Hoe raar is het om 0 vrienden te hebben?

Mijn schoonzusje en oma app ik mee. Heb 1 vriendin die ik af en toe app. En als ze wil bellen, heel lief, wil ik eigenlijk niet opnemen. Haat gesprekken aan de telefoon en zo ie zo vind ik appen wel genoeg. Mijn oma wil ook graag elke week wel op bezoek komen. Ik kan het nu met moeite afhouden tot 1 keer per maand. Ze woont op een uur rijden maar als ze komt komt ze 4 uur! Een keer zelfs 6 uur. Na een uur ben ik al bekaf. Soms heb ik wel behoefte aan contact maar dat liefst via de app haha. En mijn man is mijn vertrouwenspersoon en hij is mijn beste vriendin haha. Eigenlijk wel meer dan zat zo

Je bepaald.zelf wat je nodig hebt. Ik heb ook geen vrienden en mis het niet

Als je er geen behoefte aan hebt ook niet doen! Ik heb 2 vriendinnen vanaf de middelbare school en die zie ik minimaal 1 keer per maand, soms wel 3,4x En verder nog 2 vriendinnen sinds een jaar die ik echt wekelijks spreek en echt vaak zie. M’n beste vriendin is m’n vriend hahaha. Ook zijn de mannen van die vriendinnen op 1 na bevriend met mijn vriend dus misschien is dat ook anders

Mijn man heeft dit ook niet en die vindt dat ook prima. Ik heb dat wel en dat vinden we van elkaar helemaal ok.

Ik vind het niet raar. Je moet doen wat jou zelf het gelukkigst maakt. Het is ook niet alsof je alleen bent: je hebt je man, je dochter en je familie. Dat krijgt dan een ander naampje maar zijn in essentie ook zeker vrienden

Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat het het hebben van vrienden gunstig is voor de gezondheid. Het verkleint de kans op depressie en bevordert het immuunsysteem (meer dan dat familie dat doet). Nu zal dat allemaal op gemiddelden zijn gebaseerd en niet op ieder individu toepasbaar zijn, maar in de regel is het dus wel voordelig voor jezelf om een paar echte vrienden te hebben, naast goed contact met partner en familie.

Raar is ook weer zo’n afkeurend woord. Ik vind het wel opvallend als ik dat eerlijk mag zeggen (en volgens mij mag dat want je vraagt om onze mening ☺️). Want ik ken zelf geen mensen die geen vrienden hebben. Vriendschappen horen voor mij net zo bij het leven als relaties. Ik groei door vriendschappen en beleef er plezier aan, en kan me daarom niet voorstellen te leven zonder vrienden. Ja, het kost tijd en energie, en soms zit je een avond aan de telefoon met een huilende vriendin die jou luisterend oor nodig heeft en steun zoekt. Maar dat is voor mij leven: je bent er voor elkaar en zorgt samen voor een betere wereld. Daarnaast voel ik ook hoe het omgaan met heel verschillend mensen mij vormt. Voor de één ben je een steun, voor de ander ben je een zielsmaatje, met weer een ander kan je veel lachen en met sommige vrienden heb je een klik op gebied van bepaalde interesses. Voor mij maakt de diversiteit van het hebben van verschillende vrienden mijn leven rijk

Ik heb al zo'n 32 jaar een vriendin die ik periodes heel veel spreek, maar ook periodes weinig. Zij heeft helaas geen kinderen kunnen krijgen met haar man, wij hebben 1 dochter. We leven dus ook een heel ander leven daarin, en zij werkt ook onregelmatig. Dus dat maakt afspreken ook lastig soms.. Zij is dus de enige vriendin die ik heb, en hoewel ik dat soms moeilijk vind, weet ik eigenlijk niet beter. Ik probeer soms wel met andere moeders contact te leggen, maar dan komt dat vaak van 1 kant en dan verwaterd dat uiteindelijk ook weer.. 🤷‍♀️

Ik moet trouwens wel zeggen dat ik mijn beide zusjes ook als vriendinnen zie. Dus misschien ervaar jij een vriendschappelijke band bij familie? 🙂

En je zegt zelf: ik heb genoeg aan de contacten met mijn man en familieleden. Dan is het toch helemaal goed? 😊 Jij leeft jouw leven en bepaald zelf hoe je die leeft, daar kun en hoef je geen algemene meetlat langs gaan leggen

Hier ook maar 1 vriendin die ik hooguit 3x per jaar spreek. Mis het ook niet. Ik ben sinds enkele maanden alleenstaand. Werk 32 uur als leidinggevende in een winkel. Hierdoor ben ik na mijn werk, sociaal moe. Met een dochter in de peuterpuberteit, waarbij zelfs naar de wc gaan, alleen mogelijk is met gezelschap of 30x roepen mama. Vind ik alleen zitten de avond niet erg. Ja ik ben echt wel eens eenzaam, en mis de tijd voor mij.

Ik heb ook niet echt vrienden of vriendinnen. Ik heb ze wel altijd gehad. Mijn partner heeft wel veel "vrienden". Dus die komen wel bij ons thuis en dan zit ik er wel gewoon bij en doe ik gezellig mee. Ik ben ook totaal niet mensenschuw. Ik spreek wel gewoon mensen ook als ik de hond uit laat. Ik heb familie en daar heb ik eigenlijk ook genoeg aan. Mijn partner is mijn beste vriend. Al zit ik echt om een praatje verlegen kan ik altijd nog een buurvrouw vragen om een bakkie. Maar eerlijk gezegd vind ik het nu ook erg lastig om af te spreken met mensen vanwege ons zoontje van bijna 6 maanden die totaal geen ritme heeft. dus ik hou dan ook liever van spontane dingen. Spreek wel regelmatig mensen op social media. Dat dan weer wel haha

Ik ben 34 en heb naast mijn man en dochter gewoon echt niemand. Geen vrienden, vader 14 jaar geleden al overleden en door vervelende omstandigheden sinds begin dit jaar geen contact meer met moeder en broer. Vaak mis ik het wel maar anderzijds zou ik ook niet meer weten wat goed/leuk sociaal contact id

Ik heb hier een vriendin overgehouden via mijn oude werk puur omdat we zoveel op elkaar lijken qua interesse en dergelijke. Mens is een sociaal dier, maar als jij genoeg hebt aan familie en gezin, dan is dat prima toch? Er is geen 'iedereen heeft vrienden nodig' in mijn beleving. Even zwart wit gezegd, dat is wat extraverte personen (het meerendeel die dit soort leuzen verkondigd) zeggen. Je bent prima zoals je bent en de behoeftes die jij hebt zijn helemaal prima! Misschien komt het later of gewoon niet, niks mis mee toch?

Ik denk dat het veel belangrijker is dat je mensen hebt op wie je terug kunt vallen als dat nodig is. Dat er iemand is die het ziet als het niet goed met je gaat. Zeker als je ouder wordt. Uiteindelijk maakt het niet zoveel uit of dat nu familie, vrienden of goede buren zijn.

Ik heb daar geen mening over geloof ik. Ik heb zelf wel veel vrienden en geniet van de contacten, maar een statement als "iedereen heeft vrienden nodig" generaliseert erg en lijkt me daardoor bij voorbaat 'onjuist'. Ik zou het zelf missen om geen vrienden te hebben, maar dat is iets anders.

De mens is niet gemaakt om 100% alleen te zijn, we hebben socialisatie nodig. Maar zo te lezen heb jij dat ook, met je familie, gezin en werk. En ja, ieder z’n ding toch? Mijn partner heeft ook niet echt vrienden. Hij wil het ook niet, hij heeft ‘genoeg’ aan mij. Hij wordt soms gek van de hoeveelheid mensen hier over de vloer komen en wat ik nou weer ga doen/ondernemen 🤣.

Heb ik helaas ook. Probeer echt overal te netwerken, maar het wil gewoon niet.

Ik heb hetzelfde, heb maar 1 beste vriendin en voor de rest ook geen vrienden. Ook weinig familie. Ik mis het niet, ik kan dan ook makkelijk alleen zijn en de mensen die ik om me heen heb betekenen alles voor me en zijn voor mij genoeg!

Ik vind het niet raar hoor. De tijd die je voor jezelf hebt is voor jou veel waard om op te laden. Ik heb dit ook. Op die momenten heb ik totaal geen behoefte aan contact omdat ik dan gewoon mijn sociale batterij op moet laden. Ik ben ook heel sociaal, ben graag met mensen maar heb ook veel tijd voor mezelf nodig (en die tijd is schaars met een zoontje wat veel aan mij hangt, wat ook logisch is). Soms mis ik het wel maar ik moet er dan ook weer niet aan denken veel vriendschappen te moeten onderhouden. Ik heb genoeg aan mijn gezin en andere familie. Wel heb ik een aantal vriendinnen die ik zo nu en dan eens spreek maar dat zijn er niet veel