Hypochondrie en kinderen

Ik heb er vooral extreem veel last van mij mezelf. Laatst was ik er van overtuigd dat ik longkanker had bijv. Echt vreselijk vind ik het. Bij mijn kinderen heb ik het ook, maar wel iets minder dan bij mezelf. Het is wel erger geworden bij mezelf SINDS ik kinderen heb.

Ik ken dit bij mezelf van voordat ik kinderen kreeg. Ik heb toen hulp gezocht voordat het mijn leven ging beheersen, dus heb een traject bij een psycholoog gehad. Dat heeft me heel erg geholpen. Af en toe kunnen mijn gedachten nog een loopje met me nemen mbt vooral mijn jongste, maar dat kan ik snel relativeren doordat ik handvatten daarvoor heb gekregen bij de psycholoog. Ik kan je echt aanraden hier hulp bij te zoeken, want dat maakt het echt makkelijker 😊

Sluit me hier volledig mee aan! Door de handvatten van een psycholoog kan ik er ook veel beter mee omgaan. Had verwacht dat ik tijdens me zwangerschap wellicht weer meer “last” ervaren zou ervaren, maar valt me alles mee.

Hier tijdens allebei mijn zwangerschappen er helemaal geen last van! Ik denk inderdaad dat ik er verder mee moet gaan, maar moet nog even een drempel over!

Ik heb dit dus ook. Ik had het altijd bij mezelf eerst, dan tijdens de zwangerschap en nu dus tegenover mijn zoontje! (10 maanden) Moet wel zeggen hoe ouder hij wordt hoe minder erg ik het heb merk ik wel. Neemt niet weg dat ik nog steeds begin te flippen wanneer hij (een beetje) koorts maakt. Het helpt natuurlijk niet dat hij in zijn eerste maanden wel écht enkele keren goed ziek is geweest. Wist niet dat dit een naam had ofzo, maar heb er dus ook last van en weet ook niet goed wat ik eraan kan doen.

Het.os niet zo gek dat je je zorgen maakt om je kinderen, want je geeft om ze. Om dezelfde reden wil je niet dat ze een leven zonder jou of hun cmvader zouden moeten leiden. Ik denk dat iedereen met (jonge) kinderen dus regelmatig bezorgd is. Het wordt pas vervelend als het je leven beheerst en je echt overtuigd bent dat het iets ernstigs is.

Dat is inderdaad het verschil, zorgen maken of dat het je dagelijks functioneren beïnvloed.

Als het echt je dagelijks leven beïnvloed zou ik hiervoor hulp zoeken. Officieel heet het ziekteangststoornis.

Hier is ziek zijn van de kinderen een enorme trigger, vooral koorts, om met mijn gedachtes aan de haal te gaan.

Yes, bekend met gegeneraliseerde angst en paniekaanvallen hier 😬 In vlagen ook hypochondrie dus, als onderdeel van de gegeneraliseerde angst. Zowel bij mezelf als onze 3 meiden. Ik zou je wel adviseren hier hulp voor te zoeken, behandeling heeft mij erg geholpen. Het haalt niet alles weg, maar maakt het beter behapbaar en je kan jezelf sneller tot een halt roepen als het ware. Sterkte 🥰

Yes, herkenbaar, hier ook. Gegeneraliseerde angst en ziekteangststoornis gehad in verleden. Nu kan ik me vaak ook zorgen maken mbt baby en minder om mezelf. Hulp van psycholoog is uiteindelijk het enige wat helpt. Anders blijf je er je leven lang mee rondlopen.