Hoelang duurde de postnatale depressie bij jou?

Ik had geen postnatale depressie omdat het eigenlijk al begon tijdens mijn zwangerschap maar toen ik hulp zocht was ik al 2 maand bevallen en noemden zr het alsnog een postnatale depressie. Toen mijn zoon geboren was voelde ik niets voor hem, geen liefde niets. Als iemand vroeg hoe is het met de baby moest ik altijd 3x nadenken wie die baby wel is. Mijn man stond er helemaal alleen voor enkel als er bezoek kwam hield ik me bezig met de baby omdat ik de schijn wilde ophouden totdat mijn man crashte en zei dat dit niet zo verder kon, ik lag alleen maar in bed en had geen interesse in mijn zoon. Na 2 maand therapie was mijn zoon 4 maand en ging het al stukken beter, kon eindelijk een band met hem opbouwen maar heeft toch ongeveer een jaar geduurd tegen dat ik weer de oude was. We durfden 4 jaar lang niet aan een tweede beginnen en heeft dan nog 2 jaar geduurd tegen dat ik zwanger was. Ik ben nu 6 maand zwanger en doe er alles aan om het te voorkomen. Ik ga terug naar de psycholoog, ik doe alleen maar dingen die ik leuk vind. Ik probeer zoveel mogelijk mezelf voor te bereiden, veel pretecho's, ik heb iedereen de naam al verteld zodat ik al kan wennen. ik voel me nu goed en kijk er positief naar uit.

Ik ben een half jaar geleden bevallen. Spoedkeizersnede. Zoon heeft een enorm lastige start gehad. Toen hij 12 weken was had hij al 8 weken in het zkh doorgebracht. Allemaal heel heftig. Toen hij na de 1e 2.5 week thuis kwam knapte ik al vrij snel. Balletje voor hulpverlening is snel gaan rollen en toen mijn zoon 5 weken werden wij samen opgenomen op de paaz (moeder-babyunit). Daar hebben wij 3 weken gezeten. Toen was ik stabiel genoeg om thuis verder te herstellen. Ik heb heel diep gezeten. Had hele nare gedachten, en dwang, over mijn zoon. Vreselijk. Nu 6 maanden later ben ik nog steeds herstellende. Het lukt me om overdag alleen voor mijn zoon te zorgen (man werkt gewoon) en ik geniet van hem. Ik heb nog zeker mijn moeilijke momenten en ik mijn hoofd zie ik dan direct weer de nare beelden van een half jaar geleden. Ik ben ook nog niet weer aan het werk. Langere gesprekken voeren zijn nog steeds lastig. Ik ga van hak op de tak, snel afgeleid en mis soms totaal mijn punt. Best lastig als maatschappelijk werker. We doen het dus nog even rustig aan en ik word met de dag stabieler. Heb nog steeds een pedagoog aan huis die met mij meekijkt. Gewoon voor de zekerheid, een vangnet. En ga nog uitgebreidere therapie volgen. Ik hoop dat je snel geholpen wordt, zodat je niet verder afglijdt In elk geval super dapper dat je hulp hebt gezocht. Dat is de 1e stap! Kan de pop-poli niet wat betekenen (vooral eerder) en anders bij de huisarts aangeven dat een maand te lang is. Ik vind het namelijk echt heel lang. Hadden ze bij mij niet moeten doen, dan waren er hele nare dingen gebeurd denk ik. Tot 3 maanden geleden riep ik nooit een 2e, maar inmiddels wil ik dat maar al te graag. Maar eerst zelf herstellen. En als het zo ver komt dan met een goed vangnet aan hulpverlening om me heen! Heel veel sterkte en zet hem op! Goed dat je jezelf voorhoudt dat het weer goed komt, want dat komt het!

Ik heb ook een postnatale depressie gehad en was daar vrij snel zeker van. In m’n zwangerschap had ik echt een roze wolk en die was volledig weg. Na een maand bij de huisarts geweest en ook inderdaad lange wachttijden bij de psycholoog. Nuchter als ik ben, daar wilde ik niet op wachten. Ik mocht vsn m’n huisarts kiezen en ben toen meteen met anti depressiva en slaappillen begonnen. Beste keuze voor mij die ik had kunnen maken! Na 3 weken voelde ik me weer goed. Na 4 maanden mocht ik de medicijnen afbouwen en ging t een stuk beter. Volgens de huisarts was t bij mij ook vooral hormonaal. Was ook meteen toen weer aan m’n oude vertrouwde pil gegaan om alles goed te herstellen. Nu 2,5 jaar later en 36 weken zwanger van m’n 2e. Ik ben wel bang dat t weer gebeurd maar sta vrij nuchter tegenover weer medicijnen, als dat t beste is voor m’n zoon en toekomstige dochter dan doe ik dat weer meteen. We hebben nu ook meteen voor flesvoeding gekozen zodat mijn lichaam meteen goed kan herstellen. Sterkte!

Ontzettend bedankt dat je verhaal wilde delen. Het doet me goed om te lezen dat ik niet alleen ben. Ik heb even gegoogeld naar wat een pop poli is. Ik ga dit morgen bespreekbaar maken met de huisarts. Een maand is inderdaad gewoon te lang. Ik wil zo snel mogelijk weer herstellen.

Dankjewel dat je reageert. Ik heb hier namelijk echt wat aan. Ik weet dat het bij mij ook puur hormonaal is. Ik heb verder echt een heel fijn leven wat alles betreft! Vandaar dat ik ook zo ben overvallen door alle emoties. Ik sta open voor medicatie. Ik denk dat dit voor mij zeker een optie is omdat er geen externe factoren zijn die deze gevoelens triggeren. Dankjewel!❤️

Graag gedaan. Je bent zeker niet alleen! Er zijn met ons vele vrouwen die ook post natale problemen hebben.

Ja zo was het bij mij ook echt! Fijne familie, lieve man, perfect kind, maar t gevoel was zo rot! Voor mij was het keerpunt medicijnen beginnen echt dat ik dacht ik wil geen moment missen en gewoon kunnen genieten van mijn zoontje, en dit was voor mij de snelste manier!

Zelf geen echte depressie gehad, wel last van allerlei depressieve klachten voor en na bevalling. Die kwamen door hooggevoeligheid, angstklachten uit verleden, etc. Na een paar maanden kreeg ik van de huisarts antidepressiva. Die slik ik nog steeds. Daarnaast therapie, ook PMT. Dat laatste hielp erg. Tijdens de tweede zwangerschap is het wel teruggekomen, maar lang niet zo erg. Ik heb deze medicijnen gewoon nodig om de hormonen op peil te houden! Het komt dus echt goed :)

Dankjewel voor je reactie. Hoe voel je nu dat antidepressiva slikt? Weer je zelf of gewoon beter dan vooorheen?

Gewoon weer mezelf. Geen bijwerkingen, ik merk dat angsten e.d. niet meer zo 'diep' gaan. Kan het veel beter relativeren. Ik voel me prima! Kan het echt aanraden als mensen het nodig hebben.

Dit komt mij zo bekend voor. Ik zit nu in het zelfde schuitje...dwang gedachtes om mn zoontje iets aan te doen...hij is nu 7 weekjes oud en heb nu spoed iht aan huis en word deze week opgenomen...ik ben hartstikke bang. vraag me af hoe het nu met je is na 3 jaar tijd ? Ik wil iets positiefs voor ogen hebben. En een indicatie voor mezelf hebben...

Ik trok zes weken na de bevalling aan de bel. Ook inderdaad 1,5 maand moeten wachten maar de POH en CB zochten samen voor goede hulp. Binnen een half jaar kon ik weer zeggen voel me de oude. Ik was zo angstig, onzeker, somber, verdrietig kortom was mezelf gewoon compleet kwijt. Ik wist niet meer wie ik was zonder moeder te zijn. Paniek als ik naar buiten moest met mijn dochter. Elk goed bedoeld advies voelde voor mij alsof ik faalde. Kon totaal niet genieten en elke dag huilen. Ik ben blij dat ik snel aan de bel heb getrokken. Mijn man was echt mijn grote steun hierin. Het komt echt goed♥️

Lieve Chloebroek, Goed dat je IHT hebt en wordt opgenomen. Mijn zoontje is 5.5 jaar. En na 6 weken ging het bij mij fout en ben ik opgenomen en daarna IHT. Ik voelde mij na 9 maanden weer wat de oude. Tot zover, want bepaalde angsten zijn wat gebleven (soms overbezorgd nu). De indicatie voor jezelf, sorry, is niet bekend. Dat verschilt zo erg per persoon. Met of zonder medicijnen. Wat ik fijn vond was bij thuiskomst: IHT en thuiszorg voor mijn zoontje en huishouden. Ik heb destijds ontslag genomen, omdat ik geen enkele druk wou van het werk. Ik had destijds een groepsapp 'hulptroep'. En daarin zaten vrienden en familie. En ik vroeg vanuit daar of mensen met mij wilden wandelen etc. Maak foto's van jezelf van deze periode. Ook in de kliniek is dat goed. Dat is later goed voor je verwerking. Het komt goed meid. Maar geef jezelf tijd. En benoem lieve dingen tegen je zoontje op je goede momenten. Dat je je best doet, maar het niet weet. Jij vraagt hier niet om, je kunt er niks aan doen. Veel liefs!

Ik heb op je bericht gereageerd, maar het is wat vreemd in deze app. Maar het staat er wel tussen. Liefs!

Mijn dochter is 1,5, en begin me nu weer wat de oude te voelen. Dik een jaar heel depressief geweest, medicatie heeft uiteindelijk wel geholpen..

Chloebroek, hoe gaat het vandaag met je? Je ging door mijn gedachten. Liefs

Wat fijn dat je weer wat uit het dal kruipt nu. Het is niet niks. Liefs

Wat lief dat je het vraagt. Ik word helaas opgenomen morgen...voor een speciale behandeling voor 2 maanden. Hoop dat dit vooruitzicht met zich mee brengt ❤️ gelukkig word ik opgenomen samen met mn kindje. Op naar positiviteit :)

Ik lees je bericht nu pas. Je bent nu net opgenomen. Zijn ze lief voor je in de kliniek? Fijn dat je kindje bij je is. Heftig 2 maanden opname. Maar onthou dat je heel krachtig bent! Het kost moed om hulp te vragen en te aanvaarden. Heel veel sterkte! 2 stappen vooruit, 1 achteruit. Maar je komt er wel! Maak foto's van jullie zelf in de kliniek. Je komt hier sterker bovenop! Liefs

Hartstikke bedankt, en lief dankjewel voor je reactie ! Hier heb ik wat aan gehad.