Ik ben een b*tch tegen mijn man

Ik had dit toen ik aan de pil ging. Die hormonen maakten mij zo.😅

Same!!! Te veel hormonen in de pil of zelfs in de spiraal al maken mij zo. @TS Gebruik je hormonale anticonceptie? Ik weet niet hoe oud je kindje is maar ik heb dit ook een paar maanden na de bevalling gehad! Ondanks dat ik nu helemaal niets aan hormonen gebruik. Maar dat komt door het ontzwangeren denk ik.. zoontje is nu 7 maanden en ik heb dit nu al veel minder. Wil door deze ervaringen echt niet meer aan hormonale anticonceptie denken..

Ik herken dit ook wel. Nu 9 maanden pp. Gebruik geen hormonale anticonceptie. Ik heb zelf het vermoeden dat het ligt in het slaaptekort en het constant ‘aan’ staan. Waar ik als moeder veel meer last van heb dan hij als vader. Ik ben soms jaloers op de ‘vader rol’, omdat het lijkt alsof er in zijn leven praktisch niets veranderd is terwijl bij mij alles anders is. Ander lijf, hormonale schommelingen, sterkere reactie op de baby, meer urgentie als het aankomt op verzorgen van - en bijv ook zorgen dat alles altijd klaar staat etc. Als we samen vrij zijn is het niet zo zeer dat ik mij irriteer dat het op mijn manier moet, maar als hij om 12u broodje eet dan moet dat broodje wel uit de vriezer. Dat vergeet hij dan, en dan is de baby boos omdat hij honger heeft. Ik denk dan ‘ja dat kan je voor zijn..’ Weet niet of je dit herkent? 😂

Ik zou hem dit bericht laten lezen! Geen oplossing natuurlijk maar er spreekt zoveel liefde voor hem in je bericht. Dan snapt hij waar je bandana komt zeg maar

Die hormonen zijn een bitch. Niet dat het oke is of een excuus dat we zo doen. Maar wel meer verklaarbaar. Dit is ook iets wat je kan benoemen. Dat het bijv weer die week is en dat het je op voorhand al spijt. Wat mij ook helpt is als mantra voor me te houden dat het niet altijd op mijn manier hoeft. Dat, als er meerdere wegen naar rome zijn. En dat mijn kind eigenlijk net zo blij is als het de weg er naartoe, en het uitkomst net wat anders is dan ik in mn hoofd had. Dus ik herhaal vaak voor mijzelf: oke, hij doet het anders, maar is dat voor iets of iemand een probleem? En dan is de conclusie eigenlijk altijd nee. En kan ik het beter loslaten (of hard op mn tanden bijten). Liefde voor betrokken mannen en vaders!

En dit!!!

Onze dochter is nu 2. Ik ben na zo’n 1,5 jaar geen anticonceptie juist begonnen met de hormoonspiraal, in de hoop dat deze klachten minder zouden worden. Maar ze blijven hetzelfde 😩 (nu dus ongeveer 5 maanden de mirena spiraal, waar ik overigens ook nog eens flink mee ongesteld blijf.. soms wel 10 dagen!)

Heb je dit wel eens tegen je man gezegd? Of überhaupt sorry gezegd? Ik vind dit best sneu voor je man, en zoals ik het hoor heeft hij dat absoluut niet verdiend. Dan is uitleg en excuses wel op zijn plek. Ook kun je afspreken dat hij iets tegen je kan zeggen als je bitchy tegen hem bent zodat je jezelf ff op de rem kunt zetten. Probeer je niet teveel te verschuilen achter hormonen alsjeblieft, je hebt invloed op je eigen gedrag en kunt beter ff weglopen als je niks aardigs kunt zeggen 🙈

Dat je hier bewust van bent is al een hele grote stap. Misschien helpt het om samen weer iets leuks te gaan doen? Misschien hebben jullie wat weinig tijd de laatste tijd gehad met z’n tweeën en staat alles alleen maar op het ouderschap. Ga bijvoorbeeld naar de spa in of ga lekker naar de bios of een pretpark (kan ook met z’n drieën natuurlijk) of ga lekker uit eten met z’n tweeën 😇

Hoi, Lastig he! Ik herken het wat je zegt, tegen de tijd dat ik ongesteld moet worden, had ik ook altijd veel last van stemmingswisselingen en kon ik ook altijd heel chagerijnig doen tegen m'n man, maar sinds ik daar pillen ben gaan slikken op natuurlijke basis is dit helemaal over!

Tanden = tong 😂😂🤦🏼‍♀️

Ik heb dit ook wel wat hoor, al zie ik bij mij geen link met hormonen. Ik ben sowieso iemand die snel gestresseerd is en sinds onze dochter 2 jaar geleden geboren is heb ik nog sneller het gevoel dat ik het huishouden enz niet onder controle heb en dat maakt dat ik al sneller boos word op mijn man. Wij werkten allebei tot voor kort voltijds (sinds januari werl ik 36 ipv 40u net om mijn stress al wat te verminderen) en we verdelen het huishouden en de zorg voor onze dochter gelijk. Ik weet dat veel mannen minder doen dus op dat vlak mag ik niet klagen. Mentaal ligt de last wel grotendeels bij mij, kijken wat we gaan eten, eten in huis halen, planning maken, klusjes die moeten gebeuren beter zien. Maar dus als er dan toch iets blijft liggen of niet goed gaat, snauw ik al snel. Mijn man heeft soms daardoor het gevoel dat hij weinig goed kan doen voor mij. We zijn allebei onzeker over onszelf wat ook maakt dat we snel aan onszelf gaan twijfelen als de ander boos wordt, dat speelt niet in ons voordeel. Tip van mijn man naar mij toe was vaker appreciatie uitspreken. Kan jij dus ook nog proberen vaker te doen.

Zou het kunnen zijn dat je gewoon moe bent? Dan ben ik ook sneller geprikkeld...

Dankjewel voor jullie (eerlijke) reacties 😊 Het zal inderdaad een combinatie zijn van meerdere factoren. Zou het gewoon zo graag ‘uit zetten’, maar dat gaat niet zo makkelijk.. Ik ga hem vanavond als hij thuis komt laten weten dat ik gek op hem ben. En proberen dingen los te laten 💕

Zo herkenbaar. Mijn man gaat ongeveer 4/5 keer per jaar naar Amerika en dan moet ik alles alleen regelen. Wordt je ook wel wat harder van ofzo en dan bouw je echt helemaal je eigen manier en ritme op. Het is voor ons ook altijd een of twee weken weer schakelen totdat het weer goed loopt en we weer echt samenwerken. Hier helpt het om elkaar af en toe lekker ons eigen ding te laten doen. Meestal laat hij me de eerste 3-4 dagen alsnog het meeste doen haha. en inderdaad ook leren loslaten en overleggen. Woorden anders draaien dat ze positief worden in plaats van “nee dit doe je fout” naar “ik zou het fijner vinden als zo en zo”. Of “niet de was laten slingeren” veranderen naar “de was liever in de wasmand”, dan wordt je ook wel al wat positiever van in de communicatie

Ohja en inderdaad wat ik al lees lekker meer tijd voor elkaar en leuke dingen doen als partners in plaats van papa en mama

Ik heb dit sinds ik moeder ben.. je hersenen veranderen en je instinct gaat ineens meespelen. Herken je verhaal heel erg maar ik kan het niet op hormonen gooien want heb tijdje met en zonder gedaan. Moe, ja beetje maar mijn dochter slaapt giga goed en ik eigenlijk ook voldoende dus dat is het vast ook niet. Vind het ook erg lastig hoor merk gewoon dat ik veranderd ben en dat wil ik helemaal niet, weet ook niet wat ik eraan moet doen. Weiger te accepteren dat dit de nieuwe ik is zo snel overprikkeld ook, Mja ook geen idee hoe ik het op moet lossen 🤣 wou je iig laten weten wat ik snap wat je bedoeld en hetzelfde doormaak, met net zo’n lieve en betrokken man als jij hebt.

Dit klinkt dus als mijn eigen verhaal 😩 Ben ook wel vermoeid, maar ze slaapt inderdaad supergoed. Én ik heb het inderdaad ook met en zonder hormonen. Echt frustrerend he!

Heel erg herkenbaar. Ik merk veel verschil in welke fase van de cyclus ik zit en m'n man weet dit inmiddels ook 😆 00 Nu geef ik nog borstvoeding maar als ik daarmee gestopt ben dan ga ik weer teunisbloemolie en agnus castus gebruiken omdat mijn stemming daar vooral rondom mijn menstruatie enorm van opknapt. Ik heb ooit de pil uitgeprobeerd (meerdere soorten) maar daar werd alles nog veel erger van dus voor mij geen synthetische hormonen meer; m'n eigen hormonen zijn wel genoeg en kan ik bedwang houden met bovengenoemde supplementen.😄

Rot en herkenbaar. Ik zou ook dit met je psycholoog bespreken. Het is zo persoonlijk vanuit waar dit nog meer (deels) kan komen of mee te maken kan hebben, misschien kan hij/zij er met je achter komen en vanuit daar ook samen overleggen hoe het anders te doen. Goed dat je het al met hem bespreekbaar gaat maken!