Herkenning gezocht: "trauma" aan babytijd?

Ooo alsof ik het zelf schrijf! Na een opname met hersenvliesontsteking toen ze 3 weken was heeft ze maanden lang de hele dag gehuild. Ook ik liep uren met haar in de draagzak en ze kon niemand anders verdragen dan mij. Sinds die tijd heeft ze nooit langer dan 2 uur achter elkaar geslapen (nog steeds niet) en ben ik op. Goed dat je hulp zoekt en wat pittig he? Ik heb toevallig net mijn intake gehad, want ook ik vind het enorm zwaar. Volgende week m'n eerste sessie

Oh wat ontzettend naar om te lezen dat je het zo herkent (ook al vraag ik om die herkenning en is dat ook weer heel fijn, voor mij dan). Hier slaapt ons meisje nog steeds standaard niet langer dan 35-40 minuten overdag. In de nacht maakt ze gelukkig steeds langere blokjes... maar ik blijf het afkloppen. Durf nergens meer op te hopen. Wat knap dat je ook hulp hebt gezocht.. ik hoop dat het je gaat brengen wat je hoopt. Ik stuur je kracht, en weet dat je niet alleen bent. Voor wat het waard mag zijn.

Hier overdag vaak ook half uurtjes idd.. snachts max 2 uur. Ik probeer mezelf voor te houden dat dit ooit over gaat en dat mijn stress vooral uit de angst van de ziekenhuis periode komt.. Maar wat je schrijft over angst met elk geluidje bij de babyfoon.. zo herkenbaar, ik heb direct stress haha Je bent niet alleen en je bent niet gek! Het is heel zwaar soms en ik vind het ook moeilijk om te hopen op makkelijkere en rustigere tijden hoor.. maar ooit zal het wel komen!

Geen herkenning hier. Maar ik kan me absoluut wel inbeelden dat ik me in zo'n geval helemaal zou kunnen vinden in je gevoel. Heel goed dat je je al hebt aangemeld bij een psycholoog, hopelijk helpt het je en kan je ook rust vinden. Wat ik wil mee geven: ik heb me wel wat ingelezen en geluisterd over trauma bij baby's. Ook zij kunnen bij zo'n heftige start een trauma ervaren. Wat heel veel van het gedrag ook kan verklaren: het vele huilen, het slecht slapen... Ik zou in dat geval op zoek gaan naar een infant mental health-therapeut. Zij gaan ook altijd aan de slag met het hele gezin, dus ik denk dat je daar zelf ook enorm veel kan uithalen! Heel veel sterkte in elk geval. Je hebt dat al top gedaan het opvangen van de huilbuien en slechte nachten ❤️

Wel herkenning. Niet zo heftig als jij, maar ik kan ook soms een soort paniek voelen als er een geluidje uit de babyfoon komt. Hier lang niet zo traumatisch als jij maar tot voor kort (tot 13 maanden ofzo) wel 5x per nacht gemiddeld. Goed dat je hulp gezocht hebt!

Ja ik herken het.. ik heb helaas ook trauma overgehouden aan de baby tijd.. daarbij heb ik ook een postnatale depressie gekregen.. hard aan het werk geweest afgelopen jaar om alles beter te krijgen en ben een heel stuk op weg! Ik merkte ook dat toen het beter ging met mijn dochter ik alsnog heel erg getriggerd werd door oa huilen en heelveel stress ervaarde. Heel goed dat je je hebt aangemeld voor therapie dat heeft mij ontzettend geholpen! Wat mij ook goed heeft geholpen is EMDR. Dat is misschien ook iets voor je om naar te kijken? Ik vroeg me af of jij nu anders kijkt naar het krijgen van een eventueel tweede kindje? Dat is iets waar ik heel erg mee struggle..

Geen herkenning, maar je kan inderdaad PTSS krijgen na een zo'n heftige periode. Goed dat je hulp zoekt, en fijn dat het wat beter gaat. Sterkte mama 💕

Dankjewel voor je reactie, ontzettend naar dat ook jij zo aan het worstelen bent (geweest). Fijn dat het al beter gaat! Ik heb mezelf inderdaad aangemeld bij de GGZ met het oog op EMDR. Ik heb dit al eens eerder gehad (voor iets anders), en toen heeft het niets voor me gedaan. Maar ik ga het gewoon weer proberen. Ik herken ook wat je schrijft: het gaat nu echt wel relatief beter met onze dochter, maar mijn stress systeem staat echt nog maximaal aan. Ik wil daar zo graag van af. De vraag omtrent een tweede kindje herken ik enorm en ligt op dit moment ook wat gevoelig hier in huis. Alles in mij roept momenteel héél hard NEE. Terwijl ik ook voel dat we nog niet compleet zijn. Maar onze dochter is nog geen 1 jaar, dus het hoeft ook nog niet. (Maar daar denkt mijn partner dus anders over.)

Helaas hadden wij tot 16weken ook een huilbaby. Ze huilde zo'n 15uur per dag en sliep s nachts zo ontzettend slecht ! Toeval was dat ik mijn huisarts tegen kwam tijdens boodschappen doen en ze begon over hoe slecht ik eruit zag. Toen brak ik. 2x gesprekken gehad bij poh ggz in de huisartsenpraktijk. Hierna altijd gedacht dat het bij 1 kind zou blijven, maar inmiddels zwanger van de 2de (gepland) 😅 Dochtertje is inmiddels 1.5jaar en doet het super goed. Succes !!! 😘😘

Hi mama (en ook mama Sterren12), misschien een tip om met de kleine eens naar de osteopaat te gaan. Er zijn osteopaten gespecialiseerd in baby’s.. mogelijk zit er wat niet helemaal fijn. Onze kleine had veel last van z’n handje na opname direct na geboorte (zat een infuus in). De behandeling hielp ons bizar goed! Nu met het plaatsen van buisjes weer terug gegaan. Ik ben zo blij met haar hulp! Dus ik hoop dat jullie iets hebben aan m’n tip. Sterkte 💕

Dankjewel voor je tip, dat wordt zeer gewaardeerd! Wij zijn echter met ons meisje al meerdere keren naar een osteopaat geweest en dat heeft helaas geen verschil gemaakt. :(

Wat vervelend dat het toen niets voor je heeft gedaan.. Bij mij is het denk ik wel de combinatie geweest van therapie en EMDR wat voor mij goed heeft gewerkt. Oef wat vervelend dat je wat dat betreft niet op één lijn ligt met je partner. Dat nee roepen herken ik heel goed 😅

O Nee, wat super vervelend! Slaapt je dochter op haar eigen kamertje of bij jou? Wij laten onze zoon soms gewoon tussen ons in slapen.. niet ideaal maar het geeft mij voldoende rust. Ik ga nog even nadenken of ik iets weet wat kan helpen 😘

Wat vervelend voor je! Heb je al bij de POP poli gekeken? Die zijn er niet alleen voor tijdens de zwangerschap, maar ook daarna. Ik kon Ivm een traumatische bevalling al 2 weken na bellen terecht!

Heel herkenbaar nadat we onze zoon bijna verloren toen hij twee weken oud was, spoedoperatie, nog een operatie met 6 maanden en binnenkort nog een. Sinds de tweede operatie slaapt hij heel erg slecht en ben ik ook op, en heb PTSS door de eerste spoedoperatie. Dat van die triggers (babyfoon, huilen, gespannen gevoel, stress, onrust) herken ik dus echt heel erg, en betekent dat je er (logischerwijs) toch een flinke tik van hebt gehad. Ik praat ook met iemand en krijg EMDR therapie voor de PTSS en die triggers. Hij slaapt alleen nog steeds niet goed en ben ook helemaal gesloopt. Toch zijn ze fantastisch hè? Wat een liefde voel ik. Je bent niet alleen!

Herkenbaar. Wij hebben dit tot 8 maanden precies hetzelfde gehad. Mijn zoon is nu 2.5 en ik heb het nog steeds. Ik heb er geen hulp voor gezocht, maar het is voor mij wel nog altijd een reden om (denk ik) geen 2e te willen. Als ik nu een kindje hoor huilen of mijn zoontje even hoor sniffen in bed krijg ik precies weer datzelfde gespannen kut gevoel. Mijn hart kan dan overslaan en blijft lange tijd sneller kloppen. Heel naar is dat. Daarnaast vind ik het niks overdreven want ik kan me compleet voorstellen hoe je je voelt en welk gevoel je hebt. Ik hoop dat de kleine het "goed" blijft doen nu voor jullie. Bij ons ging het dus beter met 8 maanden, maar nog steeds rotnachten gehad. Vanaf 1 jaar heeft hij IEDERE nacht doorgeslapen. Oke oke, 2x in 1.5 jaar tijd had hij 40 graden koorts, toen hadden we 2 barre nachten maar thats it. Echt een bizar goede slaper geworden, het kan dus écht. Ik vind het overigens heel slim en sterk dat je hulp hebt gevraagd. Ik heb het gevoel dus nog steeds bij dezelfde dingen die je benoemt, mijn man ook maar minder. Onze relatie vond het echter wat minder leuk, want wat je zegt, we waren dood op en zijn nu nog aan het bijkomen haha. Ik denk dat hulp de situatie voor ons ook dragelijker had gemaakt, en wat minder littekens had achter gelaten

Vriendin van mij had dit ook. Toen mijn baby op kraamvisite een beetje huilde, schoot ze meteen weer extreem in de stress. Zij heeft veel baat gehad bij een kort traject!

Hi, Ik herken het! Hier een slechte start waardoor ik ptss heb overgehouden. Na de ziekenhuis opname was er steeds wat, eerste verborgen reflux, toen half jaar chronische oorontsteking waarbij hij niet kon/wou liggen en hij dus zittend op mijn schoot nog beetje slaap kreeg. En ik dus ook een halfjaar elke nacht zo heb gezeten. Ondertussen werd ik niet geloofd bij de ha en was ik de moeder😐 ik loop nu bij een psycholoog voor trauma verwerking. Had pas 1 sessie EMDR, maar ga daar niet verder mee, vind de nasleep te heftig en wil gewoon mama kunnen zijn (als ik het zo goed uitleg) dus nu andere therapie proberen. En idd bij elk piepje van m'n zoontje ben ik wakker snachts en sta ik gelijk helemaal aan🥴 Vind het fijn om dit soort berichten te lezen, de meeste in mij omgeving snappen het niet echt. Maar merk dat ik soms wel de behoefte heb om er over te praten. Super goed dat je hulp zoekt! Weet je hoe lang de wachttijden zijn? Hier in Zeeland een jaar(!)

Fijn om dit soort verhalen te lezen, ook ik heb nog vaak last van paniek als mijn zoontje huilt in de nacht. Het brengt me direct terug naar de maanden waarin hij hele nachten bleef krijsen en ik amper een oog dicht kon doen. Het voelt zo zwaar om het een trauma te noemen, maar dat is het wel. Heb je bij je zorgverzekering gekeken of ze online ggz aanbieden? Hier zijn de wachtlijsten veel korter, mijn zus kon binnen een week terecht. Ik heb zelf een tijdje met den psycholoog gesproken maar daar haalde ik toch niet alles uit wat ik nodig had. Ik overweeg nu hypnotherapie of emdr voor oa de trauma en paniekklachten.

Helaas herkenning hier. Deels doordat ik voor mijn gezonde zwangerschap een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb gehad met een gescheurde eileider en spoedoperatie tot gevolg, en deels omdat ik daarna snel weer zwanger was (mentaal zat het nog niet goed) en onze knul na zijn geboorte 16u per dag huilde door een koemelkallergie. Ik kom niet meer douchen zonder zijn gehuil te horen en op een gegeven moment durfde ik niet eens meer naar buiten toe. Pas op het moment dat het met hem beter ging, kwam het bij mij tot uiting. Het lukte niet meer om bijvoorbeeld met koken op 2 pannen tegelijkertijd te letten en elke kick dat de kleine gaf ging ik ‘aan’. Ik bleef achteraf gezien in de overlevingsmodus hangen. Uiteindelijk door EMDR therapie nu vele stappen gemaakt. De therapie was slopend en ik had 3 dagen nodig om van 1 sessie bij te komen (diagnose ptss door zowel mijn eigen operatie als onze huilbaby) maar ik ben zo dankbaar voor ons vangnet en dat ik uiteindelijk therapie ben gaan volgen. Ik kan namelijk nu na een jaar genieten van onze kleine man en dat is zóveel waard. Sterkte mama😘