Hond wegdoen (?)

Super moeilijke keuze.. en super lastig verhaal.. ik vind van wat ik lees dat je wel echt al zoveel gedaan heb om de situatie beter/dragelijker te maken! Denk dat veel mensen al eerder de keus hadden gemaakt om de hond ‘terug te doen’. Ik snap dat als je ergens voor kiest je hiervoor je best wil doen maar je moet (zoals jij ook doet) wel realistisch zijn naar wat haalbaar is en wat niet.. en als iets niet gaat (na zoveel geprobeerd te hebben) maak je de keus uit liefde voor de hond, de kat en je gezin om de hond dan toch terug te doen en geplaatst te laten worden in een ander gezin waar het hopelijk veel beter gaat.. moeilijke keuze! Maar ik snap het heel goed dat je dit met pijn in je hart gaat doen.. sterkte met je/jullie keuze 🤗

Je post covid syndroom is niet erger geworden. Zwangerschapsvermoeiheid (heel normaal) voelt hetzelfde als covid vermoeidheid. Ik kon uren slapen, zeker de eerste maanden, en heb geen post covid. Ikzelf vind dat je een commitment aan bent gegaan, dus je moet zorgen dat je hond een goed huis heeft. Echter zou geen haar op mn hoofd overwegen een reactief dier te houden in een huis met een baby. Zelfs als je het voor die tijd weet op te lossen, zal het stressemmertje overlopen wanneer een baby er is (bij alle huisdieren). Ik zou mn energie focussen op herplaatsing.

Volledig herkenbaar! Wij hebben nu ook bijna 3 jaar een hond, maar ook regelmatig in dubio gestaan om hem weg te doen. Hij heeft veel gedragsproblemen die voortkomen uit angst. Echter, kunnen wij er goed mee omgaan nu door buiten honden te mijden en veel thuis te zijn. Thuis is het een lieve hond, en onze dochter is inmiddels ook dol op hem. Als onze hond echter problemen zou hebben met bijten zou hij per direct buiten staan. Je moet er toch niet aan denk dat je kindje wordt gebeten. Klinkt zoals je het beschrijft dat jullie situatie momenteel geen plek biedt voor een hond, laat staan een hond met gedragsproblemen, die jullie zelfs al heeft gebeten. Ik zou vandaag nog de fokker contacten

is dit ras bekend met zo een karakter? ik vind eigenlijk dat de fokker gelijk moet stoppen met deze lijn sowieso, dit lijkt me absoluut niet oke als je een hond met stamboom e.d. zou hebben. ik zou zeker gaan zoeken naar een nieuw huis, hoe moeilijk ook. maar de baby in jou buik gaat ook kruipen en lopen, vaak is dat al een enorme trigger voor "normale " honden. laat staan hoe die van jullie gaat reageren!

Ik vind het voor sneu. De hond heeft duidelijk tijd en aandacht nodig. Jullie zijn er goed mee op weg. Door hem/haar nu weg te doen en terug te brengen naar de fokker haal je hem/haar weer uit de comfortzone. Aan de andere kant vind de hond het bij jullie misschien ook wel helemaal niks en krijgt ie er alleen maar stress van. Dan is er misschien wel iemand die hem/haar liefde en tijd kan geven die het verdient… Een nieuwe leuke eigenaar zou kunnen. Maar een asiel zou ik echt heel heel erg zielig vinden. De hond kan er namelijk niks aan doen. En was het geen broodfokker? Anders gaat de fokker er natuurlijk gewoon zelf mee fokken ipv de hond te herplaatsen.

Lastig idd. Veiligheid van je baby is natuurlijk altijd nummer 1. Hoelang ben je al bezig met de hondentrainer en komt deze ook aan huis? Als er nog ruimte voor verbetering is zou ik in het belang van de hond nog een aantal weken/maanden de training proberen voort te zetten in haar veilige omgeving. Mocht je dan besluiten om haar een nieuw huis te geven dan kan ze dit doen met meer zelfvertrouwen. Een hond met dergelijke proberen laten overplaatsen lijkt me heel lastig dan moet je heel veel geluk hebben dat ze bij de juiste mensen terecht komt. Ik zou haar daarom hoe moeilijk ook proberen wat te ondersteunen nu de mogelijkheid er nog is.

De fokker is een topper en vandaar ook de eventuele keuze om haar dan naar hem terug te doen. Hier zal ze eerst een tijdje verblijven in zijn thuis situatie met andere honden. Zodat hij ook een goed beeld heeft van haar en wat ze nodig heeft. Ik zou haar inderdaad nooit naar een asiel doen. Het is inderdaad zo lastig want ik ken haar inmiddeld best goed en bij een nieuwe eigenaar zal dit weer helemaal opnieuw moeten.

Wat een vervelende situatie! Lijkt me pijnlijk om te concluderen dat je eigenlijk beter af bent zonder hond terwijl je een hond toch aanschaft met het idee dat dit voor heel zijn of haar leven is. Als ik je verhaal lees dan heb ik het idee dat je het antwoord eigenlijk al weet.. Voor alle partijen lijkt het mij beter als de hond een ander huisje krijgt, je hebt gedaan wat je kan. Het zal met therapie/training en gedragsdeskundige misschien iets dragelijker worden maar het karakter van de hond zal niet veranderen. Wellicht kan je zelf helpen met het zoeken naar een ander baasje, mensen zonder andere huisdieren en veel tijd / aandacht voor haar. Het is dan misschien ook mogelijk om contact te houden als je hier behoefte aan hebt en haar evt af en toe uit te laten. Succes met het maken van een keuze en de zwangerschap!

We zijn al 30 weken bezig met de 'gewone' training en sinds half dec met de 'specialistische'. Dit laatste traject loopt nog tot april in principe. Het is wel mooi wat je zegt over de hond met meer zelfvertrouwen over plaatsen. Ik zit er nog aan te denken om met haar naar een dieren natuurgeneeskundige/osteopaat te gaan. Maar mijn man heeft zoiets; als we er toch mee gaan stoppen waarom zou je er dan nog weer zoveel geld in stoppen. Valt natuurlijk wat van te zeggen.. maar jouw beredenering vind ik mooi en waardevol!

De keuze is eigenlijk al voor je gemaakt. Zon hond kan niet samen met een baby in 1 huis. Je hebt super veel geprobeerd om het gedragsprobleem op te lossen. Maar ik denk dat je dat nu aan iemand anders moet over laten. Doe ajb wel je best om een echt goed plekje te vinden.

Soms is een hond beter af op een andere plek. Jullie hebben veel geïnvesteerd maar ik snap je gevoel zeker. En met de optie om via de (goede!) fokker een nieuw huisje voor hem te vinden heb je ook een goed alternatief.

ik ben van mening dat je een huisdier niet weg doet als deze je niet bevalt. een kind met gedragsproblemen breng je ook niet naar een adoptiebureau. maar als er een baby komt lijkt me dit voor iedereen betrokken geen goede zaak. fijn dat de fokker de hond terug wil nemen. maar heb persoonlijk wel mijn twijfels over de fokker. hoelang fokt hij al? welk ras is het? kan ook zijn dat er tussen jullie en de hond geen klik is en dat het bij andere mensen anders gaat. heel jammer wel!

Ik zou de knoop doorhakken en terug brengen. Je hebt zoveel er aan gedaan maar jullie matchen niet. Blijf niet tobben maar zoek een juiste match. Je hondje gaat daar beter worden en jullie ook. Ik zie vaak om mij heen dat mensen blijven proberen en tobben maar soms is relativeren dat er geen match is helemaal niet erg en juist voor beide partijen veel beter. Hoe sneller het hondje een ander matchend baasje heeft hoe beter. Met het oog oog op de toekomst van een kindje en happen/bijten zou ik geen enkel risico nemen en afstand doen. Soms is houden van ook loslaten!!

Zo te horen hebben jullie al een jaar lang alles op alles gezet. Ik ben het met je eens dat je een commitment aan bent gegaan. Maar het klinkt mogelijk ook alsof het geen match is tussen jullie en de hond. Misschien kan de fokker wel een geschikter plekje vinden voor de hond, een rustiger huishouden zonder kat en met nu in de toekomst ook een baby. Hoe denkt de fokker zelf over deze situatie? Hebben jullie het daar al over gehad? Ik vind het heel stressvol klinken. En als jullie hier veel stress van hebben voelt de hond dat waarschijnlijk ook aan.

Voor mij is de hond mijn eerste kind.. onderdeel dus van het gezin en never ever een optie om weg te doen.. t ligt nooit aan de hond, altijd aan het baasje..

Ik kan als voorbeeld wel het hondje van mijn moeder noemen. Die was als pup in huis genomen door een gezin. Maar die hond had enorm veel stress door de kinderen. Dit leidde ook tot gedragsproblemen. Dat gezin heeft de hond ook terug gebracht naar de fokker en toen is het hondje bij mijn moeder terecht gekomen. De hond kan nog steeds niet met kinderen en vindt veel spannend maar gewoon thuis bij mijn moeder gaat het super. Zij woont alleen en hij klikt goed met haar andere hond. Met andere woorden: hij matcht veel beter met de woonsituatie en het karakter van mijn moeder dan het eerste gezin waar hij als pup terecht kwam.

Wat onaardig om het zo op de persoon te spelen. Je mening geven oké, maar “schaam je” vind ik echt onnodig. TS vraagt advies, geen verwijten. En als het aan het baasje ligt kan dat toch? Dan is de hond beter terecht bij een ander baasje.

wat een vreselijk moeilijke keuze. Helaas heb ik een aantal maanden geleden voor dezelfde keuze gestaan maar dan met mijn hond die ik al 9 jaar had. Hij heeft eenzelfde soort karakter als dat jij omschrijft van jouw hond. Na de komst van onze zoon in december 2022 ging het eigenlijk boven verwachting goed. Hij accepteerde de baby goed en was niet angstig. Totdat in september 2023 mijn zoontje begon te tijgeren. Mijn hond werd angstig voor mijn baby en ging daardoor erg nerveus en gestresst gedrag vertonen. En ookal ken ik mijn hond nog zo goed, ik vertrouwde hem niet meer in het contact met mijn zoontje. Uiteindelijk heb ik de ontzettend moeilijke beslissing moeten maken dat mijn hond bij mijn zusje is gaan wonen. Ik zie hem gelukkig nog wekelijks en zie dat dit voor hem een hele goeie keuze geweest is. Hij oogt weer zoveel rustiger en gelukkiger. Ik heb het er nog wel regelmatig erg moeilijk mee, mis het wandelen en het gezelschap enorm maar ik weet ook dat het voor nu beter is. Wat ik je met mijn verhaal wil vertellen is dat ik denk dat je sommige honden er echt geen plezier mee doet om samen met een kind in 1 huis te leven, onze hond was er daar 1 van. En als ik het karakter van jouw hond zo lees zal het mij niks verbazen als je haar er ook geen plezier mee doet. Succes met het maken van deze hele moeilijke beslissing!

Oef 30 weken training + specialistisch traject is al een flinke investering. Naast hetgeen wat je eerder al noemde. Ik denk persoonlijk dat als er na deze trainingen geen verbetering is of minimale verbetering is dat het heel lastig gaat worden om voor het einde van de zwangerschap het verschil te maken. Ik zou het voor jou vervelend vinden als je al voornemens bent haar over te plaatsen, en al zoveel moeite hebt gedaan, dat dit tussen jou en je partner in komt te staan. Daarnaast kan ook een zwangerschap veel van je gaan vragen. Misschien is het dan toch realistischer om het overplaatsen niet te lang uit te stellen. verwacht je hondentrainer nog veel resultaat te kunnen behalen binnen een realistische termijn?

Kort door de bocht