Help! Mijn man is een gamer

Mijn man heeft dit ook gehad. Vreselijk! Zo erg dat ik uit eindelijk heb gezegt het is je gezin of de Playstation. En tuurlijk mag hij nog wel gamen, maar niet hele nachten door. Nu zit hij af en toe wanneer de oudste op bed ligt te gamen en dan neem ik de laatste 2 flessen op me in de avond en daarna gaan we samen op bed.

Oh wat lastig, ik begrijp heel goed dat je dan geen moederrol wil krijgen, maar het klinkt alsof hij soms toch even grenzen en een schop onder zijn kont nodig heeft. Zo kun je niet samen een kind opvoeden toch? Moet hij niet ook werken? Hij heeft nu ook een kind en moet daar ook verantwoordelijkheid voor nemen!

Mijn man is ook een gamer en doet dat ook altijd in de nacht, na het werken. Ik vind het verschrikkelijk en ik word er ook echt gek van. We hebben het er paar keer over gehad en ieder keer gaf hij aan van “ik heb toch ook vrije tijd nodig?”. Hij kan letterlijk niet inzien dat we hierdoor uitelkaar groeien.. en als ik dit probeer te zeggen, dan ben ik aan het aanstellen en overdrijven. Hij wordt dan ook echt boos als ik er iets over zeg. Geen idee wat ik kan doen:(

Ja dat heb ik dus ook, vaak is hij dan ook overdag te moe om nog dingen te ondernemen.. we gaan zelden samen naar bed, en als we dan wel samen naar bed gaan dan gebruikt hij dat als excuus om daarna weer te gaan gamen wanneer ik naar bed ga.. want hij is toch een paar nachten samen met mij naar bed gegaan. Ik was “vroeger” ook echt een nachtbraker, maar heb mezelf op de een of andere manier tot vroege vogel ontwikkelt. Sta elke ochtend met onze dochter op, of wanneer ik moet werken ruim voordat ze wakker word zodat alles een beetje soepeltjes verloopt. Hem moet ik vaak dan nog uit bed trommelen uiteindelijk. Maar doordat ik er zo’n ritme in heb zitten, en de gebroken nachten die ik gehad heb (overigens slaapt ze nu door, dus dat is super fijn) ben ik in de avond zo ontzettend moe. Vanaf een uur of 9 begin ik te gapen en ik heb in geen maanden een film afgekeken, wat hij dan weer niet leuk vind en dat snap ik ook. Maar doordat hij zo’n ander ritme heeft en meestal door z’n slaap geen gamet hebben we zo’n ander ritme. Ik ga vanaf maandag weer echt 4 dagen werken, ben benieuwd hoe het dan gaat

Ja hij heeft dat ook echt nodig... maar bevordelijk voor onze relatie is het niet altijd. Hij moet wel werken maar gamet gewoon tot half 5 en dan moet ik hem uit bed schoppen. Soms duurt het anderhalf uur voordat ik hem eindelijk uit bed heb (plantenspuit en al, erg hè 😳) hij is vanonder moeders vleugels bij mij in getrokken en wilde heel graag vader worden.. nu krijg ik het gevoel dat hij er niet klaar voor was. Hij is echt heel lief voor haar en heel bezorgd en als hij er is dan is hij wel met haar bezig, maar de meeste zorgtaken komen voor mijn rekening.. hij moet nog volwassen worden heb ik het idee

Oh wat lastig, ik heb wel het gevoel dat mannen dat soort dingen wel makkelijker opnemen ofzo, ze lijken niet echt de drang te hebben om volwassen te worden en om iets te laten. En communiceren is ook soms echt wel moeilijk met een man, maar als ze een kindje hebben dan is het toch wel de bedoeling dat ze er voor staan, ze zijn toch net zo goed ouder als de vrouw?? Ik heb bij mijn partner ook vaak dingen aangegeven en dan wordt hij eerst boos, maar past het later wel wat aan. Hij is wel fan van z’n biertjes en werkt ook nog in de horeca, waar na werktijd drinken (zuipen vind ik het) normaal is. Ik hou er niet van en zal er altijd moeite mee hebben, aangezien een ex van me alcoholist was. Maar ik kan hem natuurlijk niet al z’n drankjes ontnemen. Dus nu heel duidelijk gemaakt dat ik niet meer wil dat hij drinkt als ik 36 weken zwanger ben… dat gaat hij doen en als hij dat niet doe dan vlieg ik hormonaal goed de pan uit 😬😁🥳 Maar kun je geen afspraken met je partner maken, want ik lees nou van meer hier, dat het wel doorslaat en dat je dan dus eigenlijk in je eentje een relatie draaiende houd…. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?

Wat een vervelende situatie. Sommige mensen kunnen gevoelig zijn voor een gameverslaving. Het komt tegenwoordig best veel voor. Hoe kijkt hij zelf tegen zijn game gedrag aan? Mocht je een keer meer info willen of met een professional erover willen spreken zou ik je adviseren contact op te nemen met brijder. Ik heb wel eens cliënten met een gameverslaving gehad die zijn geholpen door brijder. https://www.google.com/amp/s/www.brijder.nl/probleem/gameverslaving%3famp=1

Dit hebben wij dus ook echt precies hetzelfde. Moet hem ook ieder keer uit bed halen. En wij slapen bijna niet samen en avondeten al helemaal niet. Ik vind dit echt frustrerend vooral als ik andere stelletjes zie die zo erg betrokken zijn met alles en hechte waarden aan “samen een gezin zijn”. Ik krijg dan echt het gevoel, waarom kunnen wij dat niet doen? Onze ritme is ook anders hij begint in de middag met werken en ik in de ochtend maar omdat hij pas 5/6 uur ochtend slaapt kunnen we niet samen tijd doorbrengen.. hij was een tijdje gestopt (eerste weken na mijn bevalling) toen zag ik aan hem dat hij even iets leuks voor zichzelf moest doen en zei ik: “ga anders ff lekker achter de computer, even genieten” echt stom van mij!!! Sindsdien weer begonnen😭 hoe ga jij ermee om? Ik kan me voorstellen dat het ook best frustrerend voor jou is, aangezien wij moeten huishouden en voor baby zorgen ook.. ik heb het opgegeven denk ik, heb echt geen zin meer in ruzie ik negeer het zo een beetje..

Ja ik merk dat bij mijn partner ook, hij is al wel volwassen dan, maar dat hij toch heel erg moeite had met verantwoordelijkheid nemen en ergens z’n best voor doen, mannen lijken geboren voor het gemak ofzo 😋 Maar ik probeer wel flexibel te zijn, maar van sommige dingen wordt ik wel heel erg boos, nou kan ik van mezelf wel erg pittig zijn en maken de hormonen het ook niet minder 😇 maar ik heb voor mezelf wel bepaalde grenzen gesteld waar ik echt niet mee akkoord ga, om mezelf ook in bescherming te nemen. En hem ook in ruzies wel verteld dat ik bepaald gedrag echt niet accepteer als hij een volwassen relatie wil, het verschil is alleen dat mijn partner het steeds wel aanpast en veranderd naar mijn wensen. Niet dat hij een ander persoon wordt, maar het werd wel tijd om volwassener te worden, anders had hij nu nog alleen maar op de bank zitten zuipen en tussendoor aan het werk. Hij heeft soms een schop onder z’n kont nodig en 90 procent van de tijd heb ik nu een leuke volwassen kerel en tien procent nog een puber die me het bloed onder de nagels weghaalt, maar daar kan hij zich dan later weer heel lief voor verontschuldigen. Maar voor mij is dit goed zo, dat is waar je heen moet, het maakt niet uit hoe het hoort en wat anderen vinden, maar je moet iets vinden wat voor je werkt en als dit je zo vreselijk veel energie kost dan moet er misschien toch een betere balans worden gevonden?..

Ik heb een game verslaafde man toem onze eerste geboren werd is het veranderd. Werd minder hielp mee nu hebben we avonden voor ons zelf zit hij op de pc ze spelletje te doen ik vind niet erg wr hebben afsprakeb als onze 3e zo geboren word en ik wist waar ik aan begon toen ik relatie met hem nam

Ik zou daar heel snel klaar mee zijn. Die PlayStation afkoppelen en ergens anders onderbrengen. Lijkt mij dat ie kansen genoeg heeft gehad.

Ik word ook jaloers als ik zie hoe de mannen van vriendinnen het doen. Meestal wanneer ik echt boos ben kom ik eroverheen door de liefde die ik voor hem voel. Maar soms blijft die iets langer weg tegenwoordig. Ik wil me gewoon gesteund voelen, iemand om alle ballen mee hoog te houden. Ik hoop dat als hij straks weer werk heeft dat hij echt leuk vind hij ook andere prioriteiten gaat stellen en overdag meer aanwezig is en zelf uit bed gaat. Het is best zwaar zo

Dat zegt z’n moeder ook steeds.. een keer z’n controllers verstopt.. kwaad was hij. Maar ik ben het met je eens, maar dan voelt het alsof ik z’n moeder ben

Ik hoop dat wij dit ook kunnen bereiken.. en tuurlijk, mannen zien het gewoon niet misschien, als ik wil dat er gestofzuigd word ziet hij een schoon huis 😅 ben zelf ook was perfectionistisch, dus wil ook wel wat mee van zijn relaxte houding.. Grenzen moet ik voor mezelf echt gaan aangeven, anders word het me straks allemaal te veel denk ik.

Ja precies. Ik hoop echt oprecht voor je dat hij straks meer aanwezig en betrokken is. Ik weet precies hoe vervelend dit kan zijn.. mijn man helpt weleens maar niet veel ik moet echt mijn best doen om hem “mij te laten helpen”. Ik weet niet wat ik anders moet doen dan praten. Hij accepteert ook niet dat hij gameverslaafde is.. ik moet hem straks alweer wakker maken 🙂 pff wat een moeilijke situatie dit. Wel fijn dat je hiervoor een topic hebt geopend, ik durfde dat niet en met anderen erover praten voelt goed besef ik nu..

Mijn man is ook echt een gamer. Maar doet dat met mate sinds we kindjes hebben. Heb hem eens gevraagd als gamer wat hij ervan vindt: aanspreken van je hebt een gezin en er moet verandering in komen. Zo niet stroomkabel van de ps bietsen en verstoppen. Heel kinderachtig maar dan moet ie maar er na kijken 😉 Stress heb je toch jammer genoeg dan maar op die manier.

Mijn man is er ook wel een. In het begin wel makkelijk aangezien hij de nachtshift nam, hij was toch wel wakker. Echter nu werk weer begonnen is hoor ik de regelmatige: "Ik heb de hele dag gewerkt en ik ben moe." Of "Ik wil even kunnen ontspannen, want ik heb nog geen vrije tijd voor mezelf gehad." Hier heb ik best een tijdje tegenaan gelopen, maar op een moment op een rustig tijdstip geprobeerd hen te vragen of hij anders 1x in de week een nacht en ochtend shift wil nemen, dat ik ook graag een keer wil kunnen uitslapen. Eerst kreeg ik wel terug dat ik maar tot 9u uitslaap (en hij vaak tot 14u) maar ik gaf aan dat dat geen excuus hoort te zijn dat ik steeds de nacht en 8u er uit MOET. Nu neemt hij in het weekend een dag naar keuze voor zich en kan ik op eigen tempo wakker worden. Daarna kwam ook nog het gesprek dat ik bijna altijd mijn boek, spel, serie of andere ontspannende activiteit neer moest leggen omdat onze zoon aandacht of verzorging nodig had. Dat hij dan zo diep in een spel zit dat hij vergeet dat het een taak voor ons beiden is en dat ik doordeweeks al overdag geen moment voor mijzelf heb door onze zoon en huishouden samen. Ook dat heeft hij met eerst wat in verdediging te gaan geaccepteerd en helpt (meer) mee als hij ook thuis is. Vanmorgen ook druk om huis aan kant te maken voor (zijn) visite, vroeg hij of ik het erg vond als hij even 2 uurtjes ging gamen voor ze er zijn. Ik heb gevraagd of hij de was dan eerst wilde draaien en dat ik het daarna helemaal prima vond. Mijn ervaring is dus om het bespreekbaar te maken. Belangrijk om niet te verwijten (ik doe alles terwijl jij zit te gamen) maar uit gevoel te spreken (ik heb het gevoel dat je me in de ochtend in de steek laat omdat je vaak zo lang blijft liggen, kunnen we hier wat over afspreken zodat we allebei onze ontspanning en geluk hebben?) Sterkte, ik weet hoe het voelt 😉

Mijn vriend en ik verwachten ons eerste kindje. Normaal gamede hij 'maar' een uurtje of 2 per dag, en 2/3 avonden in de week de hele avond. Ook ging hij die avonden tot diep in de nacht door met een hoop drank. Zijn vaste game tijden waren een beetje afgebakend, zodat ik precies wist wanneer we tijd samen hadden. Nu is hij heel bang dat 'zijn leven dadelijk over is' op het moment dat de baby geboren is, en ook al hebben we er bewust voor gekozen, hij is toch bang dat hij er nog niet klaar voor is (hij is bijna 39), waardoor hij nu ook echt de hele dag door aan het gamen is en heel veel drinkt. Ergens gun ik hem nu ook zijn gamen nog, omdat het dadelijk inderdaad minder kan gaan worden met de baby. Maar soms maak ik me ook zorgen. Ik ga dan wel weer proberen vaste game-tijden in te plannen met m, dan weten we allebei waar we aan toe zijn. Misschien dat zoiets voor jullie ook kan werken? Heel veel succes in ieder geval!

De eerste maanden heb je het gewoon druk met je draai vinden en aan de nieuwe gezinssituatir wennen. Maar in verloop van tijd krijg je steeds meer tijd om dingen voor jezelf te doen. Tenminste dat is onze ervaring 😊

Ja het huishouden heb ik ook wat los moeten laten, hij zal nooit spullen achter z’n kont aan opruimen, al benoem ik het soms nog wel even als het me erg stoort 😇 maar als hij nu een dag vrij is dan stofzuigt hij wel en doet de afwas, omdat ik het lichamelijk ook gewoon niet meer kan. Maar hij ziet het ook echt niet en misschien ook een beetje lui aangelegd 😋 behalve met z’n werk hè, want dat kan wel 6 dagen per week 🤯 maar als het seizoen voorbij is, dan wordt het wel weer rustiger. Het lastige vind ik dat ik soms bang ben dat hij straks de verantwoordelijkheid van een baby niet trekt en dan meer zou gaan drinken, maar dat is ook wel wat door hormonen natuurlijk. Maar echt je grenzen aangeven idd want ik zag bij mijn vriend ook dat wat ik uiteindelijk maar liet gebeuren, dat was voor hem natuurlijk lekker makkelijk en hij ziet soms ook echt helemaal niet waarom ik me dan ergens zorgen over maak en dan vindt hij dat overdreven. Ik heb hem dan elke keer uitgelegd dat het voor mij zo voelt en dat dat belangrijk voor hem moet zijn ook al voelt hij het anders. En als het echt te gortig wordt is het nog steeds dat ik boos wordt en zeg dat ik geen puber in huis wil, maar een relatie met een volwassen man en als hij moeite heeft met volwassen worden dat hij dan als een puber maar weer bij z’n moeder moet gaan wonen… maar ja dat is mijn manier, ik hou het in en blijf rustig totdat het te ver is opgelopen en ik ontplof 😬