Hoevaak uitwonende ouder update geven

Mijn man heeft twee kinderen uit een eerdere relatie. We delen co ouderschap dus helft van de week zijn ze bij ons, de andere helft bij hun moeder. Nu moet ik erbij zeggen dat wij een super goede band met hun moeder hebben maar we zitten bijvoorbeeld in 2 app groepen: eentje alleen mijn man, zijn ex en ik en eentje ook met de ouders en zus van mijn man. De groep met z'n ex gebruiken we dagelijks om elkaar op de hoogte te brengen (bijvoorbeeld wat hebben ze lekker lang geslapen weer of XY wil vnv bij je spaghetti eten (Dus ook echt nutteloze informatie af en toe 😂😂😂)) of gewoon dingen af te spreken (wanneer ophalen, zwemles, etc). De andere app is gewoon de familieapp met foto's, updates, etc. Daarbovenop komt z'n ex ook altijd bij ons binnen (en andersom) tijdens de ophaal/brengmomenten om even bij te kletsen over de kids, maar ook over werk, ons/haar zelf, etc. Ik spreek haar dus eigenlijk vaker dan m'n eigen moeder 🙈😂 Ik besef dat het een mega luxe positie is om zo'n goede band te hebben met mijn man z'n ex, maar ik vind haar gewoon echt een leuke en aardige vrouw en met alles wat wij met z'n 3en als ouder doen staan de kids centraal. Alles voor het welzijn van de kids - daar draait het om.

Ja ik hoop met het traject dat hij de belangen van onze dochter eens voorop gaat stellen. Zo’n traject is alleen maar fijn want dan gaat er iemand meekijken naar de situatie. En je hoeft niet bang te zijn als er een foutje gemaakt wordt. Dan moet er echt wel een dossier aan dingen liggen willen ze in gaan grijpen. Zolang je je maar inzet en bereid bent t juiste te doen voor jullie kind. Hopelijk komen jullie er een beetje uit samen!

Ik zou het vooral niet te zakelijk zien. Ben zelf kind van gescheiden ouders en dat dat tot de dag vandaag moeilijk moet doet heel veel met een kind. Zelfs nu ik bijna 40 jaar oud ben. Ik ben bijna jarig en zit al weken met een naar gevoel omdat ik ze niet tegelijk uit kan nodigen. Zo hoort het niet te zijn vind ik. Probeer gewoon een soort van vriendschappelijk contact op te bouwen, laat het meteen weten als er iets bijzonders gebeurt en bij zo'n wekelijkse update zou je toch gewoon kunnen vertellen hoe de week was? Wat heb je gedaan wat vond hij/zij leuk, wat vond hij lekker. Wat zou jij zelf willen weten van je kind als hij/zij niet bij jou zou wonen? Je wilt toch niks missen?!

Ik snap je verhaal heel goed en het doet ook echt veel met een kind. Het raakt Me ook om te lezen dat je er nu nog last van hebt. Maar soms is het willen van vriendschappelijk contact opbouwen niet iets wat van beide kanten komt, helaas ook in mijn geval. Hopelijk trekt dit later bij. Velen denken dat je enkel 21 jaar aan elkaar vastzit maar zoals jij het bewijs van bent, gaat dit veel langer door, ik ben het dus helemaal met je eens en hoop dat dit er in de toekomst wel in zal zitten.

Ik hoop het ook voor jullie.. ❤️

Wat fijn dat het ook zo kan. Kunnen vele een voorbeeld aan nemen en tis idd zoals je zegt een “luxe” positie terwijl het eigenlijk normaler zou moeten zijn. Helemaal met je eens ❤️

Het hoeft geen echte vriendschap te zijn. Het kan ook gewoon inleven in die ander zijn. Alleen al bij de gedachte dat ik een week niks van/ over mijn kind zou horen word ik al naar. Je hoeft op een forum toch niet te vragen “of je dan moet vertellen wat ze gegeten hebben”? Nee, hoe leuk zijn of haar week was. Hoe goed de schoolslag met zwemmen ging. Hoe hard hij zijn best heeft gedaan op het leren van de letter ‘a’ vandaag. Hoe lief hij vandaag over z’n papa sprak. Hoe trots hij zelf was op z’n vetertjes strikken. Hoe knap hij een ruzietje met een vriendje heeft opgelost. Hoe hij uitkijkt naar een weekend met z’n papa. Tuurlijk zul je misschien denken: ja maar… de vader die… Het gaat erom waar jij invloed op hebt. En normale, lieve en trotse communicatie over jullie kind kan het verschil maken.

Hoe hij dat vorm geeft is aan hem. Jij kan wel proberen je stinkende best te doen om het zo normaal mogelijk te doen. En te geven wat je zelf zou willen ontvangen. Misschien zal dit voor hem ook zijn ogen openen en lukt het hem ook om normaal contact te onderhouden. Het is altijd een wisselwerking. Het is geen aanval hoor! Maar iedereen zegt altijd: ik wil het beste voor de kinderen.... het beste voor de kinderen is in ieder geval 2 ouders die samen gewoon een kop koffie kunnen drinken bij de wisseling van de wacht en elkaar op de hoogte houden. In mijn ogen althans. En het vormt onze kinderen echt. Die pijn voel ik dus nu nogsteeds. Ik hoef geen medelijden maar ik bedoel meer dat we onze kinderen hier als prioriteit moeten neerzetten. Zij zijn de dupe en als wij zorgen dat alles een zo normaal mogelijk verloopt, is zo'n scheiding niet perse iets negatiefs. Maak er gewoon het ALLERbeste van 😊 of doe in ieder geval je stinkende best 😘 dat verdienen alle kindjes!

Denk dat dat inderdaad erg belangrijk is. In onze naaste omgeving hebben we een vechtscheiding meegemaakt en beide ouders dachten vooral aan het misgunnen van elkaar. Het kindje stond (zover je dat vanaf de zijlijn kunt beoordelen) zeker niet voorop. Er werd van beide kanten 'geroddeld' waar het kind bij was en dat het het geen goed gedaan. Gelukkig gaat het daar nu beter. Maar TS probeer aub aan je kindje te denken hoe slecht je relatie met de papa nu ook is en ook al ligt het helemaal aan hem. Probeer jullie relatie erbuiten te laten. En kijk naar wat je zelf zou willen. Zou jij het genoeg vinden om 1x per kwartaal te horen hoe het gaat of zou je dat stiekem ook wel vaker willen? Zelf zou ik het zeker vaker willen horen, minstens wekelijks.