Het leven met kinderen

Wat een goede vraag, ik ben benieuwd naar alle antwoorden. Zelf ben ik nu bijna 4 weken moeder van een zoon, hij is ons eerste kindje en ik vind het nog vrij overweldigend allemaal. Ik kan me nog niets voorstellen bij het feit dat ik over 2 maandjes weer op mijn werk rond loop en de normale dingen zoals de was bijhouden, stofzuigen maar ook mijn hobby's weer kan oppakken. Dat lijkt nu in mijn hoofd niet meer mogelijk. 😅 Bij het hebben van een tweeling denk ik alleen maar wow, respect! Begrijp me niet verkeerd, ik ben zo zo blij met ons lieve zoontje en geniet ook echt maar het is ook wennen en veel. Mijn lijf is ook echt nog niet hersteld na de hechtingen en pittige bevalling en mentaal ben ik er ook nog niet maar weet ook dat volgende week alweer heel anders kan zijn. Lang verhaal kort, ik herken het ontzettend dat 'aan' staan en veel moeten van jezelf. Ben benieuwd naar ervaringen van anderen. 💖

haha eerlijk, ik vind het verdomd lastig. 😛 wij hebben een zoon van 1j 3mnd, ik werk 24u over 4 dagen, man 32u en een halve dag school, èn ik ben aan het revalideren ivm chronische bekkenpijn door de zwangerschap. ik vind het echt heel veel. Wat hier essentieel is, is een familieplanner. Die vullen we samen elke zondagavond in, kost een minuut of 20. daar staan niet alleen afspraken/werkrooster op, maar bijvoorbeeld ook wie wanneer de kleine brengt en haalt van de opvang, wanneer welke huishoudelijke taken gedaan worden en door wie (dus ook wanneer het boodschappenlijstje gemaakt wordt bijvoorbeeld), wie kookt wanneer staat er ook op. Boodschappen bestellen we, of we maken er een uitje van (naar de AH XL). Daarnaast heeft onze zoon een strak slaapritme en daar doet hij het goed op. Maar dit allemaal mét chronische pijn is verdomd pittig. Conclusie: Ik ga heel goed op structuur en voorspelbaarheid. Maar, het zijn echt de tropenjaren en ik hoor van iedereen dat dit echt minder wordt. :)

Hier net 10 dagen moeder van kleine nummer 2. bonuszoon van 14 en zoon van bijna 3. na de geboorte van mn eerste had ik hetzelfde gevoel als jij. Altijd meer van jezelf moeten, huishouden en kind vermaken etc. Alles is nieuw en duurt eeuwig voor je eens wat gedaan hebt. ik liep hier ook tegenaan en heb dingen los moeten laten. wat is qua huishouden echt noodzakelijk en wat kan wachten? Ben je een keer laat en pas 10.30 uur fatsoenlijk klaar met zn alle, is dat dan echt erg? Gun jezelf de tijd om met je kids te zijn en ervan te genieten. Nu is de kleine er net bij en merk ik een wereld van verschil. Het is allemaal niet onbekend dus ik ben veel relaxter!

ons zoontje is een heel pittig ventje van 2 .. Pittig is hij als sinds de geboorte, dus helaas niks nieuws 😂 ik zorg er steevast voor dat ik regelmatig een massage boek bij de schoonheidsspecialiste of mijn man erop uit stuur met de kleine (diertjes voederen, naar de winkel, naar de speeltuin in de wijk,afwisselend in bed steken, ...). Ons zoontje gaat heel graag naar de opvang, dus soms neem ik ook wel eens een dagje vakantie als hij een opvang-dag heeft, gewoon om zelf mijn batterijen op te laden door iets leuks te doen of een dag lekker te niksen :)

Wij hebben 3 zoontjes, peuterpuber van bijna 3 en een tweeling van 3 maanden. Man werkt gewoon fulltime, ik ga 1 juni weer aan het werk, 24u per week onregelmatig. Geen idee hoe we het doen 🤣 De kids krijgen eten, drinken en verschoning en slapen (meestal) wanneer nodig. Boodschappen via picnic of even snel halen bij de AH. Huishouden.. Met de franse slag (zo heet dat toch) even vegen of stofzuigen beneden en snel een doekje over de wc / door de badkamer. Wasmachine gaat of s avonds laat of s morgens vroeg aan (als de wasmand vol is) om een (halve) dag later uitgehaald te worden (droger en ophangen). Als ik ergens tijd heb tijdens middagdutje vouw ik de was op, anders leven we uit de wasmand. Vrije tijd.. Geen idee wat dat is momenteel 😉. Man blijft vaak nog wel beneden na 21.00 maar ik ga dan gewoon slapen vaak 🙈🤣.

Ik heb in het begin geprobeerd alle ballen omhoog te houden en elke keer bleef ik maar sorry zeggen tegen mijn partner als ik iets niet had gedaan in het huishouden of een boodschap was vergeten. Mijn partner heeft mij toen duidelijk gemaakt dat een bal ook wel eens mocht stuiteren. Wat was dat een opluchting!! Hierdoor meer lucht gekregen. Daarnaast ook een partner die veel doet in het huis en met de kleine, zodat ik mijn eigen momenten kon pakken. Dus ja, samen verzorgen, taken verdelen, eigen tijd "opeisen" en loslaten.......

Ik vind het best lastig! Wij werken beide fulltime. Vind het best lastig alle ballen hoog te houden zoals carrière, gezin, leuke mama dagen, huishouden, er zelf leuk uit zien, sporten, relatie, vriendinnen, sociaal leven, 2 kindjes genoeg zien en leuke dingen mee doen. En ook nog fulltime bv al 14 maanden (tweede kindje. Eerste kindje 18 maanden bv gegeven). Eerlijk; ik kies er soms bewust voor om de ballen te laten vallen. Het eerste wat er bij in schiet is sporten. En soms ook wel eens het huishouden. Je bent pas 3 maanden mama. Geef jezelf de tijd ❤️

De balans is hier jaren zoek geweest. Overleven, zoeken, puzzelen. Ups en downs. En nu met 2 en 4 wat een verademing. Nu en dan gaat iets ineens weer min of meer vanzelf… Wat geholpen heeft te ‘overleven’ is ons hier toestemming voor te geven. Niet alles kan en niet alles hoeft. Relatie heeft wel een tik gekregen, hopelijk komt daar nu ook ruimte voor herstel.

Ik herken wat je benoemd zeker en zelfs na 3 jaar voel ik nog bijna altijd onrust in mijn hoofd en lichaam. Het 'moeten', 10 stappen vooruit denken, het beste eruit willen halen, etc. kost echt veel (negatieve)energie. Omdat onze dochter ook nog steeds geen fantastische slaper is begon dat me echt op te breken. Alles stond voor mijn gevoel in het teken van huishouden, regelen, zorgen voor en werken. Ik heb er heel bewust voor gekozen meer tijd vrij te maken voor mijzelf en voor wat ik wil (en welke behoeftes ik voel). Dat geeft echt wel wat rust en energie terug, omdat ik voor mijn gevoel soms weer 'mijzelf' kan zijn i.p.v alleen maar mama, werknemer en huishoudster. Ook neem ik genoegen met minder, puur omdat streven naar alles piekfijn in orde hebben alleen maar stress gaf. Ik ga nu gemiddeld 1x in de twee weken een avond met een vriendin op pad, claim ook wat tijd voor mezelf in het weekend (al is het maar een uurtje lekker wandelen buiten, even het centrum in voor iets voor mezelf, lekker lang douchen en nagels lakken + tutten, maar soms bijvoorbeeld ook een dag shoppen oid). Breng mijn dochter op woensdag een paar uur naar de opvang om zelf aan mijn studie te kunnen zitten in rust en daarnaast laat ik mijn man ook meer doen in het huishouden en de verzorging van dochter. Dat nam ik hem eerlijk gezegd uit handen omdat ik graag de controle over het huishouden had /dan dacht dat het beter ging, maar dat slaat natuurlijk nergens op. Het is ONS huishouden en ons gezin, dus verdelen we de lasten nu gelijkwaardiger. Ook zijn mijn man en ik weer wat meer samen gaan doen en brengen we onze dochter dan bij 1 van de opa's en oma's. Even kunnen doorslapen, uit jezelf wakker kunnen worden, kunnen kletsen zonder onderbrekingen en af en toe iets leuks doen samen doet ook echt wonderen 😊 Al met al begin ik nu meer rust te ervaren en weer meer tevredenheid te ervaren. Nu ben je pas sinds kort moeder natuurlijk, maar mijn tip zou echt zijn om te blijven luisteren naar wat jij van binnen voelt en daarop te acteren. Jij als persoon mag er ook nog zijn, het huishouden hoeft niet perfect (waarom moet de wasmand leeg zijn als iedereen nog voldoende schoon goed in zijn/haar kast heeft bijvoorbeeld), kies soms een voor gemak, maak tijd voor quality time als gezin maar ook als partners als je een partner hebt en probeer te leven in plaats van te overleven! 😁

Ik ben nu bijna 11 maanden mama van een lekker ondernemend mannetje. Ik vind het pittig, chronisch ziek dus niet aan het werk en toch valt het zwaar soms. Ik probeer alles goed te plannen zodat ik wat tijd heb om het huishouden te doen, maar het is niet meer wat het was voor de kleine er was. En soms heb ik van die dagen dat alles even te veel is. Dan ben ik saggo en moet ik vaak huilen en is het lastig om alles gedaan te krijgen. Zoals gister. Nadeel is dan dat ik vooral niet zo vriendelijk ben tegen mijn man, die er ook niks aan kan doen. Ik doe mijn best om te accepteren dat ik niet alles kan en mijn best doe. Ik probeer te leren soms om hulp te vragen. Het belangrijkste is dat de kleine man goed verzorgd is en we allemaal eten en drinken hebben gehad. (ook onze 3 konijnen). De rest komt daarna..

Wij hebben 1 dochter van 2,5. Wij werken beiden fulltime. Verder doen we samen het huishouden. Hij vooral doordeweeks en ik in het weekend. Als het een weekje wat meer verslonst dan jassen we er samen even een dagje doorheen en is het ook zo weer geregeld. En ik heb hierin zelf echt wel moeten accepteren dat het niet altijd zo vlekkeloos gaat. Tijd voor ons samen is 2 avonden in de week op de bank even kletsen en knuffelen samen en op tijd naar bed. Sporten doe ik 1x in de week. Al mijn vrije dagen ben ik verder met mijn dochter. Tijd voor mezelf schiet er momenteel wel bij in. Af en toe avondje weg met vriendinnen en dan hang ik er vaak wel iets aan wat voor mij ook ontspannend is zoals de spa. Vooral van tevoren afspreken en plannen. Denk dus echt niet dat ik de perfecte balans in heb gevonden. Maar ik ben er verder wel tevreden over

Een kleine van 7 maanden en voel me tussen 19&7 doodongelukkig door de gebroken nachten en tussen 7&19 vol van liefde omdat ik hem zo mooi en schattig vind. Verder leef ik met de dag, is het huis soms een bende, bedtellen we vaak eten, leven we langs elkaar heen en maken we veel bonje Maar dat komt allemaal wel weer goed… ooit 🤣 Maar mezelf gelukkig noemen nu? Nee! En dat was ik 10000% wel! Ik geef echt de schuld aan de slechte nachten die al begonnen tijdens mn zwangerschap. Ik mis mn fitte, gezonde, relaxte en makkelijke leventje enorm en moet alles nog een plekje geven sinds de kleine er zou komen en er is…

Rens is vrijdag 3 maanden en ik vind dit ook heel lastig. Ik merk dat ik het fijn vind ‘feedback ‘ te vragen en geven met mijn partner. Wij kunnen ook tegen elkaar zeggen ‘je bent even teveel mama/papa. Ik mis ons’ en dat is dan een seintje om samen wat te gaan doen

Hier ook het huis spik en span willen hebben met een dochter van bijna 1,5 en een hond.. onmogelijk dus haha. Wat hier werkt is boodschappen thuis laten bezorgen, scheelt echt heel veel tijd.. Badkamer na het douchen standaard uitdrogen en 1 x in de week spuit ik de douche cabine in met Blue Wonder. Jezelf douchen in combinatie met je kindje.. ene keer bijvoorbeeld jij met je kindje kan je partner afdrogen en andere keer andersom. Voor de wc elke dag gewoon ff met de borstel erdoor en 1x in de week doe ik er van die bruistabletten in voor kunstgebit 😂 werkt als een malle. De was zet ik voor mijn werk aan ( met uitstel programma zodat hij net klaar is als ik thuis kom) en dan hang ik het snel even uit of mik het in de droger. Heb ook 3 verschillende wasmanden.. een witte, een zwarte en een gekleurde zodat ik niet meer hoef te splitsen. En soms gewoon accepteren dat er wat stof ligt.. zolang je huis opgeruimd is scheelt dat al zooooveeel.

Loslaten, loslaten en loslaten. Aan het eind van het leven is er niemand die denkt ‘hmm was mijn huis maar netter geweest’. Maar veel mensen denken ‘was ik maar milder geweest en minder gestresst.’ Probeer te leven in het hier en nu, en ja, daarbij hoort dus ✨loslaten✨