Ik heb een grote fout gemaakt

Ohjeej meid, wat heftig! Ik zou zeker voor de eerste optie gaan en het hem uitleggen zoals je hier ook beschrijft. Liegen is nooit goed en dat ga je de rest van je leven ook niet volhouden. Het is zeker vreemdgaan, maar niet dat je een jarenlange affaire hebt gehad. Ik denk dan ook dat je na zoveel jaar en zeker omdat jullie ook een kindje hebben niet zomaar uit elkaar gaan, zoiets doe je niet zomaar. Je hebt natuurlijk zelf enorm fout gezeten en daar ben je jezelf heel erg bewust van en dat zegt al iets, dat is een goed begin. Ik zou open kaart spelen, heel veel succes! 🍀

Ik ben 100% voor eerlijkheid MAAR.. zou jij dit willen weten als het andersom was? Jullie hebben daarna een kind gekregen en als je het nu pas verteld zal hij je nooit meer vertrouwen terwijl dat misschien wel onterecht is.. jullie relatie en gezin is dan kapot terwijl het al jaren geleden is geweest en er niet meer dan een zoen was. Ja het was mega stom van je. En je had het meteen moeten vertellen.. maar misschien kan je nu beter op de blaren gaan zitten.

Hoi lieve onbekende mama, Helaas herken ik je schuldgevoel. Het is alsof ik mijn eigen verhaal zit te lezen. Ook ik ben jaren geleden iemand tegen gekomen die mij alle aandacht gaf en omdat het thuis niet goed zat ben ook ik de fout in gegaan. En dan heb ik het niet alleen over zoenen. Mijn man reageerde ook altijd zo van ja als jij ooit vreemd zou gaan dan is het echt klaar tussen ons, dat vergeef ik je nooit!! Wel nu is het zo dat ik ook niet meer met het schuldgevoel kon leven en ik het aan hem op heb gebiecht. We hebben heel veel gepraat, therapie gevolgd en zijn er uiteindelijk sterker uit gekomen. Mijn man heeft mij vergeven en we zijn sterker als ooit! Ik dacht ook ik kan niet met deze leugen blijven leven, ik ging ermee naar bed en stond er weer mee op, dag in dag uit. En dat ook zo’n 3 jaar lang. Maak je niet druk over wat andere mensen zeggen want uiteindelijk is het heel makkelijk roepen aan de zijlijn totdat het jezelf overkomt. Ik wens je heel erg veel sterkte om de juiste keus te maken. 😘

Ga op je eigen gevoel af.

Ik kan persoonlijk niet in een leugen leven en zou er ten alle tijden voor kiezen om eerlijk te zijn. Niet hetzelfde maar een aantal jaar geleden heeft de man van mijn toenmalige beste vriendin avances richting mij gemaakt. Ik heb hierin gelijk mijn grens aangegeven, ook gezegd dat ik dit echt walgelijk vond van zijn kant. Dit begreep hij, hij heeft zijn excuus aangeboden en daarmee was de kous eigenlijk af. Tot het “schuldgevoel” ging knagen en ik haar niet meer onder ogen kon komen omdat het achterhouden van zoiets me langzaam opvrat. Toen ik het uiteindelijk verteld heb was de jarenlange vriendschap kapot helaas - zij ging door met de relatie en zag mij als concurrentie - maar toch was ik opgelucht. Liever gekwetst door de waarheid dan getroost door een leugen zeg ik altijd, maar ik heb makkelijk praten want ik was niet fout in deze. Hoe groot is de kans dat je het uiteindelijk toch op gaat biechten denk je? Want hoe langer je daarmee wacht, hoe langer je hebt gelogen. Ik vind het verzwijgen van vaak erger dan het kwalijke feit zelf en zeg ook altijd tegen mijn man dat hij zoiets beter gelijk kan vertellen want als ik er na jaren achter moet komen dat hij me al die tijd aan kon kijken en in mijn gezicht kon liegen (= verzwijgen) dan zou ik dat veel erger vinden dan wàt er gebeurd is. En wat dat tv programma betreft: dat zegt iedereen. Ik ken niemand die op zo’n moment zou zeggen: nou dit zou ik niet zo erg vinden, dit kan ik wel vergeven. Maar puntje bij paaltje wordt er wel heel vaak vergeven, dus alleen door zo’n opmerking zou ik me niet laten weerhouden. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.. Zou jij het willen weten als het andersom was?

Ik denk nl dat wij je niet kunnen adviseren wat te doen...je zal toch van binnen uit denk ik die keuze moeten maken. Sterkte!

Ik zou me mond houden straks maak je iets kapot met iets dat allang voorbij is. Wat niet weet wat niet deert

Ik zou eerlijk zijn. Mijn man en ik hebben ook wel eens zo’n “hobbel” gehad en we werden beiden gek van onze eigen geheimen. Aangezien je er zo mee zit, wat naar mijn mening ook wel terecht is, zou ik het eerlijk zeggen. Eenmaal eerlijk naar elkaar is onze relatie zoveel beter geworden! We zijn nu echt een team. En dat is een veilige basis.

Ik vind persoonlijk niet dat "op de blaren zitten" zoals je in jouw bericht schrijft de 2e optie is. Je houdt dan namelijk dankzij de leugen je fijne leven in stand. Je kunt je dan afvragen, heb je spijt omdat je van je partner houdt of heb je spijt omdat je het leven dat je nu leidt niet kwijt wilt? Op de blaren zitten vind ik dat je eerlijk opbiecht wat er is gebeurd en de consequenties voor lief neemt. Dat zijn de blaren van de wond die jij met jouw gedrag veroorzaakt hebt. Ik hoop en wens voor jou en je partner dat jullie er samen uit kunnen komen. Mijn man en ik zitten in het pastorale team van onze kerk, wat betekent dat we mensen mogen ondersteunen die het moeilijk hebben om wat voor reden ook. Hier zijn door de jaren heen ook een aantal huwelijken voorbijgekomen waarbij overspel gaande is geweest. Allen hebben er voor geknokt, maar de uitkomst is wisselend. Het is niet te voorspellen hoe jouw partner er op zou reageren, maar ik vind dat je het aan hem verplicht bent eerlijk te zijn.

Mijn vriend is ook vreemd gegaan in onze relatie, toen het tussen ons niet goed ging. Ik was er natuurlijk verdrietig om en ook boos en gekwetst. Maar ik begreep het wel, het had andersom ook kunnen gebeuren, zo slecht ging het toen. Hij heeft het wel opgebiecht en ik heb hem de ruimte gegeven om te onderzoeken of hij bij mij wilde blijven of bij haar. En in ons geval zijn we er echt sterker uitgekomen (hij heeft voor mij gekozen ;) ). Ik heb hem vergeven, vertrouw hem ook weer en we weten nu allebei onze valkuilen als de relatie in wen dip zit. Ik heb namelijk niet de illusie dat we vanaf nu tot onze dood altijd maar gelukkig zullen zijn. Dus juist zijn openheid betekende een keerpunt in onze relatie. Anders was het misschien wel gewoon stukgelopen uiteindelijk. En ik zei ook altijd ‘zoenen is tot daar aan toe, maar een affaire zou het einde betekenen’ ;) Niet iedereen komt er samen uit natuurlijk, dus volg hierin je gevoel. Maar het kan dus ook gewoon goed gaan na het opbiechten

Heel veel zeggen eerlijk zijn alsof dat beter zou zijn voor je man, maar ik geloof dat ik het in dit geval niet van mijn man zou willen weten. Ik zou mijn man er niet voor verlaten, maar mijn vertrouwen zou voor altijd beschadigd zijn en de pijn die hij mij ermee zou doen zal ook nooit meer helemaal weg gaan. Het klinkt bijna alsof het nu vertellen voor jou op zou luchten, maar voor je man alleen maar verdriet brengt. Maar het is dan ook wel een hele moeilijke situatie voor je. Ik hoop dat je eruit komt. 😘

Ik ben een kind van gescheiden ouders, gescheiden door vreemdgaan. Mijn vader kreeg een relatie met een andere vrouw toen mijn zusje 1 was. Hij heeft dit 10 jaar volgehouden, maar uiteindelijk werd het te zwaar en kwam de aap uit de mouw. Dit heeft ons ontzettend veel pijn gedaan. Mijn moeder heeft er nog steeds last van (16 jaar na dato). De scheiding zelf was ook erg heftig. Ondanks dat ben ik blij dat mijn ouders uit elkaar zijn. Andere factoren spelen ook mee, dit verhaal kan je niet met dat van jou vergelijken, maar wat ik wil zeggen is dat je moet oppassen dat het schuldgevoel uiteindelijk zo groot wordt dat je eraan onderdoor gaat. Ik heb het mijn vader ontzettend kwalijk genomen dat het zo lang geduurd heeft. Ik vond hem laf en achterbaks. Deze relatie is herstelt, maar nogmaals, vooral mijn moeder en zusje kampen nog steeds met een "trauma". Ik kan je geen afvies geven, dit is iets wat je zelf moet oplossen. Misschien kan je gaan oraten met een praktijkondersteuner? Iemand die er ver vanaf staat en je een objectief beeld kan geven.

Je moet vooral doen wat jij denkt dat goed is. Met welke keuze dan ook: jij moet ermee leven. Ik persoonlijk zou t niet zeggen. Je hebt gezoend, het was een relatief onschuldige flirt, het is voorbij. Als ik jouw partner was had ik het niet willen weten op dit punt. Dat is overigens anders voor als het nog had gespeeld, dan had ik het evt wel willen weten omdat het dan nu invloed heeft op de relatie.

Ik zou het wel vertellen. Ookal was het alleen zoenen, je intenties waren wel verkeerd. Je stond ervoor open en wist waar je mee bezig was. Hij verdiend de waarheid en het knaagt aan je. Voor mij is dit al vreemdgaan, de lijn ligt bij elke relatie anders.

Ik zou persoonlijk niet met een leugen kunnen leven. Misschien is het een optie om met hem te beginnen over de tijd dat het niet goed ging tussen jullie en dat jij dan je verhaal verteld. Ik denk dat veel mensen in eerste instantie zullen zeggen dat bij vreemdgaan je er vandoor ga, maar misschien denkt hij daar nu anders over ook omdat er een kind in het spel is. Mijn partner en ik hebben ook een slechte tijd gehad. Waarin ik altijd heel stellig ben dat bij vreemdgaan ik hem verlaat, zou ik gek genoeg op dat moment het zelfs nog hebben begrepen als hij dat zou hebben gedaan. Gelukkig is dit niet het geval, maar ik wil daar mee duidelijk maken dat er toch een soort van begrip kan zijn voor de situatie toen der tijd. Dus meid... ik zou het vertellen. Een leugen komt altijd uit😘

Je moet je bedenken of jij idd je hele leven leven met dit leugen kan leven... Zo niet, vertellen!

De waarheid komt toch wel uit, vroeger of later. Jouw keuzes en gedrag hebben gevolgen. Het gevolg is dat hij jou verlaat of dat hij jou vergeeft. Maar dat moet zijn keuze zijn. Die kan hij alleen maken als jij hem de waarheid vertelt. Als je erover blijft liegen en hij komt er zelf achter, ben je hem sowieso kwijt.

Onpopulaire mening maar: Ik zou niks zeggen en zwijgen, tenzij je je nogsteeds zo ongelukkig voelt in je relatie, in die sleur zit en dus nog opnieuw gevoelig kan zijn voor de aandacht van anderen. Anders heb je oprecht een fout gemaakt, achteraf heb je spijt maar je weet dat je dit nooit meer doet. Nu werken aan jullie relatie en leren van je fouten. Als je het vertelt heb je 3 mensen met verdriet. Zalig zijn de onwetenden...

Mijn man heeft toen wij 1.5 jaar samen waren mij op dezelfde manier bedrogen. Wij zijn getrouwd, actief aan het werken aan onze kinderwens (met veel tegenslagen, 4 miskramen). Net op het moment dat we mogen starten met IVF komt dit uit. Ik vond het zo erg dat ik 5 jaar in een leugen geleefd had! Het bedrog vond ik minder erg dan het liegen. Ik heb gehuild, geschreeuwd, maar toen ook wel beseft dat ik hem echt graag zie. Anders had ik nooit zo heftig gereageerd. Alleen… die leugen heeft er wel voor gezorgd dat ik hem minder vertrouw… mijn advies zou zijn om het eerlijk te zeggen. Het is een hele tijd terug gebeurd dus daar geraakt je vriend wel over. Dat liegen daarentegen…

Eerlijkheid duurt altijd het langst, ik zou niet willen leven met een leugen.