Hoe werk jij aan je relatie?

Wij praten vooral veel. Als er iets speelt hebben we luister momenten. Dan mag je gewoon even zeggen en spuien wat je wilt zonder dat de ander je mag onderbreken en ook zonder dat er perse een oplossing moet zijn . Gewoon even alles er uit gooien. Soms ook heel oneerlijke dingen, maar dan is het even uit je systeem en kun je weer door. Dingen die in deze luister momenten gezegd worden gebruiken we dus ook niet tegen elkaar. Het komt niet vaak voor maar de keren dat het nodig was was het wel heel fijn. Wat verder op een positieve manier werkt is dat wij onze hobbies graag combineren. Ik knutsel graag, hij is een gamer. Dus dan zoeken we naar game gerelateerde knutsel projecten of naar knutsel/bouw gerelateerde spellen. .Dan doe je iets samen wat beide interesses heeft. Blijf er wel bij dat communicatie de sleutel is. Mijn man is verbaal heel sterk en ik emotioneel heel sterk. Dat zou moeten botsen maar zolang we alles open en eerlijk zeggen ontstaat er eigenlijk nooit wrijving. Ik de afgelopen 5 a 6 jaar misschien 2x een conflict gehad en dan niet eens zo zeer tussen ons maar vooral door buitenstaanders. We weten ook erg goed wat elkaars normen en waarden zijn. Ik kan soms nogal een bitch zijn en oneerlijke steken geven, hij kan absoluut niet tegen onrecht dus daar heb ik aan moeten werken. Hij kan heel goed zakelijk praten en dit kan overkomen alsof je dom bent of dat hij toch alles beter weet, hier heeft hij keihard aan gewerkt. Nu ben ik beheerster en vraagt hij vaker om advies op vlakken waar ik gewoon meer kennis heb.

Wij hebben elke maand een date night waarbij we om en om bedenken we wat we gaan doen. Dit hoeft niet buiten de deur te zijn, want met een kind is dat niet altijd even handig. Maar denk aan: spelletjesavond, whiskey proeverij, kaasfondue, schilderen etc. We doen de telefoons dan bewust weg en genieten gewoon van elkaar zoals vroeger. In december gaan we schaatsen op de Jaap Edenbaan. Daarnaast praten we heel openhartig met elkaar en laten we elkaar weten wat we van elkaar verwachten. Dat is ons knelpunt geweest in het verleden, maar niemand kan gedachtenlezen. Verder vinden we het heel belangrijk dat de ander nog steeds een individu is. Verjaardagen van vrienden moeten gewoon bezocht worden, hij heeft zijn game nights, ik ga naar concerten, hij gaat een weekendje weg met zijn vriendengroep en ik heb mijn avonden nodig om te lezen, schrijven of tekenen. Ik ga naar de kerk, hij houdt filmmarathons met zijn broer. Maar door die date nights hebben we elkaar echt weer gevonden. Niet dat we elkaar kwijt raken, maar hierdoor zagen we elkaar weer echt als man en vrouw en niet alleen als “degene met wie ik een kind opvoed”