Hoe was jullie herstel na PE/HELPP

Ik heb zwangerschapsvergiftiging gehad en had voor mijn gevoel geen klachten. Ik begrijp dan ook niet wat het ‘fysieke herstel’ is waar iedereen het altijd over heeft. Ja ik was wat sneller buiten adem en een beetje moe, mijn concentratie was minder… Maar dat was het wel. Heb er mentaal ook echt geen last van gehad. Wat voor klachten ervaar je?

Op welke termijn ben je bevallen? De start is me met name zwaar gevallen. De eerste dagen was ik zo moe dat ik er niet voor ons kindje kon zijn. Mentaal had ik ook echt niet de ruimte om te beseffen dat ik mama was geworden. Dat vind ik nu, na 3 jaar, nog altijd moeilijk als ik eraan terug denk. De start is zo anders verlopen. Ik kon niet gelijk binden met onze zoon en ik voel me daar nog steeds enorm schuldig om. Fysieke klachten vind ik was lastiger te duiden. Ik was vooral maanden lang enorm vermoeid. Maar dat past ook bij het prille ouderschap. Ook wel wat gewrichtsklachten maar geen idee of dat gerelateerd is. Kan ook prima gewoon zijn na een zwangerschap.

Ik herken wel deels wat je schrijft, ben zelf spontaan bevallen bij 38.3 toen PE net was vastgesteld en ik lag te wachten op de inleiding. Onze dochter wordt bijna 2 en ik heb echt een zware mentale start met haar gehad, ook een postnatale depressie gehad daardoor. De hele ziekenhuisopname, bevalling en het ziektebeeld van PE zorgden ervoor dat ik niet veel kon in de kraamweek. Ook tot aan nu heb ik fysieke klachten, mijn weerstand is compleet weg na de PE. Het eerste jaar heb ik ieder virusje meegepakt van het kdv, en waar het voor die kleine wat verhoging en snot was, heb ik keelontsteking 3x holteontsteking en zelfs een longontsteking gehad. Afgelopen najaar heb ik de griepprik gekregen en het lijkt dit seizoen wat beter te gaan. Concentratie en energie blijven lastig, ben daarom van baan gewisseld naar iets minder uitdagende, zodat ik balans kan houden met het gezin. Ik herken ook wel wat je zegt over schuldgevoel, maar dat heb ik los kunnen laten, we zijn goed gehecht inmiddels en ik was gewoon erg ziek toen.

Ik heb PE gehad en eigenlijk heb ik gelukkig er verder niets aan overgehouden. De 2e dag na de bevalling heb ik mij beter gevoeld dan al die weken ervoor. Ik merk wel dat nu ik zwanger ben van de 2e dat ik wel heel erg op zie dat het weer een inleiding zou kunnen worden.

Hier ook Pre eclampsie en gehaald met 35 weken. Hele heftige stuip aanvallen gehad met zware medicatie en magnesium infuus tot 3 dagen na de bevalling omdat ik niet beter werd. Had daarna wel even nodig met concentratie en drukke ruimten. En een hernia opgelopen maar die klachten zijn gelukkig ook weg. Dit was febr vorig jaar. Inmiddels weer in verwachting, het speelt nog wel door m’n hoofd wat als… maar ik hoop dat alles goed mag gaan. Ben benieuwd waar je tegen aan loopt?

Ik moest vanaf week 28 volledig bedrust houden ivm enorm hoge bloeddruk. Weken lang elke week naar het ziekenhuis voor ctg’s en urine inleveren. Ik ging me steeds slechter voelen en in week 36 wist ik zeker dat ik PE had. Toch heb ik toen mijn controle afspraak afgewacht die 5 dagen later was. (Precies met 37 weken) ze zeiden meteen waarom ik zo lang gewacht had want ik was best wel ziek. Ik weet als ik terug kijk ook niet waarom ik gewacht heb en niet meteen gebeld heb. Angst? Onzekerheid? Ik ben die dag ook meteen ingeleid en de bevalling was enorm zwaar. Ons dochtertje had ook een enorm lastige start en samen hebben we een week doorgebracht in het ziekenhuis. Ik ben daarna in een depressie terecht gekomen en denk echt dat de PE en de nasleep er zeker mee te maken hebben. Ons dochtertje is tot 1 jaar een huilbaby geweest. Dit alles is nu bijna 3 jaar geleden. We hebben er werkelijk alles aan gedaan om te onderzoeken waar het vandaan kwam dst ze een huilbaby was. Helaas nooit echt antwoord gehad. Denk echter dat het al is begon bij de bevalling en alles daarvoor en daarna, althans zo voelt het voor me. Ik heb nog drie kwart jaar medicatie moeten slikken tegen de hoge bloeddruk en toen was alles gelukkig weer oke met mijn bloeddruk! Nu zwanger van de tweede en bijna 33 weken, al vanaf week 12 medicatie om PE te helpen voorkomen en voel me tot nu toe wat dat betreft goed☺️

Aanvulling: heb inderdaad hulp gezocht daarna en dat heeft grotendeels geholpen. Ik vond zwanger worden enorm spannend en daar de eerste weken ook ondersteuning in gehad in mentale zin. Nu heb ik vertrouwen in m’n lichaam, m’n hoofd en het kindje gekregen🤎

in 2016 hellp gekregen en ben er nooit herstelt van. Heb nog eigenlijk geestelijk klachten ervan. Artsen geven mijn restklachten aan andere oorzaken/diagnoses, maar na 2x therapie met 1x antidepressiva plus veel rust en denksport heb ik nog steeds restklachten. Functioneer "normaal" volgens de testen, alleen bij moeheid/drukte oid is dan blokkeer ik vaak. Partner ziet de verschillen goed, helaas andere niet. Veel onbegrip en dacht echt op sommige momenten dat ik gek was geworden, totdat ik de FB groep gevonden had en niet alleen was. Heb mijn nieuwe ik leren kennen en kan er grotendeels mee om gaan.

Meid wat heftig! En echt super vervelend dat anderen het niet zien. Hoe heet deze FB groep? Ben erg benieuwd. Lieve groet

Pre-eclampsie en hellp-syndroom (nl/be) lotgenoten contact groep. De onwetendheid en weinig informatie, maakt het ook lastig en is soms erg frustrerend. Hopelijk brengt het je verder met je vragen en gaat je "alleen" gevoel minder worden.

Ik volg. Ik heb denk ik weinig rest klachten maar er zit nog wel wat. Zoontje is 16 maanden nu. Mijn PE was vrij mild (hele lange oploop vanaf 26 weken maar bevallen op 37+4 na bevalling van 2 dagen). Ik ben wel eens naar de huisarts geweest maar die moest het opzoeken. Ook als ik er iets over vertel zegt men, das gewoon nog zwangerschaps dementie. Nou dat is het echt niet. Niemand neemt het serieus.