Hoopvolle verhalen , angst/depressie

Hoi lieve mama, Wat heftig voor je! Dat kan helaas gebeuren na de bevalling. Er gaan zoveel hormonen (en gedachtes) door je lijf.. Ik ben ook bekend met angststoornis en ptss uit mijn verleden en ook ik kreeg last van extreme angsten en paniek na de bevalling. Ik heb therapie gehad bij poli psychiatrie van Erasmus mc en het gaat nu beter met mij. Ik heb geen medicatie gehad omdat het bij niet niet zo erg was als bij jou. Maar ik heb er wel mee leren omgaan en kan sommige dingen nu veel beter relativeren. Het komt wel weer goed. Het heeft alleen wat tijd nodig ❤️ Als je erover wil praten dan kan je mij altijd een berichtje sturen.

Bedankt voor je lieve berichtje ! ik zal je een vriendschapsverzoek sturen 😊

Nog meer mama’s bekend met deze zware mentale klachten of er ook middenin zitten? Toch wel fijn om ervaringen te delen ❣️

Ja, ik ben er bekend mee. Ik heb zowel een prenatale als postpartum depressie gehad bij mijn eerste kindje. Na de bevalling ook veel angst klachten gehad. Uiteindelijk ben ik begonnen met escitalopram, wat ik nog steeds gebruik. Na ongeveer 6 maanden merkte ik dat mijn depressie en angst klachten voorbij waren. Het werd langzaamaan steeds beter. En zo stabiel als dat ik nu ben, ben ik nog nooit in mijn leven geweest. Ik ben momenteel zwanger van mijn tweede kindje en gelukkig gaat het mentaal nu heel goed, ondanks dat ik het natuurlijk spannend vind van hoe het na de bevalling zal gaan. Ik kan me helemaal voorstellen dat dit nu zo’n moeilijke periode voor je is… ik hoop voor je dat je snel verbetering zult merken nu je antidepressiva gebruikt. Ik duim voor je en ik wil je heel veel sterkte wensen! En nog belangrijk om te onthouden: je bent niet alleen, ook al voel je dit wel zo. Hopelijk krijg je voldoende steun en begrip vanuit je omgeving.

Bedankt voor je reactie. En ontzettend fijn te horen dat het goed met je gaat! Slik je nogsteeds de antidepressiva ? En na hoelang ging je een beetje merken dat het ging helpen? Gefeliciteerd ook met je tweede zwangerschap ! Snap dat je het spannend vind ! Hopelijk blijft het dit keer weg bij je 🙏🏼

Ik herken je verhaal. Ik heb antidepressiva gekregen tijdens de zwangerschap van de jongste. Week 3 had ik mijn absolute dieptepunt, daarna ging het beter. Ik ben toen ook gestart met EMDR om de traumatische bevalling van de oudste te verwerken (ze moesten ingrijpen, waarbij oude trauma’s ook getriggerd waren). Na week 4 van de antidepressiva begon ik me al beter te voelen en werd het zwarte gevoel steeds minder zwaar. Helaas waren er ook complicaties bij de bevalling van de jongste, waardoor er daarna toch meer behandeling nodig was. Maar doordat ik nog antidepressiva gebruikte kon ik dat beter aan. 1,5 jaar na de bevalling ben ik begonnen met afbouwen van de antidepressiva. Dat ging in hele kleine stapjes. Ook heb ik goede hulp gehad om trauma’s te verwerken en tools te krijgen om met angst en spanning om te gaan. Inmiddels ben ik van de antidepressiva af en belemmeren de angsten en trauma’s mij niet meer. Ik kan nu goed voor de kinderen zorgen en van ze genieten. En ze zien een blije moeder. Daar heb ik hard voor gewerkt en ben ik erg trots op! Ik hoop dat mijn verhaal je hoop geeft. Het is zwaar, maar het kan beter worden. En daarna weet je hoeveel kracht je kunt aanboren. Heel veel sterkte voor de komende tijd

Nou ik ook nu weer 3 ( na slikken antidepressiva bedoel je dan denk ik? ) het lijkt eindeloos te duren en klachten lijken nu erger dan normaal… ik slik oxazepam ernaast ter overbrugging. Ik ga ook starten met EMDR ! Ook voor de eerste keer dat ik angststoornis kreeg toen ik 17 was en dat heeft zo’n indruk op mij gemaakt dat ik daar altijd bang voor ben gebleven en nu de trigger de hecktiek afgelopen maanden en dan komt het toch weer naar boven …. Ik hoop dat de antidepressiva snel wat gaat doen zodat ik wat meer geluks momentjes ga krijgen weer. Ook heel goed en fijn te horen dat je er weer vanaf bent gekomen . Dat is uiteindelijk ook mijn doel ( al is beter worden nu natuurlijk prioriteit ) Het geeft me veel hoop. Bedankt voor je verhaal 🙌

Ik slik nog steeds antidepressiva, maar dat komt doordat ik eerder al depressies heb gehad. Het is verstandig om pas na de bevalling af te bouwen. Na 2-3 weken merkte ik al wel verbetering op. Na een paar maanden wel verhoging van de medicatie gehad, omdat de dosis toch niet voldoende was. Hoe lang gebruik je het nu zelf?

Ik slik het nu 3 weken , waarvan 11 dagen 20 mg Ipv 10 mg. Ik denk dat het nog beter moet gaan werken ( hoop ik 🤭 ) goed dat je de AD doorslikt ! Welke slik je als ik vragen mag ?

Ga eens naar een orthomoleculair therapeut Daarvan ben ik van al mijn angsten en depressies afgekomen

Hi! Ja hier gaat t ook niet helemaal goed. Korte versie, maar in januari 2021 een bbz gehad met gescheurde eileider. Spoedoperatie is erg traumatisch geweest. Na 2 weken weer gaan werken want?! Doorgaan zit een beetje in mij.. 2 maanden later zwanger, 9 maanden lang angstig geweest, maar te doen. Stortbevalling gehad, veel te heftig. Vervolgens een huilbaby door koemelkallergie. Wist van voor niet meer dat ik van achteren leefde.. Na mijn verlof geprobeerd weer te starten met werken, maar baan verloren omdat het niet ging. Daarna gestart met EMDR en ging het een stuk beter. Nu ca. 10 maanden weer aan het werk, nieuwe werkgever uiteraard. Man viel 8 maanden geleden uit omdat hij zich al die tijd sterk heeft gehouden maar dat houd ook een keer op.. 4 maanden geleden kreeg ik ineens een paniekaanval, nu zo’n 6-8x gehad. Onwijze pijn in mn lijf, ontspannen lukt niet. Verwijzing psycholoog gehad, loop bij de fysio en chiropractor maar word in de tussentijd helemaal gek, functioneren lukt amper. Heb op de top oxazepam gekregen en toen ging het beter, ga hier deze week weer om vragen om hopelijk een cirkel te kunnen doorbreken. Slaap amper en overdag geen stuiver waard voor mijn kleine knul. Kan wel (of doe ik eigenlijk ook) janken dat ik 3 jaar later nog zoveel last heb.. het enige positieve is dat ik dus niet meer zo ‘gevoelloos’ was zoals net na de operatie. Maar alles komt veel harder binnen momenteel.. psy denkt aan overspannenheid, heb gewoon echt hulp nodig!

Ja hier nog een mama (en een papa) die er doorheen zitten. Het speelt bij ons vanaf de geboorte, dat is nu 15 maanden geleden. We ervaren beiden veel spanning van elkaar, werk en het zorgen voor een pittige dame die nog allerlei ongediagnostiseerde klachten heeft. Veel druk dus, die we ook onszelf opleggen. We hebben mentale hulp, los van elkaar. Maar niet specifiek hierop gericht (ik ADD en mijn partner bij een POH). Ik vind het heel rot om te lezen dat jij ook veel spanning ervaart! Mag ik vragen hoe het zover is gekomen dat ze in zagen dat je medicijnen nodig hebt? Ik probeer al een tijdje bij professionals duidelijk te maken hoe slecht het met me gaat, maar voel me helemaal niet gehoord. En heb het gevoel te praten tegen dovemansoren. Dat maakt mijn spanning nodig groter. Hopelijk vind je in dit topic steun en mag je je snel sterker en beter voelen! 🍀

Wat rot dat je je zo voelt en niet gek na alles, je bent natuurlijk aardig door gegaan terwijl je eigelijk al op de rem moest trappen ! Hopelijk doen de gesprekken met psycholoog je goed en kan je wat rust krijgen. en anders weer aan de bel trekken hè. Sterkte !

Ach wat pittig voor jullie dat het al zolang speelt. En jullie zullen vast veel zorgen hebben om jullie dochtertje. Goed dat jullie allebei hulp hebben gezocht ! Dat ik medicatie slik is omdat ik echt duidelijk heb aangegeven dat het niet meer kan , ik functioneerde niet meer , sliep en at niet en kon me geen 1 moment meer ontspannen. Dit heb ik bij mijn huisarts gedaan. Wel nadat ik al paar weken contact met hem had en en het na paar weken nog niet eens een beetje beter ging. Sterkte 🙏🏼

Hi, wat vervelend dat je zo worstelt met jezelf en dat je er midden in zit. Ik voel met je mee. Ik heb zelf ook een angststoornis die weer erger werd na mijn bevalling. 2,5 jaar geleden bevallen en toen werd ik langzaamaan gek. Bang om naar buiten te gaan, dat er iets met mijn baby zou gebeuren of dat ik zelf mijn baby iets zou aan doen. Ik in combinatie met hormonen en slaapgebrek is een hele slechte combinatie. Ik worstelde toen ook zo en was aan het overleven. Toen ik beter ging slapen merkte dat ik me ook minder angstig ging voelen. Sporten en bewegen hielp me ook iets. Ik heb de tijd echt uit moeten zitten. Achteraf was dat echt op psychisch vlak de meest zware tijd voor mij. Ik wilde niet meer leven zo zwaar vond ik het. Ik heb me ook zo schuldig gevoeld naar mijn kindje dat ik niet de moeder kon zijn die hij nodig had. Maar ik weet zeker dat ik dat heb ingehaald met hem. Ik heb nu meer geleerd hoe ik met mijn angststoornis en een kind moet omgaan. Ik kan mijn grenzen beter bewaken en heb meer balans. En tuurlijk heb ik nog steeds tijden dat ik veel angst heb en het niet goed gaat. Maar ik voel mij niet meer zo hopeloos als toen. Ik ken mijn triggers en kan nog een goede moeder zijn.

Ik drukte te snel op enter. Wat ik nog wilde zeggen is dat je nog steeds veel hormonen in je lijf hebt. Dat heeft ook invloed op je psychische gesteldheid. Je mag me altijd een berichtje sturen als je worstelt. Ik durfde in die tijd mijn gedachten niet steeds weer uit te spreken. Het is soms te bizar voor woorden wat ik dacht en niet uit te leggen hoe bang ik was. Er is echt licht aan het einde van de tunnel🥰

Wat rot dat je je zo voelt. En verdrietig natuurlijk. Ik heb een paar jaar terug vreselijk last van angsten en paniek gehad, zo erg dat ik de deur niet uit durfde. Therapie gevolgd, emdr en een online training gericht op paniekaanvallen. En daarnaast (in kleine stapjes) steeds doen. Voor mij was het; angst accepteren, er niet meer bang voor zijn en bekijken wat het je wil vertellen. Daardoor verdween het gelukkig!!

Och wat doet je bericht me goed zeg!! Ik zal je een berichtje sturen 🫶🏼 Bedankt voor je verhaal !! en ben blij te horen dat het nu goed met je gaat

Ja die hormonen!! Kan echt heel erg ontregelen. Ze zeiden tegen mij ook dat ik de antidepressiva sws moest gebruiken tot minstens een jaar naar de bevalling, omdat die hormonen nog zo lang invloed kunnen hebben

Wat hormonen wel niet kunnen doen dus … 😫