Ik heb jullie inzicht nodig

Someone?

Je verhaal is niet helemaal duidelijk geschreven, maar jullie zitten blijkbaar niet op één lijn qua communicatie. Ik zou er persoonlijk heel moe van worden als de schuld altijd bij mij wordt neergelegd en mijn partner niet in staat is om excuses te maken. Verder is het moeilijk om vanaf een forum zo'n situatie te beoordelen. Ik adviseer je om echt eens met elkaar in gesprek te gaan, want hoe vaker dit soort ruzies voorkomen hoe ongezelliger jullie relatie uitpakt.

Ik snap de situatie maar een beetje. Maar wat ik eruit opmaak: jij vind vaker dat hij fout zit in wat hij tegen jou zegt, en hij vind dat jij arrogant doet?! Tijd voor een goed gesprek! Als er niks aan de hand is, zonder teveel concrete voorbeelden (dan wordt het welles-nietes). Want dit klinkt als een communicatie probleem tussen jullie, met veel invullen voor de ander. Dat gaat alleen maar erger worden...

Ik vind het wel zeer manipulatief. Ik vind het juist respectloos van zijn kant om je niet eens te laten weten dat hij toch wel vrij is om iets te gaan doen. Egoïstisch vind ik het. (Ik ga ervan uit dat je duidelijk hebt aangegeven dat je iets met hem wilde doen waarna hij zei dat hij ging soorten). Om dan de rollen zo om te draaien dat jij geen respect hebt? Hoe verzin je het? En hoe kom je ermee weg? En wat is er mis met een simpele 'oh ik had toch geen zin meer om te gaan, het is veel te warm, zullen we even de stad in gaan?' of wat dan ook. Heeft hij altijd zo'n kort lontje?

Je begrijpt hopelijk wel dat het onmogelijk voor ons is om hier een oordeel over te vellen? We kennen jou en je vriend niet, en deze situatie is geheel van één kant geschreven. Jij leest misschien wel signalen of interpreteert woorden op een manier zoals ze helemaal niet bedoeld zijn, of geeft zelf juist onbedoelde signalen af. Als je echter bedoelt te zeggen dat hij nóóit zijn excuses aanbiedt en dat het moment waarop jij je kwetsbaar toont en je excuses aanbiedt altijd wordt aangegrepen om je nog even de grond in te boren hoe je fout zat, ja, dat herken ik wel. Ik heb een familielid die dat ook doet. En zoals jij schreef, is het bij deze persoon eigenlijk omdat die nooit zijn excuses wil aanbieden. Want dat ziet hij als een teken van zwakte o.i.d. Als hij al denkt dat hij fout zat (soms is dat zo), dan houdt hij dat voor zich en past zijn gedrag in de toekomst aan, maar zal dat nooit hardop uitspreken. Hoogst irritant. Ik heb geleerd hiermee om te gaan door gewoon nooit meer mijn excuses aan te bieden want dat zorgt eigenlijk alleen maar dat de discussie weer oplaait juist omdat het aangegrepen wordt om nog even door te gaan op hoe de ander dan fout zat. Je kunt het beter doodzwijgen en morgen weer een dag, dan is het vergeten en kun je weer gewoon verder. Sommige mensen vinden het nu eenmaal enorm moeilijk om hun excuses aan te bieden. Familielid in kwestie is overigens een heel aardig persoon, absoluut niet narcistisch of egoïstisch, dus daar hoeft het niet mee samen te hangen.

Poeh het is een beetje een chaotisch verhaal. Ik haal eruit dat er dingen gebeuren en als je daarover probeert te praten, draait hij de situatie zo dat jij fout zit. Dat omdraaien heeft een naam volgens mij, gaslighting? Je zou het eens op kunnen zoeken. Maar ik heb er niet super veel verstand van en snap de situatie ook niet helemaal

Waarschijnlijk willen jullie beide geen ruzie, en was het een miscommunicatie? Jouw opmerking kwam blijkbaar anders over dan je bedoelt had, waardoor hij geirriteerd reageerde.

Vaak in dit soort situaties gaat het met name om interpretatie. Jij geeft aan dat je uit wil leggen waarom je zo reageerde. Op hem kwam dit over als het verdedigen van je gedrag. Een aantal tips die hierbij kunnen helpen: In plaats van uitleg te geven, stel vragen (hoe was dat voor jou, wat deed het met jou toen ik..) Vermijd absolute woorden als altijd, meestal. Probeer niet voor hem in te vullen waar het vandaan komt, maar stel vragen. Probeer bij jezelf te onderzoeken waarom dit gedrag jou triggert en ga daarmee aan de slag.

Gaslighting is een vorm van emotionele mishandeling. Zover is het hier volgens mij gelukkig nog lang niet! Volgens mij is het een miscommunicatie al snap ik niet zo goed wat er respectloos is aan he je zou toch sporten. Als jij iets leuks met hem wil doen dan zou ik dat gewoon tegen hem zeggen, he heb je zin om wat leuks te doen, en niet vragen wat zijn plannen zijn! Het lijkt mij een futiliteit waar je niet meer op terug had hoeven komen, dus ik snap ergens dat het daardoor weer een beetje oplaaide. Je vult ook heel veel voor hem in "ik denk dat hij zich heel erg schdig voelt, waardoor..." als ik mijn man kan dan zit er vaak helemaal niet zoveel achter behalve dat hij het zonde van de tijd vindt om het er weer over te hebben als het alweer goed was! Wat mij betreft: kleinigheidje, snel vergeten!

Ik herken je verhaal zo erg van een ex partner! Hij deed dit ook echt altijd, zelfs als het echt zo 1000% zijn schuld was. Geen sorry, nooit, hij was altijd het slachtoffer en ik de dader. Draaide de situatie altijd om. Hij deed bijvoorbeeld iets wat echt niet leuk was (voorbeeld mijn verjaardag vergeten). Ik gaf vervolgens mijn gevoelens daarover bij hem aan. Hij werd dan boos op mij omdat ik hem zou kwetsen met het aangeven van mijn gevoelens. En dan moest ik vervolgens mijn excuses aanbieden! Ik heb een hekel aan conflict en kan best kritisch naar mijzelf kijken dus zei vaak wel sorry dat het vervelend over kwam oid. Ik heb een tijd gedacht dat het misschien kwam door de manier waarop ik dingen aangaf, dus heel bewust dingen geprobeerd, bv bij mijzelf houden (het maakt mij verdrietig dat je mijn verjaardag bent vergeten). Toch was ik elke keer de boeman. Altijd een excuses, maar ik was druk ofzo. En niet lief van jou dat jij daar geen rekening mee kan houden. Toen ook gerealiseerd dat dit niet normaal is, het is echt heel manipulatief, heel gevaarlijk gedrag ook eigenlijk! Maar in mijn geval volgens mij deed hij het niet bewust, ik denk dat het te maken heeft met zich niet onderdanig kunnen opstellen, en onzekerheid. Ook stukje kop in het zand steken, zolang je het niet toegeeft is het ook niet gebeurd. Maar conclusie ik werd zo gek en ging zo twijfelen aan mijzelf. Uiteindelijk relatie verbroken want er waren echt wat andere dingen ook waardoor ik het gevoel had dat hij misschien een narcist was (heel erg egocentrisch, zichzelf boven mij plaatsen, andere regels voor hem dan voor mij). Mijn tip: bespreek met hem hoe dit je laat voelen en probeer er zo lief /niet aanvallend in te staan. Bespreek of er dingen zijn waar jij rekening mee kan houden (geef je hem het goede voorbeeld). Tja mocht het niet beteren moet je je afvragen of je hier mee kan leven. Ik kon het niet.