Ik ben zo dom geweest

Ik krijg uit je berichtje het gevoel dat je het vervelender vind dat je betrapt hebt , dan dat je het vervelend vind wat je gedaan hebt.

Wat is je bedoeling van dit topic?

Ik merk dat ik dit niet zo prettig vind lezen. ‘Ik ben blijkbaar niet te vertrouwen’ legt eigenlijk de schuld buiten jezelf. Op deze manier kan je man hier nauwelijks een goed gesprek met je over voeren want je hebt het gesprek al mond dood gemaakt voordat jullie zijn begonnen… We maken allemaal fouten, dus ga na waar ze vandaan komen en wat je er zelf mee dacht te bereiken. En hoe ze op te lossen. Dan kun je nagaan of jij je man nog verdient of dat hij iemand verdient dit hem niet meermaals aan doet… maar

Je geeft zelf toe meerdere malen hetzelfde gedaan te hebben. Wat verwacht je van je man?

In een lange relatie met kleine kinderen, is het bijna onvermijdelijk dat er een sleur ontstaat. Je wordt geleefd door je verantwoordelijkheden, tenzij je er bewust voor kiest om daar samen met je partner iets aan te doen. Het is makkelijker om de spanning, het gevoel dat je leeft, begeerlijk bent, aandacht buiten de deur te zoeken voor een snelle kick, zeker via een app die altijd binnen handbereik is, dan om actief energie in je relatie te steken en eraan te werken met je partner. Je zult zelf de keuze moeten maken om te stoppen met dit gedrag en voor je relatie te gaan. Weet dat je ook hiervoor naar de huisarts kunt stappen voor hulp, misschien dat praten met een POH GGZ kan helpen?

Welke vrouw wil je zijn? Wat wil je in je leven? Wil je een gezin? Wil je de vrijgezel kunnen uithangen? Beide kan niet... je moet keuzes maken en hiernaar leven, je moet ook verantwoordelijkheid nemen voor je keuzes en "ik ben gewoon niet te vertrouwen" doet dit niet. Je zegt dat je man je niet verdient. Wat harder gezegd, vind jij dat je kinderen een mama verdienen die dit gedrag vertoont? Jullie zijn een gezin, maar dat betekent niet dat iedereen maar om moet gaan met de keuzes die je maakt. Ook een gezin kan je kwijtraken. Voor je met je man lraat zou ik heel goed nadenken en verantwoordelijkheid nemen voor wat je deed. Je kan dit niet blijven doen en verwachten dat hij je vergeeft. Je bent niet "gewoon" niet te vertrouwen, je kiest ervoor niet betrouwbaar te zijn.

dit topic is zo verwarrend voor mij, je had dat ook gewoon niet kunnen doen? ik snap dat dit misschien overkomt als een oordeel maar je reden is alleen maar “ik wou spanning” vind je dat zelf niet een beetje egoïstisch? je had ook gewoon aan je man kunnen vertellen dat je iets miste. je hebt nu 2 opties: daadwerkelijk veranderen, en een beter persoon worden (met of zonder partner). of gewoon eenzaam en alleen zijn en een niet te vertrouwen persoon zijn. misschien is therapie handig, onderzoek op evt ontwikkelingsstoornis of reden waarom het niet lukt om dingen uit te spreken?

Ik deel deze mening. Krijg er kriebels van zelfs. Komt over als een soort slachtofferrol aannemen terwijl je zelf dondersgoed weet wat je aan het doen was. Je bent inderdaad niet te vertrouwen, het is nu aan jou hoe je verder gaat met jouw verlangens/behoeftes. Niemand verdient inderdaad om bedrogen te worden, aan jullie hoe jullie nu verder gaan. Maar als het al meerdere malen is gebeurd kan ik me voorstellen dat je man je niet meer gelooft, wat je dan ook zegt.

Sorry. Maar ik zou vreemdgaan, zo zie ik dat wat je hebt gedaan ook niet accepteren. Dat is echt een no go. Begrijp ik het goed dat je dit eerder ook hebt gedaan en je partner je dit heeft vergeven?

Ik kan me goed voorstellen dat dit klote is. Ik zelf vind het ook leuk om wat spannends op te zoeken, zij het in onschuldig geflirt (geen appjes). Als vrouw voel je je na je bevalling gewoon niet altijd even aantrekkelijk meer en zoiets opzoeken is heel normaal. Natuurlijk kun je dat ook bij je man vinden maar het is heel begrijpelijk dat dat niet altijd zo is. Ikzelf ben altijd wel heel open over mijn drang om soms een beetje te flirten. Mijn man weet dat hij dat ook kan zijn. We hebben hier wel afspraken over wat we te ver vinden gaan. Is dit bespreekbaar voor jouw man? Dat je binnen bepaalde grenzen blijft maar wel spanning kan opzoeken?

Ja en meerdere keren ook nog. Bewust ervoor kiezen je gezin stuk te maken voor een (online) fling. Ik zou je man wel snappen als hij niet verder met je wil. Ik zou de bal nu bij hem laten, open staan voor al zijn vragen (zelfs als hij 1000x dezelfde dingen vraagt) en het gesprek aangaan. En relatietherapie overwegen, mocht hij nog verder willen. Want hier is duidelijk een communicatieprobleem.

Heb ergens het gevoel dat dit een nep topic is? Vind het heel apart of het kan ook aan mij liggen hoor

Ik vind de veroordelende reacties wat hard. We zijn allemaal mensen en doen allemaal weleens iets waar we spijt van hebben of achteraf denken dat we dat beter niet hadden kunnen doen, daar is nu niks meer aan te veranderen. Het klinkt alsof ze dit ook niet wil doen maar niet goed weet hoe dit gedrag te veranderen. Wellicht zelf of samen met je man als hij nog ervoor openstaat praten met een professional om erachter te komen wat de achterliggende oorzaak hiervoor kan zijn. Hoe is je relatie en seks leven met je man bijv?

Je kunt zeker iets doen waar je achteraf spijt van krijgt, dat is normaal zoals je ook benoemd. Echter iets meerdere malen doen zie ik niet meer als een foutje. Dan is het al laat om spijt te hebben. Ik begrijp het feit niet, als ze dol gelukkig is met haar man, een gezin is, waarom ze dit meerdere malen zou uitvoeren? Dan is er iets mis met de relatie maar moet ze wel bespreekbaar maken i.p.v. op andere manieren contact te zoeken met andere mannen. Ik begrijp het volkomen als de man het niet acceptabel vind. Want ja, 1 keer kan het verleiding zijn geweest, 2 de en 3 de keer is het een eigen keuze geweest. Ze doet het met in haar achterhoofd het feit dat ze hem kan kwijt raken. Keuzes die je maakt, toch? ...

Therapie lijkt me een goed idee. Klinkt heel kort misschien, maar ik denk echt dat je er baat bij zou hebben. Als je dit doet, ligt er meer achter. Zeker als je het herhaaldelijk doet en hoe je het hier beschrijft.

Soms vind je iemand en dan klopt alles gewoon, en dan weet je dit is hem! En soms, kun je alles hebben, alles proberen, maar ergens weet je, dit is hem niet. Dit is hem niet, ik denk niet dat het nog zin heeft samen verder te gaan. Ik denk niet dat dit soort dingen gebeuren als je gewoon respect heb voor elkaar. Die respect is duidelijk ver te zoeken. Beide verdienen jullie dit niet, als je geen respect voor hem hebt, heb het dan voor jezelf! Iemand heeft jou op deze wereld gezet, bloed zweet en tranen! Je bent meer waard, gedraag je ernaar. Je bent geen 1 of andere sloerie. Sorry hoor, ken je waarde vrouw! En de zijne! Gewoon stoppen hiermee want jij weet duidelijk niet hoe je moet omgaan met een huwelijk/relatie!

Wat is de reden dat je spanning zoekt bij andere mannen en niet bij je eigen man? Mis je iets in je relatie? Zo ja werk daar dan aan. En ik vind het vrij makkelijk gezegd, blijkbaar ben ik niet te vertrouwen. Je hebt een keus daarin en als het een verslaving is ga in therapie. Als tip, ga vanavond niet in de verdediging en geef aan dat het je spijt, als dat zo is. En ga vooral niet zeggen blijkbaar ben ik niet te vertrouwen. Succes!

Tsja. Wie zn billen brand moet op de blaren zitten... als je zegt al aangeeft niet te vertrouwen bent dan moet je misschien daaraan gaan werken. Heeft naar mijn idee ook iets met wilskracht te maken. En jezelf aan gepraat hebben 'spanning' nodig te hebben. ... maar goed. Die spanning die je zocht heb je gevonden nu je relatie op het spel staat.

Iets doen waar je spijt van hebt of iets doen en spijt hebben omdat je bent betrapt is wat anders. Zeker als het al vaker (is) gebeurd

Ik snap de behoefte wel om wat spanning op te zoeken. Zelf vind ik mijn relatie ook wel eens een sleur na 15 jaar. En dan doet wat onschuldig geflirt (beetje oogcontact) me goed. Je voelt je begeert en gezien. En dat voel ik blijkbaar niet altijd in mijn relatie. Toch kies ik ervoor om heel duidelijk niet die grens over te gaan. Ik open geen dating apps, ik wil geen telefoonnummer of persoonlijk contact. Gewoon op afstand een beetje flirten is al genoeg.