je even tijd om te denken

Misschien helpt het om te bedenken welk voorbeeld je hierin voor je kind wilt zijn? Als extra motivatie om kleine veranderingen uit te proberen. Bijvoorbeeld met al die babyspullen kun je nu nog iets aangeven toch? Als oefening. En bedenk dat mensen uiteindelijk vaak meer respect hebben voor mensen die duidelijk zijn (niet te verwarren met onaardig!) dan voor pleasers, waarbij je nooit zeker weet of ze iets echt oke vinden of dat er iets broeit onder de oppervlakte terwijl dat niet wordt uitgesproken.

Zeggen diegene dan niet van stuur je nog een tikkie? 🙈

Ik heb dit ook heel erg, blijf mezelf er constant op betrappen. Ik krijg voor onder andere dit ook hulp straks! Hopelijk helpt het!

Herkenbaar. En als het toch doe kan ik me er de rest van de week druk om maken en raak ik in paniek als ik die persoon 1 dag niet hoor omdat het in mijn hoofd dan meteen betekent dat ze boos zijn... ondanks ik ze anders ook niet dagelijks hoor 😶 Heel lief dat je die spullen aan je vriendin geeft! Maar vond je het dan ook moeilijk te zeggen dat ze ze mag lenen in plaats van hebben? Jammer en wat onbeleefd dat ze zelf niets voorstelde!!! Je zou nu nog een berichtje kunnen sturen dat je blij bent dat de spullen voor 2 baby's gebruikt worden voor je ze voorgoed opbergt of dat je blij bent dat de spullen niet liggen te verstoffen tot je ze nodig hebt voor je volgende kindje (als die komt). Dan weet ze dat je ze terug wil. Om achteraf geld te vragen lijkt me wat te laat. Als had ze het dus wel zelf moeten voorstellen... Niet tegen iemand zeggen: "zoek het uit" is beleefdheid 😅 maar begrijp wel wat je ermee bedoelt. Komt het voort uit verlegen zijn/ onzekerheid? Bang in de steek gelaten te worden? Er zijn veel redenen voor dit gedrag. Misschien kan je proberen te kijken waarom je hier moeite me hebt en of je dit kan aanpakken?

Allemaal tips al! Een gedachte die mij vaak helpt is; “Ja” zeggen tegen een ander is “nee” zeggen tegen mezelf. Bijvoorbeeld als ik (toch) geen zin heb om met iemand af te spreken. Dan is afzeggen op dat moment vervelend, maar de opluchting is het meestal waard. 😊

Ah, zo vervelend. Ik heb dit afgeleerd in de loop der jaren, maar wel veel pleasers in mijn omgeving (en die hebben daar meer last van dan ik ooit gehad heb hoor). Wel genoeg andere dingen waar ik aan gewerkt heb de laatste jaren, en onderstaande tips hebben mij geholpen of helpen mensen in mn omgeving :) Iemand anders typte al ‘mensen houden van duidelijkheid’ en dat herken ik wel. Ik ben voor deze mensen elke keer bezig hun grenzen te bewaken, terwijl als ze zelf een grens aan zouden geven zou ik beter weten waar ik aan toe ben. Snap je? Dat is voor mij dus makkelijker. En krijg ik niet achteraf te horen dat ik per ongeluk toch over een grens ben gegaan. Misschien helpt die gedachte je? Verder kan het helpen om te kijken waar het vandaan komt. Een vriendin van mij is er nu heel druk mee bezig en ziet nu in dat het uit haar familie vandaan komt. Ze begint de patronen nu te herkennen. Bewust worden wanneer je het gedrag vertoond kan ook helpen. Dan herken je het. Zegt niet dat je nooit meer in de valkuil trapt, maar dan kan je het wel herkennen en eventueel andere keuzes maken. Klein beginnen helpt. En vraag hulp aan mensen die je vertrouwt. Een andere vriendin heeft mij en haar partner in vertrouwen genomen. Soms vraagt ze aan ons om mee te denken over een reactie. En ze oefent bij ons met aangeven van de grenzen. En ik denk ook weleens mee met mijn partner. Zeker via Whatsapp of mail heb je de ruimte om advies te vragen. En ik reageer op whatsapp of mail gewoon niet direct als ik het ingewikkeld vind worden. Dan denk ik er gewoon even een uur of een dag of een week over na. Dat is het fijne van schriftelijk :) En wat mij geholpen heeft is kijken welke kernkwaliteit tegenover de eigenschappen staat die ik niet leuk vind aan mezelf of waar ik last van heb. Dat helpt me ook. Want ja, pleasen is rot en jij hebt er last van. Maar waarschijnlijk ben je ook zorgzaam, attent, betrokken, etcetera. Hierdoor kon ik milder naar mezelf en mn valkuilen kijken. Hier heb ik wel meerdere keren therapie voor gevolgd, maar nu kan ik het goed zelf oplossen als het me teveel wordt.

O en waarschijnlijk gaan mensen er iets van vinden als je opeens nee zegt of grenzen aangeeft. Maar mensen die van je houden vinden het juist een goede ontwikkeling 😘

Mijn beste vriendin heeft het ook heel erg. Ik veel minder maar soms herken ik het ook. Het zijn de momenten dat ik andere mensen belangrijker vind dan mezelf. Als je je daar bewust van bent is het interessant om na te zoeken waar dat vandaan komt. Een familieopstelling kan super zinvol zijn, therapie ook. Ik heb lichaamsgerichte therapie (hapto) gedaan om beter bij mezelf te kunnen voelen wat ik nodig heb. En dan is het nog een kwestie van uitproberen. Vooral bij mensen waar je je veilig voelt wat meer ruimte voor jezelf durven innemen. Ik vind aan de andere kant staan ook lastig hoor. Als mijn beste vriendin voor mij nadenkt en zich in bochten wringt omdat ze denkt dat dat voor mij fijner is, pakt dat niet altijd goed uit omdat ze dat pas vaak achteraf zegt. Door zelf aan te geven wat zij nodig heeft kan ik beter aangeven hoe dat voor mij is. Samen kom je er dan wel terwijl anders iedereen zich rot kan voelen. Bijv weet ik niet hoe lang in dr auto zitten terwijl ze zich eigenlijk niet goed voelt. Zeg dat gewoon mens, en dan denk ik gewoon mee.

Heyyy, ik had het ook heel erg. Tot dat ik therapie heb gehad specifiek voor het alleenstaande tweeling "syndroom". Ik wist dat ik een tweeling zusje of broertje had moeten hebben maar die is vroeg in de zwangerschap overleden. Geen idee of dat bij jou ook zo is? En inderdaad daarbij heb ik ook een familie opstelling gedaan voor andere problemen, maar dat people pleasen, geen nee durven te zeggen en als je dat wel doet je er enoorm schuldig over voelen is nu echt weg dankzij de AT therapeute. Mensen helpen doe ik nog altijd heel graag, maar niet ten koste van mezelf 😊 je mag altijd even prive komen praten mocht je het er over willen hebben 🤗

Inderdaad wat hieronder beschreven is, zeg dat je de spullen aan haar leent als je geen geld ervoor wilt/durft te vragen. Niet zomaar weggeven hoor. Als je het geeft dat zeg je zoiets van: ik hoor wel als ik wanneer ik ze weer op kan komen halen 😊 en dan zegt zij misschien huh?. En dan zeg jij lachend: ja ik wil ze wel weer terug haha voor een tweede of een neef of nicht in de familie. Maar voet bij stuk houden hoor. Het is een vriendin, ze had ook makkelijk geld daarvoor kunnen aanbieden.

Ik herken het wel, wil ook graag people pleasen en pas mij makkelijk aan. Ik heb hier al wel aangewerkt, dus ik kan al veel beter mijn grenzen aangeven. Ik heb assertiviteits training gevolgd. Daarbij heb ik bij een psycholoog gelopen en kwam dit er extra bij. De beste opmerking was dat je niet met iedereen te vriend kan zijn. Dus klasgenoten, mogen ook gewoon klasgenoten zijn, zonder dat je er een vriendschap mee ontwikkeld. Ik had er toen last van dat ik in de klas jiet dezelfde aansluiting met mensen had, als sommige anderen met elkaar hadden. Maar ik had daarnaast wel een huisgenootje die een goede vriendin was, en dat was uiteindelijk genoeg. Nu doe ik ook werk wat ooit meer een mannenwereld was. Waarbij je tussen verschillende afdelingen zit en het voor niemand helemaal goed kan doen. Hierin heb ik ook door de jaren heen goed nee leren zeggen. Dat was dan op een niet persoonlijk niveau, dus daardoor al makkelijker. Pas ik mij nog steeds makkelijk aan. Omdat dit soms gewoon makkelijker en voor mezelf fijner is, bij sommige mensen en situaties. Alleen ga ik daarin niet meer mijn eigen grenzen over. Want als dat gebeurt geef ik het wel gewoon aan.