Herkenning? Partner moeite met baby

Herkenning niet, maar dit klinkt niet goed. Kan je met je partner in gesprek waarom hij zich zo voelt en gedraagt?

Jeetje, dit komt heel heftig op mij over. Enerzijds omdat de baby zo geen liefde krijgt van je vriend, anderzijds omdat het klinkt alsof hijzelf ergens heel erg mee zit. Heb je zijn mental state of mind met hem besproken? Is hij misschien depressief, zoiets? Misschien dat ik nu heel erg overdrijf, maar als mijn vriend aanhoudend dit gedrag tov mijn baby zou vertonen dan zou ik hem serieus met een psycholoog laten praten. Op z'n minst met de huisarts. Succes mama!

Wat ontzettend vervelend om te lezen 😞 Het is natuurlijk uitdagend met een kleine en echt niet altijd hosanna. Maar als ik dit lees baart het mij wel zorgen. Ben jij er altijd bij als je vriend met de kleine is? Het belang van je kind staat altijd voorop! En volg ook je moedergevoel. Je wil niet dat het verder escaleert. Wat zegt je vriend als je ervoor begint? Hoe oud is je kleine?

Het klinkt alsof je partner niet zo goed wist waar hij aan begon en het zwaar vindt. Ons zoontje is nu 13 maanden en ik zie ook wel dat mijn man het steeds leuker begint te vinden. Hij heeft gelukkig wel altijd geduldig en lief gedaan maar het grootste deel van de zorg liet hij toch aan mij over (heb ook 9 maanden bv gegeven). Ik zou vooral in gesprek gaan en niet gaan verwijten. Vraag hem of het klopt dat hij het soms zwaar vindt en geef hem tips. Ik laat mijn man zijn ding doen met zoon maar zeg soms ook bijvoorbeeld “afleiden werkt beter dan nee roepen”.

Oei, ik vind dit wel heftig klinken! Hoe was het voordat jullie meisje geboren was? Zonder het goed te praten hoe hij met haar omgaat (want voor de duidelijkheid: ik vind dit wel zorgelijk), maar kan het zijn dat hij wat overweldigd is? Hoe gaat het verder met hem? Zou jij last kunnen hebben van een depressie? Ik zou zeker een gesprek met hem aangaan over hoe hij ervaart hoe het nu gaat. En dan liefst op een moment dat jullie alleen zijn, dus zonder afleiding zodat er echt ruimte is voor een ongestoord gesprek.

Wat heftig voor jullie allebei. Hoe graag je ook een kindje wil, het kan qua verwachtingen ook heel erg tegenvallen en pittig zijn. Ook een man kan (daardoor) last hebben van sombere gevoelens waardoor al snel irritatie, overprikkeling en vermijdgedrag kunnen ontstaan. Neemt niet weg dat het verdrietig is dat hij haar een mongool noemt. Maar ik probeer wat je omschrijft ook vanuit deze invalshoek te zien. Misschien eens goed om het gesprek aan te gaan met als start; ik maak me zorgen om je, hoe gaat het nu je papa bent, hoe vind je het écht? En wellicht eens samen hulp te zoeken bij de huisarts.

Bedankt voor jullie reacties! Onze dochter is nu 7 weken oud maar ik ben er inmiddels al wel gewend aan. Het kan inderdaad dat hij een “depressie” heeft maar sinds we samen zijn is er achteraf gezien wel ALTIJD iets aan de hand met hem. Ruzie met zijn familie, in aanraking komen met de politie, zijn werk meermaals kwijtraken. Alle tegenslagen in zijn leven komt door alles behalve hemzelf. Voorbeeld 1: onze dochter heeft na haar geboorte nog 4 dagen in het ziekenhuis gelegen met mij omdat ze een te hoge bilirubine had. We moesten haar aangeven bij de gemeente maar hij had haar nog niet erkend dus toen wij net 1(!!) dag thuis waren is hij dat gaan doen bij het gemeentehuis. Hij heeft toen ergens waar je niet mag parkeren zijn auto neergezet en toen hij terugkwam uit het gemeentehuis stonden er handhavers bij de auto. Als ik zijn verhaal al moet geloven stonden er meerdere auto’s die daar niet mochten staan die ze niet bekeurd hebben waardoor hij de handhaver heeft “bedreigd” door te zeggen “wacht maar tot ik jou een keer tegenkom”. Desbetreffende handhaver heeft toen gezegd je blijft hier staan, ik ga de politie bellen. Mijn partner is toen gewoon weggereden. Een halfuur later stonden er opeens 2 agenten voor de deur of *naam partner* thuis is met het verzoek of hij even contact met hun op kon nemen. Partner is toen zelf naar het bureau gegaan om zijn kant van het verhaal te doen waarna ze hem 5 uur lang in een cel hebben gehouden. Toen hij thuis kwam was ik WOEDEND. Kind is nog geen week oud, net een dag thuis, ik heb hier geen vangnet, ik had geen auto, ik voelde me hardstikke alleen. Maar nee, meneer voelde zich niet gesteund door mij want hij had het zwaarder in de cel. Ik heb soms het idee dat hij zichzelf een beetje (te) zielig vind. 😅

Jeetje, ik hoop dat hij wel altijd respectvol en geweldloos naar jou toe is?

Ik herken niet alles, wel een deel. Mijn man heeft dit ook bij het huilen en mopperen van ons kindje. Hij was uiteindelijk depressief en is gediagnosticeerd met autisme dat volledig escaleerde. Hij werd echt kwaad en zei ook behoorlijk lelijke dingen. Ook het woord spijt is vaak gevallen. Het had dus wel een onderliggende oorzaak. Wil niet zeggen dat het goed is of makkelijk. Ook voor mij was en is dit heel verdrietig. Het voelt gewoon heel eenzaam en ik sta continu aan omdat ik ook bang ben of was dat ons kindje weer ging huilen. Nu na 1.5 jaar gaat het beter maar goed is het nog niet. Ik zou je adviseren om te gaan praten met hem. Wil hij dit niet, wil hij dan wel praten met de huisarts? Bij mijn man heb ik zijn ouders erbij betrokken en hele goede vrienden van ons, dat heeft hij mij toen niet in dank afgenomen maar ik zag geen andere uitweg meer. Uiteindelijk heeft hij hulp gekregen bij de ggz. Maar het is nog steeds niet ideaal allemaal, ik doe nog een hoop (bijna alles) alleen. De boosheid is wat minder. Het lastige bij zoiets is, dat je partner echt moet willen. Bij ons was dat eeeste 3 maanden sowieso niet het geval. Hij was niet degene met het probleem, de hele wereld was het probleem, alle mannen deden zo en zeker ons zoontje was moelijk en niet normaal. Na 3 maanden was hij er in ieder geval klaar voor om te erkennen dat dit niet goed was. Dat heeft wel veel moeite gekost. Het is echt heel moeilijk om met zoveel boosheid om te gaan en de zorg voor je kindje op je te nemen. Probeer er achter te komen of er een achterliggende oorzaak is of dat het gewoon toch een ander persoon is dan je dacht. Hoe dan ook, dit is zwaar! Heel veel succes

Ja dat zeker. Ik laat me echt niet zo behandelen hoor. Hij zou aan mij echt de verkeerde hebben dan 🥳

Wat vervelend. Ik zou dit bespreken met het cb, zij kunnen ook hulp bieden in verschillende gezins situaties.

Klinkt niet als een hele leuke partner eerlijk gezegt. In ieder geval niet iemand met veel zelf inzicht. Hoe is jullie relatie verder?

Wat een milde reacties! Eén keer mijn kind mongool noemen en je kunt echt heel snel je koffers inpakken. Is hij helemaal belazerd. Je laatste bericht doet bij mij ook alle alarmbellen afgaan. Ik wens je heel veel succes met deze egoïstische puber.

Jeetje ik schrik hier enorm van en mijn moederhart huilt echt om dit te lezen voor jou en je kleine.. ik herken me hier niet in maar wil je vooral een hart onder de riem steken lieve mama❤️

Je laat je kind toch ook niet zo behandelen mag ik hopen? Sorry maar een kind mongool noemen zou voor mij een grens zijn.

Oke, maar als hij in dat geval aan jou een verkeerde zou hebben waarom dan nu niet? Ik zou compleet uit mijn plaat gaan als mijn man mijn kind een mongool zou noemen. Ik ben echt niet voor ruzie maken, maar dat gaat echt te ver en hoe zwaar je het ook hebt met de babyperiode, je hebt je woordkeuze altijd in de hand. That being said: ik zou mijn man naar de huisarts sturen om te praten over zijn gedrag richting de baby en zijn andere gedrag.

Bedankt voor het delen van je verhaal en ik herken mezelf ook heel erg in dat eenzame gevoel waar je hebt over hebt. Ook dat het aan de hele wereld ligt en niet aan hem 😅 mijn volgende stap zou ook zijn om iemand van buitenaf erbij te betrekken ondanks dat ik weet dat hij dat niet leuk gaat vinden. Wellicht word het dan iets serieuzer genomen.

Was eigenlijk hardstikke leuk tot we een kind kregen. Deden vaak (random) leuke dingen. Ik mis dat ook wel hoor maar goed, ik neem aan dat als je een kind wilt/neemt weet dat je er iets voor “opgeeft”

Heel erg bedankt! 💗 ik wens dit ook niemand toe want het voelt wel heel eenzaam soms

Ik zou woest zijn als m’n partner onze dochter een mongool zou noemen. Je kindje voelt waarschijnlijk ook heel goed aan dat papa haar niet de troost en liefde geeft die ze nodig heeft. Zou hem echt naar de huisarts of psycholoog laten gaan. Hopelijk kunnen jullie er aan werken. Maar voor nu vooral voor je dochter opkomen.