Hoe iemand blijven steunen bij verlies baby?

Hi Lastig Mn zus is haar kindje verloren en het is lastig om te zeggen wat je kan doen.. je kan weinig. Ik denk vooral een luisterend oor zijn. Vraag hoe het met hem is en tast af of hij het er graag over wil hebben of niet. Zo ja, aanhoren en in gesprek gaan. Zo niet, laat het dan ook en pas je aan.

Ik denk dat het belangrijkste is dat dit kindje door de omgeving genoemd wordt. Benoem haar naam, stel vragen, laat haar leven. Check bij de ouders regelmatig in om te kijken hoe het gaat. Verder vooral doen wat goed voelt. Heel veel sterkte❤️

Wat je zegt maakt niet veel uit, als je maar contact blijft houden en er ook na een paar maanden en ook volgend jaar nog eens naar vraagt. Soms een appje, even bellen of een kaartje: allemaal goed. Ik ken deze situatie gelukkig niet uit eigen ervaring, maar wel als kind een ouder verloren. Ik merkte toen vooral dat ik dat dus fijn vond, af en toe iemand die er ook aan denkt terwijl het 'normale leven' al lang weer begonnen is. Sterkte, heel verschrikkelijk...

https://www.sterrenliefs.nl/ Deze site heeft hele mooie dingen. Bijvoorbeeld een vriendenboekje namens papa en mama. Maar ook andere familieleden die toegeleefd hebben naar de komst van de baby. Ik denk dat het goed is je eigen gevoel te volgen. Het hoeft niet perfect te zijn.

Oef, wat een vreselijk verdrietige situatie zeg 💔 Ik zou beginnen met hen een kaartje te sturen waarin je jouw medeleven toont. Ook al ken je zijn vriendin niet, je kunt haar wel steun betuigen. Als ik het goed begrijp is de afstand een dingetje tussen jullie dus het contact gaat voornamelijk online zijn denk ik ? Blijf hem vooral vragen hoe het met ze gaat na het verlies. Vooral op "speciale" dagen. Een maand, half jaar, een jaar na het verlies zijn bijvoorbeeld zulke dagen. Laat hem voelen dat zijn verdriet er mag zijn. Wees ook niet bang om "gewone" gesprekken te hebben, daar zullen ze ook behoefte aan hebben. Zelf ben ik bijna 3 jaar geleden mijn man verloren, natuurlijk niet te vergelijken met het verlies van een kind maar het lijkt wel of mensen je vergeten na verloop van tijd. Inmiddels ben ik mijn oude vrienden allemaal kwijt, dat contact is langzamerhand verwaterd. Dat is echt heel erg pijnlijk. Zolang je interesse en contact blijft onderhouden zal dat al enorm helpend zijn. Heel veel sterkte met alles 🍀

Wij zijn helaas ook een kindje verloren, dus we weten hoeveel pijn het doet. Allereerst; wat ben jij een lieverd! Het feit dat je deze vraag stelt zegt eigenlijk al genoeg. Dat je er bij stilstaat wat voor de ander fijn zou kunnen zijn maakt jou een hele waardevolle vriendin. Ik vond het zelf heel fijn dat mensen contact bleven houden. Het hoeft voor mij niet altijd over ons kindje te gaan (liefst wel, maar dat is niet reëel). Soms zeiden mensen dat ze even niet goed wisten wat ze moesten zeggen. Dat was voor mij al genoeg, want dan had iemand er wel over nagedacht. Vraag vooral aan je vriend wat hij fijn vind of wat hij nodig heeft, want dit is natuurlijk voor iedereen anders. Het zal met pieken en dalen gaan en er komen ook weer tijden van zonneschijn. Maar als jij er voor hem bent tijdens de donkere wolken, zal hij je heel dankbaar zijn. Ook voor jou veel sterkte😘

Wat lief dat je hier over nadenkt. Wij zijn 1 van onze tweeling jongens tijdens de zwangerschap verloren. Alles is goed wat je doet; een appje, lief kaartje, face to face vragen hoe het gaat. Doen wat bij jou past. Je zou de geboortedatum in je agenda kunnen zetten om elk jaar op die dag even contact met de ouders op te nemen. Ik waardeer altijd erg als mensen er aan denken op die dag, dat geeft mij het gevoel dat ons kindje niet vergeten wordt. Sterkte!

Hallo, dank jullie wel voor de reacties! Ik ga mijn best doen. Het voelt als een hele verantwoordelijkheid. De luchtigheid is uit de vriendschap, lijkt het. Ik kan me nu al voorstellen hoe gemakkelijk het gaat dat vriendschappen verwateren door deze ''olifant in de kamer''. En dat verdient niemand, noch de ouders noch hun kindje. Ik hoop alleen dat het mij zal lukken om het ook echt over het kind zelf te hebben niet alleen over haar overlijden. Maar ja, ze is natuurlijk al levenloos in ieders leven gekomen. Stel, een kind dat wel geleefd heeft overlijdt, dan kun je het in elk geval hebben over de tijd dat hij/zij nog leefde. Lastig hoor! Maar goed, onderaan de streep is het mijn insteek de vriendschap/band te behouden, met deze nieuwe realiteit erbij.

Heel verdrietig. Zelf ken ik ook een situatie waarin een stel een tweeling verwachtte en het jongetje overleed in de 36e week van de zwangerschap. Heel verdrietig om hier dan zelf een tweeling te hebben liggen waar het wel goed mee gaat. Om mee te leven zou ik er geen olifant in de kamer van maken. Je kan een open vraag stellen hoe het met hem gaat. Dan kan hij zelf kiezen of en wat hij erover kwijt wil. Ook kan je vragen of hij iets nodig heeft of dat je iets voor hem kunt doen. Dan kan hij er zelf ja of nee op zeggen en leg je hem verder niks op. Of gewoon even een berichtje dat je aan hem/hen denkt.

Je kan altijd vragen waar je vriend behoefte aan heeft. Hier een collega (vrouw) die 1 kindje van tweeling is verloren vlak na de bevalling. Zij vind het juist fijn om erover te praten. Want het kindje is er wel geweest. Zij geeft juist aan dat het kindje wat er niet meer is wel deel uitmaakt van hun gezin. Dus juist erover praten vind ze fijn zodat ze niet vergeten word voor hun gevoel. Dit hoeft niet te gelden voor jouw vriend. Maar sowieso vragen wat hij zou willen een goede stap. Dat hij ook de ruimte voelt gesprek erover te beginnen

ze als eerst feliciteren ♥️ ze zijn hun kindje verloren maar zijn ook trotse papa en mama geworden. Dat hebben we echt gemist 😢 gecondoleerd maar geen felicitaties alsof het er niet mag zijn. Voor ons blijft ons kindje altijd bij ons.

Wat lief dat je hieraan denkt! Allereerst ook voor jou heel veel sterkte. Wat ik destijds heel fijn vond was als mensen gewoon iets van zich lieten horen. Een appje, kaartje, belletjes. Daar hoefde niet altijd iets bijzonders in te staan, maar het feit dat iemand de moeite nam was al heel fijn. Wat ik ook fijn vond was als mensen eerlijk zeiden dat ze niet wisten wat ze moesten zeggen. Ook nu nog, het is soms de enorme roze olifant in de kamer maar ik vind het nog steeds fijn als mensen vragen wat ik wil. De luchtigheid komt wel weer terug, maar ik denk dat het vooral belangrijk is om open te zijn naar elkaar. En noem zijn/haar naam! Onthoud de datum, laat op die zoveelste van de maand en op feestdagen even weten dat je aan ze denkt.

Oef wat heftig. Ook voor de mensen die hier hebben gereageerd.🌹 Ik denk inderdaad dat hij echt het gevoel moet ervaren dat hij wel een papa is. En dan niet: je zou een goede papa geweest zijn, maar je bent een sterke papa waar je kind trots op mag zijn. Niet in verleden tijd praten. Natuurlijk met hele andere situaties, maar er zijn vaak mensen die tegen mij zeggen dat ze er voor mij zijn en als ik hulp nodig zou hebben ik het mag aangeven. Dit zou ik dus nooit uit mijzelf doen. Of dat ze standaard open vragen stellen. Hierop antwoord ik ook niet diep inhoudelijk. Bij meer gerichte vragen kan ik loskomen. In eerste instantie kan ik kortaf reageren alsof ik het er niet over wil hebben, vaak om een ander niet tot last te zijn, want ieder heeft zijn eigen stress en problemen. Maar wanneer diegene doorvraagt en ik heb wel het gevoel dat iemand oprecht geïnteresseerd is, kan ik mijzelf ook meer uiten. Vooral regelmatig blijven vragen hoe het gaat kan dit gevoel al geven. En ik zou ook gewoon heel open tegen hem zeggen dat je het moeilijk vind hoe je nu met hem moet omgaan. Dat je niet goed kan inschatten wat zijn behoeftes zijn. daar zal hij zelf waarschijnlijk nog niet specifiek over nagedacht hebben en dat kan per dag misschien ook nog wisselen. Maar maak wel duidelijk dat je er voor hem wilt zijn en dat hij, ook al is het in de nacht, altijd bij je terecht kan. Ondanks de afstand, zou ik nu wel zeggen dat je langs wil komen. Voorstellen om bijv een wandeling te maken, om het hoofd te legen en als ie het er niet over wil hebben dat jullie samen afleiding kunnen zoeken. Grote kans dat hun hoofd daar niet naar staat, maar dan weet hij wel dat je er bent voor hem en zijn verdriet erkent. Vooral je intuitie volgen en je, in hoever dat kan, verplaatsen in de ander. Je bent een hele waardevolle vriendin dat je hierover nadenkt!