Ik ben volgens vriend een vreselijk mens geworden

❤️ Een hart onder de riem: Het eerste jaar met slaapgebrek is gewoon soms best zwaar en het is niet gek dat je (jullie) dan pinniger reageren. Als er straks meer slaap is, zal het hopelijk beter gaan. Wat je partner over je zegt (vreselijk mens) kan eigenlijk niet door de beugel, maar je partner is misschien ook wel moe door de baby en kiest daardoor in de hitte van de strijd zn woorden niet slim. Advies: Ik denk dat jullie samen zouden kunnen gaan praten over hoe jullie je voelen. Niet tijdens een ruzie, maar pak een glaasje wijn en bespreek gewoon waar je mee zit. Jij voelt alsof het teveel wordt. Die boodschap komt veel beter over als jullie een rustig gesprek hebben waarin je dit zegt, dan in een ruzie. En hij heeft misschien ook wel een reden waarom hij zo lelijk doet.

Ja, ik herken het wel enigzins. Ik heb een man die hoewel hij dol is op ons zoontje, toch echt wel wat moeite heeft met accepteren dat ons leven nu anders is. Hij had altijd veel hobbies en dat was vroeger prima, maar nu wil ik ook weleens weg kunnen en dat gaat niet als hij steeds maar weg is. Hij is ook totaal niet van het huishouden, dus het voelt voor mij vaak alsof ik de enige ben die het interesseert dat ons huis een zooi is en hij als ik wat opgeruimd heb, zijn best doet om er andere zooi neer te leggen ipv dat hij eens mee helpt. Dat is natuurlijk niet zo, maar mijn lontje is ook wat korter door de gebroken nachten🤣. Dat herhaal ik dan ook maar steeds voor mezelf. Ik heb trouwens ook weleens het gevoel dat ik niet meer ben wie ik was. Dat klopt denk ik ook, omdat ik nu altijd rekening moet houden met mijn zoontje en ivm herstel en borstvoeding mijn favoriete hobby ook even niet kan uitvoeren, dus mijn leven voelt wat saai en beperkt sinds de geboorte. Dat maakt mij niet leuker als persoon natuurlijk. Maar dit gaat weer veranderen als de kleine wat ouder is en ik niet meer de voltijd voedselbron ben. Af en toe even wat 1:1 tijd buiten huis met je partner en zonder kleine helpt ook erg heb ik vorige maand gemerkt. Het komt ooit weer goed!

Lieve mama, Wat naar dat je dit moet aanhoren van je partner... Ik snap dat het verdriet met zich mee brengt. Het is normaal, met een kindje, weinig slapen dat je wel eens kortstondig kan reageren en snel geprikkeld ben. Eigenlijk zou je partner dit wel moeten begrijpen maar misschien is het hem ook wel net te veel allemaal. Is toch een ander leven met een kleintje erbij! Maar goed, dit praat het niet goed natuurlijk. Wat wij doen bij een ruzie: 1 van ons blijft uiteindelijk stil loopt even weg. Bijv na een uur (na alle frustraties) wanneer we weer rustig zijn komen we even bij elkaar zitten en praten wat de ruzie heeft veroorzaakt, wat wij bijv niet leuk vonden, of wat ons geërgerd heeft. Misschien kunnen jullie het ook zo proberen? Vertel eens gwoon dat je je hart wil luchten, zit samen op de bank en vertel het in alle rust. Je moet je zeker niet onzeker voelen door zijn uitspraak! Je bent wie je bent💜. Met de tijd zal het echt wel goed komen. Dikke knuffel🥰

Ik zou je dit boek willen tippen. Het gaat over hoe je je nieuwe rollen en taken kunt verdelen wanneer je ouders wordt. Het zal je zeker handvaten geven om verantwoordelijkheden zo te verdelen, zodat je er niet meer over hoeft te zeuren.

Hier helaas herkenning.. mijn man is vrachtwagenchauffeur en daardoor kan ik fulltime mama zijn van onze dochter en zoontje die in september komt maar hij vind dat alleen hij mag zeggen datie moe is en ik niet want wat doe ik ik ben toch de heledag thuis.. hij gelooft nogsteeds dat de muisjes alles poetsen hier en koken.. hij snapt niet dat fulltime moeder zijn en 25 weken zwanger en huishouden en boodschappen doen zelfs 24/7 allemaal doorgaan en niet ik ga naar huis en plof op de bank tot mijn volgende werkdag.. hij vind dat hij geen complimentjes hoeft te geven omdat het toch normaal is dat ik die dingen doe maar een complimentje motiveert en laat zien dat hij wel degelijk ziet wat ik doe . Heb me er bij neergelegd en vertel mezelf wel elke keer hoe trots ik op mezelf ben dat ik weer een dag voor elkaar heb ! Helaas vergeet ik mezelf hoed te verzorgen en ook daarom zeurt hij want maak dan tijd voor jezelf maar wanneer dan? Hijs te moe om maar op te kijken als ons dochter iets doet wat niet mag of gevaarlijk is.. hoe kan ik rustig douchen en self care doen wetende dat hij niet goed oplet?

Ik herken me heel erg in jouw verhaal. Ik voed ook zelf en dat komt allemaal op mij aan. Dan verwacht ik ook een stap extra eigenlijk. Ik ben niet meer dezelfde ook. Dat vind ik soms wel jammer, ik ben nu meer gespannen en mijn wereld voelt op het moment gewoon heel klein. Ook ben ik moe en kan ik dus weinig aan hem uit handen geven. Ik ben soms wel bang dat hij mij zat wordt. Dit is natuurlijk niet de persoon op wie hij verliefd is geworden maar het voelt soms alsof het me allemaal overkomt

Hartstikke knap hoe je het allemaal doet helemaal in je eentje! Ook dat je jezelf complimenten geeft (mag hij ook echt wel doen als ik lees wat je allemaal doet)Ik zou ook niet weten wanneer ik iets voor mezelf kan zijn, hij is wel avonden weg met zijn hobby en ik heb dat niet meer

Dankjewel voor je lieve antwoord

Hij moet niet zeuren. Hij zal je toch moeten mee helpen in huis vind ik.

Het is een ontzettend onaardige manier van brengen dat voorop gesteld, herken je iets in de onderliggende boodschap? Ik herken het wel maar vooral dat ik mezelf irritant geworden vond.. niet meer luchtig en grappig en plezier en joie de vivre maar gefocust op stomme slaapjes, flesjes en prakjes.. en op boodschappen en t huishouden Ik vond het zó oneerlijk en onsexy hoe de verdeling was en was er erg ongelukkig mee om de huis-manager te zijn! Dat boek v Samuel en Ragna wat genoemd wordt niet gelezen maar denk dat het exact gaat over waar ik tegenaan liep, inmiddels gaat het veeeeel beter en hebben we beter onze draai gevonden

Dit! De eerste jaren zijn zwaar. En dat trekt een wissel op je relatie. Het blijft niet altijd zo, maar voor nu wel belangrijk om de verbinding met elkaar te blijven zoeken en te communiceren. En geef ook aan dat je liever niet wilt 'zeuren' over het huishouden, maar dat hij dan wel moet doen wat hij zegt te gaan doen. Hij kan namelijk niet verwachten dat jij het hele huishouden draait terwijl het al teveel is EN ook nog de leuke vrolijke partner uithangt. Misschien kun jij op jouw beurt iets milder worden in het huis op orde willen hebben en die tijd gebruiken als quality time met je partner. En 'een vreselijk mens' is een heel nare uitspraak en je mag best aangeven dat dat pijn doet. Hij mag best iets zeggen over wat jouw opmerkingen of gedrag met hem doen (dan gaat het namelijk over hem en zijn behoeften), maar het niet zo persoonlijk en verwijtend maken naar jou toe.

Je bent geen vreselijk mens, je bent moe. Ik zie al mooie reacties hier, ons helpt het altijd goed samen tijd te maken/uit eten te gaan. Even met z'n tweetjes. Heb je daar ruimte voor binnenkort?

Bedankt voor je reactie ! Hij mag dagen lang gaan vissen ik zit dagen te spelen met onze dochter of ben met huishouden bezig mijn hobby's zoals hij ze noemt

Ik ben benieuwd wat er gebeurt als jij een van je zogenaamde hobby’s thuis, zoals huishouden, laat vallen en lekker iets buitenshuis gaat doen🙈 Kan hij niets over zeggen eh, tis maar een hobby. Jammer dat je harde werk niet echt erkend wordt

Als ik dit lees en ook de verhalen van sommige andere vrouwen dan gaan mijn haren echt rechtovereind staan. Ik vind het heel erg voor je dat je je zo voelt en ik denk ook niet dat je een verschrikkelijk mens bent. Ik denk dat vrouwen een enorme verandering meemaken als ze moeder worden. Dit is trouwens ook wetenschappelijk bewezen dat het brein van een vrouw anders gaat werken als ze een kind krijgt. Het klinkt een beetje alsof jij alle verantwoording moet dragen en ook over hem moet moederen. Dat is natuurlijk niet leuk voor je relatie. Hij wilt ook niet continu bemoederd worden, maar hij zal moeten inzien dat hij ook zijn deel van de kar moet trekken. Je bent partners in het huishouden en in het opvoeden van je kinderen. Als hij niet bemoederd wilt worden, dan moet hij zelf initiatieven nemen en zich opstellen als een volwassen man die het werk ziet liggen en uitvoert. Jij hoeft ook niet aangestuurd te worden door hem of iemand anders om dat wasje te draaien en op te vouwen. Nu ben jij dus de persoon die de volledige mentale lading draagt en dat werkt niet. In mijn relatie zijn we tegen hetzelfde aangelopen. Ook voor we al kinderen hadden en we hebben hier menig ruzie over gehad. Het veranderde toen ik vaker als voorbeeld zijn werk erbij betrok. Dat hij op het werk toch ook niet continu aangestuurd hoefde te worden door collega's en ook zelf initiatief nam. Hier was onze seksuele relatie daarom ook spaak gelopen. Ik was kapot van het zorgen en het takenlijst afwerken en dan nog de combinatie van weinig slaap. Ik heb hem toen uitgelegd dat als hij daar verandering in wilde zien hij mij toch ergens moest gaan ontlasten, want dat voelde voor mij alleen nog maar als een extra taak. Ik kan je geen gericht advies geven.. maar ik wil je alleen zeggen dat je waarschijnlijk inderdaad veranderd bent, maar zie dat niet als iets slechts. Ik heb hier zelf ook enorm mee gezeten. Geef jezelf tijd en omarm de persoon die je bent. Ben lief voor jezelf, want je doet het super goed ondanks alles!

Dit punt hadden wij trouwens ook in het eerste jaar. Partner had een hobby en af en toe andere leuke uitjes en ik had... 2 afspraken in 2 maanden ofzo. Ik heb toen een aantal keer heel duidelijk aangegeven (duurde even voor de boodschap overkwam) dat ik op de avonden dat hij weg was precies niks kon (kind werd vaak wakker toen) en dat ik het hem allemaal gunde, maar zelf echt aan het opbranden was. Hij had niet zo door dat als ik niks buitenshuis te doen had het vervelend was om thuis te zijn en ik het ook een beetje saai vond zoveel alleen thuis zonder hem. Hij heeft toen een paar afspraken afgezegd en ik heb toen één me-time avond geclaimd. Dan ging ik naar de stad op koopavond of gewoon lekker uitgebreid in bad. Na verloop van tijd wel een hobby en een sport opgepakt en dat deed me echt heel erg goed. Door omstandigheden kon dat niet eerder, maar als het had gekund had ik dat eerder moeten doen. Dus ik zou zeggen: claim echt tijd om iets voor jezelf te doen, niemand heeft er wat aan als jij moe en opgebrand bent. Iets voor jezelf doen kan je fijne nieuwe energie geven!

Ik vind het heel erg voor je ❤️ Maar wat ik me afvraag; waarom dan een tweede?

Hij heeft de trap 1x gestofzuigd terwijl ik sliep en dus wakker werd ondanks ik dood op waa door begin zwangerschap maar hey hij heeft wel gepoetst dus mocht niet klagen . Als ik niks doe gebeurt er letterlijk niks

Omdat we ondanks alles veel van elkaar houden. Hij zit helemaal niet lekker op zn werk maar durft zn mond niet open te trekken terwijl hij wel rechten heeft die zijn werk verbreekt.. hijs ook bang om van baan te wisselen omdat hij de enigste is met een inkomen en we dus kinderen hebben. Ik weet zeker dat als hij ander werk heeft waar hij wel gelukkig is het een hele andere man word . Hij had 4 weken vakantie en het was zo leuk en hij was zn goede vader en man

Punt van herkenning, helaas. Wat bij ons hielp is een verandering van mindset. Jij bent geen vreselijk mens geworden, je bent nog steeds die lieve persoon waar hij op gevallen is. Hij heeft nu alleen moeite met je gedrag (terecht of onterecht dat maakt niet uit). En gedrag is evt beïnvloedbaar, je 'identiteit' niet. Feedback op je identiteit komt veel harder aan. Een kind die iets vervelends doet is ook niet meteen een vreselijk kind, maar je waardeert het gedrag niet. En je zegt ook niet dat het een vreselijk kind is, maar legt uit dat zn gedrag niet mag/wenselijk is. Toen dat besef er bij ons kwam maakte dat een groot verschil. Veelal komt gedrag ook ergens uit voort (veelal/bij mij angst). Werd controlerender omdat ik bang was dat kind niet het beste kreeg). Voor mezelf een goed besef