Hoe zit het met de balans bij jullie thuis?

De verdeling is hier gelijk. Man en ik hebben beiden een meer dan fulltime baan, 4 kinderen en geen opvang. We doen echt alles samen. Huishouden, kinderen, koken. Dit is op een hele natuurlijke manier gegroeid. We zijn beiden heel blij met deze verdeling en hoe we het samen doen. We zijn echt een team. En ja het is giga hectisch af en toe, zeker met een baby, maar doordat we alles echt samen doen, weten we gewoon exact wat we aan elkaar hebben. We hebben echt nooit ruzie, overleggen alles samen, ook als we het een keer niet eens zijn. Wat ik zou willen veranderen? Ehm.. iets meer tijd voor ons. Om lekker relaxed tegen elkaar aan te hangen zonder dat er een kind tussenzit of ligt😆 Maar die tijd komt wel weer.

Uiteraard die ook van mijzelf: Het is hier bij ons wel 50/50, hoewel er momenten zijn waarop het meer richting 80/20 gaat en soms andersom. Ik door de weeks, hij meer in het weekend behalve de voedingen bv 😅 Na een traumatische bevalling moest mijn man er meer zijn dan ooit tevoren, en die momenten zijn er nog steeds. Vooral wanneer ik terugkom van een EMDR-sessie (die echt wel helpen, trouwens). Voordat onze dochter werd geboren, hebben we heel wat avonden doorgebracht met praten en filosoferen bij vakantiekampvuren. Daar hebben we de conclusie getrokken: ik zou stoppen met werken (mijn baan was niet parttime uitvoerbaar ) en hij werkte al bijna fulltime vanuit huis. Hij ruimt op en stofzuigt, ik maak schoon 🧼, kook en doe de (online) boodschappen 🫶🏼. Nu, met onze dochter van 5 maanden, dacht ik van tevoren dat ik wel meer zou kunnen doen, aangezien ik thuis ben als moeder. Maar oh boy, wat een misvatting was dat. De verdeling is niet veranderd! Zo'n kleintje vergt ontzettend veel, en soms verlang ik naar een baan buitenshuis. Ik heb wel bij mijn man moeten aangeven wat mijn behoeften zijn, en dat doe ik nog steeds. Als ik het moeilijk heb, ziet hij dat niet altijd. Dat frustreerde me, want hoe kan hij toch niet zien dat het huilen me nader staat. Simpelweg zeggen: "Ik wil dat je het overneemt, kom even bij me zitten, wil je alsjeblieft voor me zorgen," helpt enorm, en hij doet het met liefde. Alleen moet ik er wel om vragen. Dat zal niet veranderen, dat zit in zijn aard. Mijn empathisch vermogen is (misschien wel te) hoog, en dat van hem is (vaak) lager. Ik ben blij met hem 🫶🏼

Bij ons is de verdeling echt 50/50. Werken beide 4 dagen en daarnaast een eigen papa/mamadag maar ook op de dagen dat we allemaal thuis zijn doen we even veel. Zowel in de zorg van de kinderen als in het huishouden. Voor we aan kinderen begonnen heb ik ook duidelijk gemaakt dat ik blijf werken alles 50/50 wil doen. Gelukkig staat mijn man hier hetzelfde in dus dat gaat heel goed met onze 2 kinderen. Hebben we nooit ruzie? Zeker wel, irritaties genoeg maar dat vind ik gezond en niet gek met 2 jonge kids. Maar we praten het altijd uit. Al 17 jaar samen inmiddels en we zijn echt een team. Ik zou niets aan hem willen veranderen. Hij is mijn maatje en mag zijn wie hij al is.

Hier is het opnieuw zoeken naar de balans. Eerder werkten/studeerden we beide, hij 4 dagen werk en ik 2 dagen + 2 dagen studie. Dat was té veel voor mij. De mental load lag en ligt bij mij. Vandaar dat we het nu een jaartje proberen dat hij het financiële stuk regelt en ik de dingen thuis. Zo hoef ik me nu niet met werken bezig te houden en kan hij meer rekenen op een relatief schoon huis en verzorgde kinderen. Mijn man en ik hebben behoorlijk andere standaarden van hoe het huis eruit moet zien. Hij kan functioneren tussen rommel en maakt zich niet gauw druk. Ik raak overweldigd door troep en weet dan niet meer waar te beginnen. De kinderen trekken automatisch erg naar mij toe, waardoor ik eigenlijk niet echt even door kan pakken met een klus ook al is mijn man thuis. Wat het plan nu is, is dat hij de kinderen meeneemt met boodschappen, naar zwemles, etc. zodat ik in het weekend het huis kan schilderen. Verder sporten we tegelijk 2x p. week en hebben alleen dan oppas voor de kinderen. Mijn oudste gaat sinds kort naar de basisschool en de jongste 2 ochtenden peuterspeelzaal. Als ik over een jaar weer ga werken, zullen we alles weer opnieuw moeten verdelen. Waar we inmiddels wel achter zijn is dat ieder verantwoordelijk moet zijn voor de eigen taken, zo dat ieder doet wat ie goed kan. Bijvoorbeeld hij doet de weekboodschappen, ik zorg dat de was gedaan is. Zijn beide kids op school, ga ik schilderen. Moet er onderhoud aan het huis, regelt hij dat. Het blijft wel veel allemaal en we zijn beide vermoeid. Maar over het algemeen hebben we genoeg quality time met de kinderen en daar gaat het om.

Ik zou zeggen dat de verdeling ong 60% ik en 40% hij is. Hij doet veel doordeweeks voor ons en ik meer in het weekend. Maar ik schrijf wel een week planning voor onze taken en maandplanning uit en zorg dat we niks tekort komen in huis. Ik heb daardoor wel het idee dat ik meer de hersenen ben in huis, denk over alles na waar hij dat minder/niet doet. En soms wil je gewoon dingen op een bepaalde manier gedaan hebben. Niemand is perfect, hij niet en ik zeker ook niet. Enige is dat ik dat wel moet blijven communiceren. Zou fijn zijn als alles wat meer vanzelf ging.

Bij ons is de balans prima. Hij werkt fulltime, ik 3 dagen. Ik ben 2 volle dagen met onze zoon doordeweeks en mijn werkdagen gaat hij naar het kdv. Mijn vriend brengt en ik haal. Mijn vriend kookt en ik doe meer in het huishouden. Financiën en administratie doen we samen. Regelzaken doe ik omdat ik meer thuis ben. Dit ligt allemaal niet vast ofzo we zijn beide flexibel en makkelijk hierin. In het weekend doen we vaak iets als gezin maar hebben we beide ook ruimte om dingen voor onszelf te doen.

Momenteel zijn dingen even anders omdat ik zwangerschapsverlof heb, maar anders als volgt: Wij proberen alles (zorg- en werktaken) zoveel mogelijk 50/50 te verdelen omdat we dat beiden prettig vinden. We vinden onze carrière belangrijk, zonder dat we beiden zeer ambitieus zijn. Maar we hebben wel een gezonde arbeidsethos. Ook vinden we tijd met onze dochter (en straks dochters) heel belangrijk en dan vooral dat ze beide ouders even vaak zien. Mijn man en ik hebben toen we zelf kind waren onze vaders veel minder gezien omdat zij altijd aan het werk waren, zelf zouden we dat graag anders willen. Voor mijn verlof werkte mijn man 4 dagen en ik 4,5 dag. Na mijn verlof gaan we allebei 4 dagen werken. In huis hebben we sommige taken echt verdeeld, op basis van wie vindt wat ‘leuk’ om te doen en wie is waar goed in. Andere standaard taken (koken, stofzuigen, wc’s etc) doen we redelijk om de beurt, zonder bij te houden wiens beurt het dan is. We hebben ook een schoonmaakser voor de grote klussen in huis. Ik merk wel dat ik vaak meer de atente dingen regel, zoals kaartjes voor mensen die jarig zijn, kraamcadeautjes, traktaties etc. Ik zou het heel positief vinden als mijn man daar meer in zou betekenen, maar tegelijkertijd weet ik ook dat hij daar minder het type voor is dan ik. Tot voor kort zorgde ik er altijd voor dat er voldoende luiers enzo in huis waren, maar daar ben ik mee gestopt. Ik heb gezegd: jij ziet het ook als ze bijna op zijn, het is aan ons beiden om te zorgen dat er voldoende voorraad is. Goed om met elkaar in gesprek te blijven en zo (standaard) rolpatronen te doorbreken. Ik ben super tevreden (en ook trots!) met hoe we het doen samen. Volgens onze visie geven we zo ook een heel positief voorbeeld aan onze kinderen: hard werken voor je geld en zorgen voor zelfstandigheid, maar ook: mannen kunnen ook goed zorgen en bij papa kan je voor dezelfde dingen terecht als bij mama. Wat ik wil veranderen vind ik een lastige. Nu ik verlof heb doe ik veel in het huishouden en mijn man toch een stuk minder. Aan de ene kant logisch, aan de andere kant kan ik me daar over opwinden omdat ik dan het gevoel krijg een huismoeke te zijn (no offence voor degenen die dat graag zijn). Het wordt als ik naar het werk ga weer opnieuw zoeken naar balans, maar onze relatie is sterk en we kunnen goed praten met elkaar, dus ik heb er vertrouwen in dat dat goed komt.

Onze situatie is samenwonend en al 2,5 jaar in een verbouwing. Inmiddels wel comfortabele ruimtes maar de kluslijst blijft enorm. Daarbij ben ik op dit moment in verwachting van ons eerste kindje (38 weken), nu verlof maar ik werk 36 uur en mijn partner werkt ook 36 uur. De verdeling bij ons thuis is dat ik zorg voor de boodschappen in huis, de was, het huishouden en grotendeels het avondeten. Indien ik ergens hulp bij nodig heb dan vraag ik het hem en neemt hij het op dat moment uit handen. Mijn partner klust heel veel aan ons huis. Sinds de koop van ons klushuis is dit zo gekomen. Ervoor hadden we vaste dagen dat we afwisselend zorgden voor het avondeten en boodschappen deden en samen het huishouden. Ik zou willen dat mijn partner wat meer achter zijn kont opruimt haha Wat ik zou willen veranderen is dat wanneer wij klaar zijn met de verbouwing de balans weer terug komt in het huishouden. En daarnaast veranderd de situatie straks al met de komst van ons kindje, hierin hebben wij beide de wens gelijkwaardig te zorgen voor ons kindje. Wat we gaan doen om het te veranderen is zorgen dat de verbouwing binnen nu en 1 jaar af is. Partner neemt 2 maanden verlof op en werkt daarna 3 maanden 3 dagen om zorg te dragen voor ons kindje. Ik blijf na mijn verlof 3 dagen werken.