Hoe omgaan met moeder/oma en cadeautjes?

Deels herkenbaar, zeker de eerste twee paragrafen. Ik ben nu in verwachting van onze eerste, en proberen vooral duidelijk aan te geven dat als we spulletjes niet denken te gaan gebruiken, we ze doneren of verkopen. Zoals je het beschrijft heb je al genoeg geprobeerd en het al meermaals duidelijk gemaakt. Je moeder accepteert dat blijkbaar niet, want het gedrag blijft. En logisch dat dat gezien je verleden frusterend is. Maar goed, als je duidelijk hebt aangegeven dat je het niet wilt, en dit een grens is die ze steeds over gaat, dan zie ik altijd als enige optie nog om gewoon niet meer aardig te zijn. Soms helpt het proces duidelijk te maken, maar het ligt er ook aan of je moeder daar vatbaar voor is. Dingen als "waarom luister je niet? ik heb vorige keer toch aangegeven dat ...") "waarom ga je dan toch mee door". En anders is bij mij soms de maat vol en word ik gewoon boos, maar daarin moet je kiezen of je dat wilt, want goed voor de relatie is het niet (maar soms noodzakelijk). Bijv. cadeau terug in haar handen duwen en aangeven dat ze over je grens gaat. Blijven benoemen dat je de goede intentie snapt, maar dat je [het gedrag] niet wilt, en eventueel een alternatief gedrag wel wilt: bijv. niet-materialistische cadeaus (een dagje speelparadijs, kinderboerderij, o.i.d.) of alleen met feestdagen. Echt vervelend dat je dit meemaakt en snap je gevoel volledig!

Lastig!.. Hier wat opties: - ervaring cadeau vragen: speeltuin, ballenbak, buiten speeltuin enz. - nog strikter zijn. Van te voren met haar bespreken dat als ze een cadeautje heeft, dat ze er niet in komt. In de gang vragen of ze iets bij zich heeft en wegsturen (lijkt me heel moeilijk). - een lijstje maken, bijv. met dingen die ze direct samen kunnen doen: spelletjes, knutselspullen enz. Of praktische dingen: pyjama, tandenborstel, boekjes (is altijd leuk!), Duplo o.i.d., lego... Ik snap dat je het heel vervelend vindt! Misschien kun je ook als oma komt een activiteit doen zodat ze wel iets met haar kleindochter moet doen: kinderboerderij of speeltuintje o.i.d.

Jeetje, alsof ik mijn eigen verhaal lees.. ik schrik ervan zoveel gelijkenissen zitten erin. Echter heb ik geen contact met mijn moeder. En mijn dochter dus niet met haar Oma. Heel verdrietig voor alle partijen, maar helaas wel onze werkelijkheid. Wat wellicht zou kunnen helpen is een cadeaulijstje te maken op internet. Zo houd je zelf in de hand wat ze krijgt en is het argument dat ze niet weet welk cadeau niet meer geldig. Zet er bijvoorbeeld ook op: “samen een ijsje gaan eten” of; “naar de bioscoop”. (Ik weet niet hoe oud je kindje is). Of afspreken dat ze praktische cadeautjes koopt. Zoals haarspeldjes, sokken o.i.d. Dat is ook materialistisch (want blijkbaar kan jouw moeder alleen dat uiten), niet te duur en toch handig.

Jeetje wat een lastige situaties. Mijn schoonmoeder nam ook verschrikkelijke veel 2ehands troep mee. Maar dit is een stuk minder geworden. Ik heb aangegeven dat ik een bezoekje van oma, om oma wil laten draaien en niet om een cadeau. Een cadeautje is leuk maar dan iets bruikbaars of lekkers en zeker niet elke keer. Ik heb zelf voorstellen gedaan voor fruit, stickers, potloden etc. Hier wordt redelijk naar geluisterd. Wie weet helpt het je? Kan je moeder toch iets meenemen en jij geen troep in huis. Laatst ging m'n schoonmoeder weer de mist in met een vreselijk enge 2ehands pop (werkelijkwaar een horror pop) die heb ik haar weer mee laten nemen.

Alsof ik m’n eigen verhaal zit te lezen. Een hele vervelende situatie. Zoals anderen al zeggen. Ik heb het met veel moeite weten om te buigen. Ja ze mag iets meenemen, vaak doe ik een suggestie. En dan altijd iets praktisch. Knutselspullen, haar speltjes/elastiekjes, boekje, tijdschrift etc. Mijn moeder breid graag, maar maakte altijd dingen die ik niet mooi vond. Nu koop ik zelf gaten en kiezen we samen een patroon uit. Ben er nog steeds niet blij mee, maar de strijd is er nu wel af. En ook de nare opmerkingen. Een leefbaar compromis zullen we maar zeggen.

Wat lastig! Inderdaad blijven benoemen. Het gaat om oma en niet om een cadeautje. Ook benoemen als oma er is naar je kind toe. En duidelijk blijven zeggen ook als ze het blijft geven dat jij het wel weg doet als je kind er niets mee doet. Ik herken het wel, mijn moeder komt graag bij de kringloop en koopt vanalles, haar hele huis ligt vol, maar ze heeft het ook aan mijn kinderen mee. Daarom kom ik zelf al nooit bij de kringloop, heb er een aversie tegen ontwikkeld, alleen om er dingen te brengen. Ik zeg het ook tegen mijn moeder, mijn huis wordt te vol. Waar de kinderen niks mee doen breng ik weer naar de kringloop. Maar dat vond ze zonde , geef het dan maar weer terug zegt ze. Maar soms breng ik toch wat spullen naar de kringloop, weg is weg. En ze mist het echt niet

Pfoe dit herken ik wel een beetje. Maar dan bij SM en stiefzoontje. Grote, dure cadeaus. En vervolgens eindeloos met een mobiel op zn neus foto's en filmpjes maken. Maar écht contact maken, doet ze eigenlijk niet... Ik hou mn hart vast voor mijn eigen kindje. Ik ga proberen om haar een max te geven. Dus bijv. Alleen cadeautjes tot 5 of 10 euro. En even overleggen zou fijn zijn, zodat het gegeven cadeau ook werkelijk gebruikt wordt.

Lastig hoor dit. Dit moet ook wel ergens vandaan komen bij je moeder . Bij mij is de psychologische kant van die verhaal wel een trigger. Helaas ben ik geen psycholoog.. is dit iets wat te bespreken valt met je moeder? Of evt met een therapeut? Heeft ze bijv zelf vroeger in armoede geleefd? Of deden haar ouders juist hetzelfde? Ik zou hier op aan sturen denk ik. En anders toch nog strikter zijn. Van te voren bespreken als ze komt dat de niets meeneemt. En blijven benadrukken dat zij/aandacht van haar al ‘het cadeau’ is voor je dochter. En opmerkingen als ‘ik wilde wat geven maar het mocht niet van je moeder’ zou ik echt wel gelijk afkappen hoor. Dit haalt jou enorm naar beneden. Succes 🤞🏻

Herken het wel een beetje van mn schoonouders.. Op het moment dat ze hier komen draait alles om de grote opa en oma show maar wanneer ze een keer ziek zijn of echt iets hebben dan horen we ze weinig. Vaak en veel met de tel erbij om foto's en filmpjes te maken zodat ze die aan iedereen kan laten zien. En voor een ander klinkt het heel ondankbaar nu want leuk zon betrokken opa en oma! Maar als de nood een de man is dan zijn ze niet zo betrokken als dat het lijkt. Eigen ouders wel, treden minder in de voorgrond, maar komen vaak en veel. Belangstelling in het kind en in ons. Geven ons veel liefde en aandacht. Als er gelogeerd wordt dan krijgen ze alle aandacht en hoeven we ons daar niet druk om te maken. Wij proberen onze frustraties niet te laten merken waar de kinderen bij zijn. De ene oma is zo en de andere is zo. En nee leuk is het niet maar het is hier vaak een stukje onvermogen. Ze weten niet beter en zouden echt niet begrijpen wat ze verkeerd doen. Of het de beste manier is weet ik niet. Onze dochter is nog maar 3 jaar en begint de verschillen al op te merken. Helaas is er gewoon niets aan te doen soms. Opmerkingen als geen speelgoed mogen kopen van mama die zou ik heeeeel snel de kop in drukken! Dat is gewoon vernederend richting jou!

Oef, vooral dat laatste "ik wil kadootjes voor je kopen, maar dat mag niet van mamma", gaan mijn haren wel erg van overeind staan. Over zulke opmerkingen zou ik wel een heel duidelijk punt willen maken. Ze kan toch niet in jouw gezin gaan stoken? Misschien kun je voorstellen dat ze in plaats van kadootjes wat geld voor in de spaarpot geeft, of op de bankrekening van je dochter stort? Dat eerste is misschien leuker voor je moeder omdat ze dan wel echt iets kan geven. Sterk van je dat je wel goed met haar probeert om te gaan trouwens.

Herkenbaar. Ik heb met mijn ouders afgesproken dat ze geld (2 euro) per keer mee nemen voor in de spaarpot. Verder vraag ik wel rozijntjes, smoeltjes of soortgelijke zakken met verpakte koekjes die een tijdje houdbaar zijn en die ze mee naar school/zwemles kunnen nemen. Ook een tandenborstel of douchegel hebben we een tijdje gedaan, maar die voorraad groeide te hard.

Dankjewel voor alle reacties, heel fijn! Een ervaringscadeau had ik nog niet aan gedacht, dat zou een hele goeie zijn.. ik denk dan inderdaad aan bijvoorbeeld samen kleuren of zoiets simpels. Ze is slecht ter been en durft zelf geen auto te rijden op voor haar onbekende wegen dus uitjes zitten er niet in. Bruikbare dingen als tandenborstels of geld voor in de spaarpot neem ik ook mee! Zo hoef ik haar 'vrijgevigheid' niet helemaal de kop in te drukken maar handelt ze wel binnen mijn voorwaarden. Ik ben benieuwd of ze het serieus wil nemen. Haar kennende zal het wel weer gedoe worden, maar dan ga ik proberen 'harder' te zijn. Dat de opmerking over mij naar mijn dochter denigrerend is, of stokend, had ik niet eens echt door. Ik ben her gewend, denk ik. Dank voor dit te laten inzien!