Ik kan niet meer tegen mijn schoonmoeder!

Lastig hè z’n situatie, bij ons is het andersom

Praten, praten en praten … ik heb zelf m’n grens getrokken. De scenario’s waren anders en iets meer specifiek op mij gericht maar ook een vrij narcistische vrouw. Ik heb daar de grens getrokken en gezegd dat hij ten alle tijden vrij is om te gaan, maar dat ik mezelf daar niet meer aan bloot stel. Uit eindelijk hebben ze zich tegen mijn man heel verkeerd op gesteld (uiteraard vinden zij/hun dat niet) en heeft hij zelf de band verbroken en wil nooit meer iets met hun te maken hebben. Laat de keuze bij je man, maar je mag zeker voor jezelf de grens trekken. Het feit dat jullie er wel hetzelfde instaan is in de basis fijn, hij ziet zelf ook dat het niet oké is. Het is erg lastig als je al jaren onder de druk van een semi narcistische/extreem egoïstische persoonlijkheid leeft om daarvan los te komen, dus ze heeft ze allemaal goed “afgericht”.. 😅 daarom heb ik m’n man altijd zelf de keuze gelaten en voor mezelf een keuze gemaakt. Tot op de dag van vandaag is hij vrij om naar ze toe te gaan wanneer hij de behoefte heeft. Laat het stukje op haar plek gezet worden achterwege, dat is rancune (die ik volledig begrijp) maar hoogstwaarschijnlijk in haar persoonlijkheid gaat ze het nooit zo ontvangen als je zelf zou wensen dat het resultaat is. Ik wil je wel veel succes wensen, mensen onderschatten hoeveel impact het op je kan hebben. Het was voor mij een van de meest bizarre situaties waar ik in heb gezeten en tot op de dag van vandaag vind ik het vreselijk jammer dat ik geen leuke schoonfamilie heb..

Over de erfelijke hartziekte, daar zitten wel wat haken en ogen aan. Ik snap jou gevoel goed maar probeer je eens in te leven in je schoonmoeder? Hoe verdomd moeilijk het is om erachter te komen dat je drager bent van het gen, wetende dat je broers hier vroeg aan zijn overleden. Wetende dat je dit misschien hebt doorgegeven aan je zoon. Dat zijn best complexe gevoelens en iedereen gaat daar anders mee om. Het enige wat je kan doen is hier normaal het gesprek over aan te gaan met ook begrip te hebben voor haar verhaal. Verder, tja. Sommige dingen vind ik persoonlijk wel klein en heb jezelf in de hand hoe je ermee omgaat. En gaat het vooral mis in de communicatie naar elkaar. Ik denk dat jullie beide bij elkaar aanvoelen dat er irritaties zijn en daarom weinig contact is.

Adem in en adem uit, je kunt de situatie niet veranderen alleen hoe je er zelf mee omgaat. Iedereen heeft een ander karakter, het is jammer, maar zo enorm dramatische gebeurtenissen lees ik niet in je verhaal. Ik hanteer al jaren het mantra: ene oor in en het andere oor uit. Praten over koetjes en kalfjes en zo is het prima vol te houden. Het zijn de ouders van jouw partner dus je blijft hier onderdeel van. Je kunt het jezelf dus maar het beste erbij neerleggen en bovenstaande toepassen om het leefbaar te houden.

Hier nog 1 . Oor in oor uit. Ga regelmatig langs maar loop deur niet plat, bewaak mijn afstand. Praten over koetjes kalfjes idd en verder prima

Ik snap je gevoel over de hartziekte, wellicht is ze idd bang en durft ze daarom het niet te laten onderzoeken. Wat een keerzijde heeft idd. Wellicht goed om dit rustig aan tafel te bespreken, en de voor en tegens aan te horen en te overwegen.. Ik snap je iritatie punten, maar het blijft toch een familie. Je kan ze niet de mond snoeren of de deur niet meer opendoen. Mijn advies is om de situatie’s per keer te laten bezinken, doe ik zelf ook. Heb zelf ook niet de liefste schoonmoeder, maar als ze iets doet wat exht niet kan, dan zeg ik het, of ik slik het door. Want ja, zovaak zie ik haar niet en ik heb geen zin om een ruzie te krijgen. Ideaal is het niet, maar ik zou het ook erg vinden als mijn vriend zijn ouders niet meer ziet door mijn opvattingen en meningen over hen.

Probeer jezelf rustig te houden.. zeker nu je zwanger bent. Ik lees heel veel raakvlakken met mijn schoonfamilie. Het niet feliciteren van de zwangerschap en ook vwb dat gen onderzoek. Bij mijn schoonvader zit ook een gen in de familie (borst- en baarmoederhalskanker). Omdat hij alleen zoons heeft nooit laten testen (ook de man heeft verhoging op prostaatkanker met dat gen, enfin kop in het zand). Toen wij vertelde dat wij een meisje zouden krijgen voelde hij er niets bij om zich te laten onderzoeken. Terwijl als hij dat zou doen zouden we weten of zoons nog onderzoek moesten laten doen of niet, net als bij jou. Ik was ook echt heel boos en teleurgesteld.. gaat verdomme om je zoon en kleindochter. Ik heb daar niets van gezegd destijds en mijn man had zichzelf laten onderzoeken.. Inmiddels hebben wij twee dochters en heb ik steeds meer de rust in hoe de situatie is. Je bent anders en je kan een ander niet veranderen, moet je ook niet willen. Leg de focus niet zo op hen.. het is ‘maar’ schoonfamilie en het is hun gemis vwb het niet opzien groeien van de kleinkinderen. En bedenk je eens, hoe erg is het als je eigen zoon je ‘haat’?! Jij bent nu je eigen gezin aan het ‘bouwen’ en bedenk je maar dat jullie niet dit als voorbeeld willen voor jullie kinderen. Ben blij dat ze er niet vaak zijn, want kennelijk is het met hen zijn ook niet leuk (zoals ik het lees). Focus je op de fijne mensen om je heen, je kindjes, eigen familie, vrienden, collega’s etc. En geloof me, als je tweede kindje er is heb je minder energie en tijd om hierover na te denken haha. Het is zo verspilde energie, en ja ik spreek uit ervaring😉

Wat heb je zelf gedaan om het contact te verbeteren? En dan bedoel ik niet "verplicht of sociaal" op visite bij elkaar met een verjaardag of kerst.

Moeilijk. Vanuit mijn ervaring zeg ik dat jij je er het beste buiten kunt houden. Dit is stomgezegd de zooi van je man. Welke rol jij wel hebt is om met je man gezamenlijk te bedenken hoe jullie de relatie met jouw schoonmoeder zien en hoe jullie daar invulling aan willen geven. En laat je man daarin leidend zijn waarbij hij ook oog moet hebben voor wat het doet met jou. Het is immers zijn familie waar het om gaat en hij draagt ook de zwaarste mentale last, maar jullie zijn samen ook een eigen familie. Zolang jullie haar in jullie leven willen zal je het moeten vertellen over de zwangerschap, bevalling etc. Hoe gedetailleerd je dat doet is een tweede. Is de situatie niet houdbaar, maar willen jullie contact houden dan moet er echt worden gesproken met je schoonmoeder door je man. Als laatste optie blijft contact verbreken over. Helaas heb ik ervaring met de laatste optie en dat is niet iets om lichtzinnig mee om te gaan. Besef ook dat na een gesprek je schoonmoeder kan kiezen voor het verbreken van contact wat zijn weerslag kan hebben op je man mentaal. Wees dus zo zeker mogelijk over hoe jullie erin staan.

Lastig.. zoals ik het nu beetje lees zie je haar zo'n 5x per jaar? (Nadat je gestopt bent met langs te gaan daar als visite) ik zou die paaf x gewoon op mn kiezen bijten en af en toe een sneer terug geven. Verdient misschien geen schoonheidsprijs maar je er druk om maken is zo verschrikkelijk zonde en slechte energie.. stoppen met aan haar te denken en de situatie en als er familie ding is gewoon eigen plan trekken en vab je af bijten :)

Wat een gedoe zeg. Vooral het medische ding vind ik echt schandalig. Misschien kan je man zelf contact opnemen met de huisarts of klinische genetica van ziekenhuis om een afapraak te maken, en daarbij aan te halen dat moeders het vertikt, maar dat hij het wel wil weten. Misschien kan een oom, tante, neef of nicht wel vertellen waar hij dan terecht kan. Verder lijkt het me inderdaad een onmogelijk mens. Als ik het verhaal zo lees vrees ik ook dat haar aanspreken niet zoveel zal doen 🤷🏼‍♀️

Ik zou jullie geen/minder contact willen zou ik dat zeker doen. Dus ook lekker met eigen gezin of anderen kerst vieren en niet bij schoonouders. Mbt de medische test vind ik anders. Het is haar lichaam en iedereen mag over het eigen lichaam beslissen, ook als dit informatie kan geven voor de kinderen of kleinkinderen.

Ik snap dat het allemaal heel klein lijkt, maar dit zijn natuurlijk maar een paar voorbeelden. Als ik alles moet vertellen heb ik meer pagina's nodig. En dan heb ik het nog niet over de pesterijen via de app gehad.... Mijn man word al door haar getreiterd sinds hij een kind was, hij zegt zelf dat hij het moeilijk vind dat hij door haar zo onzeker is geworden. Over de hartziekte ben ik er van overtuigd als je kinderen hierover met je in gesprek gaan en vragen of je dat voor hun en hun kinderen wilt doen dat je dat als ouders doet. Maar haar antwoord was ik heb daar geen zin in want zo'n onderzoek duurt 4 dagen. Een deur zomaar dichtdoen voor iemand doe je niet zo maar, ik heb hier natuurlijk wel goede redenen voor. Hoe zij zich gedraagt heeft een negatieve invloed op ons leven.

Bedankt voor je reactie. Hier kan ik wel wat mee.

Ik ben in het begin regelmatig langs geweest samen met mijn dochter als mijn man aan het werk was. Zodat zij haar kleinkind ook kon zien, krijg alleen maar commentaar op alles en geprobeerd hierover met haar te praten, dit heeft niks uitgehaald. dusja op een gegeven moment heeft trekken aan een dood paard geen zin meer.

Mijn man schommelt hier nogal in, hij zegt dat hij niks meer met zijn moeder te maken wil hebben. En soms zegt hij het is en blijft mijn moeder en dat snap en respecteer ik ook. Hij is daarin vrij om zijn eigen ding te doen. Maar ik wil die verplichtingen niet meer.

Ja dit vreet enorm veel energie en ik wil ook graag van me afbijten, maar doe ik bijna nooit voor mijn man. Hij durft dat niet, maar vind dat wel aan hem en niet aan mij. Maar ik ben dus nu op een punt dat als hij het niet doet dan doe ik het wel. helemaal nu we samen een kind hebben.

Er staat in het dossier van zijn broer al dat zijn moeder weigert mee te werken, volgens mij kunnen ze weinig anders helaas. Ja ik denk dat het haar toch niet zoveel boeit allemaal.

Slechte relatie met schoonouders kan ik me echt heel goed in herkennen. Wij hebben een drama tijd achter de rug voornamelijk door toedoen van mijn schoonmoeder. Waarbij zelfs een persoonlijk + café faillissement (eenmanszaak dus automatisch ga je dan persoonlijk ook) en een uithuiszetting aan te pas zijn gekomen. We zijn achtergebleven met 40k schuld, omdat zij de gemaakte schulden verzweeg maar alles wel op naam stond van mijn vriend. Geluk bij een ongeluk is dat de schulden voornamelijk zijn ontstaan door de sluiting vanwege corona. Hierdoor hebben we nu sinds het vonnis van faillissement niets hoeven betalen. (Verschil NL versus België) oprecht thank god dat dat hier zo gaat anders had ik door de bomen het bos niet meer gezien. Maar je snapt wel dat ik dat haar nooit meer vergeef. We hebben het tig keer gevraagd en altijd zelfde antwoord gekregen, nee behalve de huur loopt alles bij... Gelukkig gaat het nu beter met ons financieel, beide vaste baan, zwangerschap was niet gepland maar goed het is er nu eenmaal en welkom is ze. Maar t liefst zou ik schoonmoeder verbannen uit het leven van onze kleine.

Wauw, knap dat je haar nog ziet 😅 Bij ons is ook heel veel voorgevallen en uiteindelijk ben ik ook tegen schoonmoeder in gegaan omdat mijn man nooit wat zei. Uiteindelijk is er iets gebeurd op mijn dochters 1ste verjaardag waardoor het bij mijn man ook is ontploft en sindsdien hebben wij geen contact meer met haar. Dochter is nu 2 jaar en 3 maanden en hebben inmiddels ook een zoon die zij dus nooit gezien heeft. Heb altijd gezegd dat als hij het weer wil bijleggen met zijn moeder dat hij dat zelf moet weten maar mij en de kinderen moet hij er buiten laten. Sorry, not sorry