Hoe betrokken zijn opa & oma bij jullie?

Pijnpuntje voor mij, mijn kleintjes zullen geen opa en/of oma hebben. Mijn eigen vader is in 1996 overleden en mijn moeder heb ik ongeveer 25 jaar niet gezien of gesproken. Geen idee of die nog leeft. Zwanger m.b.v. een donor, dus van die kant ook geen grootouders. En dat vind ik echt heel jammer. Niet iemand met alle tijd van de wereld die lekker verwent.

Mijn familie is erg enthousiast over de komst van hen eerste kleinkind. Mijn schoonfamilie is het nauwelijks geïnteresseerd. Ik dacht eerst dat het komt omdat het hen 10de kleinkind word. Maar sinds een paar maandjes is mijn zwager en schoonzusje ook zwanger en zij krijgen alle aandacht, enthousiasme en cadeau's van mijn schoonfamilie. Aan de ene kant steekt het bij mij dat ze zo doen, maar ik probeer me vooral te richten op de mensen die wel enthousiast zijn.

Mijn schoonfamilie is helemaal blij met de baby. Te blij want ze willen zich overal mee en tegenaan bemoeien. Die hebben we nu ook hele duidelijke grenzen aangegeven ook met betrekking tot bezoek na de bevalling. Mijn ouders zijn een ander verhaal. Vroeger al een klote jeugd gehad. Altijd werden mijn broertjes voorgetrokken en ik redde me wel. En nu al maanden zwanger maar weinig vraag of interesse van hun kant uit. Wel mijn moeder die tegen iedereen verteld dat ze weer oma word en dat ze gaat oppassen. Maar dat deel is ze mij vergeten te vragen en vertellen. Daarnaast heeft mijn moeder bijna 24/7 de kinderen van mijn broertje in huis die ze daar steeds voor meerdere dagen achter elkaar letterlijk dumpt. Als ze belt begint ze altijd over die 2 te praten maar ze zal nooit eerst vragen hoe het met mij of de zwangerschap gaat. Dat zorgt ervoor dat ik totaal geen zin erin heb om nog energie of moeite erin te steken. Ik heb liever dat mijn kind mijn opa en oma leert kennen. Hun hebben ruzie met mijn ouders over alles van vroeger. Mijn ouders ontkennen en ik sta ertussen. Maar hun zijn wel geïnteresseerd en vragen wel naar mij en de baby. Hun zijn als zoals een opa en oma horen te zijn. En hun komen niet bij mijn broertje omdat die alleen bij hun komt als er weer geld te halen is. We hebben een rare familie. Maar ik ga geen energie meer steken in mensen en situaties als het niet terug komt.

Mijn moeder en stiefmoeder zijn dolblij met hun kleindochter en aankomende kleinkind, maar vragen nooit hoe het met haar gaat oid. Mijn schoonouders zijn ook dolblij, en ook intens betrokken. Ze passen een paar keer per week op, komen vaak langs en sturen tussendoor ook weleens appjes om te vragen hoe het is. Dus toch wel een groot verschil 😆

Mijn ouders zijn heel betrokken en mijn man zijn vader ook die komt geregeld langs. Mijn moeder is ziek en kan niet langskomen wij gaan wel bij hun langs maar videobellen elke dag. Schoonmoeder na veel issues niet meer in contact. Onze man hoofd ook nog over groot ouders aan beide kanten hij ziet alleen de mijne. Die van mijn man niet weer door wat al speelt met zijn moeder mijn schoonmoeder.

Uhm.... Niet🤣

Niet.. maar dat is geen onwil, mij vader is 5-12-2015 overleden, en mijn moeder is al veel te vroeg dementerend,

Heel de familie is maar al te blij met hun eerste (achter)kleinkind. Hij is aan alle kanten de eerste. Schoonouders zijn er denk ik nog zotter op dan mijn eigen ouders en halen van alles in huis wat echt niet nodig is (babygym, wipstoel). Zowel mijn eigen ouders als schoonouders passen een dag in de week op en vinden het heerlijk. Ik ben echt zo ontzettend blij en voel me vereerd dat wij ons kind zo’n hechte familie kunnen geven waarin zoveel mensen voor hem klaar staan. Ook ontzettend blij dat al zijn opa’s en oma’s nog fit en actief zijn en lekker mee kunnen spelen als hij wat ouder is. Ik ben me er zeker van bewust dat we heel veel geluk hebben!

Hier zijn ze betrokken. Maar vergelijken heeft geen zin. Blijkbaar zit dit in het karakter van je vader, helaas het is niet anders. Hij kan geen gedachten lezen misschien wilt hij jullie niet in de weg zitten, misschien vindt hij WhatsApp niets. Ga in gesprek en vraag het hem hoe het komt dat hij zo weinig vraagt hoe het gaat. Vooral op een rustige manier. Enige manier om duidelijkheid te krijgen

Vergelijken heeft inderdaad geen zin. Veel verschillen overal. Ik moet de leuke momenten maar koesteren dat besef ik me ook. Verdrietig te horen dat sommige al vroeg een ouder hebben verloren, dat is hier niet mee te vergelijken. Het zal zijn karakter zijn vooral. We hebben al wel vaker proberen te vragen of hij niet wat dichter bij ons in de buurt zou willen wonen. Hij ons en zijn kleinkind dan wat makkelijker even kon zien dat wij dat wel leuk zouden vinden. Hij woont nu op zo'n afstand omdat zijn ex daar woonde. Ook voor werk is het voor hem niet erg gunstig. Hij had het namelijk over een huis wat hij had gezien wat hij misschien wilde kopen. Het stond alleen naast het huis van zijn ex.. waarom denk ik dan.. 😖 loslaten lijkt hij erg moeilijk te vinden.

Schoonouders zijn heel blij met hun kleinkind. Ze zijn ook al soort van opa/oma voor mn oudsten kinderen. Maar mn dochter is nu voor hun echte kleinkind. Ben wel erg blij dat ze geen onderscheid maken tussen mn zoons en dochter. Mijn moeder is ook super blij met al haar klein kinderen. Gaat ook regelmatig oppassen. Vind ze heerlijk. Schoonouders passen ook af en toe op. Als ik ze vraag staan ze direct voor ons klaar. Helaas is mn vader 6 jaar geleden overleden. Anders was hij ook een fijne betrokken opa geweest.

Precies mijn situatie. Mijn vader is begin 2016 overleden en daarna werd mijn moeder dementerend. Gelukkig is ze nog wel onder ons. Maar wat heftig zo he. En wat een groot gemis.

Mijn ouders, opa en schoonmoeder zijn gek op de kleinkinderen. Maar, ze vragen er niet uit zichzelf naar, zeker m'n schoonmoeder is daar slecht in. Daarom zet ik zelf foto's op de app en neem het ze niet kwalijk, ieder heeft z'n eigen leven. Mijn schoonvader is een ander verhaal, hij heeft ruim 30 kleinkinderen maar ik denk dat hij van de helft de namen niet eens weet. Het hoeft bij je vader geen desinteresse te zijn, maar ik denk dat als je als.man alleen bent en je leeft je leven dan heb je daar ook geen erg in (dat zal ik als vrouw en moeder nooit begrijpen, maar goed). Aan de andere kant, als mijn man alleen zou komen te staan dan zou hij daar wel erg in hebben, maar dat is per persoon verschillend.

Best heftig idd en te bedenken dat mijn vader nog maar 60 was en mijn moeder 68 is, al beseft ze de komst van haar kleindochter wel... heb haar 2 canvasdoeken met een foto met ons 3 (mam ik en mijn dochtertje) en huilen... en als je vraagt wie de baby is zegt ze "die is van ons"

Mijn vader en stiefmoeder zijn niet zo heel betrokken. Daar hoor je ook gerust maanden niets van maar als je dan belt of iets hoor je altijd: we moeten echt wat afspreken. Ja, prima, maar ik doe de aanzet niet meer. Verder is het prima als we ze zien hoor, geen haat en nijd. Mijn schoonouders zijn wel veel in contact maar ook niet perse heel betrokken met vanalles voor je doen of oppassen hoor. Maar hebben we we wekelijks contact mee.

Naast karakter kunnen het natuurlijk ook omstandigheden zijn. Hier aan alle kanten zeer betrokken, maar dat is eigenlijk ook wel logisch. Mijn schoonmoeder heeft geen partner (nooit gehad ook) en mijn man is enig kind. Bovendien was mijn man voordat hij mij ontmoette een wat zonderling figuur dus het kwam best wel onverwachts (en snel) dat wij nu haar eerste kleinkind verwachten. Bovendien is het in heel de familie aan die kant (stel ooms en tantes) de eerste van een nieuwe generatie, mijn man heeft alleen een paar neven die alleenstaand zijn en al in de 40, dus de verwachting was eigenlijk dat die hele familielijn zou uitsterven. Nieuws dat er een baby komt heeft dus best wel wat impact bij schoonfamilie. Aan mijn eigen kant ook de eerste. Mijn ouders hadden dolgraag veel meer kinderen gehad maar na medische drama's moesten ze die droom opgeven. Dus een opa en oma worden, daar gloeien ze van. Ook aan mijn moeders kant over haar generatie gezien het eerste kleinkind (dus van mijn oma, die nog leeft en in goede gezondheid verkeerd, het eerste achterkleinkind), en die spreken elkaar allemaal nog. Dus ook daar is nieuwe generatie best wat opschudding in positieve zin. Aan mijn vaders kant zijn wij bijna de laatste van een hele grote, snel voortplantende familielijn, dus eigenlijk was dat meer een "nou, nou, ein-de-lijk" en zijn mijn ooms blij dat ze binnenkort over de kleinkinderen kunnen zwetsen aan de telefoon met mijn vader zonder dat dat opdringerig en eenzijdig voelt 😂😂

Heel herkenbaar. Heb precies dezelfde relatie met mijn vader. Sinds de kleine er is wel wat beter. Ik heb het tegen hem gezegd. Praten is vaak wel gwn het beste. Hij snapte niet helemaal wat ik bedoelde. Hij is ook niet zo van de technische dingen. Had komt wel nog steeds van mijn kant maar die hem nu minimaal 1 x in de maand. Als hij er is vind hij het super leuk en doet van alles met de kleine. (1jaar) Maar het contact komt wel van mijn kant. Laat het maar zo anders komt het helemaal niet. En natuurlijk denkt hij aan je maar mannen blijven beetje verstrooid vind ik, haha. Snap dat het niet fijn is en voel maar zit er niet te veel mee. Daar heb je alleen maar jezelf mee. ❤👶🏼

Wat verdrietig zeg. Gelukkig hebben ze straks een mega lieve moeder (en word jij hopelijk later de liefste oma die er bestaat) 😘

Mijn meisje heeft een oma die heel betrokken is, mijn moeder. Mijn vader is overleden in 1996. De ouders van mijn vriend is een anders verhaal. Zijn vader ziet ie niet als een vader maar als "den diene". Die vader wordt door zijn moeder en broertje alleen getolereerd omdat scheiden te complex is. Zijn moeder is nog nooit naar ons geweest en ze woont 45 min bij ons vandaan, maar heeft geen auto en dus bus is te moeilijk denk ik. Vraagt vaker naar haar zoon dan naar kleindochter, maar zegt wel veel om haar te geven. We zijn daar nu drie keer geweest. Ze vraagt ook nooit wanneer we weer komen. Plus het huis zit vol zwarte schimmel, wat ik niet goed vind voor de gezondheid van mijn meisje. Gelukkig krijgen ze in juni een ander, gerenoveerd huis. Ons meisje heeft wel twee ouders die veel van haar houden.

Lief van je!