Het gevoel dat je altijd ‘aan’ staat en partner niet

Ik heb precies hetzelfde met mijn man.. ik heb er wel eens wat van gezegd of het uit proberen te leggen, maar hij zegt dan dat ik tegen hem moet zeggen wat hij dan moet doen😅. Zeg ook wel eens tegen hem, wat nou als mij iets overkomt? Dan heb je echt een probleem

Heel herkenbaar! Echt elk woord. En ergens denk ik dat, wanneer ik meer zou loslaten / minder de controle zou willen over alles, hij het vanzelf meer pakt. Maar, een paar keer geprobeerd om hem eens niet 'aan te sturen', maar dan worden er dus echt dingen vergeten etc. Dus dat geeft ook niet het vertrouwen om meer los te laten.

Heel veel herkenning. Hier juist hetzelfde. Op feestjes zit hij rustig iets te drinken ondertussen dat ik ons zoontje van bijna 2 in de gaten hou. Als ik het hem vraag, dan doet hij het wel. Hetzelfde met ons klaarmaken. Eigenlijk moet ik 2 kinderen kleden en zorgen dat ze alles mee hebben haha. Dus ik kan je geen tips geven. Ik denk inderdaad dat dit iets eigen aan vrouwen is 😅

Hoi, ik had dit in het begin met onze dochter ook heel erg. Nu spreken we van tevoren af wie wanneer op haar let bij een feestje, en vraag ik mijn man vaak de tas van tevoren in te pakken. Eerste 3 keer wel hele belangrijke dingen vergeten maar inmiddels pakt hij uit zichzelf de luiertas in als we ergens heen moeten en vult hij hem ook regelmatig aan. Bij ons werkte het dus gewoon om het in het systeem te hebben.. gaat bij hem wat moeizamer dan bij mij maar nu is het routine!

Grappig dat je het herkent! Ja dat is toch eigenlijk super oneerlijk, dat wij ze moeten vertellen wat ze moeten doen? Kunnen ze dat dan echt zelf niet bedenken ofzo of is het luiheid? 😢

Ik herken dit ook zeker, maar denk in mijn geval dat het voor een groot deel aan mijzelf ligt; ik doe dit ook altijd, dus hij hoeft ook niet. Ik weet dat het met bepaalde dingen ook andersom kan zijn; heb ik volledig losgelaten, want mijn man doet toch wel. Kan dat bij jou ook? Als je het echt anders wil zou ik dat op die manier brengen; ‘ik wil die verantwoordelijk graag delen, want kunnen we samen doen om daar voor te zorgen?’

Goeie tip!! Dus eigenlijk helpt het wel om meer verantwoordelijkheid geven en taken af te spreken! Alsnog ligt het initatief dan vaak vaak bij de vrouw denk ik, maar het zou wellicht al helpen

Deels herkenbaar. Als we ergens zijn houdt mijn vriend haar over het algemeen beter in de gaten dan ik, dat zit meer in hem, hij wil überhaupt altijd alles in de gaten houden. Qua planning van slaapjes, eten, luier ben ik wel degene die dat bijhoud. Het stukje van de deur uit willen is wel mega herkenbaar. Ik kan 10x zeggen wanneer ik weg wil maar als ik dan klaar ben moet hij altijd nog iets doen terwijl hij dat ook eerder had kunnen bedenken 😅

Ja hier ook heel herkenbaar! En dan inderdaad de opmerking: zeg dan wat ik moet doen/vraag dan om hulp.. maar dat ik dan nog steeds degene ben die dan 'aan alles moet denken' dat gaat er niet in haha

Herken het (gelukkig niet), maar denk dat dit met mental load te maken heeft. Misschien interessant voor je daar eens over te lezen.

Ja hier is dat ook een beetje zo haha. Maar hij doet meer het schoonmaken (waarbij hij juist weer mij een beetje moet aansturen omdat ik er niet aan denk). Misschien als je zelf bijv de tas niet in pakt, dat hij dat dan ziet (of vraagt🙄) en dan zelf de tas inpakt. Hiermee bedoel ik met als jij wat meer los laat dat hij het dan overneemt. Zo deed ik in het begin namelijk ook echt alles alles en toen dacht ik weetje, ik laat de tas eens staan en nu is het meer zo wie hem tegen komt pakt hem in. En zo ook met andere dingen, de ene x let hij op en de andere x ik weer meer.

Herkenbaar, hoor! Vandaag nog op een verjaardag stel ik partner de vraag of hij zich heeft op de kleine, want bij mij staat er precies een dikke paal waardoor ik haar niet kan zien. Ja, hoor! Hij kon d'r goed zien........ om vervolgens niet naar d'r om te kijken 🙄 Ook de tas klaarmaken doe ik standaard. Als ik hem vraag of hij de beker wil vullen ( net voot we weggaan ), doen hij dat netjes om deze vervolgens niet mee te nemen 🙄 Tips heb ik niet! Ik accepteer het, we hebben beiden onze rol in het ouderschap 😊

Ah echt fijn de herkenning te lezen! Ik ben ook wel benieuwd hoe dat straks gaat met 2. Ik ben namelijk 34 weken zwanger van nummer 2, hopelijk wordt de oudste dan wat meer verantwoordelijkheid van hem, en kan ik me wel concentreren op de baby…. Iemand daar nog ervaring mee?

Same here, maar ik ben ook wel een control-freak. Als we ergens heengaan heb ik alle beren op de weg al gespot en de oplossing ingepakt. Hierdoor sleep ik vaak veel te veel mee, maar liever dat, dan dat we een probleem tegenkomen dat ik niet kan oplossen... mijn man moet wel altijd op het laatste moment nog even poepen (omdat hij dan vaak zijn ochtendkoffie net op heeft), en dan maak ik dus de kids (2 en 4 jaar) klaar met schoenen en jas aan etc... vervolgens staan ze te dringen om naar de auto te gaan, maar heb ik zelf nog geen schoenen aan oid. Als we ergens zijn, let mijn man ook wel op ze, al let ik meer op wat ze eten. Maar mijn man doet zeker de laatste tijd wel meer, omdat ik hoogzwanger ben van nr 3 en de warmte zeer slecht trek... en vanmorgen waren we bij mijn ouders, die ook vaak oppassen en waar het meeste dus wel geregeld is. Toen hweft mijn zus de jongste een keer verschoond (heeft zelf geen kids maar is dol op de onze 🤗) en mijn moeder ook. Dat voelt dus echt wel als een luxe, die ik bij mijn schoonouders niet ervaar.

Hahahaha dat poepen na de ochtendkoffie. ZO HERKENBAAR!!!! En de rest overigens ook!

Ook wel herkenbaar, wij zeggen ook vaak dat mijn man ‘uit’ staat. Ik ben van nature een planner en pak snel dingen uit mezelf op. Ik heb geleerd hem eerder bij het proces te betrekken. Ik ben vaak al bij stap 3 voordat ik bij hem over een onderwerp/situatie begin en dan meestal al geïrriteerd dat hij niet uit zichzelf stap 4 gaat doen. Nu probeer ik eerder te vertellen wat er in m’n hoofd speelt zodat hij ook eerder actie kan ondernemen, want in ons geval is het geen luiheid of onwil, het gaat erom dat ik op een ander tempo opereert dan hij doet. En dat is soms mega irritant maar er is wel een modus in te vinden, bij ons dus voor mij een stapje langzamer en bij hem een stapje sneller. Wij zijn nu zwanger van de eerste dus ik hoop heel erg dat we dit ‘probleem’ al goed getackeld hebben maar we gaan het zien!

Heb je het over mijn man? Klinkt zoooo herkenbaar. En er ook al zovaak over gesproken 😅. Maar niet alleen met onze zoon, ook gewoon met andere dingen moet ik hem aansturen. Initiatief nemen vindt hij lastig. Deels kan ik het hem niet kwalijk nemen want hij is als kind zijnde gewoon flink verwend geworden, en nog steeds.... ik heb wel eens gezegd "ik heb 2 kinderen of ik voel me soms meer je moeder dan je partner 🙊". Gelukkig kan hij er dan wel om lachen en snapt hij ook wel wat ik bedoel. Ik heb laatst een keer toen we naar de verjaardag van zijn ouders moesten de tas bewust niet klaargemaakt. Toen onze zoon wakker werd zei hij; nou dan kunnen we gaan. Ik zei; en waar is de luiertas? Oh uhm..... sindsdien denkt hij er ook aan 😊 ook begint hij steeds meer initiatief te nemen maar het heeft veel moeite gekost.

Hier hetzelfde hoor. Ik vind het zo’n oude stempel gedoe. Ik denk zelf dat dit het hele issue is, dat dé gedachte vaak nog is: oh zij doet het wel. Omdat vroeger de moeders dat ook altijd deden voor hun. Dit is bij mijn vriend namelijk wel het geval. En dit is zeker niet bij iedereen, maar ik denk stiekem wel veel..

Ohhh dit gaat bij ons ook zo. Vooral met tijden van eten of slapen. Of überhaupt eten of slapen. Hij zou het nog niet in de gaten hebben als de kinderen de hele middag geen drinken krijgen of als onze peuter om 18.00 nog geen avondeten heeft gehad

Ohja joh… wij hebben 2 dochters maar ik zeg altijd standaard dat ik de hele dag voor 4 mensen moet nadenken 🙄 Hij doet het allemaal wel maar ik moet het wel zeggen/vragen. Onze oudste is inmiddels 6 jaar en ik denk dan dat hij na 6 jaar wel weet dat ze om +/- 10uur een stuk fruit moet maar nee hoor 🤷🏼‍♀️ echt… hoe dan?!