Hoe werk jij aan je relatie?

Uhm waarom is dit lastig met kleine kinderen? Probeer een vast ritme te vinden qua bedtijden dan heb je de avonden samen😉 ik vind het juist lastiger nu ze ouder worden en pas veel later naar bed gaan😜 mijn man is 1 dag in de week vrij ik werk die eigenlijk altijd maar probeer dan ook met regelmaat een avonddienst te werken zo dat we tijd met elkaar hebben dat is wel een voordeel als ze iets ouder zijn en naar school gaan.., ook proberen we 1x per jaar samen een nachtje weg te gaan en in de vakanties gaan de kinderen met regelmaat bij oma logeren voor hun groot feest voor ons alle tijd voor elkaar😉

Tijd maken en elkaar dingen gunnen. Als er wat is open zijn en luisteren naar elkaar, tv uit, af en toe, uit eten, elkaar hobby's en oplaadmomenten gunnen. Niet te moeilijk doen over rotzooi in huis of andere huishoudelijke ergenissen. Snappen dat dat de ander ook moe is en dat af en toe stom gedrag erbij hoort.

Hoe gaat het nu bij jullie thuis? Ik lees een topic van zo'n 2 maanden geleden, is er weer rust in huis?

Onze baby van 5 maanden zit tegenwoordig elke avond bij ons beneden, ondanks een vast ritme. Helaas niet zo gemakkelijk als het lijkt.

Denk dat dat een beetje de leeftijd is. Ons zoontje had dat rond die tijd ook.

Wij denken dat het ‘geheim’ van een goede relatie hebben en houden is; blijven communiceren. Wat heet praten en vooral ook luisteren naar elkaar. Wij proberen ook tijd te maken, af en toe uit eten en/of nachtje weg maar dat is ook niet altijd een gegeven. Je wordt zo makkelijk opgezogen door de drukte en juist die tijd tussendoor is het belangrijk om elkaar te blijven ‘zien’.

Het gaat beter dan een paar maanden geleden. We zijn laatst samen een nachtje weggeweest, dat was heel leuk. Maar het is pittig met een kleine baby erbij. Ze kan veel huilen en drinkt niet geweldig waardoor ze vaak komt voor een flesje. Ze krijgt sinds gisteren zakjes om de ontlasting zachter te maken. Ik hoop dat ze dan minder buikpijn etc heeft. We hebben ook beide een nieuwe baan. Dichterbij huis en voor mij nu met regelmatige tijden. Dat scheelt ook een hoop. Mijn vriend is een stuk rustiger en geduldiger sinds zijn nieuwe baan. Vrolijker ook. En meer thuis ipv naar voetbal. Dus we doen meer met het gezin (bos/dierentuin/tuincentrum etc) Af en toe nog wel flinke ruzie. Vooral als er veel prikkels zijn geweest (drukte, huilende kinderen). Maar als je dan hoort dat een stel uit elkaar gaat dan weten we weer dat we dat echt niet willen.

Ik hoop het! Onze eerste was super makkelijk. Die sliep vanaf 8 weken al van 19 tot 7. We zijn dit dus niet echt gewend haha

Praten praten praten en intimiteit opzoeken. Niet akkoord gaan met een “goed” op de vraag hoe het gaat. Echt de diepte met elkaar opzoeken. En toen het echt niet lekker liep omdat we door andere externe oorzaken elkaar kwijt leken te raken zijn we voor relatietherapie gegaan. Zodat we weer leerde om elkaar te vinden ondanks de externe shit. Ik ben voor therapie als het nog best goed gaat. Dan ben je nooit te laat.

Nee dat heet tropenjaren die gaan we hier straks ook weer krijgen idd maar probeer tijd voor elkaar te maken door bv de baby een middagje naar oppas te brengen en samen even te gaan lunchen of zo steek ook energie in elkaar! Blije ouders blij kind😘

Echt werken kan ik het niet noemen. We communiceren met elkaar en houden ons aan afspraken. En ja, soms raken we iets verwijdert van elkaar in de drukte of zijn we boos. Door ook dat uit te spreken, kunnen we dat ook weer oplossen. Blijf er niet te lang mee lopen. En af en toe oppas regelen voor iets leuks met z'n tweeën doen we ook. Maar ook als we samen zijn met kind, genieten we uiteraard ook.

Oeps ja dat is ff wennen! Ons zoontje is nu 1,5 en slaapt ondertussen al denk vanaf 6/7 maanden ofzo standaard van 19:00/20:00-7:00/8:00

Ik denk dat van vandaag de grootste valkuil een ideaalbeeld is. Veel meer relaties zouden standhouden als we niet alles perfect en leuk willen hebben, dat is helaas niet realistisch. Mindere dingen en periodes horen erbij en zal je bij elke nieuwe partner krijgen. Ik heb het vaak gezien mijn mijn ouders, soms sliep papa maanden op de bank. Uiteen zijn ze nooit gegaan en die slechte periodes waren er niet vaak en gingen altijd weer over. Ze zijn nu bijna met pensioen en dolgelukkig met elkaar.

Soms gaat het echt niet natuurlijk, maar ik heb al vaak gezien dat sommige heel snel uiteen gaan vanaf het een beetje moeilijk gaat en dat is enorm zonde vind ik.

Verbinding zoeken bij elkaar. Iedere dag weer. Checken bij elkaar hoe de ander zich voelt. Waardoor je je gehoord mag voelen in relatie. Dat is bij ons wel echt the key geweest in heel zware tijden. Daarnaast tijd maken voor leuke dingen met elkaar. Genieten samen van de kinderen en ons gezin. Verder denk ik dat het wel een valkuil is dat tegenwoordig iedereen het voor zichzelf maar leuk moet voelen. Je eigen gevoel staat voorop. En als het voor jezelf niet goed voelt dan kiezen veel mensen er al snel voor om te scheiden of uit elkaar te gaan. Je wordt voor gek verklaard als je aangeeft offers te willen geven voor je huwelijk en voor elkaar.

1 ding wat ons helpt, is om 1 vaste avond te reserveren voor elkaar. Hier zijn we al mee begonnen toen we nog aan het daten waren. We hebben elkaar leren kennen tijdens onze studie en woonden op dezelfde campus. We zagen elkaar dus vanaf het begin vaak en veel, maar meestal met andere mensen erbij. We realiseerden ons al snel dat als we geen tijd voor ons samen reserveren, onze relatie geen stand gaat houden. Die avond per week proberen we nu nog steeds te doen. Je kan zelf kijken welke avond voor jullie het beste uitkomt. Met kleine kinderen en een man die onregelmatig werkt, lukt dit niet altijd, maar 3 van de 4 weken wel, zeker nu de kinderen iets ouder zijn (jongste is 2,5jaar).We proberen dan een avond samen, zonder telefoon, gewoon een spelletje doen, kletsen, gezellig samen wat lekkers drinken en chips eten, soms over themas praten zoals opvoeding etc... Hoeft niet bijzonder, maar gewoon even echt tijd voor elkaar en weer even die verbinding zoeken. We merken dat het dan vervolgens ook weer beter thuis gaat, als team voor de kinderen te kunnen zorgen ivm allebei als een kip zonder kop rond te rennen. Het is ook zoveel fijner om vragen aan elkaar te stellen waarom hij/zij bepaalde dingen doet ivm wachten totdat het een grote ergenis is en je moet praten. Dit is 1 van de dingen die ons helpt!

Hier 2 kinderen van bijna 6 en 4 jaar en de 3e op komst. Ondanks dat mijn man 60+ uur werkt, maken wij echt tijd voor elkaar vrij. Dus niet dan beide nog allerlei hobby's en sociale verplichtingen waardoor we elkaar dan nog meer mislopen. Opa en oma komen oppassen en gaan regelmatig samen uit eten, maar we gaan ook een paar keer per jaar een paar nachten samen weg. Dat laatste waarschijnlijk niet meer zodra de 3e er is. En vroeg naar bed om het in de slaapkamer ook nog gezellig te houden samen 😉

Ik denk dat daar het grote verschil zit tussen stellen die uit elkaar gaan en stellen die bij elkaar blijven: je moet voor elkaar willen blijven gaan en de ander het beste gunnen. Zodra 1 van de partners zichzelf voorop zet binnen een relatie is het einde in zicht. En daarmee bedoel ik niet dat je geen gezonde grenzen mag aangeven of niet voor jezelf op mag komen, maar dat jij het geluk van jezelf èn je partner in het oog houdt daarbij. En dat lukt voornamelijk door eerlijke en open communicatie zodat je van elkaar weet hoe het gaat en wat de ander nodig heeft met daarbij de wil en de wens om de ander gelukkig te maken. En soms is dat niet of niet langer mogelijk en ben je beter af zonder elkaar. Dat is ontzettend moeilijk, pijnlijk en verdrietig, maar niks om je voor te schamen. Er schuilt ook kracht in die stap zetten en opnieuw beginnen met alleen jezelf om op terug te vallen.

Fijn dat het wel beter gaat. Houd je man nu ook voldoende rekening met jou/jullie in jouw ogen? Irritaties, ruzies snap ik wel met vermoeidheid. Hadden wij hier ook het begin (bij beide kinderen!). Als er ook genoeg ruimte is voor fijne momenten met elkaar. Fijn dat hij meer rust ervaart. Was hij zelf ook geschrokken destijds? Mijn man toen wel (op straat tegen de oudste uitgevallen en wat voelde hij zich terecht rot daarover!).

Jaa die tropenjaren zijn niet voor de poes. Ik zeg ook altijd tegen mensen om mij heen: Ga het eerste jaar niet uit elkaar.. die is gewoon loodzwaar. Wij praten veel over onze relatie en zijn ons er ook erg bewust van dat we minder in trek zijn bij het andere geslacht als er al kinderen in het spel zijn. We hebben een beetje het motto dat we er samen wat van moeten maken. Het gras is echt zelden groener aan de overkant. Samen de hort op is voor ons ook lastig en ‘s avonds zijn we bekaf. Toch knappen we er wel heel erg van op. Dit kan al even lunchen zijn ergens samen. Praten praten praten is ook zo belangrijk. Vrienden van ons zitten nu in relatietherapie wat is echt super goed vind.