Het wordt mij allemaal teveel

Hmm heel vervelend dit... :( ik herken het ook wel een beetje. Al heb ik nog geen kinderen (nu zwanger). Mijn vriend wil ook niks in het huishouden doen en wil ook dat ik werk. Ik werk nu 40u en dat is voor nu prima. Maar ik vraag me ook af hoe dat zo gaat met een kleine erbij. Ik bereid hem erop voor dat hij me toch echt zal moeten gaan helpen met het huishouden. Hij zegt dat hij dat wel gaat doet maar ik heb er een hard hoofd in. Hij heeft thuis nooit iets hoeven doen, zn hele leven niet, niet gek dat je dan niks gewend bent. Mijn advies is: ga eens praten met je man en leg op tafel dat het je echt teveel wordt. Bespreek bijvoorbeeld bepaalde taken die hij op zich kan nemen die hij het minst vervelend vindt om te doen. Met iemand praten is altijd een goed idee, doe ik ook mn hele leven al. Ook als het goed gaat. Is gewoon fijn om tegen iemand aan te praten die objectief is. Mocht je er écht niet uitkomen kun je altijd een sessie met zijn 2en doen om te kijken of je er dan uit kunt komen... Veel succes en ik denk aan je❤️

Ik zou het aantal uur dat je besteed aan werk, studie én huishouden op een rij zetten en vergelijken met wat hij doet. En daarna zou ik eens alle huishoudelijke taken op een rij zetten en die verdelen. Dan is ieder verantwoordelijk voor zn eigen stukje.

Ik zou het nog eens duidelijk bij hem aangeven. ‘Goh, luister, ik heb écht hulp nodig want ik trek dit niet’. Wees concreet in wat hij kan doen. Ik noem maar wat, de tafel dekken en de vaatwasser inruimen. Of in het weekend even strijken. Bedenk iets concreets waar hij je mee kan helpen. Wat het hier ook altijd goed doet is ‘Ik ga even de baby voeden, kun jij dan de vaat opruimen?’ Als hij dat niet kan doen, dan zou ik een f*ck you attitude krijgen. Hij wilt dat jij werkt, dan kan hij meehelpen in het huishouden. Hoeft hij naast z’n werk het huishouden nu niet te doen? Dan zou ik er mee kappen. En sorry, maar dan kan ik echt een bitch zijn. Dus wel de was doen, maar dan alleen m’n eigen was. Of alleen m’n eigen vaat opruimen en schoon maken. Stofzuigen/dweilen/stoffen zou ik dan sowieso al laten zitten. Is voor jezelf ook wel zuur dat je huis dan een poos een bende is, maar dan ziet hij wel ineens hoe het eruit ziet als jij het huishouden niet meer doet. Ik zou dan even doorzetten. Wel helemaal zuur dat hij dus gewoon totaal niet behulpzaam is.. hopelijk kan het opgelost worden! 🤞🏻

Ik weet niet of 't een optie is, maar kan me voorstellen dat sommige mensen liever een schoonmaakster betalen dan meehelpen. Als dat voor jullie een oplossing is om zonder ruzie en gedoe eruit te komen, dan lijkt en dat ook een vredige optie. Maar ook dan is een gesprek wel prettig... Succes!

Via je huisarts kan je bij zo'n praktijkondersteuner terecht, dat is gewoon meeverzekerd. Dan kun je er uitgebreid op in gaan. En misschien ook bespreken hoe je het het beste kan bespreken met je man. Als ik het hoor "werk" jij net zoveel uren als je man of misschien nog wel meer. Er over praten is wel belangrijk... anders barst de bom. Mannen beseffen veelal niet dat een mama dag (baby tevreden houden, wassen, huishouden, etc) totaal iets anders is als een papa dag (bankhangen en tv kijken met de baby) sterkte! Zet hem op! 🍀❤

En inderdaad... je man concrete taken geven werkt hier ook. De vaatwasser is zijn ding en het vuilnis is ook zijn ding... zo doe ik er elke keer weer een klusje bij 🤓

Ik heb mijn man de keuze voorgelegd: je gaat helpen, of je regelt een schoonmaakster. Het is de schoonmaakster geworden ;)

Zo dat is echt zwaar... Werken in de zorg en je opleiding erbij ;) heb hem ook gedaan dus weet hoe pittig hij is. En huishouden met alles wat er bij komt en je kids... Dat je nog leeft?... Ik had de tent thuis al afgebroken... serieus. En gezegd jij niet helpen.. mama in staking... En dat houdt in alles in het huishouden laten opstapelen. Ik vind het onrespectvol en zo prehistorisch. Zou zo je opleiding kunnen kosten dit.. Sorry dat ik misschien hard ben. Maar je bent veel te gek zou ik tegen mijn vriendin zeggen.

Herkenbaar! Ik zal je eerlijk en open mijn verhaal vertellen... Na de geboorte deed ik de eerste 3 maanden bijna alles. Mijn vriend zat thuis zonder werk. Ik heb een zware zwangerschap gehad; HG en bekkeninstabiliteit, ontslagen en 9 maanden lang thuis gezeten. Knip bij de bevalling en heftig herstel. Ondanks het herstel van bekken en knip moeizaam ging voelde ik mij toch stukken beter zonder dagelijks kotsen, niks eten en drinken enzo. Dus ik deed best veel, mijn vriend amper wat. Alleen als ik wat vroeg en dan alsnog maar half. Ik was het zat na 3 maanden en ben naar de POH gegaan. Mijn verhaal gedaan, ook over mijn slechte jeugd etc. Langzaamaan veranderde er wat. Maar dat was niet genoeg. Hij ziet het gewoon niet, dan gaat het ook niet veranderen. Ik ben nog steeds thuis en in de ziektewet, daar zit en blijf je niet voor niks nog in na 8 maanden bevalling. Mijn vriend werkt 40 uur per week. Naast taken in het huishouden amper doen zie ik ook andere dingen dat niet kan. Ik vind het neerkomen op geen verantwoordelijkheid nemen en egoïstisch zijn. Ik ben voor mezelf en mijn dochter opgekomen en heb al wel tig gesprekken gehad en afspraken gemaakt. Wat allemaal aantal dagen hielp, dus amper effect. Zelfs de tips van de POH niet. Zij adviseerde uiteindelijk relatietherapie. Sinds zondag wonen we even gescheiden. Was het echt zat! Net een groot kind die aan je broek hangt. En eerlijk, want een rust zeg. Niet iemands troep opruimen en opdraven omdat de ander er een potje van maakt. Ik ben zelf vrolijker, minder gestresst en houd zelfs tijd over nu ik het allemaal alleen doe. Ik wil gelukkig zijn, met hem het liefst, anders alleen. De POH doet ook 5 sessies samen. Dit wil ik gaan regelen. Ik ben heel benieuwd waar zijn gedrag vandaan komt. Achteraf zie ik het allemaal helder. Sta op voor jezelf en geef daarbij het goede voorbeeld aan je geweldige dochters!

Juist niet prehistorisch ;-). Dan zou de man werken en financieel verantwoordelijk zijn voor het gezin en de vrouw voor het huishouden en de kinderen :-). Leve lang de emancipatie waardoor vrouwen nu 'traditionele' taken van mannen verrichten, terwijl veel (?) mannen geen 'vrouwelijke' taken hebben overgenomen of daaraan geen bijdrage leveren. Gevolg: vrouwen doen nu veel meer en hebben het zwaar. Niet dat ik terug zou willen naar die tijd ;-). Het is echter belachelijk dat mannen willen dat hun vrouw/vriendin werkt en dus zo een financiele bijdrage leveren, maar zelf geen bijdrage willen leveren als het gaat om huishoudelijk werk. Als hij nu al niet helpt, ga er maar niet vanuit dat hij dat ineens wel doet als jullie een kind hebben. Ik hoop het wel voor je, want ik weet hoe zwaar het is.

Hé, wat goed dat je dit aangeeft! Tijd voor actie:) neem jezelf serieus en zorg goed voor jezelf! Een ander kan van alles vinden maar jij voelt het het beste. En hier word je niet blij van dus dingen moeten anders. Succes!

Allebei werken is allebei huishouden doen en allebei voor de kinderen zorgen. Zou dat maar snel zeggen tegen hem en de taken gaan verdelen.

Hierom hebben wij een schoonmaakster, geeft ruimte voor leuke dingen in het weekend en voorkomt een hoop gezeik!

Ik begrijp serieus niet dat er vrouwen zijn die accepteren dat een man niks in het huishouden doet! Ik zou ze koffers uit het raam hebben gegooid. Ik ben niemands dienstmeisje. Lekker hoor, mama moet werken, zorgen voor de kleintje, het huishouden, lachwekkend.