Help! Wat te doen met schoonouders

Jij bent de moeder, jij bepaalt. Zo simpel zou het moeten zijn. Alleen is het soms moeilijk om voor jezelf en je kindje op te komen, omdat er zo belachelijk op gereageerd wordt. Dan ben jij opeens de slechterik, terwijl jij gewoon je moederrol vervult

Ik zou gewoon kort aangeven: dit is ons kind, wij doen het graag op onze eigen wijze. Ook gerust aangeven: als je op bezoek komt, mag je rustig met je kleinkind knuffelen, maar wel wanneer ik dat aangeef. Zit hij bij mij, dan zit hij bij mij. Ik geef hem zelf wel, je hoeft er niet om te vragen. En laat je man een rol hierin spelen zou ik je adviseren. Zo belangrijk dat jullie samen een team zijn en dezelfde dingen wel en niet accepteren. Ik ben zelf echt heel gemakkelijk, maak nergens gauw problemen van. Maar niemand moest/moet mijn kind(eren) zonder vragen uit mijn handen pakken. Dan word ik pislink. 😆

Mijn man en ik zitten op 1 lijn gelukkig maar ik ben altijd de gene die het zegt, dus misschien is dat wel een goede dat hij het ook eens moet aangeven bij zijn ouders. 🤔🤔 Thanks voor het advies!

Precies! Mooi omschreven😊

Pfffff oh mijn god. Ik word hierdoor zo gesterkt in mijn vermoeden dat ik DIRECT moet aangeven dat we niet zitten te wachten op bemoeienissen en meningen mbt opvoedingen en dat ze die dus maar voor zich moeten houden. Wat een akelig mens is dat! Veel grootouders denken rechten te hebben. Ook het recht op een mening. Daar denk ik heel anders over. Als iemand zich oprecht zorgen maakt over iets in onze opvoeding dat niet goed zou zijn voor de kleine, dan mag hij of zij daar separaat mij over opbellen, dan maken we daar een afspraak over om het te bespreken. Alles wat er te pas en te onpas even uitfloept zal ik direct veroordelen. Ik moet nog een zin ervoor bedenken. Maar het zal iets zijn in de trant van: “We zeggen dit tegen iedereen: Als je een negatief oordeel ergens over hebt hou je dat voor je, wij zitten er niet op te wachten. Als je je oprecht ergens zorgen over maakt, mag je ons daar separaat over opbellen, dan kunnen we dat rustig bespreken.”

Ik zou het zeker hem laten zeggen. Waarom moet jij dat doen? Het zijn zijn ouders. Steunt hij jou ook niet als jij wordt afgesnauwd? Eerst volgende keer zou ik met je man van te voren bespreken dat hij aangeeft dat de baby door jou/jullie wordt vastgehouden en door niemand anders. Ik zou die x de baby ook niet laten vasthouden. Geen uitzondering. Als is t maar om duidelijk te maken dat t ernst is. Een baby uit de armen grissen... Wat n lef zeg! Die van ons moet nog geboren worden maar ik heb heel duidelijk gezegd dat de baby niet door iedereen wordt vastgehouden, en zeker de eerste weken niet. Dan blijft t bij mij of mn vriend. Wat is dat toch met baby's en sommige mensen. Het is eens klein mensje met net zoveel rechten als n volwassene. Het is geen accessoire.

Ik kan het nu van een afstandje heel makkelijk zeggen, maar echt, geef je grenzen aan. Afpakken is niet goed en jullie bepalen hoe je je kind opvoedt. Grootouders weten heel veel, dat klopt. Alleen sommige informatie is achterhaald, soms deden ze het op een manier die niet bij jullie past of zijn ze het stiekem toch weer een beetje verleerd. Maar geef alsjeblieft je grenzen aan. Het zijn nog heel lang de opa en oma van jullie kindje, dus jullie moeten nog heel lang samen doorbrengen waarschijnlijk. Beter nu duidelijk zijn dan dat de spanning zich opbouwt.

Oja en als je een draagzak hebt: ik deed ons kindje nog wel eens in de draagzak als ik wilde dat iedereen van haar af zou blijven 😂

Volgende keer niet geven. Zeggen dat de vorige keer voor jou/jullie niet prettig voelde hoe ze met jullie kind omging. Zij mocht omgaan met haar kind zoals zij dat wil, ze gaat om met jullie kind zoals jullie dat willen. Als ze geen respect naar jullie als ouders kunnen opbrengen en niet op een respectvolle wijze met jullie kan communiceren (afsnauwen als jij iets zegt) dat jullie dan keuzes maken om jullie en jullie kind te beschermen. Ik snap niet dat grootouders geen respect kunnen opbrengen als je beschermend bent naar je kind. Ze zal moeten accepteren dat ze jullie vertrouwen heeft beschaamd en dit weer zou moeten terugwinnen.

Mijn schoonmoeder en haar partner zijn ook nogal opdringerig en hebben het een keer gepresteerd om mijn dochter van mijn schoot te pakken en een andere keer, nadat ik haar had gegeven, haar rond te geven als een voetbal. Heb ze vervolgens aangesproken dat ze heus haar vast mogen houden maar wel wanneer ik het aangeef en dat ze niet rondgegeven mag worden en niet van mijn schoot gepakt mag worden. Werd mij niet enorm in dank afgenomen maar ik en mijn partner bepalen en niet zij.

Ik ben soms te direct en mijn man is te lief en wilt de goede vrede bewaren... Het is voor hem heel lastig omdat het zijn ouders zijn, zegt hij. Wat goed dat je het al hebt aangegeven! Ik heb daar nooit aan gedacht, want ik wist niet dat het zo erg zou worden en dat er dus weinig respect is...😬

Haha dit is echt een goede tip, ik heb een draagdoek misschien moet ik dat maar eens proberen als ik ze zie🤩

Echt vreselijk is dat!😬

Wat jammer! Ik voel de stress en onrust in je bericht, begrijpelijk. Ik zou dit goed bespreken met je man maar hem wel dit laten brengen naar hun toe zeg maar. Het zijn zijn ouders, de kans dat ze het van hem wel accepteren is groter dan van jou (doorgaans). Ik blijf erbij: mensen verliezen alle fatsoen eens het om een kind gaat, dan gaan echte alle remmen los, zelfs mensen waarvan je het niet verwacht soms. Heel belangrijk dat je je grenzen blijft aangeven, maar dat voelt idd soms heel naar omdat je de boeman ook niet wil zijn. Maar instinctief voel jij ook wel wat goed is voor je kindje hoor, vergis je niet, jij bent zijn mama. Mama knows best.

Daar heb je helemaal gelijk in, thanks! Ik begon haast aan mezelf te twijfelen of ik dan zo gek ben dat ik beschermend ben, maar na het lezen van de reacties valt dat wel mee😅

Mooi gezegd! Het lijkt inderdaad echt zo dat alle remmen los gaan met een komst van een baby....😅

Ja echt wel. Lijkt wel alsof iedereen rondom je plots lekker hormonaal wordt. Het voelt voor ons heel tegennatuurlijk om je kind “rond te geven” omdat je het wil beschermen en dichtbij jouw geur, jouw warmte wil houden. Mijn vroedvrouw zei trouwens ook dat HR bijzonder stresserend is voor een baby om van arm naar arm te gaan. Op het moment zelf zijn ze heel rustig (ze gaan in soort van “freeze modus”) maar erna zit je wel met de sh*t van een overprikkelde baby. Lekker dicht bij je houden tot het gewoon beter voelt. En die dag komt ook wel hoor! Maar nu nog niet. Eerst veilig bij mama.

Wat verdrietig voor jullie dat je schoonouders zo doen. Ik heb geen ervaring hiermee, ik heb een super lieve schoonmoeder en ouders. Ik hoop voor jullie dat de band weer goed mag komen, en jullie een fijne band mogen krijgen voor jullie maar ook voor jullie kindje. Mijn moeder had geen band met mij opa en oma ( van vaders kant) altijd was er ruzie of hing er een gespannen sfeer. Voor ons als kinderen was dit erg lastig op een gegeven moment is het geëscaleerd. Maar mochten wij niet bij haar komen, van mijn opa en oma mijn moeder zat alleen in de achterkamer mocht niet weg pas toen we weg gingen mochten we weer bij haar.

👍🏽

Sowieso zijn jullie de ouders en mogen jullie bepalen hoe en wat met je kindje. Dat kun je op een respectvolle manier zeggen, waarbij je ook gewoon duidelijk bent. Ik lees echter veel herkenbare dingen en heb gemerkt dat dit hier vooral een kwestie van "iedereen moet wennen" is. Geef het even de tijd en probeer ook erkenning te hebben voor dat het voor je schoonouders ook nieuw, spannend, geweldig is. Mijn schoonmoeder werd na de geboorte van de oudste ook echt een heks. Ik kon niks goed doen, haar zoon moest veel te veel zorg op zich nemen, keuzes die wij maakten en die ik mededeelde (bv 1e weken houdt niemand ons zoontje vast behalve wij en kort opa en oma) waren stom, zij wist alles beter want vroeger... het werd eerst van kwaad tot erger en ze verweet mij dat ik hun kleinkind bij ze weghield omdat ik zou willen dat hij mijn ouders leuker vond. Toen ben ik even heel duidelijk geweest en heb haar gewezen op alle keren dat ik haar gevraagd had op te passen en zij niet wilde of op de dag zelf nog afzegde. Dat is binnengekomen en vanaf toen deed ze weer normaal 😅 Ik merkte dat ik in het begin als een soort mama beer reageerde en boos was, haar dingen verweet en het stom en egoïstisch vond wat ze deed. Nu weet ik, als ik toen meer oog had gehad voor hoe het voor haar was dan was het echt anders gelopen..